Δεν θέλει παρέλθει η γενεά αύτη

Δεν θέλει παρέλθει η γενεά αύτη

Συγγραφή: Ευάγγελος Δ. Κεπενές (2018, 8 Οκτωβρίου)

Βιβλικές παραπομπές από: WH, Βάμβας, LXXA

Ας αφήσουμε τον γραπτό λόγο των Προφητών και των Αποστόλων να μιλήσει

«Ομολογώ δε τούτο εις σε, ότι κατά την οδόν, την οποίαν ούτοι λέγουσιν αίρεσιν, ούτω λατρεύω τον Θεόν των πατέρων μου, πιστεύων εις πάντα τα γεγραμμένα εν τω νόμω και εν τοις προφήταις.» (Πράξ. 24:14)

«Και είπε Κύριος προς τον Νώε, Είσελθε συ, και πας ο οίκός σου, εις την κιβωτόν· διότι σε είδον δίκαιον ενώπιόν μου εν τη γενεά ταύτη (την σύγχρονη γενεά του Νώε)». (Γεν. 7:1)

«Αλλά με τι να ομοιώσω την γενεάν ταύτην; (την σύγχρονη ιουδαϊκή γενεά του Ιησού και των Αποστόλων) είναι ομοία με παιδάρια καθήμενα εν ταις αγοραίς και φωνάζοντα προς τους συντρόφους αυτών». (Ματθ. 11:16)

«Εκείνος δε αποκριθείς είπε προς αυτούς· Γενεά πονηρά και μοιχαλίς σημείον ζητεί, (η σύγχρονη ιουδαϊκή γενεά που φόνευσε τον Ιησού) και σημείον δεν θέλει δοθή εις αυτήν ειμή το σημείον Ιωνά του προφήτου». (Ματθ. 12:39)

«Άνδρες Νινευίται θέλουσιν αναστηθή εν τη κρίσει μετά της γενεάς ταύτης (την σύγχρονη ιουδαϊκή γενεά που φόνευσε τον Ιησού) και θέλουσι κατακρίνει αυτήν, διότι μετενόησαν εις το κήρυγμα του Ιωνά, και ιδού, πλειότερον του Ιωνά είναι εδώ». (Ματθ. 12:41)

«Τότε υπάγει και παραλαμβάνει μεθ' εαυτού επτά άλλα πνεύματα πονηρότερα εαυτού, και εισελθόντα κατοικούσιν εκεί, και γίνονται τα έσχατα του ανθρώπου εκείνου χειρότερα των πρώτων. Ούτω θέλει είσθαι και εις την γενεάν ταύτην την πονηράν (την σύγχρονη ιουδαϊκή γενεά που φόνευσε τον Ιησού)». (Ματθ. 12:45)

«Αποκριθείς δε ο Ιησούς είπεν· Ω γενεά άπιστος και διεστραμμένη, (η σύγχρονη ιουδαϊκή γενεά που φόνευσε τον Ιησού) έως πότε θέλω είσθαι μεθ' υμών; έως πότε θέλω υποφέρει υμάς; φέρετέ μοι αυτόν εδώ». (Ματθ. 17:17)

«Και με άλλους πολλούς λόγους διεμαρτύρετο και προέτρεπε, λέγων, Σώθητε από της διεστραμμένης ταύτης γενεάς (η σύγχρονη ιουδαϊκή γενεά των Αποστόλων που φόνευσε τον Ιησού)». (Πράξ. 2:40)

«Ουαί εις εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί· (οι παριστάμενοι Ιουδαίοι γραμματείς και φαρισαίοι σύγχρονοι του Ιησού) διότι οικοδομείτε τους τάφους των προφητών και στολίζετε τα μνημεία των δικαίων, και λέγετε· Εάν ήμεθα εν ταις ημέραις των πατέρων ημών, δεν ηθέλομεν είσθαι συγκοινωνοί αυτών εν τω αίματι των προφητών. Ώστε μαρτυρείτε εις εαυτούς ότι είσθε υιοί των φονευσάντων τους προφήτας. Αναπληρώσατε και σεις το μέτρον των πατέρων σας. Όφεις, γεννήματα εχιδνών· πως θέλετε φύγει από της καταδίκης της γεέννης; Διά τούτο ιδού, εγώ (ο Ιησούς) αποστέλλω προς εσάς προφήτας και σοφούς και γραμματείς, και εξ αυτών θέλετε θανατώσει και σταυρώσει, και εξ αυτών θέλετε μαστιγώσει εν ταις συναγωγαίς σας και διώξει από πόλεως εις πόλιν, διά να έλθη εφ' υμάς (στους παρισταμένους) παν αίμα δίκαιον εκχυνόμενον επί της γης από του αίματος Άβελ του δικαίου έως του αίματος Ζαχαρίου υιού Βαραχίου, τον οποίον εφονεύσατε μεταξύ του ναού και του θυσιαστηρίου. Αληθώς σας λέγω, Πάντα ταύτα θέλουσιν ελθεί επί την γενεάν ταύτην (τα ουαί της Αποκάλυψης αφορούσαν την σύγχρονη ιουδαϊκή γενεά που φόνευσε τον Ιησού)». (Ματθ. 23:29-36)

