Η υποσχεμένη γη ήταν κληρονομιά για Δούλους και Κυρίους που έπρατταν το θέλημα του Θεού

Η υποσχεμένη γη ήταν κληρονομιά για Δούλους και Κυρίους που έπρατταν το θέλημα του Θεού

Vasileios Zafeiroglou: Από μετάφραση άρθρου αγνώστου συγγραφέα.

Οι Ευαγγελικοί Σιωνιστές πιστεύουν ότι υποτίθεται ότι θα πρέπει να υποστηρίξουμε την κλοπή εδαφών και την αρπαγή γης, η οποία τελικά θα περιλαμβάνει δολοφονίες και πόλεμο με άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων από τους συμμάχους μας. Αλλά τα Βιβλικά γεγονότα είναι ότι το σύγχρονο «Ισραήλ» δεν είναι το Ισραήλ της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης και η Αβρααμική Διαθήκη και οι υποσχέσεις για τη γη του Ισραήλ εκπληρώθηκαν το 70 μ.Χ.

Ιδού τα γεγονότα και τα αποδεικτικά στοιχεία...

Μετά την γεμάτη έπαρση επανάσταση στον Πύργο της Βαβέλ (ο άνθρωπος επιδιώκοντας να αναγκάσει τον Θεό να παραιτηθεί από τους όρους του και να γεμίσει τον ναό τους. (Ίσως ο 300 πόδια ψηλός ναός ζιγκουράτ προς τιμή του θεού Μαρδούκ στη Βαβυλώνα). Tα έθνη κρίθηκαν και χωρίστηκαν σε 70 (Γέν. 10, 11).

Ο Θεός ουσιαστικά τους αφαίρεσε το δικαίωμα της κληρονομιάς και θα ξεκινούσε τελικά από την αρχή κάνοντας ένα έθνος ως κληρονόμους και κληρονομιά Του. Θα ήταν μέσω του σπέρματος του Αβραάμ (και του σχηματισμού μιας διαθήκης με το έθνος του Ισραήλ) από όπου θα ερχόταν ο Μεσσίας και η σωτηρία - προκειμένου να συμφιλιώσει τα έθνη με τον εαυτό Του για άλλη μια φορά.

Όσο το δυνατόν συνοπτικά, θα δείξουμε πώς η Παλαιά Διαθήκη και η Καινή Διαθήκη παρουσιάζουν αυτή τη διαδικασία να διαδραματίζεται μέσω της ευλογίας του φυσικού Ισραήλ της Παλαιάς Διαθήκης «στη γη» και με την εκπλήρωσή της μεσσιανικής πνευματικής διαθήκης στην Καινή Διαθήκη που πραγματοποιήθηκε «εν Χριστώ».

Η Αβρααμική υπόσχεση

Στη Γένεση και την Έξοδο ο Θεός υπόσχεται στον Αβραάμ ότι μέσω των απογόνων του θα σχηματίσει:

1) Ένα μεγάλο έθνος

2) Θα τους δώσει μια γη

3) Μέσω του σπέρματος του Αβραάμ τα έθνη θα ευλογηθούν.

Πρώτη υπόσχεση: Ένα μεγάλο έθνος

Ο Θεός υποσχέθηκε στον Αβραάμ ότι μέσω αυτού θα σχημάτιζε ένα μεγάλο έθνος – να είναι τόσο πολυάριθμο όσο τα αστέρια στον ουρανό, το χώμα της γης και τόσο πολυάριθμο όσο η άμμος στην ακρογιαλιά.

α) Γέν. 46:3 - Ο Θεός λέει στον Ιακώβ ή Ισραήλ να «μη φοβηθεί να κατέβει στην Αίγυπτο», επειδή επρόκειτο να «τον κάνει μεγάλο έθνος εκεί».

Η εκπλήρωση στην Π.Δ.

α) Δευτ. 10:22 – Εδώ διαβάζουμε για την εκπλήρωση: «Οι πατέρες σας κατέβηκαν στην Αίγυπτο εβδομήντα άτομα συνολικά, και τώρα ο Κύριος σας έκανε πολλούς σαν τα αστέρια του ουρανού».

Η Κ.Δ. το επιβεβαιώνει

β) Πράξ. 7:17 «Αλλά καθώς πλησίαζε ο καιρός της υπόσχεσης που ο Θεός είχε διαβεβαιώσει στον Αβραάμ, ο λαός αυξανόταν και πληθύνονταν στην Αίγυπτο».

