Ο Νέος Ουρανός και η Νέα Γη

Ο Νέος Ουρανός και η Νέα Γη

 Συγγραφή: Ευάγγελος Δ. Κεπενές (Μάιος 8, 2024, 23:50)

 Ο ουρανός και η γη παρελεύσονται

«Ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι οὐ μὴ παρέλθῃ ἡ γενεὰ αὕτη μέχρις οὗ ταῦτα πάντα γένηται. ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δὲ λόγοι μου οὐ παρελεύσονται.» (Μάρκ. 13:30-31)

«Ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν ἕως ἂν παρέλθῃ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ ἀπὸ τοῦ νόμου ἕως [ἂν] πάντα γένηται». (Ματθ. 5:18)

Για τον σαρκικό Ισραήλ, ο οποίος ζούσε στην τυπολογία του Ιουδαϊσμού της Παλαιάς Διαθήκης, η χειροποίητη σκηνή του μαρτυρίου αποτελούσε τύπο της αχειροποίητης, αληθινής επουράνιας. (Εβρ. 8:1-2)

«Η σκηνή του μαρτυρίου ήτο μετά των πατέρων ημών εν τη ερήμω, καθώς διέταξεν εκείνος, όστις ελάλει προς τον Μωϋσήν, να κατασκευάση (ποιήσαι) αυτήν κατά τον τύπον τον οποίον είχεν ιδεί». (Πράξ. 7:44)

Σύμφωνα δε με τον Εβραίο ιστορικό Ιώσηπο η σκηνή ήταν η αναπαράσταση του ουρανού και της γης, μια μικρογραφία του σύμπαντος.

«Γιατί το καθένα από αυτά τα αντικείμενα έχει γίνει σε μίμηση και παράσταση του σύμπαντος, όπως θα ανακαλύψει όποιος θελήσει να τα εξετάσει χωρίς φθόνο αλλά με κατανόηση. Αν πάρουμε τη σκηνή, που έχει μήκος τριάντα πήχεις, ο Μωυσής, χωρίζοντας τη σε τρία μέρη και δίνοντας δύο από αυτά στους ιερείς, ως τον τόπο που μπορεί να πατήσει κανείς και κοινό σε όλους, υποδηλώνει τη γη και τη θάλασσα, αφού αυτά τα δύο είναι προσβάσιμα σε όλους, το τρίτο όμως μέρος το περιόρισε για τον Θεό μόνο, επειδή ούτε ο ουρανός είναι προσβάσιμος στους ανθρώπους.» (Ιώσηπος «Άπαντα Ιουδαϊκής αρχαιολογίας 3, 180-181»)

Οι αντιλήψεις λοιπόν των Εβραίων πιστών ότι:

# ο οίκος του Θεού ήταν «η Πύλη του ουρανού» (Γέν. 28:17), ενώ στην Καινή Διαθήκη είναι ο Χριστός (Ιωάν. 10:7), του οποίου το ουράνιο σώμα ήταν ο Ναός του Θεού (Ιωάν. 2:21. 1Κορ. 15:47)

# ότι η σκηνή του μαρτυρίου ήταν η αναπαράσταση, μικρογραφία, του σύμπαντος, σύμφωνα με τον Ιώσηπο

# ότι η γη του Ισραήλ όπου και ο επίγειος Ναός, ήταν η κατοικία του Θεού και το υποπόδιο των ποδιών Του (Αριθ. 35:34. Ψαλμ: 15:2. Ιερ. 2:7. Πράξ. 7:49)

# ότι τα Ιεροσόλυμα ήταν η πόλις του Μεγάλου Βασιλιά (Ματθ. 5:35)

# και ότι «ἐθεμελίωσεν τὴν γῆν ἐπὶ τὴν ἀσφάλειαν αὐτῆς οὐ κλιθήσεται εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος» και «γενεὰ πορεύεται καὶ γενεὰ ἔρχεται καὶ ἡ γῆ εἰς τὸν αἰῶνα ἕστηκεν» (Ψαλ. 104:5. Εκκλ. 1:4)

τους έδιναν την ικανότητα να έχουν ορθή κατανόηση των ρήσεων του Ιησού, στο πρόσωπο του οποίου εκπληρώθηκαν ο Νόμος και οι προφήτες (Ματθ. 5:17), περί της παρέλευσης του ουρανού και της γης, που γι’ αυτούς ήταν ο χειροποίητος επίγειος Ναός, το καύχημα της σαλευόμενης βασιλείας του σαρκικού Ισραήλ.

