θα είναι ο Αντίχριστος ένας παγκόσμιος ηγέτης πριν την συντέλεια του κόσμου;

θα είναι ο Αντίχριστος ένας παγκόσμιος ηγέτης πριν την συντέλεια του κόσμου;

Συγγραφή: Ευάγγελος Δ. Κεπενές (Φεβρουάριος 11, 2022, 20:15)

Αντίχριστος

Αντίχριστος, σημαίνει αντιτιθέμενος στον Χριστό ή πολέμιός του. (Λεξικό Γ. Μπαμπινιώτη) .

Αντί, σημαίνει: 1) Αντικατάσταση (αντί του προέδρου παρέστη ο αντιπρόεδρος). 2) Προτίμηση έναντι άλλου (αντί να ξενυχτάει να πηγαίνει για ύπνο νωρίς). 3) Αντίτιμο / αξία (επωλήθη αντί ενός εκατομμυρίου ευρώ).

Άλλες συνώνυμες φράσεις στην βίβλο για τον Αντίχριστο/ους είναι αντιτασσόμενους (Πράξ. 18:6), υπεναντίους (Εβρ. 10:27), αντιδιατιθεμένους (2 Τιμ. 2:25), αντικείμενους (Φιλ. 1:28), αντιπίπτοντας (Πράξ. 7:54), αντιλέγοντας (Πράξ. 28:19)

Τα μέλη της εκκλησίας του Χριστού, οι πιστοί, ήταν ένα «σώμα Χριστού και μέλη εκ μέρους». (Α΄ Κορ. 12:12-26, 19-20, Ρωμ. 12:5, Εφ. 1:22-23 )».

Αντίχριστος/οι, ήταν επίσης συλλογικό σώμα, σύνολο προσώπων, συγκεκριμένης ιδεολογίας και πίστης, σύγχρονοι των Αποστόλων. Ήταν το αποτέλεσμα μακρόχρονης, εντός της εκκλησίας, αντιπαράθεσης περί της ταυτότητας και διδαχής του Κυρίου Ιησού, από Ιουδαίους, πιστούς μεν αλλά και ζηλωτές του Νόμου. (Πράξ. 21:20-21, Πράξ. 11:2)

Ήταν μέσα στην ιουδαιοχριστιανική εκκλησία, εξήλθαν απ’ αυτήν «ἐξ ἡμῶν ἐξῆλθαν ἀλλ' οὐκ ἦσαν ἐξ ἡμῶν» και αυτό ήταν σημείο/προμήνυμα, της Δευτέρας Παρουσίας και των εσχάτων ημερών της βασιλείας του σαρκικού Ισραήλ και της συντέλειας του αιώνος του Νόμου.

«Παιδία, εσχάτη ώρα είναι, και καθώς ηκούσατε ότι ο αντίχριστος έρχεται, και ΤΩΡΑ πολλοί αντίχριστοι υπάρχουσιν· όθεν γνωρίζομεν ότι είναι εσχάτη ώρα.» (1 Ιωάν. 2:18)

Υπήρχε συγκεκριμένη πλάνη που χαρακτήριζε κάποιον σαν αντίχριστο / ενάντιο, του Χριστού.

«Τις είναι ο ψεύστης, ειμή ο αρνούμενος ότι ο Ιησούς δεν είναι ο Χριστός; ούτος είναι ο αντίχριστος, ο αρνούμενος τον Πατέρα και τον Υιόν. Πας ο αρνούμενος τον Υιόν δεν έχει ουδέ τον Πατέρα. Όστις ομολογεί τον Υιόν έχει και τον Πατέρα.» (1 Ιωάν. 2:22-23)

Όμως αυτή η πλάνη δεν τον καθιστούσε υποψήφιο διάδοχο παγκόσμιας ηγεμονίας, τουναντίον ήταν ένδειξη απώλειας για τους Ιουδαίους αρνητές του Ιησού, και της δωρεάς της αιωνίου ζωής, και τους φονείς των προφητών, των απεσταλμένων στον σαρκικό λαό Ισραήλ, και αυτού του Ιησού.

«και μη φοβιζόμενοι εις ουδέν από των εναντίων (αντικειμένων / αντίχριστων), το οποίον εις αυτούς μεν είναι ένδειξις απώλειας, εις εσάς δε σωτηρίας, και τούτο από Θεού·» (Φιλ. 1:28)

Οι «Χριστιανοί» σήμερα

Οι σύγχρονοι οπαδοί των ποικίλων χριστιανικών ομολογιών, παρασυρόμενοι από τους φιλόδοξους ηγέτες τους, αντιγράφουν τις παρανοήσεις και κακοδοξίες αρχαίων μεσσιανικών, γνωστικών κυρίως κινημάτων, και ανακυκλώνουν τα ψευδή εσχατολογικά οράματά τους. Μεταχειρίζονται δε τους Εβραίους προφήτες, οι οποίοι έγραψαν για τις έσχατες ημέρες της βασιλείας του σαρκικού Ισραήλ, για να στηρίξουν τα αναληθή πιστεύω τους.

