Embedded Files
Θέματα της Αγίας Γραφής για Ακριβέστερη Κατανόηση των Λόγων του Κυρίου και Θεού Ημών Ιησού Χριστού και των Αγίων Αποστόλων Του
Η αναδημοσίευση συγκεκριμένων άρθρων κατόπιν άδειας των συντακτών τους και η παράθεση αποσπασμάτων από νομίμως δημοσιευμένα έργα τους δεν συνεπάγεται και την πλήρη αποδοχή της βιβλικής διδασκαλίας αυτών.
Οι επινοημένες νεκρές θρησκείες, παλιές και νέες «οδόν ειρήνης δεν γνώρισαν». Είναι δε κοινωνική αναγκαιότητα λόγω άγνοιας των Γραφών, παράγοντας αντιπαλότητας, πεδίο άσκησης των έργων της σαρκός και διάδοσης Μύθων και η αιτία που έχει χυθεί τόσο αίμα στον κόσμο. Ο Ιησούς Χριστός, που είναι η Οδός, η Αλήθεια, η Ανάσταση και η Ζωή, είναι υπεράνω των θρησκειών και αυτός είναι «ο Θεός της Ειρήνης και της Αγάπης».
For more articles in Εnglish click here
Antichrist
“[Little] children, it is the last time: and as you have heard that antichrist shall come, even now are there many antichrists, whereby we know that it is the last time.
They went out from us [= apostasy – separation from the first church] but they were not of us; for if they had been of us, they would no doubt have continued with us ...
Η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου Ιησού Χριστού και η Απολύτρωση της Γενιάς της Πρώτης Εκκλησίας
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός ήρθε για δεύτερη φορά στη γενιά των Αποστόλων για να απολυτρώσει αυτούς και τους υπόλοιπους πιστούς, αλλά και για να εκδικηθεί με την οργή Του την γενιά των Γραμματέων και Φαρισαίων που σταύρωσαν τον Ιησού καθώς και τους αποστατημένους ιουδαϊζοντες χριστιανούς που «εξήλθαν» από ...
Η Αποκάλυψη του Ιωάννη και η Καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ.
Η επικρατούσα άποψη ότι το βιβλίο της Αποκάλυψης αναφέρεται στο τέλος του κόσμου και της ανθρώπινης ιστορίας, στηρίζεται σε εξωβιβλικές πηγές, όπως, οι προβλέψεις των Μάγια, τού αστρολόγου Νοστράδαμου,τού Φοίβου Απόλλωνα μαζί με τις ιέρειες του Σίβυλλες, και άλλων μελλοντολόγων. Το τέλος του κόσμου, αναπαράγεται ...
John's Revelation and the Destruction of Jerusalem in 70 A.D.
The prevailing view that the book of Revelation refers to the end of the world and the end of the human history is based on extra-biblical sources, sush as the Mayan predictions, the astrologer Nostradamus, Pheebo Apollo along with his priestesses Sibyls and other and other futurists. The end of the world is reproduced for centuries ...
Κύριος ο Θεός Ημών Κύριος Εις Έστιν
Άκουε Ισραήλ Κύριος ο Θεός ημών Κύριος εις έστιν (Δευτ. 6:4) Η έννοια του «Κύριος ο Θεός ημών Κύριος εις έστιν», είναι αντίθετη με την έννοια του «δυάς ή δυαδικός έστιν», «τριάς ή τριαδικός έστιν» και λοιπά. Για να καταλάβουμε τη σημασία του «Κύριος ο Θεός ημών Κύριος Εις έστιν» που το πνεύμα του Θεού είπε στον λαό Ισραήλ μέσω του Μωυσή, πρέπει να γνωρίζουμε ...
Αντίχριστος
Στα μέσα του 1ου αι μ.Χ. ο Απόστολος Ιωάννης έγραψε:
Παιδία εσχάτη ώρα εστίν και καθώς ηκούσατε ότι αντίχριστος έρχεται και νυν αντίχριστοι πολλοί γεγόνασιν, όθεν γινώσκομεν ότι εσχάτη ώρα εστίν. Εξ ημών εξήλθαν, αλλ' ουκ ήσαν εξ' ημών. Ει γαρ εξ' ημών ήσαν μεμενήκεισαν αν μεθ' ημών αλλά ίνα φανερωθώσιν ότι ουκ εισίν ...
Το Τέλος του Νόμου ο Χριστός
Ο Νόμος / Παλαιά Διαθήκη «ο παιδαγωγός εις Χριστόν», είχε σαρκικές διατάξεις λατρείας (βρώματα, πόματα, διαφόρους βαπτισμούς) διατεταγμένες έως καιρού διορθώσεως και εδόθη εκ διαταγών αγγέλων εις το δωδεκάφυλο έθνος του Ισραήλ, αλλά αυτοί δεν εφύλαξαν αυτόν. Διαθέτης της Παλαιάς ήταν ο "Δεσπότης πάντων" ο οποίος εισήλθε σε συνθήκη με τα σαρκικά ...
Το Κατέχον και ο Κατέχων
Η λανθασμένα υποστηριζόμενη άποψη ότι το κατέχον ή ο κατέχων είναι η εκκλησία που εμποδίζει – κωλύει τον αντίχριστο να αποκαλυφθεί ενώ ο Ιωάννης υποστηρίζει ότι οι αντίχριστοι «εξ ημών εξήλθαν» έχει ως βάση την εξ ίσου λανθασμένη άποψη ότι ο αντίχριστος θα αποκαλυφτεί στο τέλος της ιστορίας του κόσμου. Αυτή η εκδοχή οδηγεί τους μεταφραστές ...
Ο Ήλιος Σκοτισθήσεται και η Σελήνη ου Δώσει το Φέγγος Αυτής
Ο Ιησούς μιλούσε πάντα με παραβολές όπου έκρυβαν ένα βαθύ μήνυμα που ο Κύριος το απεκάλυπτε μόνο σ' αυτούς που Τον αγαπούσαν και ήθελαν να κάνουν το θέλημά Του. Μάλιστα τόνιζε με ιδιαίτερο τρόπο : «Ο έχων ώτα ακουέτω». Όποιος λοιπόν είχε δεχτεί τον Χριστό θα του δινόταν μεγαλύτερη συμμέτοχή και κατανόηση ...
Ιουδαϊσμός, Χριστιανισμός και η θρησκεία των Οικουμενικών Συνόδων
Ο ιστορικός Βιβλικός μονοθεϊστικός Ιουδαϊσμός που ξεχώριζε ανάμεσα στις τριαδικές, πολυθεϊστικές θρησκείες των εθνών, κυοφόρησε τον Χριστιανισμό, δια μέσου των καταγραμμένων επαγγελιών της Τορά ή Πεντατεύχου του Μωυσή και των Ιουδαίων προφητών. Όταν όμως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και εξαπέστειλε ο Θεός τον τεχθέντα ....
Η Γέννηση της Κρατικής θρησκείας των Οικουμενικών Συνόδων
Ο εξελληνισμός του Χριστιανισμού και ο εκχριστιανισμός του Ελληνισμού διευκολύνθηκαν με τον ιστορικό εξελληνισμό των λαών της Ανατολής και επιτεύχθηκαν με την ανάμειξη της κατά βάση Πλατωνικής σκέψης και του μονοθεϊστικού Ιουδαιοχριστιανισμού. Πρωτεργάτης ήταν ο Ιουδαίος ελληνιστής φιλόσοφος Φίλων ο οποίος εξίσωνε τις Εβραϊκές Γραφές με τον Πλατωνισμό.
Τα Θηρία της Αποκάλυψης
Η ταύτιση του αντίχριστου με το θηρίο εκ της θαλάσσης που είχε 7 κεφάλια και 10 κέρατα (Αποκ. 13:1) στερείται κάθε βιβλικής βάσης. Τα όσα σχετικά περιγράφονται στο βιβλίο της αποκάλυψης έχουν να κάνουν με την Ρώμη (το θηρίο εκ της
θαλάσσης) και το Ισραήλ (το θηρίο εκ της γης) που αυτό είχε κέρατα δύο ως αρνίου και ελάλει ως δράκων και που ...
Παιδία, Εσχάτη Ώρα Εστίν
Η πρώτη εκκλησία ζούσε τις έσχατες ημέρες του Ιουδαϊσμού και του τυπικού του.
«Εκάλεσε δε ο Ιακώβ τους υιούς αυτού και είπε, Συνάχθητε, διά να σας αναγγείλω τι μέλλει να συμβή εις εσάς εν ταις εσχάταις ημέραις· συνάχθητε και ακούσατε, υιοί του Ιακώβ, και ακροάσθητε τον Ισραήλ τον πατέρα σας» (Γέν. 49:1-2).
Η Βασιλεία των Ουρανών
«Εν εκείναις δε ταις ημέραις έρχεται Ιωάννης ο βαπτιστής, κηρύττων εν τη ερήμω της Ιουδαίας και λέγων· Μετανοείτε· διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.
Διότι ούτος είναι ο ρηθείς υπό Ησαΐου του προφήτου, λέγοντος· Φωνή βοώντος εν τη ερήμω, ετοιμάσατε την οδόν του Κυρίου, ευθείας κάμετε τας τρίβους αυτού». (Ματ. 3:1-3)
Το ίδιο κήρυξαν και οι δώδεκα Aπόστολοι
Η Γέννηση του Βιβλικού Ιουδαϊσμού
Ο Βιβλικός Ιουδαϊσμός ήταν η παραδοσιακή μονοθεϊστική θρησκεία των Εβραίων, που γεννήθηκε μετά την σύσταση τους ως έθνος. Ήταν η Θρησκεία των υποσχέσεων και των προσδοκιών με έντονο στοιχείο τους τύπους, οι οποίοι ήταν εικόνες των επουράνιων προσδοκώμενων πνευματικών αγαθών, που εκπληρώθηκαν δια Ιησού Χριστού και είχε ηλικιακό χαρακτήρα με γέννηση, ακμή και γήρας. Ο κυριότερος προφήτης και θεμελιωτής ....
Η Γέννηση του Φαρισαϊκού
Ιουδαϊσμού
Αρμόδιους για την διδασκαλία του λαού Ισραήλ και ερμηνεία του γραπτού νόμου είχε θέσει ο Θεός τους ιερείς, τους γιούς του Ααρών και για τις μεταξύ τους υποθέσεις και διαφορές τους υπέδειξε να διορίσουν κριτές και εισαγγελείς.
Ο θεσμός της βασιλείας που ζήτησαν οι Εβραίοι από τον τελευταίο κριτή, τον Σαμουήλ, δημιούργησε όπως και σε κάθε βασιλεία, οικογενειοκρατίες.
Ο Αβραάμ Πατέρας της Πίστεως
Η επαγγελία του Θεού στον Αβραάμ,
ξεπερνούσε τα στενά όρια του σαρκικού γενεαλογικά εβραϊκού έθνους και αγκάλιαζε όλα τα τέκνα της πίστεως ανεξαρτήτως επίγειας εθνικότητος. Κάθε βιολογική ή εθνικοθρησκευτική αντίληψη της υπόσχεσης στερείται αληθείας. Δεν είπε ο Θεός στον Αβραάμ ότι θα είναι ο βιολογικός πατέρας όλων των εθνών, αλλά τον έκανε πατέρα της πίστεως των τέκνων της επαγγελίας τα οποία ....
Η Προέλευση της Κόλασης - Φωτιάς στην Χριστιανική Διδασκαλία
Η αντίληψη μίας ψυχής μέσα μας που δεν μπορεί να πεθάνει πρωτοέγινε «Χριστιανικό» δόγμα στα τέλη του δεύτερου αιώνα μ.Χ. Η κόλαση διδασκόταν στην Ελληνική φιλοσοφία πολύ καιρό πριν την εποχή του Ιησού με τον Πλάτωνα (427-347 π.Χ.) ως τον σημαντικό ηγέτη σε αυτήν την σκέψη. Η διδασκαλία ενός αιώνιου μέρους τιμωρίας για τους κακούς είναι το φυσικό ....