γ) Εβρ. 11:11-12 «Διά πίστεως και αυτή η Σάρρα έλαβε δύναμιν εις το να συλλάβη σπέρμα και παρά καιρόν ηλικίας εγέννησεν, επειδή εστοχάσθη πιστόν τον υποσχεθέντα. Διά τούτο και εξ ενός, μάλιστα νενεκρωμένου, εγεννήθησαν καθώς τα άστρα του ουρανού κατά το πλήθος, και ως η άμμος η παρά το χείλος της θαλάσσης, ήτις δεν δύναται να αριθμηθή.»

Ενώ αυτή η υπόσχεση εκπληρώθηκε φυσικά υπό την Μωσαϊκή Παλαιά Διαθήκη, οι συγγραφείς της Κ.Δ. μας πληροφορούν ότι θα εκπληρωνόταν πλήρως με τον Χριστό σχηματίζοντας την Εκκλησία ως το νέο Του «έθνος».

Το 70 μ.Χ. «πήρε» το βασίλειο από τον φυσικό Ισραήλ και το «έδωσε» σε «άλλο έθνος» – το οποίο είναι το πνευματικό «εκλεκτό έθνος» της Καινής Διαθήκης ή «ο Ισραήλ του Θεού» (Ματθ. 21:43-45. 1 Πέτ. 2:9. Γαλ. 6:16).

Είναι μέσω αυτού του «έθνους» ή της «Άνω Νέας Ιερουσαλήμ» που κηρύσσεται και ρέει το ευαγγέλιο του Χριστού - θεραπεύοντας και συμφιλιώνοντας τα υπόλοιπα έθνη του κόσμου πίσω στον εαυτό Του (Γαλ. 4:21-3. Εβρ. 11:13-14. Αποκ. 21:22-17).

Δεύτερη υπόσχεση: Θα τους δώσει μια γη

Ο Θεός υποσχέθηκε στον Αβραάμ ότι μέσω των απογόνων του θα κληρονομούσε μια γη.

α) Γέν. 15:18. Εδώ μαθαίνουμε τα όρια της υποσχεμένης γης που θα κληροδοτούνταν «Την ημέραν εκείνην έκαμε διαθήκην ο Κύριος προς τον Άβραμ, λέγων, εις το σπέρμα σου έδωκα την γην ταύτην, από του ποταμού της Αιγύπτου έως του ποταμού του μεγάλου του ποταμού Ευφράτου».

Οι Ταλμουδιστές Σιωνιστές και οι Ευαγγελικοί Σιωνιστές υποστηρίζουν:

Εφόσον το Ισραήλ δεν κληρονόμησε ποτέ όλη τη γη που υποσχέθηκε ο Θεός στον Αβραάμ και στους απογόνους του, πρέπει να υποστηρίξουμε οικονομικά και πολιτικά το σύγχρονο Ισραήλ για να πάρουν πίσω το μεγαλύτερο μέρος του (ακόμα και αν αυτό σημαίνει στρατιωτική δράση και δολοφονίες χριστιανών Αράβων). Ουαί και αλίμονο.

Γραφική απάντηση:

α) Ιησ. 21:43-45 «Και έδωκεν ο Κύριος εις τον Ισραήλ πάσαν την γην, την οποία ώμοσε να δώση προς τους πατέρας· και εκυρίευσαν αυτήν και κατώκησαν εν αυτή. Και έδωκεν ο Κύριος εις αυτούς ανάπαυσιν πανταχόθεν, κατά πάντα όσα ώμοσε προς τους πατέρας αυτών· και ουδείς εκ πάντων των εχθρών αυτών ηδυνήθη να σταθή κατά πρόσωπον · πάντας τους εχθρούς αυτών παρέδωκεν ο Κύριος εις την χείρα αυτών. Δεν διέπεσεν ουδέ εις εκ πάντων των αγαθών λόγων, τους οποίους ο Κύριος ελάλησε προς τον οίκον Ισραήλ· Πάντες εξετελέσθησαν.»

β) Μαθαίνουμε ότι ο βασιλιάς Δαβίδ, «πήγε να αποκαταστήσει τον έλεγχό του κατά μήκος του ποταμού Ευφράτη» που σημαίνει ότι το βασίλειο είχε επεκταθεί τόσο βόρεια.

