«Αμήν λέγω υμίν ότι ου μη παρέλθει η γενεά αύτη έως αν πάντα γένηται.» (Λουκ. 12:32)

«Αμήν λέγω υμίν ότι ου μη παρέλθει η γενεά αύτη έως αν πάντα γένηται.» (Λουκ. 21:32)

Συγγραφή: Ευάγγελος Δ. Κεπενές (Ιούλιος 09, 2023, 13:10)

Οι Βιολογικοί απόγονοι του Αβραάμ

Η από την αρχή γέννηση, καθοδήγηση και επικοινωνία του αληθινού Θεού με τον σαρκικό Ισραήλ τον κατέστησε ετερόνομο, κοινωνικά και θρησκευτικά έθνος, εξαρτώμενο από τις Θείες εντολές και με μόνο αποδεικτικό στοιχείο της εθνότητάς του την βιολογική εξ Αβραάμ καταγωγή του. Οι λοιποί αυτόνομοι λαοί επέλεγαν την γη τους, την συναλλαγή και επιμιξία τους με άλλους, φιλοσοφούσαν, νομοθετούσαν, επινοούσαν τους θεούς τους και την εκάστοτε θρησκεία τους, ανάλογα με την εφαρμοζόμενη πολιτική τους και τις κοινωνικές, πνευματικές και πολιτιστικές τους ανάγκες, εκτός εάν διατελούσαν υπό ξένης επικυριαρχίας.

Ο Βιβλικός Ιουδαϊσμός ήταν η παραδοσιακή μονοθεϊστική θρησκεία των Εβραίων, που γεννήθηκε μετά την σύσταση τους ως έθνος. Ήταν η Θρησκεία των υποσχέσεων και των προσδοκιών με έντονο στοιχείο τους τύπους, οι οποίοι ήταν εικόνες των επουράνιων προσδοκώμενων πνευματικών αγαθών, που εκπληρώθηκαν δια Ιησού Χριστού, και είχε ηλικιακό χαρακτήρα με γέννηση, ακμή και γήρας.

«Λέγων δε καινήν, έκαμε παλαιάν την πρώτην το δε παλαιούμενον και γηράσκον είναι πλησίον αφανισμού.» (Εβρ. 8:13)

Άλλωστε ο ίδιος ο Νόμος δόθηκε στον σαρκικό Ισραήλ εξ αιτίας των παραβάσεων, έως ότου έλθει το σπέρμα, ο Χριστός, προς τον οποίον έγινε η επαγγελία (Γαλ. 3:19). Ελθών ο Χριστός εκπλήρωσε τον Νόμο και τους προφήτες (Ματθ. 5:17) και ο Βιβλικός Ιουδαϊσμός έφτασε στην πνευματική του ολοκλήρωση «το τέλος του Νόμου είναι ο Χριστός προς δικαιοσύνη εις πάντα τον πιστεύοντα» (Ρωμ. 10:4).

Ο Παύλος διδάσκει «ουδέ διότι είναι σπέρμα του Αβραάμ, διά τούτο είναι πάντες τέκνα, αλλ' Εν τω Ισαάκ θέλει κληθή εις σε σπέρμα. Τουτέστι, τα τέκνα της σαρκός ταύτα δεν είναι τέκνα Θεού, αλλά τα τέκνα της επαγγελίας λογίζονται διά σπέρμα.» (Ρωμ. 9:7-8)

Συνεχίζοντας τους αποτρέπει να προσέχουν «σε γενεαλογίας» (Α΄ Τιμ. 1:4) που αποδείκνυαν την βιολογική εξ Αβραάμ «εθνική» καταγωγή τους, αφαιρώντας κάθε τους καύχημα περί αυτής.