Δεν Θέλει Παρέλθει η Γενεά Αύτη
Όσοι προσμένουν χωρίς βιβλική υποστήριξη, την ανοικοδόμηση ενός τρίτου επίγειου Ναού στην Ιερουσαλήμ από «σύγχρονους Εβραίους» που δεν μπορούν να αποδείξουν την γενεαλογική τους συνέχεια από τον Αβραάμ, πιστεύουν σε μυθεύματα και φαντασιώνονται την επανάληψη της βιβλικής ιστορίας, μεμφόμενοι έτσι τον Θεό ως παραβάτη. Δίνοντας προσοχή σε μυθεύματα, συντηρούν τον .....
Ο Μετασχηματισμός του Αρχικού Χριστιανισμού
Οι σημερινοί εκπρόσωποι και ακόλουθοι του επιβληθέντα σχισματικού «πατερικού πλατωνικού Χριστιανισμού» και οι γεφυρωμένες με αυτόν σύγχρονες Προτεσταντικές ομολογίες αρνούνται να δεχτούν την προ είκοσι αιώνων εκπλήρωση του Μωσαϊκού Νόμου και των Προφητών δια του Ιησού και τις απορρέουσες πνευματικές ευλογίες.
Ιδού Έρχεται με τις Νεφέλες
Πολύ καθαρά φαίνεται ο Θεός να χρησιμοποιεί τα ουράνια φαινόμενα (σύννεφα, αστραπές, κεραυνούς, βροχή, χαλάζι, κατακλυσμό, καταιγίδα) με παραβολικό λόγο για να φέρει την οργή Του πάνω σε ασεβείς και απειθείς ανθρώπους ή την ευλογία Του στους αγαπημένους Του.
Τα κάνει να έρχονται, ή για παιδεία ή για τη δική του γη ή για έλεος.
Κατανοήσατε τον Απόστολο και Αρχιερέα της Ομολογίας μας τον Ιησού
Η διαδικασία εξιλέωσης στην επίγεια σκηνή του μαρτυρίου, που ήταν αντίτυπο της αληθινής επουράνιας, ολοκληρώνονταν με την έξοδο του αρχιερέα από τα άγια των αγίων. Ο αρχιερέας φορούσε λινή στολή υπηρεσίας, την οποία στην συνέχεια έπρεπε να εκδυθεί και να ενδυθεί τα πολυτελή ιμάτια αυτού που περιλαμβάνανε και το «λογείον των κρίσεων», το οποίο ήταν ...
Η Παναγία των Αρχαίων Ελλήνων
Στρατηγός, προστάτις και παρθένος. Είναι η θεά Αθηνά ή η Παναγία; Προστάτις των γυναικών, των παιδιών και του τοκετού. Είναι η Αρτεμις Παιδοτρόφος και Λοχεία ή μήπως η Παναγία; Συνετή, κόσμια, καλόβουλη, μειλίχια και πολυεύσπλαχνη, που δοκίμασε αβάσταχτο πόνο και γνώρισε πολλά βάσανα. Είναι η θεά Ίσις ή πρόκειται για την Παναγία, μητέρα του Χριστού;
Εκεί, στο γύρισμα του ελληνικού κόσμου από τον πολυθεϊσμό όταν ο δεύτερος άρχισε σιγά-σιγά να επικρατεί στη ....
Βιβλική και Πλατωνική Ανθρωπογνωσία, Δύο Διαφορετικοί Δρόμοι Θεωρήσεως
Όταν κανείς αντιλαμβάνεται το αγεφύρωτο χάσμα μεταξύ της βιβλικής και της πλατωνικής ανθρωπολογίας, δεν μπορεί παρά να απορεί για το γεγονός ότι πολλοί στοχαστές, φιλόσοφοι και θεολόγοι έχουν συσχετίσει και συνδυάσει τούτες τις δύο ανθρωπογνωσίες σαν να επρόκειτο για απόψεις συγγενικών έργων. Επί παραδείγματι, ο Φίλων ο Αλεξανδρεύς, Ιουδαίος φιλόσοφος που ήταν σύγχρονος του χριστού, πίστευε ότι ο Πλάτων αναπαρήγαγε ιδέες τις οποίες είχε πάρει από το βιβλικό βιβλίο της ....
Μυθολογικά και Ουτοπικά Θρησκευτικά Ιδεώδη από την Ολοκλήρωση της Αποστολικής Διακονίας έως Σήμερα
Το παλαιό ουδέποτε έπαψε να υπάρχει.
Τα σημερινά χριστιανικά δόγματα και εκκλησίες που έχουν διαμορφώσει και το σύγχρονο παρακμάζοντα Δυτικό πολιτισμό, είναι διασκευές και προσαρμογές παλαιών μεταποστολικών μίξεων, γνωστικών ιουδαιοχριστιανικών, ανατολικών, αστρολογικών, μυθικών και άλλων θρησκευτικών εκδοχών, που ο χρόνος μετέφερε ή αναζωπύρωσε.
Ο Γνωστικισμός, ο Πατερικός Μυθολογικός Χριστιανισμός και ο Βιβλικός Ιησούς
Η τριπλή υπόσταση δείχνει τρεις οντολογικές θεότητες, τρεις Θεούς και παραπέμπει στον Πολυθεϊσμό. Υπό αυτήν την έννοια ο «Χριστιανισμός», τον οποίο διαμόρφωσε η «πατερική σκέψη», είναι νέα πολυθεϊστική θρησκεία, παραλλαγή της αρχαίας και όχι μονοθεϊστική, όπως η ίδια κακώς επικαλείται. Αναμιγνύοντας «οι πατέρες» τον πολυθεϊσμό με τον μονοθεϊσμό διαιώνισαν την αρχαία θρησκευτική σκέψη του Πλωτίνου ότι: «Ο λατρεύων τους Θεούς, λατρεύει τον Θεό».
Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορική Θρησκεία και ο Φιλοσοφικός Ιησούς
Η ιδρυθείσα Eκκλησία του ζωντανού Θεού, δεν ήταν προσχέδιο μιας ατελούς θρησκείας ή ενός φιλοσοφικού συστήματος, το οποίο παρέδωσε ο Θεός στους «πατέρες - φιλόσοφους» της Ορθοδοξίας, για να το διαμορφώσουν τυπολατρικά, να το αποκρυσταλλώσουν δογματικά και να το εδραιώσουν οικουμενικά με θεσμικό εξαναγκασμό, καταπατώντας το «ει τις θέλει οπίσω μου ελθείν». Η Eκκλησία του Θεού ήταν και είναι «ο στύλος και το εδραίωμα (= στερέωμα / βάση) της αληθείας» ...
Οι ρίζες του Χριστιανικού Σιωνισμού
Οι περισσότεροι Χριστιανοί Σιωνιστές είναι Σιωνιστές χωρίς να το ξέρουν. Μπορεί και να το αρνηθούν. Συνήθως περιγράφουν τους εαυτούς τους ως ‘Ευαγγελικοί’, ‘Dispensationalists’, ‘pre-Millennialists’, ή «αναγεννημένοι χριστιανοί». Πολύ λίγοι νιώθουν άνετα με τα ριζοσπαστικά στοιχεία του χριστιανικού Σιωνισμού αν σταματήσουν λίγο να το σκεφτούν, αλλά δεν το κάνουν. Η εκκλησία τους είναι για τους περισσότερους, μια άνετη κοινωνική διέξοδος, ειδικά για τις οικογένειές τους, και η κοινωνία που αυτοί επιθυμούν. Οι κοινωνικοί τους δεσμοί είναι πολύ ....
Οι Έσχατες Ημέρες της Βασιλείας του Σαρκικού Ισραήλ
Τα σύμβολα που ήταν και οι συνεκτικοί δεσμοί της εθνικοθρησκευτικής ταυτότητας των Εβραίων ήταν η Π.Δ. με τις επαγγελίες και η Ιερουσαλήμ με τον επίγειο Ναό της και τις τυπολατρίες, τους ιερείς, τα σκεύη και τις σαρκικές διατάξεις με στοιχεία κοσμικά.
Η Π.Δ. είχε ηλικιακό χαρακτήρα με γέννηση, ακμή και γήρας «το δε παλαιούμενον και γηράσκον είναι πλησίον αφανισμού». Οι ρήσεις των προφητών εκπληρώθηκαν, oι Λευίτες ιερείς έπαυσαν και τα επίγεια υποδείγματα των επουρανίων κάηκαν.
Η Απιστία του Θωμά και η Λύτρωση του
Τα λόγια του Ιησού «Γκρεμίστε το ναό τούτο και μέσα σε τρεις ημέρες θα τον εγείρω» θα ηχούσαν στα αυτιά των αποστόλων σαν ένα δύσκολο αίνιγμα σε όλη την συμπόρευση τους με τον Ιησού στα τριάμισι χρόνια της επίγειας διακονίας Του. Ποιος ήταν άραγε ο Ιησούς, που όταν κάποιοι θα γκρέμιζαν το Ναό του Σώματος Του θα μπορούσε ο ίδιος να τον εγείρει (δηλ. να τον αναστήσει) σε τρεις ημέρες; Οι Ιουδαίοι είχαν κατηγορήσει τον Ιησού όταν θεράπευσε τον παραλυτικό άνθρωπο την ημέρα του ...
Gnosticism, Patristic Mythological Christianity and the Biblical Jesus
Natures are special and distinct and they are not composed, except in Mythology. Jesus did not have two parents, a father and a mother, like the biological man and the mythical god-men, nor did he have two natures united in one hypostasis, a biological, earthly one and a heavenly one, but he was whole, "Born" by the will of the heavenly Father, who was in His Son, and the Son was in His Father. Jesus was the manifestation of the invisible and immortal Hypostasis of the Eternal God and functioned just like His Father....
Οι Τέσσερις Καβαλάρηδες της Αποκάλυψης
Ανέκαθεν το άλογο λόγω της δυνάμεως του και της αφοβίας του χρησιμοποιείτο για διάφορους συμβολισμούς, αναλόγως του χρώματός του, όπως δύναμη, ταχύτητα / γρηγοράδα κ.ά, αλλά κυρίως συμβόλιζε τη ζωή και το θάνατο. Στην Αποκάλυψη ο λευκός ίππος και ο αναβάτης του, συμβολίζει την Νίκη και την Βασιλεία του Ιησού Χριστού και των Αγίων (19:14), και την οργή Του πάνω στους ασεβείς εκ των Ιουδαίων. Ο κόκκινος ίππος, τον εμφύλιο Πόλεμο των Εβραίων. Ο μαύρος ίππος, τον Λιμό (πείνα) που έπεσε στην Ιερουσαλήμ ...
Πότε Γράφτηκε το Βιβλίο της Αποκάλυψης
Ο σκοπός της Αποκάλυψης ήταν να δείξει ο Θεός στους δούλους Του, Ιουδαίους χριστιανούς του πρώτου αιώνα (όχι γενικά στον κόσμο), αυτά που έπρεπε να γίνουν «εν τάχει», γρήγορα στην γενιά τους «ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἥξει ταῦτα πάντα ἐπὶ τὴν γενεάν ταύτην» και που ήταν η καταστροφή της Ιερουσαλήμ, το γκρέμισμα και κάψιμο του Ναού της, που θα σήμαναν και το τέλος του Ιουδαϊσμού. Μακαρίζεται ο αναγιγνώσκων, οι ακούοντες και τηρούντες τους λόγους της προφητείας, διότι ο καιρός που θα γινόντουσαν αυτά ήταν εγγύς (πλησίον).
