"Εαυτούς Εξετάζετε Εάν Ήσθε εν τη Πίστει, Εαυτούς Δοκιμάζετε"

"Εαυτούς Εξετάζετε Εάν Ήσθε εν τη Πίστει, Εαυτούς Δοκιμάζετε"

Συγγραφή: Ευάγγελος Δ. Κεπενές (Φεβρουάριος 12, 2022, 13:00)

Ο ορισμός της πίστης

Ο ορισμός της πίστης είναι η εμπιστοσύνη που έχουμε σ’ αυτό που πιστεύουμε ή ελπίζουμε χωρίς να το βλέπουμε. Κάθε θρησκεία, ιδέα ή θεώρηση έχει θεμέλιο την δική της ιδιαίτερη πίστη που οι οπαδοί της αγωνίζονται να την διαδώσουν ή επιβάλλουν ως «ορθή». Ο αγώνας αυτός δημιουργεί αντίπαλα στρατόπεδα σε κάθε μορφή πίστης και διακρίσεις πιστών και απίστων.

Σύμφωνα με τον ποιητή  Έζρα Πάουντ «Η πίστη είναι μια κράμπα, μια παράλυση, μια ατροφία του μυαλού σε ορισμένες θέσεις».

Η «πίστη» ασκείται έντονα στο χώρο των θρησκειών και διαμορφώνεται ανάλογα με τη διδαχή και τη δυναμική του κάθε ιδρυτή θρησκείας και του ιερατείου της.

Στην «Εκκλησία του Θεού του Ζώντος» που απόκτησε ο Θεός με το ίδιο Του το αίμα,  το θεμέλιο της πίστης είναι ο Χριστός και η δια πνεύματος Αγίου Διδαχή των Αποστόλων Του.

«Διότι θεμέλιον άλλο ουδείς δύναται να θέση παρά το τεθέν, το οποίον είναι ο Ιησούς Χριστός.» (1 Κορ. 3:11)

Μετά το επιτυχές πέρας του αποστολικού έργου και επί δύο χιλιάδες (2.000) χρόνια τώρα, πολιτικοί, θρησκευόμενοι, φιλόσοφοι, φιλόδοξοι, θεόσταλτοι (καθώς ισχυρίζονται), κατακτητές, ελευθερωτές / σωτήρες, τυχοδιώκτες, σφετεριστές, ναρκισσιστές, ψευδοδιδάσκαλοι, ψευδοπροφήτες και άλλοι ορεγόμενοι εξουσία ή πλούτο, ίδρυσαν και ιδρύουν εκκλησίες, αναμειγνύοντας την αποστολική Πίστη η οποία «άπαξ παραδόθηκε στους αγίους» με δικές τους κοσμικές, εθνικές παραδοσιακές, οικογενειακές ή άλλες θρησκευτικές πίστεις και φιλοσοφικές κοσμοθεωρίες, απατώντας εαυτούς και τους οπαδούς τους, επικαλούμενοι το διαχρονικό «σλόγκαν» ότι εργάζονται το έργο του Θεού για την σωτηρία των ανθρώπων.

Οι τοιούτοι έχοντες κατά τον Έζρα Πάουντ, πνευματική παραλυσία και ατροφία μυαλού σε όσα υποστηρίζουν και βοηθούμενοι πάντα από ψευδοπροφήτες, διαστρεβλώνουν τις Γραφές και σκαρφίζονται φοβικά κηρύγματα περί του τέλους του αισθητού κόσμου, χωρίς όμως να αιτιολογούν το λόγο της δημιουργίας του, περί αιώνιων βασάνων των αθάνατων «απίστων» από τον «αγαθό» Δημιουργό και άλλα φαιδρά, τα οποία εκτελούν φωνάζοντας και κουνώντας τα χέρια τους και τα πόδια τους ή το σώμα τους, ως σύγχρονοι θεουργοί, προσπαθώντας να μεταδώσουν με τη σάρκα τα πνευματικά τα οποία όμως δεν κατέχουν.

Η σύγχρονη πολύχρωμη «χριστιανική πίστη» εξακολουθεί να παρουσιάζει τα ψεύδη και τις διαστρεβλώσεις που την έντυσαν οι πολέμιοι της αλήθειας, αλήθεια που παραδόθηκε δια πνεύματος Αγίου στους αυτόπτες μάρτυρες και υπηρέτες του θείου Λόγου, μετασχηματιζόμενη έτσι σε «χριστιανική απιστία».

Μερικά παραδείγματα αλλαξοπιστίας

Το «Ο Θεός είναι ΕΙΣ», έγινε ο Θεός είναι ΤΡΙΑΣ (=σύνολο τριών ομοίων πραγμάτων) σύμφωνα με την αρχαία θρησκεία.

Το «Ο Λόγος σαρξ εγένετο», έγινε ο Λόγος ενσαρκώθηκε

Το ο ουράνιος άνθρωπος Ιησούς Χριστός είναι «Ο Υιός του Θεού», έγινε «ο καταβάς εκ του ουρανού και σαρκωθείς εκ πνεύματος Αγίου και Μαρίας της παρθένου» (=ημίθεος σύμφωνα με τον μύθο Ουρανού και Γαίας, με τρεις συμμετέχοντες, τον καταβάντα, το πνεύμα το Άγιο και τη χοϊκή Μαρία).