«Ούτω και σεις (οι σύγχρονοι Ιουδαίοι μαθητές του Ιησού στους οποίους μιλούσε) όταν ίδητε πάντα ταύτα, (θα τα βλέπανε όλα) εξεύρετε ότι πλησίον είναι επί τας θύρας. Αληθώς σας λέγω, δεν θέλει παρέλθει η γενεά αύτη, (η σύγχρονη ιουδαϊκή γενεά που φόνευσε τον Ιησού ) εωσού γείνωσι πάντα ταύτα». (Ματθ. 24:33-34)

Η δεικτική αντωνυμία – ούτος, αύτη, τούτο

Η γραμματική της αρχαίας ελληνικής γλώσσας λέει ότι το: ούτος, αύτη, τούτο είναι δεικτική αντωνυμία. Αντωνυμίες λέγονται οι κλιτές λέξεις που χρησιμοποιούνται στο λόγο κυρίως στη θέση ονομάτων (ουσιαστικών ή επιθέτων). Δεικτικές λέγονται οι αντωνυμίες που φανερώνουν δείξιμο αισθητό ή νοητό. Τις χρησιμοποιούμε για να δείξουμε αυτά που είναι κοντά μας ή που αναφερθήκαμε λίγο πριν.

Παραδείγματα

«Και είπεν Αδάμ τούτο νυν οστούν εκ των οστέων μου και σαρξ εκ της σαρκός μου αύτη κληθήσεται γυνή ότι εκ του ανδρός αυτής ελήμφθη αύτη.» (Γεν. 2:23)

«Και εφάνη ο Κύριος εις τον Άβραμ και είπεν: Εις το σπέρμα σου θέλω δώσει την γην ταύτην. Και ωκοδόμησεν εκεί θυσιαστήριον εις τον Κύριον, όστις εφάνη εις αυτόν.» (Γεν. 12:7)

«Και εξήλθεν η φήμη αύτη εις όλην την γην εκείνην.» (Ματθ. 9:26)

«Πόθεν εις τούτον η σοφία αύτη και αι δυνάμεις;» (Ματθ. 13:54)

«Αύτη είναι πρώτη και μεγάλη εντολή.» (Ματθ. 22:38)

Αβίαστα νοήματα

Ο Θεός δεν υποσχέθηκε Τρίτη Διαθήκη ούτε τρίτο ναό στους παραβάτες και απειθείς Ιουδαίους, αρνητές της επαγγελίας της αιωνίου ζωής δια Ιησού Χριστού, αλλά οργή και αιώνιο όλεθρο ( = καταστροφή, απώλεια, θάνατο) στην Παρουσία του Χριστού μετά των αγγέλων της δυνάμεως Αυτού. (2 Θεσ. Κεφ. 1)

Η σύγχρονη εβραϊκή πονηρή και διεστραμμένη γενεά του Ιησού και των Aποστόλων, ήταν αυτή που αναπλήρωσε τις αμαρτίες του εβραϊκού έθνους και στοχοποιήθηκε από τον Ιησού ότι θα εισέπραττε σύμφωνα με τις γραφές, τις επτά πληγές της οργής του Θεού. (βλέπε Λευ. 26:21, Αποκ. Κεφ. 15)

Αναπληρόω-ώ = πληρώ τι ως άνω, γεμίζω τι εντελώς (Λεξ. Σταματάκου)

Τα αμαρτωλά, άνομα έργα των ανθρώπων, φόνοι, κλοπές, μοιχείες, πορνείες, ομοφυλοφιλίες, κτηνοβασίες, ειδωλολατρίες, πατροκτονίες, ναρκωτικά, πόλεμοι και λοιπά, ενεργούνταν όπως μαρτυρεί η παγκόσμια ιστορία και η εβραϊκή Bίβλος από κτίσεως κόσμου, συνεπώς "ουδέν νεώτερον".

«Η δεν εξεύρετε ότι οι άδικοι δεν θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού; Μη πλανάσθε· ούτε πόρνοι ούτε ειδωλολάτραι ούτε μοιχοί ούτε μαλακοί ούτε αρσενοκοίται ούτε κλέπται ούτε πλεονέκται ούτε μέθυσοι ούτε λοίδοροι ούτε άρπαγες θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού. Και τοιούτοι υπήρχετέ τινες· αλλά απελούσθητε, αλλά ηγιάσθητε, αλλ' εδικαιώθητε διά του ονόματος του Κυρίου Ιησού και διά του Πνεύματος του Θεού ημών.» (1 Κορ. 6:9)

Το πλήρες της αμαρτίας του στασιαστικού εβραϊκού έθνους ήταν ότι φόνευσαν τον Ιησού τον Aρχηγό της ζωής, εδίωξαν την πρώτη εκκλησία, φόνευσαν αρκετά μέλη της και εμπόδιζαν την σωτηρία των εθνών. (Πραξ. 3:15, Ματθ. 23:29-36)

«Διότι σεις εγείνετε, αδελφοί, μιμηταί των εκκλησιών του Θεού, αίτινες είναι εν τη Ιουδαία εν Χριστώ Ιησού, επειδή και σεις επάθετε τα αυτά υπό των ιδίων υμών ομοεθνών, καθώς και αυτοί υπό των Ιουδαίων, οίτινες και τον Κύριον Ιησούν εθανάτωσαν και τους ιδίους αυτών προφήτας, και ημάς εξεδίωξαν, και εις τον Θεόν δεν αρέσκουσι, και εις πάντας τους ανθρώπους είναι εναντίοι, εμποδίζοντες ημάς να λαλήσωμεν προς τα έθνη διά να σωθώσι, διά να αναπληρώσωσι τας αμαρτίας εαυτών πάντοτε. Έφθασε δε επ' αυτούς η οργή μέχρι τέλους (στους Ιουδαίους σύγχρονους των Αποστόλων)». (1 Θεσ. 2:14-16)