(666) ή (Εξακόσιοι Εξήκοντα Εξ)
Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία λοιπόν (το θηρίο εκ της θαλάσσης) δεν ταυτοποιείται ως «Αντίχριστος» με τα στοιχεία που δίνονται από τους αποστόλους, διότι, δεν την περιμένανε να έρθει, υπήρχε ήδη προ Χριστού, λατρεύονταν ήδη ως «θεά Ρώμη» η ευεργέτιδα και προστάτιδα επικυρίαρχος δύναμη, ποτέ δεν ήταν μέρος η μέλος της εκκλησίας του Χριστού, ούτε και ποτέ εξήλθε / αποστάτησε απ΄αυτή, ούτε ήταν άνθρωπος, αλλά ο αριθμός του ονόματος αυτού ήταν αριθμός ανθρώπου και ο αριθμός αυτού εξακόσιοι εξήκοντα έξ και όχι 666, δηλαδή τριάδα ομοίων αριθμών .....
Στην Κόλαση Δεν Καίει Καμιά Φωτιά
Έτσι, τις πρώτες ενδείξεις για έναν Άδη όπου βασανίζονται αμαρτωλοί βρίσκουμε στο σύνθετο, ψευδεπίγραφο βιβλίο του Ενώχ, που, κατά τα φαινόμενα, η καταγραφή του άρχισε το 2ο π.Χ. αι. και ολοκληρώθηκε οριστικά το 2ο μ.Χ. αι. από άγνωστους Ιουδαίους. Εκεί φαίνεται, κάτω από την επίδραση ελληνιστικών αντιλήψεων, στο Β΄ Ενώχ (12) να γίνεται λόγος για Παράδεισο και για Κόλαση ως τόπο τιμωρίας, όπου κυλάει ένα φοβερό ποτάμι κι όλος ο τόπος είναι γεμάτος φωτιά, παντού αγιάζι και παγωνιά, δίψα και ρίγη, ενώ τα δεσμά είναι σκληρά, φέροντας όπλα αιχμηρά και άλλα ...
Η Πολιτικά Επιβεβλημένη «Ελληνορθόδοξη» Δογματική Είναι Ενάντια στην Μονοθεϊστική Βιβλική Πίστη
Η ανορθόδοξη δογματική της ρωμαϊκής Θρησκείας, η οποία διαφημίζεται ως ασπίδα προστασίας ενάντια στις παλαιές και στις σύγχρονες Θρησκευτικές τάσεις, αποκρυστάλλωσε την δογματική της ενάντια στη βιβλική πίστη. Χαρακτηριστική είναι η άποψη που ειπώθηκε για τον Πατέρα της, Γρηγόριο Νύσσης τον Καππαδόκη, ότι «μπόρεσε καλύτερα απ' όλους να μεταφυτεύσει στο εσωτερικό του χριστιανικού κόσμου την πνευματική κληρονομιά της αρχαίας Ελλάδας».
Υπήρξαν Όμως και Ψευδοπροφήτες Μεταξύ του Λαού, Καθώς και Μεταξύ σας Θέλουσι Είσθαι Ψευδοδιδάσκαλοι
Μήπως τελικά πολλοί χριστιανοί των ημερών μας εκλαμβάνουν κατά το δοκούν τις προφητείες του Ιησού που ήταν για τις έσχατες ημέρες της Παλαιάς Διαθήκης που ζούσε η γενιά των Αποστόλων. Μεταθέτουν έτσι τις προφητείες του Ιησού που ήταν για εκείνη τη γενιά για χιλιάδες χρόνια μετά, ώστε να τις προσδιορίζουν στις δικές μας ημέρες και αργότερα;
Πέφτουν έτσι όμως στο λάθος και την πλάνη των συγχρόνων του Ιεζεκιήλ που μετέθεταν την προφητεία του για την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από ...
Οι Αβρααμικές Θρησκείες και ο Χριστός
Και οι τρεις Αβρααμικές θρησκείες ((Ιουδαϊσμός, πατερικός Ρωμαϊκός Χριστιανισμός και Ισλάμ) θεωρούνται θρησκείες του «ΒΙΒΛΙΟΥ» που σημαίνει υποταγή του «νεκρού» σαρκικού ανθρώπου σε θεϊκούς γραπτούς νόμους και διατάξεις, αν και στην πορεία και οι τρεις δέχτηκαν την ανθρώπινη παρέμβαση. Οι Εβραίοι ανέμειξαν τον Ιουδαϊσμό με την απόκρυφη ιουδαϊκή γραμματεία (παραδόσεις), οι Έλληνες τον Χριστιανισμό με την αρχαία θρησκεία (Φιλοσοφία), και οι Άραβες ανέμειξαν το Ισλάμ (που είναι κράμα Ιουδαϊσμού, Χριστιανισμού , Ζωροαστρισμού και άλλων αρχαίων θρησκειών) με τις αραβικές θρησκευτικές παραδόσεις ...
Γκρίζες Ζώνες
Ο ιδιωματισμός «Γκρίζες Ζώνες» είναι επινόημα της Τουρκικής εξωτερικής πολιτικής και δηλώνει την αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας σε νησάκια και ύδατα του Αιγαίου πελάγους. Την ίδια τακτική του «Γκριζαρίσματος» της μόνης Αλήθειας που είναι ο Χριστός και το ρήμα Του «Εγώ ειμί η Αλήθεια», μεταχειρίστηκαν και οι φιλόσοφοι πατέρες της «Ορθοδοξίας» οι οποίοι πέτυχαν την σύγκλιση της ανθρώπινης σοφίας με την Θεία αλήθεια και εποχούμενοι στο άρμα της «θεολογίας», ανακήρυξαν την σύζευξη τους ως «Αλήθεια», κάμπτοντας στην συνέχεια κάθε αντίδραση. Έτσι μυθολογικές , γνωστικές και λοιπές δοξασίες, εκλαμβάνονται έκτοτε από τον....
Η Βαβυλώνα
«Ασπάζεται υμάς η εν Βαβυλώνι συνεκλεκτή και Μάρκος ο υιός μου.» (Α΄ Πέτρ. 5:13)
Η Βαβυλώνα απ’ όπου έγραψε ο απόστολος προς τους περιτετμημένους Πέτρος ήταν η Βαβυλώνα της Αιγύπτου, το σημερινό Κάϊρο, όπου ζούσαν πολλοί Ιουδαίοι. Στην Αποκάλυψη «η πόλις η μεγάλη» καλείται πνευματικώς «Σόδομα» και «Αίγυπτος» και είναι η Ιερουσαλήμ «όπου ο Κύριος αυτών εσταυρώθη (11:8)», επίσης καλείται πνευματικώς και «Βαβυλώνα». Η Βαβυλώνα ήταν η Χαλδαϊκή αυτοκρατορία με πρωτεύουσα..
Ο Νέος Ουρανός και η Νέα Γη
Για τον σαρκικό Ισραήλ, που ζούσε στην τυπολογία του Ιουδαϊσμού της Παλαιάς Διαθήκης, η χειροποίητη σκηνή του μαρτυρίου αποτελούσε τύπο της αχειροποίητης, αληθινής επουράνιας. «Η σκηνή του μαρτυρίου ήτο μετά των πατέρων ημών εν τη ερήμω, καθώς διέταξεν εκείνος, όστις ελάλει προς τον Μωϋσήν, να κατασκευάση (ποιήσαι) αυτήν κατά τον τύπον τον οποίον είχεν ιδεί». (Πράξ. 7:44). Σύμφωνα δε με τον Εβραίο ιστορικό Ιώσηπο η σκηνή ήταν η αναπαράσταση του ουρανού και της γης, μια μικρογραφία του σύμπαντος.
Άρρεν και Θήλυ κατά τους Γνωστικούς
Την κατά την Βίβλο, οικοδομή της γυναίκας με υλικό μία από τις πλευρές (= τα οστά που σχηματίζουν την θωρακική κοιλότητα) του χοϊκού Αδάμ, οι Γνωστικοί, την παρερμήνευαν ως παράτυπο και παροδικό διαχωρισμό του θηλυκού, από του αρσενικού και ως την αιτία του θανάτου. Φαντασιώνονταν έναν αρχέτυπο πνευματικό ανδρόγυνο θεό, (δίφυλο, άρρεν και θήλυ), δημιουργό της ανθρωπότητας, ο οποίος χωρίστηκε στα δύο και έχασε την αρχική του εικόνα της ενοφυλίας.
Η Αξία της Δαβιδικής Καταγωγής του Ιωσήφ, του Άνδρα της Μαρίας, στην Κατανόηση του Επουράνιου Ανθρώπου Ιησού, Υιού του Θεού
Μελετώντας λοιπόν τις επιστολές, σε πραγματικό χρόνο, αντιλαμβανόμαστε ότι αυτές γράφτηκαν για Χριστιανούς εξ Ιουδαίων οι οποίοι είχαν την γνώση των κειμένων των προφητών και του Νόμου, και ήξεραν ότι ο μεσσιανικός βασιλιάς και λυτρωτής του Ισραήλ επρόκειτο να είναι απόγονος του Δαβίδ, εκ φυλής Ιούδα, που θα ένωνε τα διασκορπισμένα πρόβατα των δώδεκα φυλών κάτω από μία αρχή (Ωσηέ 1:9-11).
Η Διασάφηση του Εδαφίου Εβραίους 2:16
Καθημερινά καθώς μελετάμε τις Γραφές κατανοούμε νέα πράγματα με το φως που ο Ιησούς Χριστός δίνει στους αγαπητούς Του. Η σωστή κατανόηση των μεταφρασμένων βιβλικών κειμένων απαιτεί την σύγκριση τους με το αρχαίο. Ακολουθώντας αυτόν τον δρόμο θα προσπαθήσουμε να εξετάσουμε το εδάφιο (Εβραίους 2:16) μέσω του αρχαίου ελληνικού κειμένου και άλλων ελληνικών μεταφράσεων καθώς και αγγλικών. Το ρήμα «επιλαμβάνεται» είναι το βασικό κλειδί για την εξήγηση ...
Ο Μόνος Αληθινός Θεός Φάνηκε με Σάρκα
Για να ισχύει μια Διαθήκη θα πρέπει να προηγηθεί ο θάνατος του Διαθέτη δηλαδή Αυτού που έκανε την διαθήκη. Ποιός έκανε την πρώτη αλλά και τη Δεύτερη Διαθήκη με το λαό Ισραήλ; Μήπως ο Ίδιος ο Θεός και Πατέρας δεν έκανε και τις δύο Διαθήκες, Παλαιά και Καινή; Άρα έπρεπε να πεθάνει ο Θεός. Ο Θεός όμως είναι Πνεύμα και δεν μπορεί να πεθάνει γι ' αυτό ετοίμασε σώμα και αίμα, δηλαδή τον άνθρωπο εξ ουρανού, που ήρθε και πέθανε για τις αμαρτίες όλων.
Το Σπέρμα, ο Νόμος της Φύσης και το Δέντρο της Ζωής, Μέσα από τις Σελίδες της Βίβλου
Πριν την πλάση του χοϊκού ανθρώπου, ο Θεός δημιούργησε το κατάλληλο φυσικό περιβάλλον όπου ο Πρώτος άνθρωπος, για την ωφέλειά του, έπρεπε «κατά φύσιν ζην», δηλαδή να ζήσει, όχι παρεμβατικά ή εξισωτικά με την φύση, αλλά να ζήσει αρμονικά με τους αμετάβλητους «νόμους της φύσης», να αναπτυχθεί, να πληθύνει και να εξασκήσει τις δραστηριότητές του. Εξ αρχής λοιπόν ο άνθρωπος πλάστηκε υπό «νόμο» και έπρεπε για να ευτυχήσει να ζήσει σύμφωνα με αυτόν «κατά φύσιν» και όχι «παρά φύσιν». Κύρια μέριμνα του Θεού για τον άνθρωπο, καθώς και για τους υπόλοιπους ζωντανούς οργανισμούς, ήταν να του εξασφαλίσει ...