Πρόσμεναν δε, οι Εβραίοι ακόλουθοι του Ιησού, όπως και ο Αβραάμ, σύμφωνα με την υπόσχεση που δόθηκε στον Ησαΐα, την αντικατάσταση των σαλευομένων χειροποίητων και των τύπων με τα ασάλευτα αχειροποίητα και  αληθινά.

«Καινοὺς δὲ οὐρανοὺς καὶ γῆν καινὴν κατὰ τὸ ἐπάγγελμα αὐτοῦ προσδοκῶμεν, ἐν οἷς δικαιοσύνη κατοικεῖ.» (2Πέτ. 3:13)

«Διότι περιέμενε (ο Αβραάμ) την πόλιν την έχουσαν τα θεμέλια, της οποίας τεχνίτης και δημιουργός είναι ο Θεός». (Εβρ. 11:10)

«Έσται γὰρ ὁ οὐρανὸς καινὸς καὶ ἡ γῆ καινή καὶ οὐ μὴ μνησθῶσιν τῶν προτέρων οὐδ' οὐ μὴ ἐπέλθῃ αὐτῶν ἐπὶ τὴν καρδίαν ἀλλ' εὐφροσύνην καὶ ἀγαλλίαμα εὑρήσουσιν ἐν αὐτῇ ὅτι ἰδοὺ ἐγὼ ποιῶ ιερουσαλήμ ἀγαλλίαμα καὶ τὸν λαόν μου εὐφροσύνην.» (Ησ. 65:17-18)

«Καὶ εἶδον οὐρανὸν καινὸν καὶ γῆν καινήν. ὁ γὰρ πρῶτος οὐρανὸς καὶ ἡ πρώτη γῆ ἀπῆλθαν καὶ ἡ θάλασσα οὐκ ἔστιν ἔτι.

καὶ τὴν πόλιν τὴν ἁγίαν Ἰερουσαλὴμ καινὴν εἶδον καταβαίνουσαν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸ τοῦ θεοῦ ἡτοιμασμένην ὡς νύμφην κεκοσμημένην τῷ ἀνδρὶ αὐτῆς.» (Αποκ. 21:1-2)

Ο δε Παύλος επικαλείται από τον προφήτη Αγγαίο το «Ἔτι ἅπαξ ἐγὼ σείσω οὐ μόνον τὴν γῆν ἀλλὰ καὶ τὸν οὐρανόν», το οποίο σαφώς αναφέρεται στην σαλευόμενη βασιλεία του σαρκικού Ισραήλ και στον χειροποίητο ναό της επίγειας Ιερουσαλήμ, για να το συνδέσει με τον αληθινό επουράνιο Ναό και την ασάλευτη βασιλεία που παρέλαβε ο πνευματικός Ισραήλ, η Εκκλησία του Χριστού (Εφ. 1:22-23) «τὸ δὲ ἔτι ἅπαξ δηλοῖ [τὴν] τῶν σαλευομένων μετάθεσιν ὡς πεποιημένων (χειροποίητων), ἵνα μείνῃ τὰ μὴ σαλευόμενα (αχειροποίητα). Διὸ βασιλείαν ἀσάλευτον παραλαμβάνοντες ἔχωμεν χάριν δι' ἧς λατρεύωμεν εὐαρέστως τῷ θεῷ μετὰ εὐλαβείας καὶ δέους· καὶ γὰρ ὁ θεὸς ἡμῶν πῦρ καταναλίσκον». (Αγγ. 2:6-9. Εβρ. 12.:26-29)

Καθώς και ο Δανιήλ είπε περί της ασάλευτης ουράνιας βασιλείας που παρέλαβε η Εκκλησία Του: «Αλλ' οι άγιοι του Υψίστου θέλουσι παραλάβει την βασιλείαν και θέλουσιν έχει το βασίλειον εις τον αιώνα και εις τον αιώνα του αιώνος.» (Δαν. 7:18, 22. Δαν. 2:44)

Όλα αυτά σε αντίθεση με την Ορθόδοξη δογματική η οποία έχει ως υπόβαθρο την ελληνική σκέψη και κατανοεί λανθασμένα το «ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται» ως παρέλευση του φυσικού ουρανού και της φυσικής γης τα οποία ο Θεός εν τη σοφία Του δημιούργησε και κόσμησε.

<< Επιστροφή στην Αρχική σελίδα