«Αλλ' οι γεωργοί, ιδόντες τον υιόν, είπον προς αλλήλους· Ούτος είναι ο κληρονόμος , έλθετε, ας φονεύσωμεν αυτόν και ας κατακρατήσωμεν την κληρονομίαν αυτού. Και πιάσαντες αυτόν, εξέβαλον έξω του αμπελώνος και εφόνευσαν. Όταν λοιπόν έλθη ο κύριος του αμπελώνος, τι θέλει κάμει εις τους γεωργούς εκείνους;» (Ματθ. 21:38-40)

«Λέγουσι προς αυτόν· Κακούς κακώς θέλει απολέσει αυτούς, και τον αμπελώνα θέλει μισθώσει εις άλλους γεωργούς, οίτινες θέλουσιν αποδώσει εις αυτόν τους καρπούς εν τοις καιροίς αυτών.» (Ματθ. 21:41)

«Πάλιν απέστειλεν άλλους δούλους, λέγων· Είπατε προς τους προσκεκλημένους· Ιδού, το γεύμα μου ητοίμασα, οι ταύροι μου και τα θρεπτά είναι εσφαγμένα και πάντα είναι έτοιμα· έλθετε εις τους γάμους. Εκείνοι όμως αμελήσαντες απήλθον, ο μεν εις τον αγρόν αυτού, ο δε εις το εμπόριον αυτού· οι δε λοιποί πιάσαντες τους δούλους αυτού ύβρισαν και εφόνευσαν. Ακούσας δε ο βασιλεύς ωργίσθη, και πέμψας τα στρατεύματα αυτού (ρωμαϊκός στρατός) απώλεσε τους φονείς εκείνους και την πόλιν αυτών κατέκαυσε (την Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ.)». (Ματθ. 22:4-7)

Η εκτελεσθείσα οργή του Θεού το 70 μ.Χ. στους απειθείς Ιουδαίους επέφερε την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του επίγειου δεύτερου Ναού της και σήμανε το τέλος / την εκπλήρωση του αιώνα του Μωσαϊκού Nόμου και του τυπικού του. Ο πρώιμος Χριστιανισμός ήταν η εκπλήρωση του βιβλικού Ιουδαϊσμού περί της επαγγελίας της ζωής για όλα τα έθνη που δόθηκε στον Αβραάμ (2 Τιμ. 1:1).

Το τέλος / η ολοκλήρωση λοιπόν του Μωσαϊκού Νόμου είναι ο Χριστός, η Ζωή, ο οποίος κατήργησε τον θάνατο που απέρρεε από τον Νόμο και έφερε εις φως την Ζωή και την αφθαρσία δια του ευαγγελίου σε όσους μετανοούν και πιστεύουν στον αληθινό Θεό και σωτήρα Ιησού Χριστό, ανεξαρτήτως βιολογικής καταγωγής. (2 Τιμ. 1:10)

«Μη νομίσητε ότι ήλθον να καταλύσω τον νόμον ή τους προφήτας· δεν ήλθον να καταλύσω, αλλά να εκπληρώσω.» (Ματθ. 5:17)

«Είπε προς αυτήν ο Ιησούς· Εγώ είμαι η ανάστασις και η ζωή· ο πιστεύων εις εμέ, και αν αποθάνη, θέλει ζήσει.» (Ιωάν. 11:25)

«Και ημείς ευαγγελιζόμεθα προς εσάς την γενομένην εις τους πατέρας επαγγελίαν, ότι ταύτην ο Θεός εξεπλήρωσεν εις ημάς τα τέκνα αυτών, αναστήσας τον Ιησούν, ως είναι γεγραμμένον και εν τω ψαλμώ τω δευτέρω· Υιός μου είσαι συ, εγώ σήμερον σε εγέννησα.» (Πράξ. 13:32-33)

«Όσοι δε εδέχθησαν αυτόν, εις αυτούς έδωκεν εξουσίαν να γείνωσι τέκνα Θεού, εις τους πιστεύοντας εις το όνομα αυτού· οίτινες ουχί εξ αιμάτων ουδέ εκ θελήματος σαρκός ουδέ εκ θελήματος ανδρός, αλλ' εκ Θεού εγεννήθησαν (από νεκροί έγιναν ζώντες εν Χριστώ)». (Ιωάν. 1:12-13)

«Και εσάς όντας νεκρούς δια τας παραβάσεις και τας αμαρτίας εζωοποίησεν.» (Εφ. 2:1)

Η Πρώτη Εκκλησία η οποία λάτρευε τον έναν Αληθινό Θεό «εν πνεύματι και αληθεία» πίστευε στα λόγια του Ιησού και των Αποστόλων του και δεν ακολουθούσε τις ανθρώπινες παραδόσεις των Φαρισαίων και τους τύπους του Μωσαϊκού Νόμου. Ούτε πίστευαν οι μαθητές του Ιησού στην αντιφατική ελληνική σκέψη και στους φιλόσοφους «πατέρες» ούτε στην «θεωρία των Οικονομιών» του 19^ου αιώνα, όπως πιστεύουν οι σημερινοί «Χριστιανοί». Η πίστη τους για την αιώνια ζωή δια του Ιησού ήταν στηριγμένη στην εβραϊκή γραπτή Βίβλο και στην Διδαχή του Αγίου Πνεύματος και καρποφορούσε «εν δυνάμει Πνεύματος Αγίου» και όχι εν δυνάμει ένοπλης βίας και απειλής ούτε με επιχειρήματα της ελληνικής γραμματείας.

