Η δοξασία των δύο φύσεων του Ιησού Χριστού είναι δάνειο της Μυθολογίας
Η δοξασία των δύο φύσεων του Ιησού Χριστού είναι δάνειο της Μυθολογίας
Συγγραφή: Ευάγγελος Δ. Κεπενές (Ιανουάριος 01, 2023, 12:14 μμ)
Ο ορατός επουράνιος άνθρωπος Ιησούς Χριστός, ο Δεύτερος Αδάμ (=άνθρωπος) που γεννήθηκε τον ορισμένο καιρό εκ Πνεύματος Αγίου και πιστοποιήθηκε ως η Ανάσταση και η Ζωή ήταν «η εικόνα του Θεού του αοράτου» και όχι η εικόνα του θνητού χοϊκού ανθρώπου «απαύγασμα της δόξης και χαρακτήρ της υποστάσεως Αυτού (του Θεού)». (Κολ.1:15. Εβρ. 1:3)
Η γνωστική, συνδυαστική γνωμάτευση των πατέρων της Ορθοδοξίας ότι ο προ-υπάρχων δεύτερος θεός (ο Υιός) κατέβηκε από τον ουρανό και ενσαρκώθηκε «εκ πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου» [άρα ο άνθρωπος Ιησούς δεν ήταν ο Υιός του Θεού αλλά η ενσάρκωση του προ-υπάρχοντος δεύτερου θεού-Υιού] οδήγησε αναπόφευκτα και στην όχι καινοφανή ιδέα των δύο φύσεων του Ιησού, που είναι πνευματική κληρονομιά της Μυθολογίας, την οποία αφελώς ασπάζονται και τα πνευματοφόρα!!! κινήματα της Πεντηκοστής -που είναι γεννήματα αμερικανικών χριστιανικών σιωνιστικών κέντρων- καθώς και τα λοιπά της Διαμαρτύρησης.
Ήδη στον μυστικιστικό Ερμητισμό («μεταφυσικό σύστημα και ένα σώμα συστηματοποιημένων, μαγικών, αστρολογικών και αλχημικών πρακτικών») συναντάμε την ιδέα των δύο φύσεων του εκπεσόντα στον φυσικό κόσμο αρχέτυπου ανθρώπου.
«Και ο ίδιος ο (αρχέτυπος) άνθρωπος, θαυμάζοντας την εικόνα του, ερωτεύεται τον εαυτό του και θέλει να κατοικήσει στη γη. Έτσι έχουμε την πτώση του ανθρώπου και η φύση τον περισφίγγει από παντού. Και εξ αιτίας της πτώσης του ο άνθρωπος έχει διπλή φύση: θνητός ως προς το σώμα και αθάνατος ως προς την ουσία, δούλος και ταυτόχρονα κυρίαρχος της Ειμαρμένης που τελικά προσδιορίζεται από όλες τις σφαίρες». (Ερμή του Τρισμέγιστου «Ερμητικά κείμενα» ISBN: 960-7107-01-2 εκδ. Παρασκήνιο. Εισαγωγικά για τον πρώτο λόγο σελ. 15)
Ακόμα, σύμφωνα με την αποκρυπτογράφηση του δίσκου της Φαιστού , ο Έλληνας, ως αληθινός γιος του θεού, γεννιέται από γήινη μήτρα και ουράνιο σπέρμα.
Στο έργο του Αισχύλου «Προμηθεύς ο Δεσμώτης», ο Προμηθέας προλέγει ότι ο Λυτρωτής του, «ο λύσων», θα γεννηθεί από Θεό και την θνητή παρθένο Ιώ.
Επίσης ο Διόνυσος που οι αρχαίοι Έλληνες τον αποκαλούσαν «Σωτήρα», «πάσχων θεός» και «θείο βρέφος» είχε και αυτός διττή φύση, αφού ήταν γέννημα της σύζευξης του θεού Δία (ουράνιο πρωταρχικό πυρ) και της θνητής νύμφης Σεμέλης (γήινη ουσία), ήτο δε και τρίγονος (τρις φορές γεννηθείς), ο Διόνυσος-Φάνης, ο Διόνυσος- Ζαγρέας και ο αναστημένος Διόνυσος που κλήθηκε από τον Δία να βασιλεύσει.
Ο μέγιστος των Ελλήνων μυθικών ηρώων Ηρακλής που οι γονείς του ήταν ο πατέρας των θεών και των ανθρώπων Δίας και η θνητή Αλκμήνη είχε και αυτός δύο φύσεις, και πολλοί άλλοι.