2 Σαμ. 8:3-4 «Επάταξεν έτι ο Δαβίδ τον Αδαδεζέρ, υιόν του Ρεώβ, βασιλέα της Σωβά, ενώ υπήγαινε να στήση την εξουσίαν αυτού επί τον ποταμόν Ευφράτην. Και έλαβεν ο Δαβίδ εξ αυτού χιλίους επτακοσίους ιππείς και είκοσι χιλιάδας πεζών· και ενευροκόπησεν ο Δαβίδ πάντας τους ίππους των αμαξών, και εφύλαξεν εξ αυτών εκατόν αμάξας.»

γ) 1Βασ. 4:20-21 «Ο Ιούδας και ο Ισραήλ ήσαν πολυάριθμοι ως η άμμος η παρά την θάλασσαν κατά το πλήθος, τρώγοντες και πίνοντες και ευθυμούντες. Και εξουσίαζεν ο Σολομών επί πάντα τα βασίλεια, από του ποταμού έως της γης των Φιλισταίων και έως των ορίων της Αιγύπτου. Και έφερον δώρα και ήσαν δούλοι εις τον Σολομώντα καθ' όλας τας ημέρας της ζωής αυτού.»

δ) 1Βασ. 8:56 «Ευλογητός Κύριος, όστις έδωκεν ανάπαυσιν εις τον λαόν αυτού Ισραήλ, κατά πάντα όσα υπεσχέθη· δεν έπεσεν ουδέ εις εκ πάντων των λόγων των αγαθών, τους οποίους ελάλησε διά χειρός Μωϋσέως του δούλου αυτού.»

ε) Νεεμ. 9:7-8, 24 «Συ είσαι Κύριος ο Θεός, όστις εξέλεξας τον Άβραμ και εξήγαγες αυτόν από της Ουρ των Χαλδαίων, και έδωκας εις αυτόν το όνομα Αβραάμ· και εύρηκας την καρδίαν αυτού πιστήν ενώπιόν σου, και έκαμες προς  αυτόν Διαθήκην, ότι θέλεις δώσει την γην των Χαναναίων, των Χετταίων, των Αμορραίων και των Φερεζαίων και των Ιεβουσαίων και των Γεργεσαίων, ότι θέλεις δώσει αυτήν εις το σπέρμα αυτού, και εξετέλεσας τους λόγους σου · διότι δίκαιος είσαι συ.»

«Και εισήλθον οι υιοί αυτών και εκληρονόμησαν την γην, και υπέταξαν έμπροσθεν αυτών τους κατοίκους της γης, τους Χαναναίους, και παρέδωκας αυτούς εις τας χείρας αυτών, και τους βασιλείς αυτών και τους λαούς της γης, δια να κάμωσιν εις αυτούς κατά την θέλησιν αυτών.»

Και πάλι, η φυσική ευλογία της Παλαιάς Διαθήκης του να βρίσκεσαι «στη γη» του Ισραήλ ήταν τυπολογική και υποδείκνυε την τελική ευλογία του να είσαι πνευματικά «εν Χριστώ» μέσα στον Ισραήλ του Θεού της Νέας Διαθήκης (την Εκκλησία). Το να διεξάγεις πολέμους για έναν ιερό χώρο, όπως κάνει το σύγχρονο «Ισραήλ» ή «η Ιερουσαλήμ» είναι εντελώς αντιβιβλικό.

Όχι μόνο δεν είναι βιβλική η οικονομική υποστήριξη του Ισραήλ στη δολοφονία και την αρπαγή γης, αλλά μας δημιουργεί προβλήματα με άλλους συμμάχους στην περιοχή. Εάν υποστηρίξουμε και δώσουμε στο Ισραήλ όλες τις φιλοδοξίες του για τη γη, αυτό θα ενοχλούσε τη Σαουδική Αραβία, την Αίγυπτο, κ.λ.π.

Τρίτη υπόσχεση: Μέσω του σπέρματος του Αβραάμ τα έθνη θα ευλογηθούν

Οι εμπνευσμένοι συγγραφείς της Καινής Διαθήκης υποστηρίζουν ότι η υπόσχεση του σπέρματος που δόθηκε στον Αβραάμ εκπληρώνεται «εν Χριστώ» και στην Εκκλησία:

α) Πράξ. 3:25-26 «Εσείς είστε οι γιοι των προφητών, και της διαθήκης που έκανε ο Θεός με τους πατέρες σας, λέγοντας στον Αβραάμ: «Και εν τω σπέρματί σου θέλουσιν ευλογηθή πάσαι αι φυλαί της γης. Προς εσάς πρώτον ο Θεός αναστήσας τον Υιόν αυτού Ιησούν απέστειλεν αυτόν διά να σας ευλογή όταν επιστρέφητε έκαστος από των πονηριών υμών.»