Το Χάραγμα του Ονόματος του Θηρίου (=Βασιλεία) ή του Αριθμού του Ονόματος Αυτού
Το μέτρο αφορούσε αποκλειστικά όσους κατοικούσαν στη γη του Ισραήλ, στους οποίους είχε παραχωρηθεί το δικαίωμα να μη προσκυνούν τον Καίσαρα και την θεά Ρώμη, αλλά να λατρεύουν το δικό τους Θεό, και νομοθετήθηκε από την πολιτική και θρησκευτική εξουσία του θηρίου εκ της γης με σκοπό την διατήρηση της εξουσίας και των προνομίων της. Οι λοιπές επαρχίες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας λάτρευαν την θεά Ρώμη ως προστάτιδα και ευεργέτιδα και τον εκάστοτε Καίσαρα με προθυμία, επιδιώκοντας μάλιστα μετά σπουδής τον τίτλο της νεωκόρου των Σεβαστών. (Νεωκορία = προνόμιο κατασκευής αυτοκρατορικού ναού ........
Μια Θεολογική Κριτική των Αβρααμικών Θρησκειών
Η μελέτη της εξέλιξης των Αβρααμικών παραδόσεων αποκαλύπτει μια κοινή, κεντρική, απόκλιση από την πρωταρχική βιβλική αλήθεια της εκπλήρωσης των επαγγελιών της Παλαιάς Διαθήκης στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού (Ματθ. 5:17)
Ταυτόχρονα, και οι τρεις Αβρααμικές θρησκείες διατηρούν ισχυρά μυστικιστικά ρεύματα (η Καμπαλά, ο Ησυχασμός και ο Σουφισμός). Αυτά τα ρεύματα, εστιάζοντας στην εσωτερική, μυστικιστική, υπερδογματική εμπειρία του θείου, και όχι στην λάμψη του φωτισμού της δόξας του Θεού στο πρόσωπο του Χριστού (2Κορ. 4:6), αποτελούν τον κοινό παρονομαστή και το ιδανικό όχημα για τη φιλοδοξία της Παν-θρησκείας. Η επικείμενη σύγκλιση, ωθούμενη από πολιτική αναγκαιότητα ...
Οι Αντιδράσεις στη Δράση του Ιησού και των Αποστόλων και η Εξέλιξή τους
Οι συνέπειες της «Pax Romana» (εφαρμογή του Ρωμαϊκού Δίκαιου, κοινή γλώσσα, οδικό και θαλάσσιο δίκτυο, κοινό νόμισμα), ήταν ευνοϊκές για την πραγματοποίηση πάσης φύσεως αποστολών και την διακίνηση αγαθών και ιδεών. Επιπροσθέτως, η οργάνωση των εβραϊκών συναγωγών στα έθνη, διευκόλυνε την διάδοση του θείου μηνύματος, που ένωσε τους διασπαρμένους εκλεκτούς, από το δεκάφυλο οίκο Ισραήλ και από το δίφυλο οίκο Ιούδα, κάτω από το Αρχηγό της Ζωής Ιησού, ένωση, που εκπλήρωσε την προφητεία του Ωσηέ και αποτέλεσε την μήτρα των πρώτων Εβραίων μαθητών (απαρχή). (Ωσηέ 1:9-11, Α΄ Πέτρ. 2:10, Ιωάν. 11:51-52)
Η «Τρισήλιος Θεότητα» από τα Βάθη της Ελληνικής Μυσταγωγίας στα «Μενού» των Σύγχρονων Ουτοπικών Μεσσιανικών και Σιωνιστικών Κινημάτων
H τριπλή φύση της περιφοράς του Ήλιου κατά τους αρχαίους σοφούς
«Η φύση της ουράνιας περιφοράς του ήλιου θεωρείτο από τους αρχαίους σοφούς ως τριπλή. Σύμφωνα με τους μυημένους της αρχαιότητας, υπάρχουν τρεις ήλιοι σε κάθε ηλιακό σύστημα που αναλογούν στα τρία κέντρα ζωής, δηλαδή σε νου, ψυχή και σώμα. Τους ονόμαζαν Τριπλό Φως ή Τριπλό Λόγο. Πνευματικό ήλιο, ψυχικό ήλιο και φυσικό ήλιο. Στην ιεραρχική δομή του αυτοκράτορα Ιουλιανού προηγείται ο υπέρτατος ήλιος που ταυτίζεται με την Ιδέα του Σύμπαντος, το νοητό σύμπαν στο οποίο υπάγονται οι ανώτερες αρχές ....
Διαχρονικός Ταλιμπανισμός
Οι Ταλιμπάν ή Ταλεμπάν είναι οι σπουδαστές του κινήματος της ισλαμικής γνώσης οι οποίοι κατέλαβαν την εξουσία στο Αφγανιστάν το 1996 μετά από εμφύλιο πόλεμο. Η «χριστιανική» Δύση παρόλο που βρίσκεται σε πολιτισμική παρακμή η ίδια, ορθώς κατηγορεί το θεοκρατικό καθεστώς των Ταλιμπάν ως βάναυσο, καταδικάζοντας τις βάρβαρες πρακτικές τους, όσον αφορά τα δικαιώματα των γυναικών, τις οποίες θεωρούν κατώτερες των ανδρών και χρήσιμες μόνο για αναπαραγωγή. Όμως αυτές οι αντιλήψεις ανισότητας, υποτέλειας και κοινωνικού υποβιβασμού της γυναίκας σε σχέση με τον άνδρα είναι παλαιές, όπως θα δούμε στην συνέχεια, και αναδεικνύουν την διαχρονική ανισότητα ανάμεσα στα δύο φύλα η οποία καλλιεργήθηκε από λαθεμένες φιλοσοφικές και θρησκευτικές ......
Ιησούς, ο Επουράνιος Άνθρωπος
«Πάσα σαρξ δεν είναι η αυτή σαρξ, αλλά άλλη μεν σαρξ των ανθρώπων, άλλη δε σαρξ των κτηνών, άλλη δε των ιχθύων και άλλη των πτηνών. Είναι και σώματα επουράνια και σώματα επίγεια· πλην άλλη μεν η δόξα των επουρανίων, άλλη δε η των επιγείων.» (1Κορ. 15:39-40)
O Iησούς είναι ο ίδιος ο Θεός που φανερώθηκε με ουράνια σάρκα (σώμα) και που την ταυτίζει με το μάνα εξ ουρανού.
«Ο πρώτος άνθρωπος εκ γης χοϊκός, ο δεύτερος άνθρωπος ο Κύριος εξ ουρανού.» (1Κορ. 15:47, (GR/Orthodox)
Η Ζωή (Ψυχή) και η Απώλεια της
«Η ιδέα αυτή της αθανασίας της ψυχής η οποία γεννήθηκε στις μυστηριακές θρησκείες παρελήφθη κατόπιν από τη φιλοσοφία· ο Πλάτων είναι ο πρώτος Έλληνας φιλόσοφος, ο οποίος αφού την παρέλαβε από την ορφική παράδοση τη συστηματοποίησε και τη δίδαξε. Η αθανασία, διδάσκει ο Πλάτων, ανήκει στη φύση και στην ουσία της ψυχής. Αυτή η φιλοσοφική αντίληψη περί αθανασίας είχε τόση δύναμη και άσκησε τέτοια επίδραση επί του Χριστιανισμού, ώστε και σήμερα ακόμα μετά την παρέλευση δύο χιλετηρίδων, να θεωρείται μεταξύ διαφόρων φιλοσοφικών και θεολογικών κύκλων ως χαρακτηριστικώς χριστιανική διδασκαλία ...»
Η Φυλακή του Φανατισμού
Κάθε μορφή φανατισμού (θρησκευτική, ιδεολογική ή άλλη) έχει αρνητικές έως και καταστρεπτικές επιπτώσεις στον χαρακτήρα του ανθρώπου, στην πνευματική ή σωματική του υγεία και κατά συνέπεια στις κοινωνικές του σχέσεις. Ο φανατισμός προέρχεται από την απόλυτη εμπιστοσύνη και στήριξη μιας θρησκευτικής πίστης ή ιδεολογίας χωρίς προηγουμένως να φιλτράρονται και να ερευνώνται τα υπάρχοντα δεδομένα τους. Ο «φανατισμένος» αρνείται την έρευνα διότι πιστεύει ότι η «ιδεοληψία» του είναι αυτή που θα τον «σώσει» ή θα τον κάνει ευτυχή. Ο «φανατισμένος» είναι θύμα προσηλυτισμού και πειθήνιο εκτελεστικό όργανο των ...
«Όστις Εν Μορφή Θεού Υπάρχων» (Φιλιπ. 2:6)
Σύγχρονοι «κήρυκες του Χριστού» και οι οπαδοί τους [επηρεασμένοι από την γνωστικίζουσα «πατερική σκέψη» της προΰπαρξης του δεύτερου θεού Υιού, ως συνάναρχου και συναΐδιου με τον Πατέρα Θεό, ο οποίος κατέβηκε από τον ουρανό αν και είναι αχώριστος και αδιαίρετος με τον Πατέρα και ενσαρκώθηκε στον άνθρωπο Ιησού], μεταχειρίζονται τον λόγο του αποστόλου Παύλου για τον επουράνιο και όχι βιολογικό άνθρωπο Ιησού «Όστις εν μορφή Θεού Υπάρχων» για να στηρίξουν και αυτοί την αντι-βιβλική δοξασία των πατέρων της Ορθοδοξίας.
Οι Θρησκείες και ο Χριστός Είναι Αντίθετοι Δρόμοι
Η ιδρυθείσα Eκκλησία του ζωντανού Θεού ήταν και είναι το γέννημα το Θεού εξ αφθάρτου σπέρματος και όχι προσχέδιο μιας ατελούς θρησκείας ή ενός φιλοσοφικού συστήματος, το οποίο παρέδωσε ο Θεός στους «πατέρες - φιλόσοφους» της Ορθοδοξίας, για να το διαμορφώσουν τυπολατρικά, να το αποκρυσταλλώσουν δογματικά και να το εδραιώσουν οικουμενικά με θεσμικό εξαναγκασμό, καταπατώντας το «ει τις θέλει οπίσω μου ελθείν … ». Η Eκκλησία του Θεού ήταν και είναι «ο στύλος και το εδραίωμα (= στερέωμα / βάση) της αληθείας» την οποία απέκτησε ο Κύριος και Θεός για τον εαυτό Του ...
Οι Αποστολικοί Πατέρες
Όπως όλες οι θρησκείες έτσι και ο «Πατερικός Χριστιανισμός» -ο οποίος είναι ξένος και διάφορος του Αποστολικού Χριστιανισμού- ήταν εξελικτικός, διαμορφούμενος μέσα από τις εσωτερικές του φιλοσοφικές και ιδεολογικές αντιπαραθέσεις, βίαιες αντιδράσεις, ίντριγκες, πολιτικές επιρροές και επιβολές. Κύριο δε ρόλο στην μόρφωσή του έπαιξαν οι χριστολογικές έριδες οι οποίες υπήρχαν από την εποχή του Ιησού και των Αποστόλων «τίνα λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἰναι τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου;», η εσχατολογία της αρχαίας θρησκείας και ο μεσσιανισμός. Η άποψη ότι οι αποστολικοί πατέρες είναι η φωνή των Αποστόλων είναι εσφαλμένη ...
Θα Είναι ο Αντίχριστος Ένας Παγκόσμιος Ηγέτης Πριν την Συντέλεια του Κόσμου;
Οι σύγχρονοι οπαδοί των ποικίλων χριστιανικών ομολογιών, παρασυρόμενοι από τους φιλόδοξους ηγέτες τους, αντιγράφουν τις παρανοήσεις και κακοδοξίες αρχαίων μεσσιανικών γνωστικών κυρίως κινημάτων, και ανακυκλώνουν τα ψευδή εσχατολογικά οράματά τους. Μεταχειρίζονται δε τους Εβραίους προφήτες, οι οποίοι έγραψαν για τις έσχατες ημέρες της βασιλείας του σαρκικού Ισραήλ, για να στηρίξουν τα αναληθή πιστεύω τους.