Το ο Χριστός είναι «Η εικόνα του Θεού του αοράτου», έγινε ο Χριστός είναι η εικόνα του χοϊκού ανθρώπου.

Το «Η συντέλεια του Αιώνα» (του Νόμου της Π.Δ), έγινε η συντέλεια του φυσικού Κόσμου.

Το «Πάντες δε αλλαγησόμεθα» (βλ. λεξ.), έγινε πάντες όμως θέλουμε μεταμορφωθή.

Το «Η ψυχή η αμαρτάνουσα αύτη αποθανείται», έγινε η ψυχή είναι αθάνατη και θα ζήσει είτε σε μακαριότητα είτε σε βάσανα.

Το ότι «Ο Θεός είναι ο μόνος που έχει την αθανασία» και την δωρίζει σε όσους λαμβάνουν τον Χριστό, την Ζωή, έγινε «που θα περάσεις αθάνατε-θνητέ την αιωνιότητα;»

Το ότι, ο θάνατος είναι εχθρός του ανθρώπου κατά την βιβλική ανθρωπογνωσία, έγινε ο θάνατος είναι φίλος του ανθρώπου, κατά την πλατωνική ανθρωπογνωσία.

Το «Αληθώς σας λέγω, δεν θέλει παρέλθει η γενεά αύτη (η σύγχρονη γενεά των Αποστόλων), εωσού γείνωσι πάντα ταύτα», έγινε επί δύο χιλιάδες χρόνια τώρα, η γενεά της αρεσκείας των «ψυχοσωτήρων» και θα συνεχίζεται επ’ άπειρον.

Το «Παιδία εσχάτη ώρα είναι και καθώς ακούσατε ο Αντίχριστος έρχεται» που είπε ο Ιωάννης στους συγχρόνους του ιουδαιοχριστιανούς, έγινε παιδιά θα περάσουν πολλοί αιώνες μέχρι να έρθει ο Αντίχριστος.

Το οι «Αντίχριστοι εξ ημών εξήλθαν», έγινε η Εκκλησία εμποδίζει τον Αντίχριστο να φανεί.

Ο ιστορικός Αντίχριστος που έδρασε στην Ιουδαία τον πρώτο αιώνα, με σημεία και τέρατα ψεύδους μεταξύ των απολυμένων Ιουδαίων, μέσα από τον επίγειο Ναό των τύπων της Π.Δ., έγινε ο μετά χιλιάδες χρόνια ερχόμενος παγκόσμιος ηγέτης, η προσωποποίηση του «Κακού».

Το «Μου δόθηκε πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης», έγινε προσμονή για επαναληπτική αναμέτρηση (ρεβάνς), μεταξύ Χριστού και Διαβόλου.

Το «Λέγω δε τούτο, αδελφοί, ότι ο επίλοιπος καιρός είναι σύντομος», για το τέλος του αιώνα του Ιουδαϊσμού και των συμβόλων του, που έγραψε ο Παύλος στους συγχρόνους του, έγινε ο επίλοιπος καιρός είναι πολύς, είκοσι αιώνες και βάλε.

Το «Ο γαρ καιρός εγγύς» που ειπώθηκε στην Εκκλησία τον πρώτο αιώνα, έγινε «ο γαρ καιρός μακράν».

Το «ιδού έρχομαι ταχέως», έγινε Ιδού έρχομαι βραδέως.

Η Αποκάλυψη που στάλθηκε στους δούλους του Θεού, συγχρόνους του Ιωάννη,  για να τους δείξει αυτά που επρόκειτο να γίνουν ταχέως στην γενιά τους, έγινε Αποκάλυψη για όλη την ανθρωπότητα για αυτά που θα γινόντουσαν μετά από χιλιάδες χρόνια που είναι τι άλλο παρά η καταστροφή του κόσμου και το τέλος της ιστορίας του, πίστη που δηλώνει ότι όταν ο Θεός δημιουργούσε «τα πάντα εν τη σοφία Του» απλά σκότωνε την ώρα Του.

Το «Τέλος του Νόμου ο Χριστός», έγινε το τέλος του Χριστού ο Νόμος, αφού οι «θεοφώτιστοι εργάτες του Ευαγγελίου» είναι πεπεισμένοι ότι ο Θεός θα αποδείξει την παραβατικότητά Του και θα οικοδομήσει πάλι αυτά που κατέστρεψε, θα επαναφέρει τους τύπους και τις ανώφελες τελετουργίες του Νόμου και θα σώσει κατ’ εξαίρεση των διακηρύξεών Του όλο το «βιολογικό» Ισραήλ, και ας μην υπάρχουν πλέον γενεαλογίες. Και άλλα πολλά.

Συμπέρασμα

«Αφήσατε αυτούς· είναι οδηγοί τυφλοί τυφλών· τυφλός δε τυφλόν εάν οδηγή, αμφότεροι εις βόθρον θέλουσι πέσει.» (Ματ. 15:14)

«Εαυτούς εξετάζετε αν ήσθε εν τη πίστει, εαυτούς δοκιμάζετε. Η δεν γνωρίζετε εαυτούς ότι ο Ιησούς Χριστός είναι εν υμίν; εκτός εάν ήσθε αδόκιμοι κατά τι.» (2 Κορ. 13:5)

                                                                             ======================================

 << Επιστροφή στην Αρχική σελίδα