β) Πράξ. 13:32-33,38 «Και ημείς ευαγγελιζόμεθα προς εσάς την γενομένην εις τους πατέρας επαγγελίαν, ότι ταύτην ο Θεός εξεπλήρωσεν εις ημάς τα τέκνα αυτών, αναστήσας τον Ιησούν, ως είναι γεγραμμένον και εν τω ψαλμώ τω δευτέρω· Υιός μου είσαι συ, εγώ σήμερον σε εγέννησα […] Έστω λοιπόν γνωστόν εις εσάς, άνδρες αδελφοί, ότι διά τούτου κηρύττεται προς εσάς άφεσις αμαρτιών.»

γ) Γαλ. 3:8-9 «Προϊδούσα δε η γραφή ότι εκ πίστεως δικαιόνει τα έθνη ο Θεός, προήγγειλεν εις τον Αβραάμ ότι θέλουσιν ευλογηθή εν σοι πάντα τα έθνη. Ώστε οι όντες εκ πίστεως ευλογούνται μετά του πιστού Αβραάμ.»

δ). Γαλ. 3:18 «Επειδή, αν η κληρονομιά βασίζεται στο νόμο, δεν βασίζεται πλέον σε υπόσχεση, αλλά ο Θεός την έδωσε στον Αβραάμ μέσω μιας υπόσχεσης».

Αυτή η «υπόσχεση» της «κληρονομιάς» της γης έρχεται μέσω της πίστης στο σπέρμα του Μεσσία:

Γαλ. 3:29 «Αν ανήκετε στον Χριστό, τότε είστε απόγονοι του Αβραάμ, κληρονόμοι σύμφωνα με την υπόσχεση.»

Ο Παύλος βεβαιώνει ότι όλες οι υποσχέσεις του Θεού στην Π.Δ. είναι «ναι και αμήν» «εν Χριστώ» (2 Κορ. 1:20). 

Το Pulpit Commentary γράφει σωστά για αυτό το εδάφιο

«Όλες οι υποσχέσεις του Θεού βρίσκουν μέσα Του την αμετάβλητη εκπλήρωσή τους. Ήταν «ένας διάκονος για να επιβεβαιώσει τις υποσχέσεις» στους Ιουδαίους και στους Εθνικούς (Ρωμ. 15:8, 9). και «η υπόσχεση της αιώνιας κληρονομιάς» μπορεί να εκπληρωθεί μόνο μέσα σε Αυτόν (Εβρ. 9:15).

Ο Θεός τοποθέτησε τον Ισραήλ της Π.Δ. στο κέντρο των ειδωλολατρικών εθνών ως φως για εκείνους που ήταν εκτός της Διαθήκης με τον Αβραάμ. Αλλά ακόμη και στην Π.Δ. οι Εθνικοί είχαν τη δυνατότητα να συμμετάσχουν σε διαθήκη με τον Θεό – κάνοντας περιτομή, λατρεύοντας τον Κύριο μέσω του συστήματος των θυσιών και ακόμη και ζώντας και κληρονομώντας τη γη που υποσχέθηκε ο Θεός στον Ισραήλ.

Η Έξοδος δεν έγινε απλά για να ελευθερώσει τον Ισραήλ από τη σκλαβιά της Αιγύπτου, αλλά για να δείξει τη δύναμη και τη δόξα του Θεού σε όλα τα έθνη και να διακηρύξει το όνομά Του «σε όλη τη γη» (Έξ. 9:14, 16).

Στο κεφάλαιο δώδεκα μαθαίνουμε ότι μερικοί Αιγύπτιοι είδαν πράγματι τη δύναμη του Θεού και πίστεψαν στον Κύριο και σχημάτισαν το «σύμμεικτο πλήθος [που] ανέβηκε μαζί» με τα παιδιά του Ισραήλ (Έξ. 12:38).

Ως εκ τούτου, μαζί με το Ισραήλ, γνώρισαν την απελευθέρωση από τον Φαραώ στην Ερυθρά Θάλασσα. Ήταν παρόντες στην απόδοση του Νόμου όταν ο Θεός έσεισε το όρος Σινά. Ήταν μαζί με τους Εβραίους όταν μαζί «βαφτίστηκαν στον Μωυσή στο σύννεφο και στη θάλασσα» τρώγοντας από το ίδιο μάννα και πίνοντας από το ίδιο νερό που έρεε από τον βράχο (και τα δύο έδειχναν τον Μεσσία/Χριστό Ιωάννη 6· Α΄ Κορ. 10:1-4, 11).