«Και ήλθον να σε κάμω να καταλάβης τι θέλει συμβή εις τον λαόν σου εν ταις εσχάταις ημέραις· διότι η όρασις είναι έτι διά πολλάς ημέρας.» (Δαν. 10:14)
"Εαυτούς Εξετάζετε Εάν Ήσθε εν τη Πίστει, Εαυτούς Δοκιμάζετε"
Μετά το επιτυχές πέρας του αποστολικού έργου και επί δύο χιλιάδες (2.000) χρόνια τώρα, πολιτικοί, θρησκευόμενοι, φιλόσοφοι, φιλόδοξοι, θεόσταλτοι (καθώς ισχυρίζονται), κατακτητές, ελευθερωτές / σωτήρες, τυχοδιώκτες, σφετεριστές, ναρκισσιστές, ψευδοδιδάσκαλοι, ψευδοπροφήτες και άλλοι ορεγόμενοι εξουσία ή πλούτο, ίδρυσαν και ιδρύουν εκκλησίες, αναμειγνύοντας την αποστολική Πίστη η οποία «άπαξ παραδόθηκε στους αγίους», με δικές τους κοσμικές, εθνικές παραδοσιακές, οικογενειακές ή άλλες θρησκευτικές πίστεις και φιλοσοφικές κοσμοθεωρίες, απατώντας εαυτούς και τους οπαδούς τους, επικαλούμενοι ότι εργάζονται το σωτηριακό έργο του Θεού.
Τα Πρόβατα και τα Θηρία της Γης, τα Ερπετά και τα Πετεινά του Ουρανού
Ο Ιησούς, όπως μαρτυρούν οι γραφές, γεννήθηκε υπό Νόμο για να εξαγοράσει τους υπό τον Νόμο (τους Εβραίους) δια να λάβουν την υιοθεσία και να έρθει η ευλογία του Αβραάμ (η επαγγελία της ζωής) και στα έθνη. Έδρασε στις περιοχές της Ιουδαίας και στη Γαλιλαία, περιοχή βόρεια της Σαμάρειας «δεν απεστάλην ειμή στα πρόβατα τα απολωλότα του οίκου Ισραήλ». Όλες οι συνομιλίες του Ιησού ήταν με τους Εβραίους και αφορούσαν τον Νόμο, την ερμηνεία του και την εκπλήρωσή του. Έκλεξε Εβραίους Αποστόλους και οι πρώτοι μαθητές του (η απαρχή) ήταν Εβραίοι.
«Και θέλει υψώσει σημαίαν εις τα ΕΘΝΗ, και θέλει συνάξει τους απερριμμένους ...
Χριστιανική Απιστία
Οι διάφορες ανιστόρητες θεωρίες ότι ο Δανιήλ προφήτευσε για τις έσχατες ημέρες της ανθρωπότητας όπου παγκόσμιος ηγέτης θα είναι η προσωποποίηση του κακού, ο Αντίχριστος, ανήκουν στους Μύθους.
Ο Θεός φανέρωσε στον Δανιήλ, για την βασιλεία του Έλληνα βασιλιά Μ. Αλεξάνδρου, που κυρίευσε την γη του Ισραήλ, και για τα δεινά, που οι Εβραίοι, επρόκειτο να περάσουν από τις διώξεις που εξαπέλυσε σ’ αυτούς ο μεγαλομανής Αντίοχος ο Επιφανής, βασιλιάς της ελληνιστικής αυτοκρατορίας των Σελευκιδών (175-164 π.Χ.), επίγονος του Μ. Αλεξάνδρου, ο οποίος λανθασμένα ερμηνεύεται από διάφορες θρησκευτικές σέχτες, ως ο Αντίχριστος των εσχάτων ημερών του κόσμου!!! που είναι αποκύημα θρησκευτικής πλάνης.
Ο Ιησούς στην Επίγεια Διακονία Του Προέλεγε για τον Καιρό της Δευτέρας Παρουσίας Του
Ο Ιησούς δίνοντας οδηγίες στους Εβραίους Αποστόλους Του, τους προειδοποιούσε ότι θα διωχθούν από τους ενάντιους Ιουδαίους και θα παραδοθούν στα συνέδρια τους και θα μαστιγωθούν στις συναγωγές τους. Ακόμα τους είπε ότι θα φερθούν κατηγορούμενοι έμπροσθεν ηγεμόνων και βασιλέων της εποχής τους, προς μαρτυρία εις αυτούς και εις τα έθνη (Βλ. Ηρώδης, Αγρίππας, Φήλιξ, Φήστος, Καίσαρας).
Τους ενθάρρυνε δε, λέγοντας τους ότι οι διωγμοί και οι κακουχίες τους θα λάβαιναν αίσιο τέλος, διότι προτού τέλειωναν την αποστολή τους, στις πόλεις του Ισραήλ, θα ερχόταν ο Υιός του ανθρώπου με όλη την δόξα του Πατέρα Του.
Πνευματική Τρομοκρατία
Από αρχαιοτάτων χρόνων οι σχέσεις, της πολιτικής εξουσίας -που ασχολείται με την εγκόσμια διακυβέρνηση κοινωνιών- και της θρησκείας -που ασχολείται κατά βάση με την πίστη μη βλεπομένων και την ένωση του ανθρώπου με το υπερφυσικό και το θείο- ήταν άρρηκτα αλληλένδετες. Παρόλες της αντι-κληρικές πολιτικές διαφόρων κυβερνήσεων και τις τάσεις εκκοσμίκευσης της, ακόμη και εκ των έσω, η θρησκεία και το ιερατείο της, με βασικό ερέθισμα το άγνωστο και τον ιερό φόβο, παραμένει πάντοτε το απαραίτητο εργαλείο για την χειραγώγηση των κοινωνιών, την συνοχή τους σε κυβερνητικές γραμμές και την πειθαρχεία τους στην εξουσία, η οποία ενίοτε πηγάζει και μέσα από την θρησκεία (θεοκρατία). Η εκάστοτε δε πολιτική εξουσία αναζητεί από την θρησκεία, δια της τελετής ....
Ερεύνησε, μην Επιτρέπεις να σου Κλέβουν την Ζωή, τον Χριστό
Για την κατανόηση της Αγίας Γραφής σημασία έχει ο σκοπός και ο τρόπος ανάγνωσης και έρευνας ο οποίος πρέπει να είναι αμερόληπτος και απαλλαγμένος από τα κλισέ των θρησκευτικών απόψεων και καταστατικών που λαφυραγωγούν τον Χριστό την Ζωή. Η Αγία Γραφή την οποία πολλοί διαβάζουν αλλά λίγοι ερευνούν οδηγεί από μόνη της στην αλήθεια. Το ζήτημα είναι εάν έχουμε τη θέληση να δεχτούμε το γραμμένο και να το ανταλλάξουμε με την όποια τοποθέτησή μας είτε είναι υποκειμενική είτε θρησκευτικά επιβεβλημένη.
Διαβάζοντας τις Επιστολές σε Πραγματικό Χρόνο
Οι επιστολές των Αποστόλων αφορούσαν διδαχές και ζητήματα που απασχολούσαν τους σύγχρονούς τους Ιουδαίους πιστούς. Τα προβλήματα που αντιμετώπιζε η πρώτη εκκλησία τα δημιουργούσαν οι Ιουδαίοι πιστοί που ήταν ανάμεσά τους αλλά παράλληλα ήταν και ζηλωτές του Νόμου.
«Οἱ δὲ ἀκούσαντες ἐδόξαζον τὸν θεὸν εἶπον τε αὐτῷ· Θεωρεῖς ἀδελφέ, πόσαι μυριάδες εἰσὶν ἐν τοῖς Ἰουδαίοις τῶν πεπιστευκότων καὶ πάντες ζηλωταὶ τοῦ νόμου ὑπάρχουσιν·» (Πράξ. 21:20)
Εκτός αυτών οι Απόστολοι είχαν να ....
Πεντηκοστιανισμός: Οι Ρίζες του Κινήματος και η Ερμηνεία των Εσχάτων Ημερών
Οι ρίζες του Πεντηκοστιανισμού εντοπίζονται σε φτωχές και περιθωριακές κοινότητες στις αρχές του 20ου αιώνα, κυρίως στις Ηνωμένες Πολιτείες (π.χ. στην αναβίωση της οδού Αζούσα, Λος Άντζελες). Το κίνημα απέκτησε μαζική απήχηση μεταξύ ανθρώπων που αισθάνονταν παραμελημένοι από τις καθιερωμένες εκκλησίες. Αυτοί έδωσαν έμφαση στην εμπειρική βίωση της δωρεάς του αγίου Πνεύματος και στις συνακόλουθες χαρισματικές νεοδιαθηκικές εκδηλώσεις όπως ...
Κόμμα Ιωάννου
Ως Κόμμα Ιωάννου ή Ιωάννειο Κόμμα (λατ. Comma Johanneum) αναφέρεται η περικοπή Α' Ιωάννη 5:7β-8α:
"Το Κόμμα Ιωάννου δεν υπάρχει σε κανένα ελληνικό χειρόγραφο της ΚΔ πριν από τον 15ο αι. Περιλαμβάνεται σε πέντε μόνο χειρόγραφα (μικρογράμματα αρ. 61, 629, 918, 2318, 2473) χρονολογούμενα μεταξύ του 14ου/15ου και του 18ου αι.,ενώ σε τέσσερα άλλα αποτελεί προσθήκη ως περιθωριακή εναλλακτική γραφή (αρ.88,221, 429, 636). Απουσιάζει από όλες τις αρχαίες μεταφράσεις της ΚΔ, περιλαμβανομένων και των παλαιότερων κειμένων της Παλαιάς Λατινικής (Vetus Latina) και της Βουλγάτας. Εμφανίζεται για πρώτη φορά ως τριαδολογική ερμηνεία της ιωάννειας περικοπής...
Διαχρονικές Θρησκευτικές Παραπλανήσεις και Ψευδοπροφητείες
Η γέννηση της Εκκλησίας του Χριστού «ἥτις ἐστὶν τὸ σῶμα αὐτοῦ, τὸ πλήρωμα τοῦ τὰ πάντα ἐν πᾶσιν πληρουμένου» (Εφ. 1:23) δεν ήταν αποτέλεσμα ανθρώπινης εξελισσόμενης θρησκείας, αλλά ήταν το αποτέλεσμα της εκπλήρωσης των βιβλικών επαγγελιών και των τύπων του βιβλικού Ιουδαϊσμού δια του Ιησού Χριστού, που δόθηκαν από τον Ένα Αληθινό, εξωσυμπαντικό Θεό, μέσω των Εβραίων προφητών Του. Μέσα δε από την Εκκλησία του Θεού έγινε γνωστό στις αρχές και στις εξουσίες στα επουράνια, η πολυποίκιλος σοφία του Θεού που ήταν αποκρυμμένη και την προόρισε ο Θεός για τα τέκνα Του πριν Αυτός δημιουργήσει τους αιώνες ......
Η Γέεννα
Γέεννα = επίγεια κοιλάδα του Εννώμ, φαράγγι που βρίσκεται στα N. A. τείχη της Ιερουσαλήμ που ενώνεται στα νότια της πόλης με την κοιλάδα του Ιωσαφάτ, μετονομασθείσα σε φάραγγα της σφαγής.