Τα ειδικά επιλεγμένα δάνεια του Παύλου από εθνικούς συγγραφείς όπως «του γαρ και γένος εσμέν» και «εν αυτώ ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν» (Πράξ. 17:28), υπερτονίζουν ότι ο Θεός είναι «Εις» και αποδεικνύουν ότι ο Εβραίος την καταγωγή Απόστολος παρόλο που ήταν γνώστης της ελληνικής σοφίας προσπαθεί να στρέψει τους Αθηναίους στην εβραϊκή σκέψη και όχι στην ελληνική.

Ρήσεις για την Δευτέρα παρουσία του Ιησού στην γενεά των Αποστόλων

Οι μαθητές της Πρώτης Εκκλησίας πρόσμεναν στην γενεά τους την απολύτρωσή τους, τον όλεθρο των ασεβών Ιουδαίων και το γκρέμισμα του επίγειου Ναού της Ιερουσαλήμ στην παρουσία και επιφάνεια του μεγάλου Θεού και σωτήρα Ιησού. (Βλέπε 2 Θεσ. 1:1-10)

«Να φυλάξης την εντολήν αμόλυντον, άμεμπτον, μέχρι της επιφανείας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.» (1Τιμ. 6:14)

«Διότι εφανερώθη η χάρις του Θεού η σωτήριος εις πάντας ανθρώπους, διδάσκουσα ημάς να αρνηθώμεν την ασέβειαν και τας κοσμικάς επιθυμίας και να ζήσωμεν σωφρόνως και δικαίως και ευσεβώς εν τω παρόντι αιώνι, προσμένοντες την μακαρίαν ελπίδα και επιφάνειαν της δόξης του μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.» (Τίτ. 2:11-13)

«Και μάλιστα, εξεύροντες τον καιρόν, ότι είναι ήδη ώρα να εγερθώμεν εκ του ύπνου· διότι είναι πλησιεστέρα εις ημάς η σωτηρία παρ' ότε επιστεύσαμεν. Η νυξ προεχώρησεν, η δε ημέρα επλησίασεν· ας απορρίψωμεν λοιπόν τα έργα του σκότους και ας ενδυθώμεν τα όπλα του φωτός.» [Απόστολος Παύλος το 58 μ.Χ., προς πάντας τους όντας εν Ρώμη αγαπητούς του Θεού, προσκεκλημένους αγίους (Κεφ. 13 εδάφ. 11-12)].

«Και ενώ εκάθητο επί του όρους των Ελαιών, προσήλθον προς αυτόν οι μαθηταί κατ' ιδίαν, λέγοντες· Ειπέ προς ημάς πότε θέλουσι γείνει ταύτα, και τι το σημείον της παρουσίας σου και της συντελείας του αιώνος; (όχι του κόσμου)». (Ματθ. 24:3)

«Το σημείο». Η χρήση του ενικού στην ερώτηση των μαθητών καθιστούν την «Παρουσία» και την «Συντέλεια του Αιώνα» αλληλοσυνδεόμενα και αλληλεξαρτώμενα γεγονότα. Δεν επρόκειτο να γίνει η συντέλεια του αιώνα του Μωσαϊκού Νόμου των αλληγοριών και των τύπων, χωρίς την Παρουσία του Υιού του ανθρώπου επί των νεφελών με την δόξα του Πατρός και των αγίων αγγέλων αυτού, του «ποιήσαι κρίσιν» και «κάμνων εκδίκησην», στους μεθύοντας με το αίμα των Αγίων Προφητών και με το αίμα των Μαρτύρων του Ιησού.

«Και είδον την γυναίκα μεθύουσαν εκ του αίματος των αγίων και εκ του αίματος των μαρτύρων του Ιησού. Και ιδών αυτήν, εθαύμασα θαυμασμόν μέγαν.» (Αποκ. 17:6)

«Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ, η φονεύουσα τους προφήτας και λιθοβολούσα τους απεσταλμένους προς σε.» (Ματθ. 23:37)

«Λέγει προς αυτόν ο Ιησούς· Συ είπας· πλην σας λέγω, Εις το εξής / απ’ άρτι θέλετε ιδεί τον Υιόν του ανθρώπου καθήμενον εκ δεξιών της δυνάμεως και ερχόμενον επί των νεφελών του ουρανού.» (Ματθ. 26:64)

Οι Αρχιερείς, σύγχρονοι του Ιησού, πρόσμεναν τον ερχομό του Ιησού επί των νεφελών για κρίση στην γενεά τους, περισσότερα εδώ.