Αυτοί μαζί με τους Εβραίους βγήκαν «από τη σιδερένια κάμινο, από την Αίγυπτο» και έγιναν για τον Κύριο «... λαός κληρονομιάς» (πρβλ. Δευτ. 4:20· Α' Βασ. 8:51· Ιερ. 11:4).

Ήταν μια κοινή πρακτική στο Ισραήλ ότι ένας υιοθετημένος κληρονόμος μπορούσε να κληρονομήσει τη γη:

«Ο σοφός δούλος θα κυβερνά τον γιο που ντροπιάζει, και θα έχει μέρος της κληρονομιάς μεταξύ των αδελφών.» (Παρ. 17:2)

Ακόμη και ένας διάσημος «Εβραίος» Ραβίνος, ο Rashi σχολιάζει αυτόν τον στίχο:

«Ο δίκαιος προσήλυτος είναι καλύτερος από έναν πονηρό που γεννήθηκε στο σπίτι, και στο μέλλον θα μοιραστεί τα λάφυρα και την κληρονομιά ανάμεσα στους γιους Ισραήλ, όπως λέγεται (Ιεζ. 47:23): «Και θα να είναι, σε όποια φυλή θα ζήσει ο ξένος, κλπ…»

Συμφωνώ με τους βιβλικούς σχολιαστές που βλέπουν το Ιεζεκιήλ 47:21-23 να αναφέρεται πρώτα στο διάσπαρτο υπόλοιπο των 12 Φυλών του Ισραήλ και στους πιστούς Εθνικούς που κληρονόμησαν τη γη οδηγούμενοι από τον Έσδρα και τον Νεεμία μετά από μια δεύτερη έξοδο από τα 70 χρόνια της Βαβυλωνιακής αιχμαλωσίας. Οι εθνικοί που κληρονόμησαν τη γη ήταν σύμφωνοι με το νόμο του Μωυσή.

«Όταν ένας πάροικος ξένος ζει μαζί σου στη χώρα σου, μην τον κακομεταχειρίζεσαι. Ο πάροικος ξένος που ζει μαζί σας πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ένας ντόπιος από σας. Αγαπήστε τον σαν τον εαυτό σας, γιατί ήσασταν πάροικοι ξένοι στην Αίγυπτο. Εγώ είμαι ο Κύριος ο Θεός σου» (Λευιτ. 19:33-34).

Ως εκ τούτου, ακόμη και από νωρίς ο Θεός βλέπει τους πιστούς Εθνικούς ως «λαό κληρονομιάς» που συμμετέχει στην απελευθέρωση, τη λύτρωση και τις υποσχέσεις της σωτηρίας του Ισραήλ που βοηθούν στη δημιουργία ενός λαού διαθήκης στη γη, «τόσο πολυάριθμο όσο η άμμος στην ακτή» (συμμετέχοντας στο εκπλήρωση της Αβρααμικής διαθήκης). Τόσο οι πιστοί Εβραίοι όσο και οι Εθνικοί συνεισέφεραν στην ανοικοδόμηση των τειχών της Ιερουσαλήμ και στην οικοδόμηση του Ναού κατά τη διάρκεια της ηγεσίας της αποκατάστασης του Έσδρα και του Νεεμία.

Όλα αυτά χρησίμευσαν ως τυπολογικές εκπληρώσεις του τι επρόκειτο να κάνει ο Θεός πνευματικά για να συγκεντρώσει πιστούς Ιουδαίους και Εθνικούς «εν Χριστώ» υπό τον Μεσσία και να οικοδομήσει τον πνευματικό Του Ναό στην ερχόμενη εποχή της Καινής Διαθήκης.

Συμπέρασμα:

«Εβραίοι» σιωνιστές ή «χριστιανοί» όπως ο John Hagee υποστηρίζουν την ψεύτικη θεολογία και διαιωνίζουν περαιτέρω τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή ισχυριζόμενοι ότι το σύγχρονο Ισραήλ είναι το Βιβλικό Ισραήλ ή ότι το σύγχρονο Ισραήλ έχει «θείο δικαίωμα» στη γη που ανήκει σε άλλες χώρες.

Αμήν

  << Επιστροφή στην Αρχική σελίδα