Ο Ιησούς μεταχειρίστηκε τον όρο «γέεννα» στους υποκριτές Γραμματείς και τους Φαρισαίους και στους ασεβείς εκ των Ιουδαίων για να τους ειδοποιήσει για την οργή του Θεού του Παντοκράτορα «ὁ γὰρ νόμος οργήν κατεργάζεται» (Ρωμ. 4:15), που ήταν επικείμενη και αφορούσε τους Ιουδαίους παραλήπτες, υπόλογους και παραβάτες του Νόμου του Θανάτου και της κατάκρισης. Τους δε Γραμματείς και τους Φαρισαίους τους αποκαλεί «Υιούς της γεένης» που σημαίνει «τέκνα οργής». (Εφ. 2:3)
Ο Ήλιος, το Φεγγάρι και τα Αστέρια
Στο βιβλίο της Καινής Διαθήκης διαβάζουμε ότι οι Εβραίοι απόστολοι ήταν μάρτυρες περί πάντων όσων ο Ιησούς έκανε στη γη των Ιουδαίων και την Ιερουσαλήμ (Πράξ. 10:39). Ο Ιησούς λοιπόν μιλούσε σε ιουδαϊκό ακροατήριο που γνώριζε τους εβραϊκούς ιδιωματισμούς των προφητών του και όταν τους έλεγε για το τέλος του αιώνα της διακονίας του θανάτου «τέλος γαρ νόμου Χριστός», την αφαίρεση της βασιλείας από τον κατά σάρκα Ισραήλ, και την οργή του Θεού πάνω στους ασεβείς εκ των Ιουδαίων κατά τον καιρό της Δευτέρας παρουσίας Του στην γενιά τους, θα ήταν μεγάλη αστοχία να μη κατανοήσουμε τον παραλληλισμό μεταξύ των λόγων του Ιησού και αυτών των προφητών της Παλαιάς Διαθήκης.
Η Δοξασία των Δύο Φύσεων του Ιησού Χριστού είναι Δάνειο της Μυθολογίας
Οι Οικουμενικές σύνοδοι, σκόπευαν στην εύρεση, από τους επισκόπους της νέας Αυτοκρατορικής θρησκείας, καταπραϋντικών και συμβιβαστικών λύσεων στις εσω-εκκλησιαστικές διαμάχες τους, αφού πλήθος Γνωστικών και άλλων «αιρετικών» διετέλεσαν, για αρκετό καιρό, μέλη της «επίσημης Εκκλησίας». Πολλές φορές η επίλυση των δογματικών ερίδων γινόταν μέσα σε «ατμόσφαιρα τρομοκρατίας», με δωροδοκίες και φανατικούς οπλισμένους μοναχούς που λεηλατούσαν τις αντίπαλες εκκλησίες φονεύοντας τους επισκόπους των. Έτσι το Χριστολογικό δόγμα της σύνθετης φύσης του Ιησού σε μία .....
Ψυχή
Ο Θεός δεν ποίησε, ούτε είχε απόθεμα «αθανάτων ψυχών», που τις μοίρασε κατόπιν ονομαστικά σε χωμάτινα καλούπια / σώματα, με προκαθορισμένους τόπους κατάληξης τιμωρίας ή ευδαιμονίας. Αυτή η αντίληψη της καθόδου της ψυχής στην ύλη, προήλθε από την ειδωλολατρική θρησκευτική σκέψη, μετά από αλληλοεπιδράσεις αρχαίων πολιτισμών, που είχαν θεοποιήσει τον Χρόνο ή Αιώνα, τους Πλανήτες, τον Ήλιο τον οποίον ενσάρκωναν οι αυτοκράτορες, κ.ά.. Απαντάται δε σε διάφορες εκδοχές, στους Ομηρικούς, στους λάτρεις του Διόνυσου, στους Ορφικούς, στους Πυθαγόρειους, στους Πλατωνικούς, που πίστευαν στην «προΰπαρξη και αθανασία της ψυχής », που ο Θεός όμως φυλάκισε στο σώμα ...
Η Φυλετική Καταγωγή της Εβραίας Μαριάμ
Για τον ιουδαϊκό κόσμο, η γενεαλογική γραμμή οριζόταν από τους οίκους των πατέρων των, ασχέτως αν αυτοί ήταν οι βιολογικοί ή όχι «Λάβετε το κεφάλαιον πάσης της συναγωγής των υιών Ισραήλ κατά τας συγγενείας αυτών, κατά τους οίκους των πατέρων αυτών» (Αριθ. 1:2). Το νομικό καθεστώς των Ιουδαίων και η παντρειά του Ιωσήφ με την Μαρία, κάλυπταν πλήρως την εκπλήρωση της καταγωγής του Ιησού «εκ σπέρματος Δαυίδ κατά σάρκα». Λόγω της Δαβιδικής καταγωγής του Ιωσήφ, ο επουράνιος άνθρωπος Ιησούς είχε πλήρως τα κληρονομικά και τα γενεαλογικά προνόμια ενός φυσικού τέκνου του Ισραήλ εκ σπέρματος Δαυίδ, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο Ιωσήφ ήταν ο βιολογικός Του πατέρας ή η Μαρία η βιολογική Του μητέρα.
Ο Μυθικός Όρος "Ενσάρκωση" δεν Υπάρχει στην Βίβλο
Οι Γνωστικοί ασχολούνταν με την αρχαία Φιλοσοφία και Μυθολογία, την οποία και είχαν ως δεξαμενή σκέψης. Έτσι είχαν υιοθετήσει την αντιβιβλική άποψη της ενσάρκωσης και μετενσάρκωσης, που ήταν πάγια διδασκαλία των Ορφικών, των Πυθαγόρειων, των Πλατωνικών, των λατρών του Διόνυσου κ.ά., που πίστευαν, ότι οι αθάνατες ψυχές των ανθρώπων ήταν πνεύματα, που εξέπεσαν από τον ουρανό στην γη (κάθοδος της ψυχής εντός της ύλης) λόγω ακαθόριστης αμαρτίας και για τιμωρία ενσαρκώθηκαν, ντύθηκαν δηλαδή με υλικό σώμα και έκτοτε το ζητούμενο είναι ο εξαγνισμός μέσω πολλών μετενσαρκώσεων και η αποκατάσταση στην αρχική τους προέλευση. Η πτώση της ψυχής από την ουράνια μακαριότητα μέσα στο γήινο σώμα, συμβολίζεται κατά τον Ιουδαίο ...
Η κυριολεκτική ερμηνεία της παραβολής του Πλούσιου και του Φτωχού Λάζαρου στη διήγηση του Λουκά είναι ασύμβατη με την Π.Δ.
Η εμμονική και μυθική θρησκευτική πίστη περί μεταθανάτιων αιωνίων βασάνων των «απίστων», σε κάποιο «τόπο», με αδιευκρίνιστους βασανιστές, όπου το στοιχείο της φύσης, η φωτιά, διατηρείται συνεχώς αναμμένη με θειάφι (=χημικό στοιχείο, που είναι γνωστό από την εποχή του Ομήρου ως διώκτης των φιδιών και ως παρασιτοκτόνο), είναι άλογη και αυθαίρετη σύζευξη της αντινομίας «Αθάνατος ή Άβροτος – Θνητός ή Βροτός». Το παράδοξο αυτό είναι αποτέλεσμα της Μυθολογίας και της ψεύτικης και προβληματικής θεολογίας της ελληνικής πατερικής σκέψης, οι οποίες εξομοίωσαν την διάκριση μεταξύ φυσικού – μεταφυσικού/ορατού – αοράτου/φωτός – σκότους/πνευματικού – σαρκικού/ζωής - θανάτου/ ...
«Αμήν λέγω υμίν ότι ου μη παρέλθει η γενεά αύτη έως αν πάντα γένηται.» (Λουκ. 21:32)
Η από την αρχή γέννηση, καθοδήγηση και επικοινωνία του αληθινού Θεού με τον σαρκικό Ισραήλ τον κατέστησε ετερόνομο, κοινωνικά και θρησκευτικά έθνος, εξαρτώμενο από τις Θείες εντολές και με μόνο αποδεικτικό στοιχείο της εθνότητάς του την βιολογική εξ Αβραάμ καταγωγή του. Οι λοιποί αυτόνομοι λαοί επέλεγαν την γη τους, την συναλλαγή και επιμιξία τους με άλλους, φιλοσοφούσαν, νομοθετούσαν, επινοούσαν τους θεούς τους και την εκάστοτε θρησκεία τους, ανάλογα με την εφαρμοζόμενη πολιτική τους και τις κοινωνικές, πνευματικές και πολιτιστικές τους ανάγκες, εκτός εάν διατελούσαν υπό ξένης επικυριαρχίας.
Το ιστορικό βιβλικό δωδεκάφυλο έθνος του Ισραήλ και το σύγχρονο πολιτικό κράτος του Ισραήλ
Ο Ναός νομιμοποιούσε τον Ιουδαϊσμό ως θρησκεία και τους αυστηρά βιολογικούς απογόνους του Αβραάμ ως έθνος. Η οριστική καταστροφή του Ναού από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Τίτο απονομιμοποίησε και τα δύο. Οι λατρευτικές συνήθειες των Εβραίων, που πήγαζαν από τον Μωσαϊκό Νόμο και που λειτουργούσαν «ως υπόδειγμα και σκιά των επουρανίων» (Εβρ. 8:5), έπαυσαν και αντικαταστάθηκαν από την «εν πνεύματι και αληθεία» λατρεία των αληθινών προσκυνητών «εν Χριστώ», μέσα στον αληθινό επουράνιο Ναό του σώματος του Ιησού. (Ιωάν. 4:23)
Το τέλος του αιώνα του Νόμου ..
Η «κατανόηση» της Τριάδας έγινε στα τέλη του 4ου αιώνα σύμφωνα με τον Γρηγόριο τον Ναζιανζηνό
Ο Γρηγόριος δεν θα υπερασπιστεί το ομοούσιο του Αγίου Πνεύματος (άρα και την Τριάδα) με το επιχείρημα ότι αποτελεί παραδοσιακό πιστεύω, δεν θα επικαλεστεί προηγούμενους Πατέρες, ούτε οράματα των «θεουμένων», αλλά θα καταφύγει σε μια νεωτεριστική ερμηνεία βιβλικών χωρίων, η οποία βασίζεται στον πλατωνίζοντα οντολογικό διαχωρισμό μεταξύ κτιστού και ακτίστου. Πάνω σε αυτόν τον πλατωνίζοντα οντολογικό διαχωρισμό βασίστηκε η εξίσωση Πατρός και Υιού στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο, και τώρα η ίδια ερμηνευτική μέθοδος προεκτείνεται και στα χωρία που αναφέρονται στο Άγιο Πνεύμα.
Είναι θεόπνευστη η πατερική δογματική της συγκριτιστικής θρησκείας «Χριστιανισμός»;
Την «θεοπνευστία» της πατερικής δογματικής και τις διαμάχες και αντιδράσεις μεταξύ των πατριαρχικών θρόνων, οι οποίες κάμπτονταν τελικά υπό του αυτοκράτορος, μαρτυρεί η εκκλησιαστική ιστορία του Β. Κ. Στεφανίδου, εκδόσεις Παπαδημητρίου, απ' όπου και διαβάζουμε αποσπάσματα:
«Ο Αλεξανδρείας θεόφιλος ήτο θιασώτης του Ωριγένους και εχθρός του ανθρωπομορφισμού. Οι μοναχοί της Σκήτεως κατά μεγάλας ομάδας μετέβησαν εις την Αλεξάνδρειαν και ηπείλησαν, ότι θα εφόνευον αυτόν, αν δεν κατεδίκαζε τον Ωριγένην ...
Σύγχρονα "Χριστιανικά" έθιμα που συνδέονται με την Διονυσιακή θρησκεία και την Αρχαία Ελλάδα
Παρά τους απηνείς διωγμούς του Ελληνισμού και τις, για αιώνες, ανθρωποσφαγές των αλλόθρησκων από την νέα ρωμαϊκή συγκρητιστική θρησκεία «Ελληνοχριστιανισμός», οι διονυσιακές και άλλες παγανιστικές εορτές και έθιμα, εξακολουθούν να τελούνται στους ίδιους χώρους και κατά τις ίδιες ημερομηνίες, με τις εορτές του φαλλού και του κρασιού, τις πανηγύρεις των διαφόρων "αγίων", τις λειψανολατρείες, τις αποκριάτικες εορτές, και το θρησκευτικό ειδωλολατρικό «Χριστιανικό» εορτολόγιο. Το τελευταίο μιμείται το αρχαίο ειδωλολατρικό εορτολόγιο ...