«Ούτως και υμείς (οι σύγχρονοι Ιουδαίοι μαθητές του Ιησού στους οποίους μιλούσε) όταν ίδητε πάντα ταύτα, γινώσκετε ότι εγγύς έστιν επί θύραις. Αληθώς σας λέγω, δεν θέλει παρέλθει η γενεά αύτη, εωσού γείνωσι πάντα ταύτα». (Ματθ. 24:33-34)

«Ώστε δεν μένετε οπίσω εις ουδέν χάρισμα, προσμένοντες (οι σύγχρονοι του Παύλου) την αποκάλυψιν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού· όστις και θέλει σας στηρίξει έως τέλους αμέμπτους εν τη ημέρα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού». (1 Κορ. 1:7-8)

«Μακροθυμήσατε λοιπόν, αδελφοί, έως της Παρουσίας του Κυρίου. (αφορά τις δώδεκα φυλές τις διεσπαρμένες, παραλήπτες της επιστολής) Ιδού, ο γεωργός περιμένει τον πολύτιμον καρπόν της γης και μακροθυμεί δι' αυτόν, εωσού λάβη βροχήν πρώϊμον και όψιμον· μακροθυμήσατε και σεις, στηρίξατε τας καρδίας σας, διότι η Παρουσία του Κυρίου επλησίασε. Μη στενάζετε κατ' αλλήλων, αδελφοί, διά να μη κατακριθήτε· ιδού, ο Κριτής ίσταται έμπροσθεν των θυρών». (Ιακ. 5:7-9)

«Λέγει προς αυτόν ο Ιησούς· Εάν αυτόν θέλω να μένη εωσού έλθω, τι προς σε; συ ακολούθει μοι.» (Ιωάν. 21:22)

«Αληθώς σας λέγω, είναι τινές των εδώ ισταμένων, (σύγχρονοι του Ιησού) οίτινες δεν θέλουσι γευθή θάνατον, (δεν θα πέθαναν τον φυσικό θάνατο, θα ήταν ζωντανοί) εωσού ίδωσι τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον εν τη βασιλεία αυτού». (Ματθ. 16:28)

«Όταν δε σας διώκωσιν εν τη πόλει ταύτη, φεύγετε εις την άλλην· (αφορούσε τους σύγχρονους του Ιησού Ιουδαίους μαθητές) διότι αληθώς σας λέγω, δεν θέλετε τελειώσει τας πόλεις του Ισραήλ, (του 1^ου αιώνα) εωσού έλθη ο Υιός του ανθρώπου». (Ματθ. 10:23)

«Αποκάλυψις Ιησού Χριστού, την οποίαν έδωκεν εις αυτόν ο Θεός, διά να δείξη εις τους δούλους αυτού όσα πρέπει να γείνωσι ταχέως, και εφανέρωσεν αυτά αποστείλας διά του αγγέλου αυτού εις τον δούλον αυτού Ιωάννην.» (Αποκ. 1:1)

«Μακάριος ο αναγινώσκων και οι ακούοντες τους λόγους της προφητείας και φυλάττοντες τα γεγραμμένα εν αυτή· διότι ο καιρός είναι πλησίον.» (Αποκ. 1:3)

«Λέγω δε προς εσάς τους λοιπούς τους εν Θυατείροις, όσοι δεν έχουσι την διδαχήν ταύτην και οίτινες δεν εγνώρισαν τα βάθη του Σατανά, ως λέγουσι· Δεν θέλω βάλει εφ' υμάς άλλο βάρος· πλην εκείνο, το οποίον έχετε, κρατήσατε εωσού έλθω (αφορoύσε τους παραλήπτες της επιστολής)». Αποκ. 2:24-25)

«Ιδού, έρχομαι ταχέως· κράτει εκείνο το οποίον έχεις, διά να μη λάβη μηδείς τον στέφανόν σου (αφορούσε τους παραλήπτες της επιστολής)». (Αποκ. 3:11)

«Μακάριος ο αναγινώσκων και οι ακούοντες τους λόγους της προφητείας και φυλάττοντες τα γεγραμμένα εν αυτή· διότι ο καιρός είναι πλησίον.» (Αποκ. 1:3)

«Και λέγει προς εμέ· Μη σφραγίσης τους λόγους της προφητείας του βιβλίου τούτου· διότι ο καιρός είναι εγγύς.» (Αποκ. 22:10)

Οι στύλοι της Αληθινής Αποστολικής Εκκλησίας Ιάκωβος, Πέτρος και Ιωάννης απεστάλησαν εις τους περιτετμημένους (Γαλ. 2:9). Το βιβλίο της Αποκάλυψης αφορούσε τους σύγχρονους του Ιωάννη Ιουδαίους Χριστιανούς των επτά εκκλησιών της Ασίας για τους οποίους η έλευση του Ιησού ήταν επικείμενη και όχι μελλοντικές γενεές. Περισσότερα για το βιβλίο της Αποκάλυψης εδώ.

Οι προϋποθέσεις της εκπλήρωσης της υπόσχεσης του Θεού για την μετάβαση από το Παλαιό στο Νέο

Δια να τελειώσει / ολοκληρωθεί η υπόσχεση του Θεού, και την θέση της Παλαιάς Διαθήκης, λόγω του ασθενές και ανωφελές αυτής, να πάρει η ζωοποιός Νέα Διαθήκη – να φύγει δηλαδή το Παλαιό / ο θάνατος και να έρθει το Νέο / η Ζωή «διότι το γράμμα θανατόνει, το δε πνεύμα ζωοποιεί» - έπρεπε να γίνουν τα ακόλουθα:

«Αλλ' εάν εγώ διά Πνεύματος Θεού εκβάλλω τα δαιμόνια, άρα έφθασεν εις εσάς η βασιλεία του Θεού.» (Ματθ. 12:28)