Ακόμα τους λέει: «Διότι Ιουδαίος δεν είναι ο εν τω φανερώ Ιουδαίος, ουδέ περιτομή η εν τω φανερώ η γινομένη εν σαρκί, αλλ' Ιουδαίος είναι ο εν τω κρυπτώ Ιουδαίος, και περιτομή η της καρδίας κατά πνεύμα, ουχί κατά γράμμα, του οποίου ο έπαινος είναι ουχί εξ ανθρώπων, αλλ' εκ του Θεού.» (Ρωμ. 2:28-29)

Στην καύχηση της βιολογικής εθνικής τους καταγωγής εξ Αβραάμ ο Παύλος τους απαντά: «Που λοιπόν η καύχησις; Εκλείσθη έξω. Διά ποίου νόμου; των έργων; Ουχί, αλλά διά του νόμου της πίστεως.» (Ρωμ. 3:27)

Και ο Πέτρος στους Εβραίους πιστούς της διασποράς αναγνωρίζει τον πνευματικό Ισραήλ ως γένος εκλεκτόν και έθνος άγιον.

«Ὑμεῖς δὲ γένος ἐκλεκτόν, βασίλειον ἱεράτευμα, έθνος ἅγιον, λαὸς εἰς περιποίησιν, ὅπως τὰς ἀρετὰς ἐξαγγείλητε τοῦ ἐκ σκότους ὑμᾶς καλέσαντος εἰς τὸ θαυμαστὸν αὐτοῦ φῶς οἵ ποτε οὐ λαὸς νῦν δὲ λαὸς θεοῦ οἱ οὐκ ἠλεημένοι νῦν δὲ ἐλεηθέντες.» (1 Πέτρ. 2:9-10) [Βλέπε και Ωσηέ κεφ. Πρώτο (α)]

Η εκπλήρωση του Νόμου και των προφητών, ολοκληρώθηκε με την έκχυση της οργής του Θεού στους παραβάτες και παραλήπτες του Νόμου, του σαρκικού έθνους του Ισραήλ το 70 μ.Χ., καθώς τους είχε υποσχεθεί ο Θεός στο Λευιτικό κεφ. 26 (κς), και καθώς τους επιβεβαίωσε και ο Παύλος.

«Διότι σεις εγείνετε, αδελφοί, μιμηταί των εκκλησιών του Θεού, αίτινες είναι εν τη Ιουδαία εν Χριστώ Ιησού, επειδή και σεις επάθετε τα αυτά υπό των ιδίων υμών ομοεθνών, καθώς και αυτοί υπό των Ιουδαίων, οίτινες και τον Κύριον Ιησούν εθανάτωσαν και τους ιδίους αυτών προφήτας, και ημάς εξεδίωξαν, και εις τον Θεόν δεν αρέσκουσι, και εις πάντας τους ανθρώπους είναι εναντίοι, εμποδίζοντες ημάς να λαλήσωμεν προς τα έθνη διά να σωθώσι, διά να αναπληρώσωσι τας αμαρτίας εαυτών πάντοτε. Έφτασε δε επ΄αυτούς η οργή μέχρι τέλους.» (1 Θεσ. 2:14-16)

Η βασιλεία του σαρκικού έθνους του Ισραήλ πέρασε στον πνευματικό Ισραήλ «Διά τούτο λέγω προς υμάς ότι θέλει αφαιρεθή αφ' υμών η βασιλεία του Θεού και θέλει δοθή εις έθνος κάμνον τους καρπούς αυτής·» (Ματθ. 21:43)

Σε αυτό το νέο έθνος η βιολογική καταγωγή δεν αποτελεί αποδεικτικό στοιχείο εθνικότητας αλλά η Νέα εν Χριστώ κτίση «ὅπου οὐκ ἔνι Ἕλλην καὶ Ἰουδαῖος, περιτομὴ καὶ ἀκροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δοῦλος, ἐλεύθερος, ἀλλὰ πάντα καὶ ἐν πᾶσιν Χριστός.» (Κολ. 3:11)

Στον αντίποδα, του Βιβλικού Ιουδαϊσμού, ο Φαρισαϊκός Ιουδαϊσμός παρέμεινε στην εθνικιστική, επίγεια θεώρηση, των επαγγελιών του Θεού και μη κατανοώντας τον γραπτό προφητικό λόγο, αρνήθηκε τον τελειωτή της πίστεως Ιησού Χριστό και καταδίωξε το νέο, εν Χριστώ, έθνος από τη γέννηση του, αποτυγχάνοντας έτσι ο ίδιος να πετύχει την πνευματική του τελείωση και να γίνει αποδέκτης των επουράνιων αγαθών.