Τι έγραψαν οι Απόστολοι για τον Χριστό
(Ρωμ. 8:10-11) “Εάν δε ο Χριστός ήναι εν υμίν, το μεν σώμα είναι νεκρόν διά την αμαρτίαν, το δε πνεύμα ζωή διά την δικαιοσύνην. Εάν δε κατοική εν υμίν το Πνεύμα του αναστήσαντος τον Ιησούν εκ νεκρών, ο αναστήσας τον Χριστόν εκ νεκρών θέλει ζωοποιήσει και τα θνητά σώματα υμών δια του πνεύματος αυτού του κατοικούντος εν υμίν.”
(Εφ. 4:4-6) “Εν σώμα και εν Πνεύμα, καθώς και προσεκλήθητε με μίαν ελπίδα της προσκλήσεώς σας· εις Κύριος, μία πίστις, εν βάπτισμα· Εις Θεός (Εις= απόλυτο αριθμητικό) και Πατήρ πάντων, ο ων επί πάντων και διά πάντων και εν πάσιν υμίν.”
Οι θρησκείες δεν Σώζουν, Μόνο ο Χριστός Σώζει
Η αποστολική διδαχή ήρθε εξαρχής αντιμέτωπη με το θρησκευτικό και πολιτιστικό κλίμα της εποχής του και για μεν τους Ιουδαίους που αιτούσαν σημείο ήταν σκάνδαλο, για δε τους Έλληνες που ζητούσαν σοφία ήταν μωρία (Α΄ Κορ. 1:22-23). Στον ελληνικό κόσμο εάν μία νέα «ιδέα» δεν είχε αναφορά και τεκμηρίωση στους παιδαγωγούς της ελληνικής παιδείας, τον Όμηρο, τον Ησίοδο τους ποιητές κ.ά., ήταν μειωμένου κύρους και αντιμετωπίζονταν περιφρονητικά.
Η ελληνική παιδεία ήδη είχε ασκήσει μεγάλη επιρροή στους μη Έλληνες, ιδιαίτερα στους λόγιους Ιουδαίους της Αλεξάνδρειας, η οποία την εποχή εκείνη ήταν κέντρο συνάντησης ιδεών εφάμιλλο των Αθηνών. Η χρήση της ελληνικής ...
Η συντέλεια του αιώνα του Νόμου και ο Νέος αιώνας του αγίου Πνεύματος
«Με την ανάπτυξη της πνευματολογίας στην Βίβλο, κατά τα τελευταία χρόνια, καταλάβαμε πράγματα που πριν δεν υποψιαζόμαστε. Το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι πως το κήρυγμα του Ιησού περί της βασιλείας του Θεού, μια νέα ερμηνεία του Ιησού περί του εβραϊκού olam haze («ο αιών ούτος») και του olam Haba («ο αιών ο ερχόμενος») δίνει τη βάση -ιδίως μετά τον θάνατο του Ιησού- για την ανάπτυξη της περί Πνεύματος εσχατολογικής διδασκαλίας της εβραϊκής προφητείας: ο παρών αιών σχετίζεται με το πνεύμα του πονηρού, ο Νέος όμως αιώνας που ήλθε με την πίστη στην ανάσταση του Ιησού και τη συγκρότηση της Εκκλησίας, συνδέεται ασφαλώς με το Άγιο Πνεύμα». (Σάββας Αγουρίδης)
Η Τριάδα του Αρειανισμού
Η πατερική δογματική αναφορικά με το "χριστιανικό" τριαδικό δόγμα, το οποίο οριστικοποιήθηκε τον 4ο αιώνα μ.Χ. μέσα από πολλές εκδοχές και φιλονικίες, ήταν πολιτική αναγκαιότητα που επιβλήθηκε με το σπαθί των Ρωμαίων. Ανέτρεψε τον βιβλικό θεομονισμό και ήταν αποτέλεσμα θρησκευτικού συγκρητισμού σε χρόνο όπου οι τριαδικές λατρείες του πολυθεϊσμού, με θεανθρώπους λυτρωτές, ήταν δημοφιλείς. Οι αιμοσταγείς ειδωλολάτρες Ρωμαίοι αυτοκράτορες δεν είχαν σκοπό να υπακούσουν στο Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού, αλλά να επιβάλλουν μία φοβική δεισιδαιμονική θρησκεία που θα ομογενοποιούσε βίαια τις διαφορετικές εθνότητες της επικράτειας τους υποσχόμενοι στους υπηκόους τους ευμάρεια και διαιώνιση της μοναρχίας των. Μία εκδοχή τριαδικού δόγματος ήταν αυτή του Αρειανισμού.
Το σκότος της εσχατολογίας των θρησκειών και το αιώνιο Ευαγγέλιο της χάριτος του Θεού
Η εσχατολογία των πατέρων της Συγκρητιστικής Θρησκείας Χριστιανισμός (στο εξής ΣθΧ) περί της παύσης της ανθρώπινης βιολογικής ζωής και λοιπών όντων, του τέλους της ιστορίας και του κοσμικού σύμπαντος και οι ομοιότητες της με την εσχατολογία της επίσης συγκρητιστικής θρησκείας Ισλάμ και αυτής του Ραββινικού Ιουδαϊσμού είναι δάνειο της εσχατολογίας αρχαίων θρησκειών και διακωμωδεί την σταυρική θυσία του Υιού της αγάπης του Θεού αφού αυτή έγινε για ‘έναν’ άνθρωπο που στο μέλλον θα πάψει να υπάρχει. Η εσχατολογία της ΣΘΧ αρνείται την οριστική μεσσιανική εκπλήρωση, της μετάβασης από την βασιλεία του αιώνα του θανάτου, της Παλαιάς Διαθήκης, στην βασιλεία του αιώνα της χάριτος ...
Η υποσχεμένη γη ήταν κληρονομιά για Δούλους και Κυρίους που έπρατταν το θέλημα του Θεού
Οι Ευαγγελικοί Σιωνιστές πιστεύουν ότι υποτίθεται ότι θα πρέπει να υποστηρίξουμε την κλοπή εδαφών και την αρπαγή γης, η οποία τελικά θα περιλαμβάνει δολοφονίες και πόλεμο με άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων από τους συμμάχους μας. Αλλά τα Βιβλικά γεγονότα είναι ότι το σύγχρονο «Ισραήλ» δεν είναι το Ισραήλ της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης και η Αβρααμική Διαθήκη και οι υποσχέσεις για τη γη του Ισραήλ εκπληρώθηκαν το 70 μ.Χ.
Ιδού τα γεγονότα και τα αποδεικτικά στοιχεία...
Μετά την γεμάτη έπαρση επανάσταση στον Πύργο της Βαβέλ (ο άνθρωπος επιδιώκοντας να αναγκάσει τον Θεό ...
Το «σπέρμα του Φιδιού» και το «σπέρμα της Γυναικός»
Το σπέρμα του Φιδιού δεν ήταν ένα βιολογικό σπέρμα, ο Διάβολος δεν γεννά βιολογικούς ανθρώπους, αλλά έτσι χαρακτηρίζονταν συλλογικά «ως σπέρμα του Φιδιού» οι ασεβείς εκ των Ιουδαίων που έκαναν τα έργα Του. Ομοίως το «σπέρμα της Γυναίκας» συμβόλιζε την Εκκλησία του Χριστού και δεν ήταν ένα βιολογικό σπέρμα, όπως διάφοροι θεολόγοι υποστηρίζουν, για να σπείρουν την γνωστική τους δοξασία, ότι ο Χριστός είχε γήινο σώμα που το πήρε από την βιολογική Μαρία, αρνούμενοι ότι ο επουράνιος άνθρωπος Ιησούς ήταν ο Υιός του Θεού που γεννήθηκε εκ πνεύματος Αγίου. Ως σπέρμα της Γυναίκας χαρακτηρίζεται «το σπέρμα της επαγγελίας», το συλλογικό σώμα του Χριστού, που είναι η Εκκλησία Του και η οποία είχε λάβει εξουσία να πατάει ...
Προορισμός της Αποκαλύψεως
Η σχολαστική αυτή μελέτη, φωτίζει πώς η Μικρά Ασία του πρώτου αιώνα διαμόρφωσε τη μήτρα της Χριστιανικής Αποκάλυψης. Η αξιολόγηση των διοικητικών δομών, των εμπορικών δικτύων, των πολιτικών αντιπαλοτήτων, των τοπικών λατρειών, των εβραϊκών συναγωγών και των κυβερνητικών (σατανικών) διωγμών κατά της ομολογίας της πρώιμης Εκκλησίας εξοπλίζει τους μελετητές να ερμηνεύσουν το βιβλίο της Αποκάλυψης ως έναν ενδοεκκλησιαστικό κώδικα του πρώτου αιώνα όπου το κοινωνικό και ιστορικό πλαίσιο καθώς και το θεολογικό μήνυμα είναι άρρηκτα συνδεδεμένα, με αποκορύφωμα την επικείμενη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου Ιησού Χριστού για την πρώιμη εκκλησία. Ο «σκοπός της Αποκάλυψης» ήταν να ενισχύσει «τους δούλους του Θεού» για πιστή μαρτυρία ενάντια ...
Το Βυζάντιο ως ο νέος Ισραήλ
Η θρησκεία του ουτοπικού, φιλοσοφικού «πατερικού Χριστιανισμού» είναι, ο ειδωλολατρικός ελληνισμός, τον οποίον οι ανάδοχοί του «φιλόσοφοι πατέρες», με υπόβαθρο τον ελληνισμό, τον βάπτισαν σε εκχριστιανισμένο ελληνισμό[1], δίνοντάς του εκκλησιακή ταυτότητα, δηλαδή, «άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς».
Αυτός, μετέτρεψε την βιβλική «αίρεση του Ιουδαϊσμού» (Πράξ. 24:14) σε πολιτικοθρησκευτικό μανιφέστο της ανατολικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας η οποία αυτοπροσδιόρισε τον μονάρχη της «ελέω θεού αυτοκράτορα» και τους πολίτες της «περιούσιο λαό του Θεού» εξαργυρώνοντας τις βιβλικές πνευματικές επαγγελίες του Θεού με επίγεια πολιτικά ιδεολογήματα εξουσίας και εδαφικές κατακτήσεις. Η νέα συγκριτιστική θρησκεία, σύμμαχη και
Είναι θεόπνευστη η ελληνορθόδοξη δογματική;
Το αφήγημα, της κρατούσης ελληνορθόδοξης θρησκείας που είχε αναδειχτεί η επίσημη θρησκεία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, περί θεοπνευστίας της δογματικής της είναι αυθαίρετο και αντιβιβλικό. Το ερώτημα για τη θεοπνευστία της συγκρητιστικής δογματικής της, η οποία είναι μια ελληνική ερμηνεία του καινοδιαθηκικού «χριστιανισμού», καθώς και τις αντεγκλήσεις και τις διαμάχες μεταξύ των πατριαρχικών θρόνων, οι οποίες κάμπτονταν τελικά υπό του Ρωμαίου αυτοκράτορα, απαντάει, και μαρτυρεί η εκκλησιαστική ιστορία του Β. Κ. Στεφανίδη, (εκδ. Παπαδημητρίου), απ' όπου και διαβάζουμε αποσπάσματα:
«[...] η Εκκλησία ήτο υποτεταγμένη εις την πολιτείαν ...