α) Έπρεπε ο Ιησούς να νικήσει τον αιώνιο θάνατο (όχι τον βιολογικό) και να πάρει κάθε εξουσία στον ουρανό και στην γη. ΕΓΙΝΕ

«Και προσελθών ο Ιησούς (αναστημένος), ελάλησε προς αυτούς, λέγων· Εδόθη εις εμέ πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης». (Ματθ. 28:18)

«Όστις είναι εν δεξιά του Θεού πορευθείς εις τον ουρανόν, και εις ον υπετάχθησαν άγγελοι και εξουσίαι και δυνάμεις.» (1 Πέτρ. 3:22)

«Και ότε είδον αυτόν, έπεσα προς τους πόδας αυτού ως νεκρός, και επέθηκε την δεξιάν αυτού χείρα επ' εμέ; λέγων μοι· Μη φοβού· εγώ είμαι ο πρώτος και ο έσχατος και ο ζων, και έγεινα νεκρός, και ιδού, είμαι ζων εις τους αιώνας των αιώνων, αμήν, και έχω τα κλειδία του άδου και του θανάτου.» (Αποκ. 1:17-18)

β) Έπρεπε να εκπληρωθεί η οργή του Θεού στους παραβάτες παραλήπτες του Μωσαϊκού Νόμου όπως όριζαν οι όροι της Παλαιάς Διαθήκης. ΕΓΙΝΕ

«Ακούσας δε ο Βασιλεύς ωργίσθη, και πέμψας τα στρατεύματα Αυτού (ρωμαϊκός στρατός) απώλεσε τους φονείς εκείνους και την πόλιν αυτών κατέκαυσε (την Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ.)». (Ματθ. 22:4-7, Αποκ. Κεφ. 18)

γ) Έπρεπε να αντικατασταθεί η πρώτη χειροποίητη, επίγεια σκηνή με την αληθινή επουράνια και να ελευθερωθεί η οδός που οδηγούσε στα αληθινά άγια. ΕΓΙΝΕ

«Η σκηνή του μαρτυρίου και οι ιερείς λειτουργούσαν εις υπόδειγμα και σκιάν των επουρανίων, καθώς ελαλήθη προς τον Μωϋσήν ότε έμελλε να κατασκευάση την σκηνήν· διότι Πρόσεχε, λέγει, να κάμης πάντα κατά τον τύπον τον δειχθέντα εις σε εν τω όρει.» (Εβρ. 8:5)

«Όντων δε τούτων ούτω κατεσκευασμένων, εις μεν την πρώτην σκηνήν εισέρχονται διαπαντός οι ιερείς εκτελούντες τας λατρείας, εις δε την δευτέραν άπαξ του ενιαυτού εισέρχεται μόνος ο αρχιερεύς, ουχί χωρίς αίματος, το οποίον προσφέρει υπέρ εαυτού και των εξ αγνοίας αμαρτημάτων του λαού, και τούτο εδηλοποίει το Πνεύμα το Άγιον, ότι δεν ήτο πεφανερωμένη η εις τα Άγια οδός, επειδή η πρώτη σκηνή ίστατο έτι.» (Εβρ. 9:6-8)

«Χριστός δε παραγενόμενος αρχιερεύς των γενομένων αγαθών δια της μείζονος και τελειοτέρας σκηνής ου χειροποιήτου τουτ’ έστιν ου ταύτης της κτίσεως, ουδέ δι΄αίματος τράγων και μόσχων δια δε του ιδίου αίματος εισήλθεν αφάπαξ εις τα άγια αιωνίαν λύτρωσιν ευράμενος (υπέρ ημών)». (Εβρ. 9:11)

«Διότι ο Χριστός δεν εισήλθεν εις χειροποίητα άγια, αντίτυπα των αληθινών, αλλ' εις αυτόν τον ουρανόν, διά να εμφανισθή τώρα ενώπιον του Θεού υπέρ ημών.» (Εβρ. 9:24)

«Έχοντες λοιπόν, αδελφοί, παρρησίαν να εισέλθωμεν εις τα άγια διά του αίματος του Ιησού, διά νέας και ζώσης οδού, την οποίαν καθιέρωσεν εις ημάς διά του καταπετάσματος, τουτέστι της σαρκός αυτού, και έχοντες ιερέα μέγαν επί τον οίκον του Θεού …. » (Εβρ. 10:19-21)

δ) Έπρεπε ο επουράνιος Αληθινός Ναός να έχει επουράνιο αρχιερέα ζώντα εις τους αιώνες που δεν θα χρειαζόταν αντικατάσταση λόγω θανάτου. ΕΓΙΝΕ

«Κεφάλαιον δε των λεγομένων είναι τούτο, Τοιούτον έχομεν αρχιερέα, όστις εκάθησεν εν δεξιά του θρόνου της μεγαλωσύνης εν τοις ουρανοίς, λειτουργός των αγίων και της σκηνής της αληθινής, την οποίαν κατεσκεύασεν / έπηξεν ο Κύριος, και ουχί άνθρωπος.» (Εβρ. 8:1-2)

«Και εκείνοι μεν έγειναν πολλοί ιερείς, επειδή ημποδίζοντο υπό του θανάτου να παραμένωσιν· εκείνος όμως, επειδή μένει εις τον αιώνα, έχει απαράβατον / αμετάθετον την ιερωσύνην· όθεν δύναται και να σώζη εντελώς τους προσερχομένους εις τον Θεόν δι' αυτού, ζων πάντοτε διά να μεσιτεύση υπέρ αυτών.» (Εβρ. 7:23)