Ο σημερινός Ραβινικός Ιουδαϊσμός ο οποίος εντρυφά σε συλλογή ανθρώπινων ιουδαϊκών παραδόσεων, συστήνεται ως η ιδεολογική συνέχεια του Φαρισαϊκού Ιουδαϊσμού με ποικίλες τάσεις (Ορθόδοξος, Συντηρητικός, Μεταρρυθμισμένος, Ανοικοδομητικός, Ουμανιστικός) και απογυμνωμένος από τα στοιχεία που νομιμοποιούσαν τον Ιουδαϊσμό, δηλαδή τον Ναό, τους Προφήτες, τους Ιερείς, τις θυσίες, τους βαπτισμούς, τις προσφορές και την γενεαλογική αβρααμική γραμμή συγγένεια εξ’ αίματος, θέτει το σημερινό πολιτικό «Ισραήλ» αντί του Χριστού, ως την εκπλήρωση των βιβλικών επαγγελιών. Μαζί με τον Χριστιανικό Σιωνισμό συντηρεί την προσδοκία του ερχομού του Μεσσία (για τους «Χριστιανούς» είναι ο Χριστός, για τους ραβίνους «άλλος») και ενός τρίτου χειροποίητου Ναού στην Ιερουσαλήμ, ως το μέσον εκπλήρωσης των εθνικιστικών ιδεολογιών του, αγνοώντας παντελώς ότι:

«Ο Θεός, όστις έκαμε τον κόσμον και πάντα τα εν αυτώ, ούτος Κύριος ων του ουρανού και της γης, δεν κατοικεί εν χειροποιήτοις ναοίς.» (Πράξ. 17:25)

Ο σημερινός εβραϊκός πληθυσμός αριθμεί 15 με 16 εκατομμύρια άτομα και κατοικούν κυρίως στις ΗΠΑ και στο Ισραήλ. Κατ’ ομολογία των ραβίνων των, η απόδειξη της εθνικής τους ταυτότητας μέσω της αβρααμικής γραμμής συγγένειας εξ αίματος είναι αδύνατη, λόγω της μακροχρόνιας ιστορικής διασποράς τους, την εξόντωσή τους από τους Ιουδαιορωμαϊκούς πολέμους, την επιμιξία και συγχρωτισμό τους με άλλους λαούς αλλά και τον προσηλυτισμό ξένων εθνοτήτων στον Ιουδαϊσμό. Κυρίως αντιπροσωπεύουν τον Ραβινικό Ιουδαϊσμό και τις αποχρώσεις του. Κατά τον ιουδαϊσμό των ραβίνων, Ιουδαίος είναι αυτός που έχει μητέρα Ιουδαία ή όποιος έχει δεχτεί επίσημα τον Ιουδαϊσμό.

Κατάλογος σύγχρονων «εθνοτικών» εβραϊκών ομάδων και οι χώρες προέλευσής τους

ΑΣΚΕΝΑΖΙΤΕΣ, «Γερμανοί» στα εβραϊκά, Κεντρική Ευρώπη

ΣΕΦΑΡΔΙΤΕΣ, «Ισπανοί» ή «Ιβήριοι» στα εβραϊκά, Ισπανία, Πορτογαλία, Βόρεια Αφρική, Βαλκάνια

ΜΙΖΡΑΧΙΤΕΣ και ΜΑΧΡΕΜΠΙΤΕΣ, Βόρεια Αφρική , Μέση Ανατολή

ΘΕΙΜΑΝΙΤΕΣ, Υεμένη, Ομάν (Μέση Ανατολή)

ΓΚΡΟΥΖΙΤΕΣ, Γεωργία

ΤΣΟΥΧΟΥΡΙΤΕΣ, Καύκασος

ΚΟΧΙΝΙΤΕΣ ή MALABAR JEWS, Ινδία

ΡΩΜΑΝΙΩΤΕΣ, Ελλάδα

ΙΤΑΛΚΙΤΕΣ, Ιταλία

ΜΠΕΤΑ ΙΖΡΑΕΛ, Αιθιοπία

ΜΠΟΥΧΑΡΙΤΕΣ, Κεντρική Ασία

ΠΕΡΣΕΣ ΕΒΡΑΙΟΙ, Ιράν

ΧΑΣΙΔΙΣΤΕΣ, Νέα Υόρκη

Η σύγχρονη γενεά των χρόνων του Ιησού και των Αποστόλων

Ρήσεις, του Ιησού και των Αποστόλων Του, προς την σύγχρονη ιουδαϊκή γενεά τους χρόνους της επίγειας διακονίας τους, που ήταν αρνητές της επουράνιας ταυτότητάς Του και της διδαχής Του.