Η ιστορική συνάντηση Ελληνισμού και Ιουδαϊσμού
Η ιστορική συνάντηση του Ελληνισμού με τον Ιουδαϊσμό, κατά τους ελληνιστικούς χρόνους -παρόλο που ο Ελληνισμός ήταν απειλή για την υπόσταση του Ιουδαϊσμού- κατέληξε τελικά στην σύζευξη των αντιθέτων μεταξύ τους σκέψεων και στην γέννηση του θρησκευτικού συγκριτιστικού ρωμαϊκού μορφώματος “πατερικός ή ελληνορθόδοξος Χριστιανισμός” η δογματική του οποίου έντυσε τις εκπληρωμένες επαγγελίες του Ιουδαϊσμού και την “μωρία του κηρύγματος” των Αποστόλων με την φιλοσοφία, ανυψώνοντας έτσι την Αρχαία Θρησκεία την οποία ο Ελληνισμός εκπροσωπούσε.
Θεολογία
Ο όρος χρησιμοποιήθηκε αρχικά στα έργα του Πλάτωνα και άλλων Ελλήνων φιλοσόφων με αναφορά στη διδασκαλία του μύθου.
Στον ελληνορθόδοξο χριστιανισμό η θεολογία συνίσταται στη χρήση της φιλοσοφικής μεθόδου, προκειμένου το περιεχόμενο της θείας αποκάλυψης να διατυπωθεί με όρους που θα ήταν αποδεκτοί από την ελληνική διανόηση η οποία θεωρούσε το κήρυγμα του εσταυρωμένου μωρία. Με απλά λόγια ο απαρχής χριστιανισμός ελληνοποιήθηκε, ερμηνεύτηκε με ελληνικό τρόπο, επιβλήθηκε, πολιτικοποιήθηκε, και εθνικοποιήθηκε το σωτήριο ...
Περί εκείνων οι οποίοι σας πλανούν
«Ταύτα σας έγραψα περί εκείνων, οίτινες σας πλανώσι. Και το χρίσμα, το οποίον υμείς ελάβετε απ' αυτού, εν υμίν μένει, και δεν έχετε χρείαν να σας διδάσκη τις· αλλά καθώς σας διδάσκει το αυτό χρίσμα περί πάντων, ούτω και αληθές είναι και δεν είναι ψεύδος· και καθώς σας εδίδαξε, θέλετε μένει εν αυτώ.» (Α΄ Ιωάν. 2:26-27)
Οι πεποιθήσεις των σύγχρονων κατ΄ομολογία Χριστιανών, δεν πηγάζουν από το χρίσμα, δηλαδή το Πνεύμα το άγιον, το οποίο οδηγεί τους αγαπώντας τον Θεό εις πάσα την αλήθεια, αλλά πηγάζουν από επίδοξους, εγωπαθείς αυτοπροσδιοριζόμενους «δούλους του Θεού», οι οποίοι το μόνο που ...
Φυλετικός και θρησκευτικός ρατσισμός
Ο Ελληνορθόδοξος Χριστιανισμός που είναι η ελληνοποίηση του Βιβλικού Χριστιανισμού και ο σωτήρας του αρχαίου ελληνικού μυστικισμού καθώς και ο Σιωνιστικός Χριστιανισμός που είναι η αυθαίρετη ρατσιστικοποίηση και μεροληψία της αγάπης του Θεού υπέρ ενός σύγχρονου πολιτικού κράτους στην πάλαι ποτέ «αγία Γη» της Παλαιστίνης -που μετά την ίδρυσή του παραμέρισε την σοσιαλιστική ιδεολογία του και κατάντησε να εξυπηρετεί με κάθε μέσο τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα της Δύσης- έχουν επιφέρει μεγάλη σύγχυση στην επίγνωση και ορθή πίστη του μονογενούς Υιού του Θεού και αμαυρώνουν την σωτήρια αντιρατσιστική αγάπη της αλήθειας Του.
Ιουδαϊκός Μυστικισμός
Μυστικισμός είναι είδος πνευματικότητας έξω από το αισθητό και αφορά την άμεση, χωρίς μεσάζοντες σχέση, του μυστικιστή με το θείο μέσα από την οποία αυτός μυείται στα μυστικά του σύμπαντος. Περιέχει διάφορες ησυχαστικές ιδέες και πνευματικές πρακτικές απόκτησης απάθειας και μεθόδους διανοητικής αυτοσυγκέντρωσης με στόχο την υπέρβαση του ‘εγώ’ και του υπαρξιακού φόβου και την επίτευξη ψυχικής γαλήνης μέσω της μυστικής γνώσης. Η επιτυχής πνευματική άθληση των μυστικών οδηγεί στην αυτοσωτηρία και συμβάλλει, κατ’ αυτούς, στην αποκατάσταση της αρχικής τάξεως του σύμπαντος. Ο όρος προέρχεται από το ρήμα ‘μύω’ που σημαίνει ‘κλείνω τα μάτια ή τα χείλη’ ...
Η Καμπαλά ως πεδίο άσκησης της μαγείας
"Ποιος είναι ο λόγος όμως που η Καμπαλά, όπως και γενικότερα ο αποκρυφισμός, αντικαθιστά το παλαιοδιαθηκικό κοσμοείδωλο της δημιουργίας του κόσμου από τον ζώντα προσωπικό Θεό με αυτό του Νεοπλατωνισμού και της βαβυλωνιακής θρησκείας, περί δήθεν απορροής από μια υπέρτατη θεϊκή αρχή; Αυτό συμβαίνει διότι το κοσμοείδωλο του Νεοπλατωνισμού και της βαβυλωνιακής θρησκείας εκπληρώνει τις βασικές θεωρητικές προϋποθέσεις άσκησης τελετουργικών μαγικών τελετών στα αποκρυφιστικά συστήματα.
"Έτσι, σύμφωνα με τους αποκρυφιστές, εφόσον όλο το Σύμπαν απορρέει από μια υπέρτατη θεϊκή αρχή, κατά συνέπεια" ...
Τα αρχαία παρήλθεν, ιδού γέγονεν καινά
Όταν ο άνθρωπος έχει προεγκατεστημένη θρησκευτική πίστη δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι ο αφιονισμός που έχει υποστεί είναι στο κόκκινο. Εκλαμβάνει τους καινοδιαθηκικούς λόγους όχι ως την εκπλήρωση των προφητικών ρήσεων δια του Ιησού «τέλος του Νόμου ο Χριστός», «τα αρχαία παρήλθαν, ιδού, τα πάντα έγιναν νέα» αλλά ως εσαεί προσμονή μελλόντων.
Είκοσι αιώνες δεν είναι αρκετοί για τους θρησκευτικά αφιονισμένους για να καταλάβουν την αμεσότητα, σε σχέση με τον χρόνο εκπλήρωσης, που είχαν οι λόγοι του Ιησού όταν έλεγε στο εβραϊκό ακροατήριο: «ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἥξει ταῦτα πάντα ἐπὶ τὴν γενεὰν ταύτην.» (Ματθ. 23:36)
Τρίτος χειροποίητος ναός Θεού δεν θα υπάρξει ποτέ των ποτών
Ο τρίτος!!! Ναός του Θεού είναι ο επουράνιος άνθρωπος Ιησούς Χριστός σύμφωνα με τις Γραφές. Οι Εβραίοι αυτόν τον Ναό του Θεού τον γκρέμισαν με δόλο.
“Έκτοτε εζήτει ο Πιλάτος να απολύση αυτόν (τον Ιησού)· οι Ιουδαίοι όμως έκραζον, λέγοντες· Εάν τούτον απολύσης, δεν είσαι φίλος του Καίσαρος. Πας όστις κάμνει εαυτόν βασιλέα αντιλέγει εις τον Καίσαρα.” ( Ιωάν. 19:12)
Αυτός ο αληθινός Ναός του Θεού, αν και οι απειθείς εκ των Ιουδαίων τον χάλασαν, εγέρθηκε, αναστήθηκε την Τρίτη ημέρα στα Ιεροσόλυμα, τον πρώτο αιώνα.
“Ἀπεκρίθησαν οὖν οἱ Ἰουδαῖοι καὶ εἶπαν αὐτῷ· τί σημεῖον δεικνύεις ἡμῖν ὅτι ταῦτα ποιεῖς;. ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτοῖς· λύσατε τον ναόν τούτον ...
Εναντίωση στην εγκυρότητα της τριαδικής μορφής του Ματθαίου 28:19
‘Είναι αδύνατη η έρευνα και η αποδοχή της αλήθειας για όποιον νομίζει ότι την κατέχει’
Η παρούσα έρευνα εξετάζει την γνησιότητα των κειμένων σχετικά με το ιστορικό βάπτισμα στο νερό καθώς και την πρακτική και τον συμβολισμό του στην Πρώτη Αποστολική Εκκλησία η οποία βίωσε την χρονική περίοδο της μετάβασης από την Παλαιά διακονία του θανάτου του γράμματος και των σαρκικών συμβολικών τελετών στην Νέα διακονία της ζωής του Πνεύματος και στην οφειλόμενη λατρεία «εν πνεύματι και αληθεία» όπως αρμόζει στους υιούς του Θεού, τους α λ η θ ι ν ο ύ ς προσκυνητές (Ιωάν. 1:12-13. 4:23-24).
Ενσάρκωση
Οι Γνωστικοί ασχολούνταν με την αρχαία Φιλοσοφία και Μυθολογία, την οποία και είχαν ως δεξαμενή σκέψης. Έτσι είχαν υιοθετήσει την αντιβιβλική άποψη της ενσάρκωσης και μετενσάρκωσης, που ήταν πάγια διδασκαλία των Ορφικών, των Πυθαγόρειων, των Πλατωνικών, των λατρών του Διόνυσου κ.ά., που πίστευαν, ότι οι αθάνατες ψυχές των ανθρώπων ήταν πνεύματα, που εξέπεσαν από τον ουρανό στην γη (κάθοδος της ψυχής εντός της ύλης) λόγω ακαθόριστης αμαρτίας και για τιμωρία ενσαρκώθηκαν, ντύθηκαν δηλαδή με υλικό σώμα και έκτοτε το ζητούμενο είναι ο εξαγνισμός μέσω πολλών μετενσαρκώσεων και η αποκατάσταση στην αρχική τους προέλευση.
Η Ιστορία είναι η Λαμπάδα που Φωτίζει την Αλήθεια, την οποία η Θρησκεία Προσπαθεί να Σβήσει
Οι διάφορες αρχαίες Γνωστικές παραδόσεις των πρώτων αιώνων καταδικάστηκαν ως αιρέσεις από την πρωτοχριστιανική Εκκλησία, συχνά με την υποστήριξη της Ρωμαϊκής Κρατικής Εξουσίας. Παρ' όλα αυτά, επηρέασαν τη θεολογική σκέψη και συνέβαλαν στη διαμόρφωση του ελληνοχριστιανικού δόγματος. Αυτή η διαμόρφωση προέκυψε από τη διαδικασία της δογματικής οριοθέτησης, η οποία στόχευε στην ικανοποίηση μιας πολιτικής ανάγκης: τη δημιουργία ενός ενιαίου δόγματος για να εξασφαλιστεί η κρατική συνοχή ενός ελληνιστικού κοινού, και όχι στη διαφύλαξη της αποστολικής αλήθειας.
Ο Αρειανισμός και οι Συνέπειές του
Ο Αρειανισμός ήταν μια θεολογική κρίση που διαμόρφωσε βαθιά τον Χριστιανισμό του 4ου αιώνα, επικεντρωμένη στη φύση του Ιησού Χριστού και τη σχέση Του με τον Θεό Πατέρα. Ο ιδρυτής της ήταν ο Αλεξανδρινός πρεσβύτερος Άρειος (256-336 μ.Χ.), μαθητής του Λουκιανού της Αντιόχειας ιδρυτή της Αντιοχειανής Σχολής. Ο Αρειανισμός υποστήριζε την απόλυτη μοναρχία και μοναδικότητα του Πατρός ενθαρρυμένος από την νεοπλατωνική και μεσοπλατωνική μετάδοση της αριστοτελικής λογικής, ιδιαίτερα από την έννοια του απόλυτα απλού και αμετάβλητου Πρώτου Κινητή του «Πρώτου κινούντος Ακινήτου», που απέκλειε οποιαδήποτε διαίρεση ...
Google Sites
Report abuse