ε) Έπρεπε να γεννηθούν τα τέκνα της επαγγελίας, οι νόμιμοι κληρονόμοι της Βασιλείας και αληθινοί προσκυνητές του Θεού που είναι Πνεύμα . ΕΓΙΝΕ

Στον επίγειο χειροποίητο ναό της Ιερουσαλήμ λάτρευαν οι σαρκικοί λατρευτές με σαρκικές διατάξεις, πόματα, βρώματα, και διαφόρους βαπτισμούς, μέχρι καιρού διορθώσεως. Στον επουράνιο, πνευματικό Ναό λατρεύουν «εν πνεύματι και αληθεία» οι πνευματικοί λατρευτές, τα Νέα κτίσματα, διότι ο Θεός είναι πνεύμα και τοιούτοι πρέπει να είναι οι αληθινοί προσκυνητές.

«Πλην έρχεται ώρα, και ήδη είναι, ότε οι αληθινοί προσκυνηταί θέλουσι προσκυνήσει τον Πατέρα εν πνεύματι και αληθεία· διότι ο Πατήρ τοιούτους ζητεί τους προσκυνούντας αυτόν. Ο Θεός είναι Πνεύμα, και οι προσκυνούντες αυτόν εν πνεύματι και αληθεία πρέπει να προσκυνώσι.» (Ιωάν. 4:23-24)

«Ημείς δε, αδελφοί, καθώς ο Ισαάκ επαγγελίας τέκνα είμεθα. Αλλά καθώς τότε ο κατά σάρκα γεννηθείς εδίωκε τον κατά πνεύμα, ούτω και τώρα. Αλλά τι λέγει η γραφή; Έκβαλε την δούλην και τον υιόν αυτής· διότι δεν θέλει κληρονομήσει ο υιός της δούλης μετά του υιού της ελευθέρας. Λοιπόν, αδελφοί, δεν είμεθα της δούλης τέκνα, αλλά της ελευθέρας.» (Γαλ. 4:28-31)

«Διότι εν Χριστώ Ιησού ούτε περιτομή ισχύει τι ούτε ακροβυστία, αλλά νέα κτίσις.» (Γαλ. 6:15)

«Όθεν εάν τις ήναι εν Χριστώ είναι νέον κτίσμα· τα αρχαία παρήλθον, ιδού, τα πάντα έγειναν νέα.» (2 Κορ. 5:17)

«Βουληθείς απεκύησεν ημάς λόγω αληθείας εις το είναι ημάς απαρχήν τινά των αυτού κτισμάτων.» (Ιακ. 1:18)

«Και σεις, ως λίθοι ζώντες, οικοδομείσθε οίκος πνευματικός, ιεράτευμα άγιον, διά να προσφέρητε πνευματικάς θυσίας ευπροσδέκτους εις τον Θεόν διά Ιησού Χριστού.» (1 Πέτ. 2:5)

Σχόλιο: Ουδεμία βιβλική υποστήριξη παρέχεται από την Διδαχή των Αποστόλων για μία προσεχή οικοδόμηση ενός τρίτου επίγειου ναού στην Ιερουσαλήμ και επαναφορά της Λευιτικής ή άλλης ιεροσύνης. Αυτές τις ανακρίβειες τις διαδίδει ο σημερινός Χριστιανικός Σιωνισμός, που αναπτύχτηκε στην βάση της Σύγχρονης θεωρίας των Οικονομιών (Dispensationalism) του Αγγλικανού κληρικού John Nelson Darby (1800-1882) πατέρα της κίνησης των «Χριστιανών Αδελφών» ή «Πλυμούθιων». Ο Darby εκπαιδεύτηκε στο σχολείο Westminister και στο Trinity college του Δουβλίνου, η θεωρία του έτυχε ευρείας αποδοχής από Βαπτιστές στις Η.Π.Α., όταν ο οίκος Oxford University Press εξέδωσε τη Βίβλο του Αμερικανού θεολόγου Cyrus Ingerson Scofield (1843-1921) που είχε σημειώσεις προωθώντας την θεωρία του Darby. Οι οικονομιαστές, οπαδοί της θεωρίας των Οικονομιών, υπερασπίζονται μύθους του ραβινικού Ιουδαϊσμού και κοσμικές γεωστρατηγικές πολιτικές παρά βιβλικές αλήθειες.

Πρόδρομος της θεωρίας των Οικονομιών υπήρξε ο τριαδιστής, καλαβριανός αββάς και ερημίτης, Ιωακείμ της Φλόρας (1145-1202). Ενδιάμεσος του αρχαίου γνωστικισμού με τον νεώτερο και νομίζοντας τον ερχομό του αντίχριστου επικείμενο στην γενιά του, επινόησε τρεις διαδοχικές εποχές της ιστορίας του κόσμου, σύμφωνα με τα πρόσωπα της Αγίας Τριάδας. Η πρώτη εποχή του Πατρός ή του Νόμου, η δεύτερη εποχή του Υιού ή της χάριτος και η τρίτη, η νέα εποχή, του Αγίου Πνεύματος. Η φαντασίωση των τριών εποχών εμφανίζεται σε διάφορες φιλοσοφικές σκέψεις, καθώς και στην μαρξιστική διαλεκτική των τριών σταδίων, α) πρωτόγονος κομμουνισμός, β) ταξική κοινωνία και γ) τελικός κομμουνισμός που θα είναι το βασίλειο της ελευθερίας χωρίς κράτος.

