Η ιστορική συνάντηση Ελληνισμού και Ιουδαϊσμού

Η ιστορική συνάντηση Ελληνισμού και Ιουδαϊσμού

 Συγγραφή: Ευάγγελος Δ. Κεπενές (Φεβρουάριος 5, 2025, 13:50)

Η ιστορική συνάντηση του Ελληνισμού με τον Ιουδαϊσμό, κατά τους ελληνιστικούς χρόνους  -παρόλο που ο Ελληνισμός ήταν απειλή για την υπόσταση του Ιουδαϊσμού-  κατέληξε τελικά στην σύζευξη των αντιθέτων μεταξύ τους  σκέψεων και στην γέννηση του θρησκευτικού συγκριτιστικού ρωμαϊκού μορφώματος “πατερικός ή ελληνορθόδοξος Χριστιανισμός” η δογματική του οποίου έντυσε τις εκπληρωμένες επαγγελίες του Ιουδαϊσμού και την “μωρία του κηρύγματος” των Αποστόλων με την φιλοσοφία, ανυψώνοντας έτσι την Αρχαία Θρησκεία την οποία ο Ελληνισμός εκπροσωπούσε.

Οι παρενέργειες της παρά φύσιν σύζευξης, του Ελληνισμού με τον Ιουδαϊσμό, γέννησαν νέο τριαδικό Θεό παραλλαγή των αρχαίων αρσενικών ή θηλυκών τριαδικών θεοτήτων, διφυή, θεάνθρωπο λυτρωτή που είναι σύνθεση επουράνιας και επίγειας φύσης και πλήθος άλλων κακοδοξιών και δεισιδαιμονιών. Ακόμα και οι ελληνιστές Ιουδαίοι από τον σφοδρό πνευματικό συσκοτισμό που υπέστησαν, λόγο της συνάντησης του Ελληνισμού με τον Ιουδαϊσμό, ταύτισαν τον Ένα Θεό που ανύψωσε τον Σολομώντα σε βασιλιά με τον τριαδικό θεό των Ελλήνων Δία. (Ζηζιούλας, 2008: 22-23)

Ο απόστολος Παύλος όμως δεν κήρυξε τον Όμηρο ούτε τον Πλάτωνα ούτε τον Δία αλλά “Χριστόν εσταυρωμένον” που για τους Ιουδαίους ήταν σκάνδαλο για δε τους Έλληνες μωρία.  Γεννημένος στην ελληνιστική πόλη της Κιλικίας Ταρσό κέντρο στωικών φιλοσόφων όπως του Αθηνοδώρου, και εκπαιδευμένος στην Ιερουσαλήμ  “παρά τους πόδας” του φαρισαίου Γαμαλιήλ, που είχε 500 μαθητές της ελληνικής σοφίας και 500 της Τορά, ήταν γνώστης της ελληνικής σοφίας και των αντιθέσεων της με τον Ιουδαϊσμό και είχε κρούσει από νωρίς τον κώδωνα του κινδύνου από τους  “συλαγωγούντας δια της φιλοσοφίας”, επισημαίνοντας ότι “ οὐκ ἔγνω ὁ κόσμος διὰ τῆς σοφίας τὸν θεόν”.

Κολ. 2:8-10 “βλέπετε μή τις ὑμᾶς ἔσται ὁ συλαγωγῶν διὰ τῆς φιλοσοφίας καὶ κενῆς ἀπάτης κατὰ τὴν παράδοσιν τῶν ἀνθρώπων κατὰ τὰ στοιχεῖα τοῦ κοσμοῦ καὶ οὐ κατὰ Χριστόν· ὅτι ἐν αὐτῷ κατοικεῖ πᾶν τὸ πλήρωμα τῆς θεότητος σωματικῶς καὶ ἐστὲ ἐν αὐτῷ πεπληρωμένοι, ὅς ἐστιν ἡ κεφαλὴ πάσης ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας.”