«καὶ εἶπέ μοι ἰδοὺ ἐγὼ ἀπαγγέλλω σοι ἃ ἔσται ἐπ' ἐσχάτου τῆς ὀργῆς τοῖς υἱοῖς τοῦ λαοῦ σου (του σαρκικού Ισραήλ) ἔτι γὰρ εἰς ὥρας καιροῦ συντελείας μενεῖ.» (Δανιήλ 8:19, Ο’)

Και πάλι: «Και ήλθον να σε κάμω να καταλάβης τι θέλει συμβή εις τον λαόν σου εν ταις εσχάταις ημέραις· διότι η όρασις είναι έτι διά πολλάς ημέρας.» (Δαν. 10:14)

Ακόμη μεταχειρίζονται τα δεινά, που οι Εβραίοι, επρόκειτο να περάσουν από τις διώξεις που εξαπέλυσε σ’ αυτούς ο μεγαλομανής  Αντίοχος ο Επιφανής, βασιλιάς της ελληνιστικής αυτοκρατορίας των Σελευκιδών (175-164 π.Χ.), τον οποίον λανθασμένα ερμηνεύουν ως Αντίχριστο των εσχάτων ημερών του κόσμου!!! που είναι αποκύημα θρησκευτικής πλάνης.

«Και ο τριχωτός τράγος είναι ο βασιλεύς της Ελλάδος (Μέγας Αλέξανδρος)· και το κέρας το μέγα, το μεταξύ των οφθαλμών αυτού, αυτός είναι ο πρώτος βασιλεύς. Το δε ότι συνετρίβη και ανέβησαν τέσσαρα αντ' αυτού, δηλοί ότι τέσσαρα βασίλεια θέλουσιν εγερθή εκ του έθνους τούτου· πλην ουχί κατά την δύναμιν αυτού.» (Δανιήλ 8:21-22)

Τα τέσσαρα ελληνιστικά βασίλεια που δημιουργήθηκαν από τους διαδόχους του Μ. Αλεξάνδρου ήταν: 1) Των Αντιγονιδών στην Μακεδονία. 2) Των Πτολεμαίων στην Αίγυπτο. 3) Των Σελευκιδών στην Ασία (Συρία). 4) Των Ατταλιδών στην Πέργαμο.

«Και εν τοις εσχάτοις καιροίς της βασιλείας αυτών, όταν αι ανομίαι φθάσωσιν εις το πλήρες, θέλει εγερθή βασιλεύς σκληροπρόσωπος και συνετός εις πανουργίας. Και η δύναμις αυτού θέλει είσθαι ισχυρά, ουχί όμως εξ ιδίας αυτού δυνάμεως· και θέλει αφανίζει εξαισίως και θέλει ευοδούσθαι και κατορθόνει και θέλει αφανίζει τους ισχυρούς και τον λαόν τον άγιον (δήμον αγίων Ο’).

 Και διά της πανουργίας αυτού θέλει κάμει να ευοδούται η απάτη εν τη χειρί αυτού· και θέλει μεγαλυνθή εν τη καρδία αυτού και εν ειρήνη θέλει αφανίσει πολλούς· και θέλει σηκωθή κατά του Άρχοντος των αρχόντων· πλην θέλει συντριφθή άνευ χειρός.» (Δανιήλ 8:23-25)

Άνευ χειρός: Ο Αντίοχος αρρώστησε ξαφνικά στην Περσία και άφησε την τελευταία του πνοή το 164 π.Χ..

Συμπέρασμα

α) Ο Αντίχριστος /οι ανήκει στην ιστορία των εσχάτων ημερών της βασιλείας του σαρκικού Ισραήλ, και ουδέποτε γράφτηκε στη Βίβλο ότι θα είναι παγκόσμιος ηγέτης.

β) Ήταν Ιουδαίος, ενάντιος στον Χριστό, άνθρωπος της ανομίας, δηλαδή παραβάτης του νόμου, και υιός της απώλειας.

γ) Η ιστορική παρουσία του ήταν «κατ' ἐνέργειαν τοῦ σατανᾶ ἐν πάσῃ δυνάμει καὶ σημείοις καὶ τέρασιν ψεύδους», που παραπέμπει στην μαγεία.

δ) Η χρονική δράση του ήταν στην γενεά των Αποστόλων, ανάμεσα στους απολλυμένους εκ των Ιουδαίων «διότι δεν εδέχθησαν την αγάπην της αληθείας διά να σωθώσι».

Ο Ιησούς να μας ευλογεί και οδηγεί

<< Επιστροφή στην Αρχική σελίδα