«Τίνι δὲ ὁμοιώσω τὴν γενεὰν ταύτην; (Την σύγχρονη γενεά του Ιησού) ὁμοία ἐστὶν παιδίοις καθημένοις ἐν ταῖς ἀγοραῖς ἃ προσφωνοῦντα τοῖς ἑτέροις …» (Ματθ. 11:6)

«Ο δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς γενεὰ πονηρὰ καὶ μοιχαλὶς σημεῖον ἐπιζητεῖ (η σύγχρονη γενεά του Ιησού), καὶ σημεῖον οὐ δοθήσεται αὐτῇ εἰ μὴ τὸ σημεῖον Ἰωνᾶ τοῦ προφήτου.» (Ματθ. 12:39)

«Καθὼς γὰρ ἐγένετο [ὁ] Ἰωνᾶς τοῖς Νινευίταις σημεῖον, οὕτως ἔσται καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου τῇ γενεᾷ ταύτῃ (η σύγχρονη γενεά του Ιησού).» (Λουκ. 11:30)

«Άνδρες Νινευῖται ἀναστήσονται ἐν τῇ κρίσει μετὰ τῆς γενεᾶς ταύτης (η σύγχρονη γενεά του Ιησού) καὶ κατακρινοῦσιν αὐτήν, ὅτι μετενόησαν εἰς τὸ κήρυγμα Ἰωνᾶ, καὶ ἰδοὺ πλεῖον Ἰωνᾶ ὧδε.» (Ματθ. 12:41)

«Τότε πορεύεται καὶ παραλαμβάνει μεθ' ἑαυτοῦ ἑπτὰ ἕτερα πνεύματα πονηρότερα ἑαυτοῦ καὶ εἰσελθόντα κατοικεῖ ἐκεῖ· καὶ γίνεται τὰ ἔσχατα τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου χείρονα τῶν πρώτων. οὕτως ἔσται καὶ τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ πονηρᾷ (την σύγχρονη γενεά του Ιησού)» (Ματθ. 12:45)

«Αποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη (η σύγχρονη γενεά του Ιησού), ἕως πότε μεθ' ὑμῶν ἔσομαι; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν φέρετε μοι αὐτὸν ὧδε.» (Ματθ. 17:17)

«Αμὴν λέγω ὑμῖν, ἥξει ταῦτα πάντα ἐπὶ τὴν γενεὰν ταύτην (η σύγχρονη γενεά του Ιησού).» (Ματθ. 23:36)

«Αμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι οὐ μὴ παρέλθῃ ἡ γενεὰ αὕτη (η σύγχρονη γενεά του Ιησού) ἕως [ἂν] πάντα ταῦτα γένηται.» (Ματθ. 24:34)

«ἄρα μάρτυρες ἐστε καὶ συνευδοκεῖτε τοῖς ἐργοῖς τῶν πατέρων ὑμῶν, ὅτι αὐτοὶ μὲν ἀπέκτειναν αὐτοὺς ὑμεῖς δὲ οἰκοδομεῖτε. διὰ τοῦτο καὶ ἡ σοφία τοῦ θεοῦ εἶπεν ἀποστελῶ εἰς αὐτοὺς προφήτας καὶ ἀποστόλους, καὶ έξ αὐτῶν ἀποκτενοῦσιν καὶ διώξουσιν, ἵνα ἐκζητηθῇ τὸ αἷμα πάντων τῶν προφητῶν τὸ ἐκκεχυμένον ἀπὸ καταβολῆς κόσμου από της γενεάς ταύτης (η σύγχρονη γενεά Ιησού), ἀπὸ αἵματος Ἅβελ ἕως αἵματος Ζαχαρίου τοῦ ἀπολομένου μεταξὺ τοῦ θυσιαστηρίου καὶ τοῦ οἴκου· ναὶ λέγω ὑμῖν, ἐκζητηθήσεται ἀπὸ τῆς γενεάς ταύτης (η σύγχρονη γενεά Ιησού). Οὐαὶ ὑμῖν τοῖς νομικοῖς, ὅτι ἤρατε τὴν κλεῖδα τῆς γνώσεως· αὐτοὶ οὐκ εἰσήλθατε καὶ τοὺς εἰσερχομένους ἐκωλύσατε.» (Λουκ. 11:48-52)

