Ιδού έρχεται με τις νεφέλες

Ιδού έρχεται με τις νεφέλες

Συγγραφή: Βασίλης Ζαφείρογλου (2018, 25 Σεπτεμβρίου)

Βιβλικές παραπομπές από: LXX, SBLGNT, Φίλος, Μεταγλώττιση

Άρθρο από: http://www.themelios-lithos.gr

Η Ανάληψη του Κυρίου Ιησού με τη νεφέλη

Γνωρίζουμε ότι σύμφωνα με τις Γραφές ο Ιησούς μετά την ανάσταση Του φάνηκε στον Κηφά, μετά στους δώδεκα, μετά σε πάνω από πεντακόσιους αδελφούς δια μιας, μετά στον Ιάκωβο, μετά σε όλους τους Αποστόλους και μετά την ανάληψή Του, φάνηκε στον απόστολο Παύλο και έτσι όλοι αυτοί έγιναν αυτόπτες μάρτυρες της ανάστασης Του. Οι εκλεγμένοι Απόστολοι και υπηρέτες του Θείου Λόγου, όχι μόνο έβλεπαν τον Ιησού αναστημένο για σαράντα ημέρες αλλά τον είδαν και αναλαμβανόμενο στον ουρανό «εν νεφέλη». (Λουκ. 1:2, 1 Κορ. 15:4-8)

«Την πρώτη διήγηση, βέβαια, έκανα, ω Θεόφιλε, για όλα όσα ο Ιησούς άρχισε να κάνει και να διδάσκει, μέχρι την ημέρα κατά την οποία αναλήφθηκε, αφού διαμέσου τού Αγίου Πνεύματος έδωσε εντολές στους αποστόλους, που διάλεξε· στους οποίους και φανέρωσε τον εαυτό του ζωντανό, μετά το πάθος του, με πολλά τεκμήρια, καθώς εμφανιζόταν σ' αυτούς (κείμενο: ὀπτανόμενος αὐτοῖς) για 40 ημέρες, λέγοντάς τους τα σχετικά με τη βασιλεία τού Θεού». (Πράξ. 1:1-3)

Η μετοχή οπτανόμενος έχει την ίδια ετυμολογική ρίζα με τη λέξη οπτασία.

«Και όταν είπε αυτά, ενώ αυτοί έβλεπαν, ανυψώθηκε και [μια] νεφέλη τον πήρε από κάτω, [μακριά] από τα μάτια τους. Και καθώς ατένιζαν [συνεχώς] στον ουρανό, ενώ αυτός πορευόταν, τότε ιδού, δύο άντρες είχαν σταθεί κοντά τους με στολές λευκές, οι οποίοι και [τους] είπαν: «Άντρες Γαλιλαίοι, τι έχετε σταθεί βλέποντας μέσα στον ουρανό; Αυτός ο Ιησούς, που αναλήφτηκε από εσάς στον ουρανό, έτσι θα έρθει, με αυτόν τον τρόπο που τον είδατε να πορεύεται στον ουρανό». (Πράξ. 1:9-11)

Μέσα από τα λόγια του αγγέλου, που τους μίλησε με την ορολογία των Προφητών, καθώς έκανε και ο Ιησούς, προκύπτει μια πολύ σημαντική πληροφορία για τον Δεύτερο Ερχομό του Κυρίου Ιησού Χριστού, που αφορούσε την γενεά των Αποστόλων :

«Τι έχετε σταθεί βλέποντας μέσα στον ουρανό; Αυτός ο Ιησούς, που αναλήφτηκε από εσάς στον ουρανό, έτσι θα έρθει, με αυτόν τον τρόπο που τον είδατε να πορεύεται στον ουρανό ( δηλαδή, εν νεφέλη)».

Η σημασία της νεφέλης

Για τους Ιουδαίους μαθητές τα λόγια του αγγέλου είχαν ιδιαίτερη σημασία, άλλωστε τα ίδια είχαν ακούσει και από τον Ιησού. Η εντολή που έλαβαν, να μαρτυρήσουν για την ανάσταση του Ιησού εκ νεκρών, στην Ιερουσαλήμ, σε όλη την Ιουδαία, στην Σαμάρεια και στα έσχατα της γης, προϋπέθετε διωγμούς, εμπαιγμούς, απώλειες, φυλακίσεις, θλίψεις και κάθε είδους επιβουλές, από τους Ιουδαίους αρνητές της χάρης του Θεού. Η υπόσχεση του Ιησού ήταν, ότι θα λάμβαναν δύναμη από ψηλά σε όλη την περίοδο της μαρτυρίας τους και όταν ολοκλήρωναν το έργο τους θα ερχόταν να τους ανταμείψει και να κάνει εκδίκηση σε όσους αρνήθηκαν την μαρτυρία τους και τους έθλιψαν. Στον Ησαΐα λέει:

«Και θέλετε ιδεί, και η καρδία σας θέλει ευφρανθή και τα οστά σας θέλουσιν ανθήσει ως χόρτος· και η χειρ του Κυρίου θέλει γνωρισθή προς τους δούλους αυτού, η δε οργή προς τους εχθρούς αυτού.» (Ησ. 66:14)