1Κορ. 1:18 -25 “Ὁ λόγος γὰρ ὁ τοῦ σταυροῦ τοῖς μὲν ἀπολλυμένοις μωρία ἐστίν, τοῖς δὲ σῳζομένοις ἡμῖν δύναμις θεοῦ ἐστιν. γέγραπται γὰρ· ἀπολῶ τὴν σοφίαν τῶν σοφῶν καὶ τὴν σύνεσιν τῶν συνετῶν ἀθετήσω. ποῦ σοφός; ποῦ γραμματεύς; ποῦ συζητητὴς τοῦ αἰῶνος τούτου; οὐχὶ ἐμώρανεν ὁ θεὸς τὴν σοφίαν τοῦ κόσμου;. ἐπειδὴ γὰρ ἐν τῇ σοφίᾳ τοῦ θεοῦ οὐκ ἔγνω ὁ κόσμος διὰ τῆς σοφίας τὸν θεόν, εὐδόκησεν ὁ θεὸς διὰ τῆς μωρίας τοῦ κηρύγματος σῶσαι τοὺς πιστεύοντας· ἐπειδὴ καὶ Ἰουδαῖοι σημεῖα αἰτοῦσιν καὶ Ἕλληνες σοφίαν ζητοῦσιν, ἡμεῖς δὲ κηρύσσομεν Χριστὸν ἐσταυρωμένον, Ἰουδαίοις μὲν σκάνδαλον, ἔθνεσιν δὲ μωρίαν,  αὐτοῖς δὲ τοῖς κλητοῖς, Ἰουδαίοις τε καὶ Ἕλλησιν, Χριστὸν θεοῦ δύναμιν καὶ θεοῦ σοφίαν· ὅτι τὸ μωρὸν τοῦ θεοῦ σοφώτερον τῶν ἀνθρώπων ἐστιν καὶ τὸ ἀσθενὲς τοῦ θεοῦ ἰσχυρότερον τῶν ἀνθρώπων.”

Η σφοδρή αντίθεση του βιβλικού Ιουδαϊσμού με τον Ελληνισμό, εκτός του αυτονόητου, αποτυπώνεται με σαφήνεια και στα πρώτα βήματα της αίρεσης του Ιουδαϊσμού, της Nέας Οδού που χάραξε ο Ιησούς και κήρυξαν οι Εβραίοι απόστολοι.

Πράξεις 9:29 “ (ο Παύλος στην Ιερουσαλήμ) ἐλάλει τε καὶ συνεζήτει πρὸς τοὺς  Ἑλληνιστάς (Ιουδαίους), οἱ δὲ ἐπεχείρουν ἀνελεῖν αὐτόν.” (Πράξεις 9:29)

Οι δε Ιουδαίοι που παρέμεναν πιστοί στην θρησκεία των Πατέρων τους και δεν είχαν εξελληνιστεί θεωρούσαν βδέλυγμα ακόμα και την είσοδο των Ελλήνων στο Ναό.

Πράξ. 21:27-29  “Ως δε έμελλον αι επτά ημέραι να συντελεσθώσιν, οι από της Ασίας Ιουδαίοι ιδόντες αυτόν εν τω ιερώ, ετάραξαν πάντα τον όχλον και έβαλον τας χείρας επ' αυτόν, κράζοντες· Άνδρες Ισραηλίται, βοηθείτε· ούτος είναι ο άνθρωπος, όστις διδάσκει πάντας πανταχού εναντίον του λαού και του νόμου και του τόπου τούτου· προς τούτοις δε εισήγαγε και Έλληνας εις το ιερόν και εβεβήλωσε τον άγιον τούτον τόπον· διότι είχον ιδεί προλαβόντως Τρόφιμον τον Εφέσιον μετ' αυτού εν τη πόλει, τον οποίον ενόμιζον ότι ο Παύλος εισήγαγεν εις το ιερόν.”

Φεύγετε των θρησκειών. Χριστός η ζωή ημών

   << Επιστροφή στην Αρχική σελίδα