στ΄) Έπρεπε να εκπληρωθεί η μεγάλη εντολή: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη, και τότε θέλει ελθεί το τέλος.» (Ματθ. 24:14). ΕΓΙΝΕ

Τέλος = (ίδε εν τέλει) η εκπλήρωσις, συμπλήρωσις παντός πράγματος, η αποτέλεσις αυτού, το αποτέλεσμα, ουχί η παύσις ή η λήξις αυτού. (Λεξ. Liddell-Scott)

Το ευαγγέλιο της Βασιλείας είχε κηρυχτεί από τους Αποστόλους προς υπακοή πίστεως σε όλα τα έθνη στην γενεά τους. Στην συνέχεια εκτελέστηκε η οργή του Θεού στους υπερόπτες Ιουδαίους και έτσι εκπληρώθηκε ο αιώνας του Μωσαϊκού Νόμου. Περισσότερα για «το τέλος του Νόμου ο Χριστός» βλέπε εδώ.

«Πρώτον μεν ευχαριστώ τον Θεόν μου διά Ιησού Χριστού υπέρ πάντων υμών, διότι η πίστις σας κηρύττεται εν όλω τω κόσμω.» (Ρωμ. 1:8)

«Εις δε τον δυνάμενον να σας στηρίξη κατά το ευαγγέλιόν μου και το κήρυγμα του Ιησού Χριστού, κατά την αποκάλυψιν του μυστηρίου του σεσιωπημένου μεν από χρόνων αιωνίων, φανερωθέντος δε τώρα διά προφητικών γραφών κατ' επιταγήν του αιωνίου Θεού και γνωρισθέντος εις πάντα τα έθνη προς υπακοήν πίστεως.» (Ρωμ. 16:25-26)

«Εις εμέ τον πλέον ελάχιστον πάντων των αγίων εδόθη η χάρις αύτη, να ευαγγελίσω μεταξύ των εθνών τον ανεξιχνίαστον πλούτον του Χριστού.» (Εφ. 3:8)

«Ευχαριστούμεν τον Θεόν και Πατέρα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, προσευχόμενοι πάντοτε υπέρ υμών, ακούσαντες την εις τον Ιησούν Χριστόν πίστιν σας και την εις πάντας τους αγίους αγάπην, διά την ελπίδα την αποτεταμιευμένην διά σας εν τοις ουρανοίς, την οποίαν προηκούσατε εν τω λόγω της αληθείας του ευαγγελίου, το οποίον ήλθεν εις εσάς, καθώς και εις όλον τον κόσμον, και καρποφορεί καθώς και εις εσάς, αφ' ης ημέρας ηκούσατε και εγνωρίσατε την χάριν του Θεού εν αληθεία.» (Κολ. 1:3-6)

«Εάν επιμένητε εις την πίστιν, τεθεμελιωμένοι και στερεοί και μη μετακινούμενοι από της ελπίδος του ευαγγελίου, το οποίον ηκούσατε, του κηρυχθέντος εις πάσαν την κτίσιν την υπό τον ουρανόν, του οποίου εγώ ο Παύλος έγεινα υπηρέτης.» (Κολ. 1:23)

«Εκείνοι δε εξελθόντες εκήρυξαν πανταχού, συνεργούντος του Κυρίου και βεβαιούντος το κήρυγμα διά των επακολουθούντων θαυμάτων.» (Μάρκ. 16:20)

«Λέγω όμως, Μη δεν ήκουσαν; Μάλιστα εις πάσαν την γην εξήλθεν ο φθόγγος αυτών, Και εις τα πέρατα της οικουμένης οι λόγοι αυτών.» (Ρωμ. 10:18)

«Έσυραν τον Ιάσονα και τινάς αδελφούς επί τους πολιτάρχας, βοώντες ότι οι αναστατώσαντες την οικουμένην, ούτοι ήλθον και εδώ.» (Πράξ. 17:6)

Οι εβραϊκές Γραφές εκπληρώθηκαν, η μετάβαση από το Παλαιό στο Νέο έγινε, οι Απόστολοι του Ιησού εκπλήρωσαν την αποστολή τους, ο στόχος επετεύχθη, όσοι οραματίζονται επανάληψη του αυθεντικού και μοναδικού αποστολικού έργου δεν έχουν πιστέψει σ’ αυτό.

«Αλλά τώρα ελευθερωθέντες από της αμαρτίας και δουλωθέντες εις τον Θεόν, έχετε τον καρπόν σας εις αγιασμόν, το δε τέλος ζωήν αιώνιον.» (Ρωμ. 6:22)

Συμπέρασμα

Ο επουράνιος άνθρωπος Ιησούς είναι η εκπλήρωση του Νόμου και των Προφητών στην γενεά των Αποστόλων

"Επειδή το τέλος του νόμου είναι ο Χριστός προς δικαιοσύνην εις πάντα τον πιστεύοντα." (Ρωμ. 10:4)

"Μη νομίσητε ότι ήλθον να καταλύσω τον νόμον ή τους προφήτας· δεν ήλθον να καταλύσω, αλλά να εκπληρώσω." (Ματθ. 5:17)

Χριστός η ζωή ημών

<< Επιστροφή στην Αρχική σελίδα