Ο απόστολος Παύλος επιβεβαιώνει:

«Αν και πράγματι, [είναι] δίκαιο απέναντι στο Θεό να ανταποδώσει θλίψη σ’ αυτούς που σας θλίβουν και άνεση σ’ εσάς που θλίβεστε μαζί μ’ εμάς, κατά την αποκάλυψη του Κυρίου Ιησού από [τον] ουρανό μαζί με [τους] αγγέλους [της] δύναμής του μέσα σε πύρινη φλόγα, αποδίδοντας εκδίκηση σ’ αυτούς που δεν ξέρουν [το] Θεό και σ’ αυτούς που δεν υπακούν στο ευαγγέλιο του Κυρίου μας Ιησού. Οι οποίοι θα πληρώσουν [την] τιμωρία [τους με] αιώνιο όλεθρο [προερχόμενο] από [το] πρόσωπο του Κυρίου και από τη δόξα της ισχύος του ...» (2 Θεσ. 1:6-9)

Οι επιπτώσεις της Δευτέρας Παρουσίας «εν νεφέλη» θα ήταν διαφορετικές για τους προσμένοντας τον Σωτήρα Ιησού από τις επιπτώσεις εκείνες που θα επέρχονταν πάνω στους αρνητές Ιουδαίους που τους έθλιβαν.

Ο Ιησούς έχοντας θέσει την πολιορκία της Ιερουσαλήμ από τους Ρωμαίους, σαν σημείο της Παρουσίας Του «εν νεφέλη» τους είπε:

«Και τότε θέλουσιν ιδεί τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον εν νεφέλη μετά δυνάμεως και δόξης πολλής. Όταν δε ταύτα αρχίσωσι να γίνωνται, ανακύψατε και σηκώσατε τας κεφαλάς σας, διότι πλησιάζει η απολύτρωσίς σας.» (Λουκ. 21:27-28)

Πολύ καθαρά ο λόγος του Θεού διακηρύττει ότι Ιησούς Χριστός θα ερχόταν για Δεύτερη φορά «εν νεφέλη» στη διάρκεια της ζωής μερικών από τους μαθητές του Ιησού. Μάλιστα όταν θα ερχόταν ο Ιησούς οι μαθητές δεν θα είχαν προλάβει να κηρύξουν το ευαγγέλιο της Βασιλείας του Θεού σε όλες τις πόλεις του Ισραήλ.

«Γιατί μέλλει ο Υιός του ανθρώπου να έρχεται μέσα στη δόξα του Πατέρα του μαζί με τους αγγέλους του, και τότε θα αποδώσει σε καθέναν κατά τις πράξεις του. Αλήθεια σας λέω ότι είναι μερικοί από αυτούς που έχουν σταθεί εδώ οι οποίοι δε θα γευτούν θάνατο, ωσότου δουν τον Υιό του ανθρώπου να έρχεται μέσα στη βασιλεία του.» (Ματθ. 16:27-28)

«Ιδού, εγώ σας αποστέλλω σαν πρόβατα στο μέσο λύκων. Να γίνεστε λοιπόν φρόνιμοι σαν τα φίδια και άκακοι σαν τα περιστέρια. Προσέχετε μάλιστα από τους ανθρώπους· γιατί θα σας παραδώσουν σε συνέδρια, και θα σας μαστιγώσουν στις συναγωγές τους.» (Ματθ. 10:16-17)

«Και όταν σας καταδιώκουν στη μια πόλη, φεύγετε στην άλλη. Γιατί αλήθεια σας λέω, δε θα τελειώσετε τις πόλεις του Ισραήλ, ωσότου έρθει ο Υιός του ανθρώπου.» (Ματθ. 10:23)

Ο Θεός όταν έκχεε την οργή Του πάνω σε έναν λαό ή έναν άνθρωπο, ερχόταν εναντίον του με νεφέλες.

Θα δούμε παρακάτω πως με παραβολικό τρόπο οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης περιέγραφαν την οργή που ο Θεός έστελνε, ενάντια σε κάθε άνθρωπο και λαό που δεν τηρούσε τις εντολές Του, με νεφέλες πάνω στις οποίες επέβαινε ο Θεός.

«Στον αρχιμουσικό. [Ψαλμός] τού Δαβίδ τού δούλου τού Κυρίου, που μίλησε στον Κύριο τα λόγια αυτού τού ύμνου, κατά την ημέρα που ο Κύριος τον ελευθέρωσε από το χέρι όλων των εχθρών του, και από το χέρι τού Σαούλ· και είπε: ΘΑ σε αγαπώ, Κύριε, η δύναμή μου […] Στη στενοχώρια μου επικαλέστηκα τον Κύριο και αναβόησα στον Θεό μου. Άκουσε από τον ναό του τη φωνή μου και η κραυγή μου ήρθε μπροστά του, έφτασε στ' αυτιά του. