Θεολογία
Συγγραφή: Ευάγγελος Δ. Κεπενές (Φεβρουάριος 15, 2025, 12:56)
Ο όρος «θεολογία» χρησιμοποιήθηκε αρχικά στα έργα του Πλάτωνα και άλλων Ελλήνων φιλοσόφων με αναφορά στη διδασκαλία του μύθου.
Στον ελληνορθόδοξο χριστιανισμό η θεολογία συνίσταται στη χρήση της φιλοσοφικής μεθόδου, προκειμένου το περιεχόμενο της θείας αποκάλυψης να διατυπωθεί με όρους που θα ήταν αποδεκτοί από την ελληνική διανόηση η οποία θεωρούσε το κήρυγμα του εσταυρωμένου μωρία «ἡμεῖς δὲ κηρύσσομεν Χριστὸν ἐσταυρωμένον, Ἰουδαίοις μὲν σκάνδαλον, ἔθνεσιν δὲ μωρίαν». (1Κορ. 1:23)
Με απλά λόγια ο απαρχής χριστιανισμός ελληνοποιήθηκε, ερμηνεύτηκε με ελληνικό τρόπο, επιβλήθηκε, πολιτικοποιήθηκε, και εθνικοποιήθηκε το σωτήριο έργο του Θεού δια Ιησού Χριστού. Από την τάση ελληνοποίησης άλλων πολιτισμών, κατά τους ελληνιστικούς χρόνους, δεν ξέφυγε ούτε και ο Βουδισμός. Με την ίδρυση του ελληνικού βασιλείου της Βακτριανής, πρώην μέρος της δυναστείας των Σελευκιδών, το οποίο εξελίχθηκε σε Ινδοελληνικό βασίλειο (4ος -5ος αιών), αναπτύχθηκε ο Ελληνοβουδισμός που είναι σύζευξη ελληνισμού και του κλάδου του Βουδισμού Μαχαγιάνα.
Η παρά φύση σύζευξη του Ελληνισμού με τον απαρχής χριστιανισμό εγκωμιάζεται από τους σημερινούς υποστηρικτές της οι οποίοι προβάλουν τον εξής ανήκουστο θρίαμβο:
«Ο Παρθενώνας στην αθηναϊκή Ακρόπολη, δεν είναι πια ειδωλολατρικός ναός, αλλά ναός της Αειπαρθένου Μαρίας και θεοτόκου και ο ναός του Ηφαίστου στο Θησείο εκκλησιά του Αγίου Γεωργίου.
»Η προχριστιανική θρησκευτική αναζήτηση του Ελληνισμού, που εκφράσθηκε αυθεντικά με μνημεία σαν αυτά, αναγεννήθηκε μέσα στο φως της χάρης και έγινε εκούσια Χριστιανικός Ελληνισμός, με πρωτοπόρους σ’ αυτή την ανακαίνιση τους αγίους Πατέρες όλων των αιώνων» (Πηγή: https://amarysia.gr Ελληνισμός και Χριστιανισμός)
Έως σήμερα το χριστεπώνυμο πλήθος ταλανίζεται από τις μυθολογικές δοξασίες που παρεισέφρησαν δια της μεθόδου της θεολογίας της ελληνορθοδοξίας. Πέραν της χαράς, και της δοξολογίας που οφείλουμε στον Κύριο ως ελεημένοι Του χρεωστούμε να απεκδυθούμε τα βαρίδια της μυθολογικής ψευδωνύμου γνώσεως, ώστε να λατρεύουμε αυτόν πάσας τας ημέρας της ζωής μας ευαρέστως με σέβας και ευλάβειαν. (Εβρ. 12:28)
Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε· πάλιν θέλω ειπεί, Χαίρετε.
<< Επιστροφή στην Αρχική σελίδα