«Καὶ ἐπῄνεσεν ὁ κύριος τὸν οἰκονόμον τῆς ἀδικίας ὅτι φρονίμως ἐποίησεν· ὅτι οἱ υἱοὶ τοῦ αἰῶνος τοῦτου (ο αιώνας του Νόμου) φρονιμώτεροι ὑπὲρ τοὺς υἱοὺς τοῦ φωτὸς εἰς τὴν γενεὰν τὴν ἑαυτῶν εἰσιν (η σύγχρονη γενεά του Ιησού).» (Λουκ. 16:8)

«Πρῶτον δὲ δεῖ αὐτὸν πολλὰ παθεῖν καὶ ἀποδοκιμασθῆναι ἀπὸ τῆς γενεᾶς ταύτης (Την σύγχρονη γενεά του Ιησού)». (Λουκ. 17:25)

«Όταν λοιπόν έλθη ο Κύριος του αμπελώνος τι θέλει κάμει εις τους γεωργούς εκείνους; (στους σύγχρονους του Ιησού) λέγουσιν αὐτῷ· κακοὺς κακῶς ἀπολέσει αὐτοὺς καὶ τὸν ἀμπελῶνα ἐκδώσεται ἄλλοις γεωργοῖς, οἵτινες ἀποδώσουσιν αὐτῷ τοὺς καρποὺς ἐν τοῖς καιροῖς αὐτῶν». (Ματθ. 21:40-41)

«ἑτέροις τε λόγοις πλείοσιν διεμαρτύρατο καὶ παρεκάλει αὐτοὺς λέγων· σώθητε ἀπὸ τῆς γενεᾶς τῆς σκολιᾶς ταύτης (της σύγχρονης των Αποστόλων). (Πράξ. 2:40)

«Ίνα γένησθε ἄμεμπτοι καὶ ἀκέραιοι τέκνα θεοῦ ἄμωμα μέσον γενεᾶς σκολιᾶς καὶ διεστραμμένης (η σύγχρονη των Αποστόλων), ἐν οἷς φαίνεσθε ὡς φωστῆρες ἐν κόσμῳ». (Φιλ. 2:15)

«Οὐαὶ ὑμῖν γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί (οι σύγχρονοι του Ιησού), ὅτι οἰκοδομεῖτε τοὺς τάφους τῶν προφητῶν καὶ κοσμεῖτε τὰ μνημεῖα τῶν δικαίων, καὶ λέγετε· εἰ ἤμεθα ἐν ταῖς ἡμέραις τῶν πατέρων ἡμῶν οὐκ ἂν ἤμεθα αὐτῶν κοινωνοὶ ἐν τῷ αἵματι τῶν προφητῶν. ὥστε μαρτυρεῖτε ἑαυτοῖς ὅτι υἱοί ἐστε τῶν φονευσάντων τοὺς προφήτας. καὶ ὑμεῖς πληρώσατε τὸ μέτρον τῶν πατέρων ὑμῶν. ὄφεις γεννήματα ἐχιδνῶν, πῶς φύγητε ἀπὸ τῆς κρίσεως τῆς γεέννης;.» (Ματθ. 23:29-33)