Επίσης στην Μυθολογία απαντάται και άλλη μορφή διττής φύσεως αυτή του Μιξάνθρωπου (=κατὰ τὸ ἥμισυ ἄνθρωπος καὶ κατὰ τὸ ἥμισυ κτῆνος, Θεμίστ. 284Α, πρβλ. Λιβάν. 3. 282.) (Liddell-Scott). Ένας από αυτούς ήταν και ο μυθικός Τυφώνας γιός της Γαίας.
Σύντομο ιστορικό της αλχημικής «ένωσης των δύο φύσεων του Ιησού» σε ένα πρόσωπο
Οι Οικουμενικές σύνοδοι, σκόπευαν στην εύρεση, από τους επισκόπους της νέας Αυτοκρατορικής θρησκείας, καταπραϋντικών και συμβιβαστικών λύσεων στις εσω-εκκλησιαστικές διαμάχες τους, αφού πλήθος Γνωστικών και άλλων «αιρετικών» διετέλεσαν, για αρκετό καιρό, μέλη της «επίσημης Εκκλησίας». Πολλές φορές η επίλυση των δογματικών ερίδων γινόταν μέσα σε «ατμόσφαιρα τρομοκρατίας», με δωροδοκίες και φανατικούς οπλισμένους μοναχούς που λεηλατούσαν τις αντίπαλες εκκλησίες φονεύοντας τους επισκόπους των. Έτσι το Χριστολογικό δόγμα της σύνθετης φύσης του Ιησού σε μία υπόσταση, διατυπώθηκε το 451 μ.Χ. από την Δ΄ Οικουμενική της Χαλκηδόνας, που συγκάλεσε το Ρωμαϊκό αυτοκρατορικό ζεύγος Μαρκιανού και Πουλχερίας, με σκοπό να αντιμετωπισθεί η εριστική διδαχή του αρχιμανδρίτη Ευτυχίου, συνεργάτη του Κυρίλλου της Αλεξανδρινής σχολής, που υποστήριζε ότι η ανθρώπινη φύση του Χριστού απορροφήθηκε μέσα στη θεία και επομένως, ο Ιησούς είχε μία μόνο φύση τη θεϊκή. Έτσι αντί της «απορρόφησης» της μιας φύσεως από την άλλη, επικράτησε η «ένωση» των φύσεων σε μία υπόσταση, που υποστήριξε η σχολή της Αντιόχειας. Η νέα συνοδική φόρμουλα, για τη ταυτότητα της φύσης του Ιησού, επέφερε σχίσμα και οι εκκλησίες που αποσχίστηκαν ονομάστηκαν Αντιχαλκηδόνιες.
Όρος της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου, σε απόδοση
«Η ένωση των δύο φύσεων στον Χριστό έγινε έτσι ώστε αυτές να μη συγχέονται, να μη μεταβάλλονται να μη καταμερίζονται, να μη διαιρούνται, χωρίς (όμως) καθόλου να καταργείται η διαφορά των δύο φύσεων εξαιτίας αυτής της ένωσης, η οποία συντελέστηκε με τέτοιο τρόπο, που να διατηρεί η κάθε φύση τις ιδιότητες, αλλά και να είναι (και οι δύο) ενωμένες σ΄ ένα πρόσωπο και σε μία υπόσταση».
Συμπέρασμα
Οι λεγόμενοι πατέρες της νέας αυταρχικής ρωμαϊκής αυτοκρατορικής θρησκείας, χρησιμοποίησαν την ελληνική σκέψη για να αναπτύξουν την δογματική τους, μέσα από την οποία αναβίωσε η αρχαία θρησκεία. Χαρακτηριστική είναι η διατύπωση του Γρηγορίου Νανζιανζινού στην επιστολή του προς Ιερώνυμο «Έχουμε ανάγκη όσο το δυνατόν περισσότερους μύθους για να μπορούμε να εντυπωσιάζουμε τον όχλο. Όσο λιγότερο καταλαβαίνει ο όχλος τόσο πιο ενθουσιώδης γίνεται»
Η πίστη της Πρωτοχριστιανικής Εκκλησίας, δεν έχει καμία σχέση με τα κατοπινά θρησκευτικά πολυδιάστατα και αλληλοσπαραζόμενα θρησκευτικά μορφώματα των οποίων οι παραμορφώσεις αποτυπώνονται στα σύγχρονα κοινωνικά αδιέξοδα και τις ανθρώπινες συμπεριφορές.
Φεύγετε της θρησκείας, Χριστός η ζωή ημών
<< Επιστροφή στην Αρχική σελίδα