“Ὅταν οὖν ἴδητε (οι σύγχρονοι του Ιησού Ιουδαίοι, στους οποίους μίλαγε) τὸ βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως τὸ ῥηθὲν διὰ Δανιὴλ τοῦ προφήτου ἑστὸς ἐν τόπῳ ἁγίῳ ὁ ἀναγινώσκων νοείτω, τότε οι εν τη Ιουδαία (αφορούσε τους πιστούς της  Ιουδαίας) φευγέτωσαν εἰς τὰ ὄρη, ὁ ἐπὶ τοῦ δώματος μὴ καταβάτω ἆραι τὰ ἐκ τῆς οἰκίας αὐτοῦ. καὶ ὁ ἐν τῷ ἀγρῷ μὴ ἐπιστρεψάτω ὀπίσω ἆραι τὸ ἱμάτιον αὐτοῦ. οὐαὶ δὲ ταῖς ἐν γαστρὶ ἐχούσαις καὶ ταῖς θηλαζούσαις ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις. προσεύχεσθε δὲ ἵνα μὴ γένηται ἡ φυγὴ ὑμῶν χειμῶνος μηδὲ σαββάτῳ. ἔσται γὰρ τότε θλῖψις μεγάλη οἵα οὐ γέγονεν ἀπ' ἀρχῆς κοσμοῦ ἕως τοῦ νῦν οὐδ' οὐ μὴ γένηται (η θλίψις αφορούσε τους σύγχρονους του Ιησού)». (Ματθ. 24:15-21)

«Ὅταν δὲ ἴδητε (οι σύγχρονοι του Λουκά) κυκλουμένην ὑπὸ στρατοπέδων Ἰερουσαλήμ, τότε γνώτε ὅτι ἤγγικεν ἡ ἐρήμωσις αὐτῆς. τότε οἱ ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ φευγέτωσαν εἰς τὰ ὄρη καὶ οἱ ἐν μέσῳ αὐτῆς ἐκχωρείτωσαν καὶ οἱ ἐν ταῖς χώραις μὴ εἰσερχέσθωσαν εἰς αὐτήν, ότι ημέραι εκδικήσεως αύται εισίν του πλησθήναι πάντα τα γεγραμμένα, οὐαὶ ταῖς ἐν γαστρὶ ἐχούσαις καὶ ταῖς θηλαζούσαις ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις· ἔσται γὰρ ἀνάγκη μεγάλη επί της γης (Του Ισραήλ) και οργή τω λαώ τούτω (οργή στο σαρκικό λαό Ισραήλ». (Λουκ. 21:20-23)

Συμπεράσματα

Η έκχυση του Αγίου Πνεύματος, την ημέρα της Πεντηκοστής, επιβεβαίωσε την γέννηση του Νέου πνευματικού Ισραήλ, και την αφαίρεση της βασιλείας από το έθνος του σαρκικού Ισραήλ, ο οποίος βίωσε τις έσχατες ημέρες του, όπως του είπε και ο προφήτης Ιωήλ «καὶ ἔσται ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις, λέγει ὁ θεὸς, ἐκχέω ἀπὸ τοῦ πνεύματος μου ἐπὶ πᾶσαν σάρκα, καὶ προφητεύσουσιν οἱ υἱοὶ ὑμῶν (των Εβραίων) καὶ αἱ θυγατέρες ὑμῶν (των Εβραίων) …» (Πράξ. 2:17)

Ο σημερινός Ραβινικός Ιουδαϊσμός, εξέλιξη του Φαρισαϊκού Ιουδαϊσμού, εντρυφά στις ανθρώπινες ιουδαϊκές παραδόσεις, τις οποίες ο Ιησούς απέρριψε (Μάρκος 7:7) και ελπίζει στην ουτοπία του.

Πάντα τα γραμμένα στους προφήτες εκπληρώθηκαν «Ὁ Νόμος καὶ οἱ προφῆται μέχρι Ἰωάννου· ἀπὸ τότε ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ εὐαγγελίζεται καὶ πᾶς εἰς αὐτὴν βιάζεται.» (Λουκ. 16:16)

Η ερμηνεία της «γενεάς» στο Λουκά 21:32 ότι είναι το έθνος του Ισραήλ και όχι η σύγχρονη γενεά του Ιησού και των Αποστόλων που βίωσε την μετάβαση από το «γράμμα που σκοτώνει στο πνεύμα που ζωοποιεί» στερείται βιβλικής έρευνας, είναι έωλη και παρασύρει σε παρερμήνευση των λόγων του Ιησού και των Αποστόλων, θέτοντας σε αέναη προσμονή την εκπλήρωση του Νόμου, των προφητών και την επαγγελία της αθανασίας.

Φεύγετε των θρησκειών, Χριστός η ζωή ημών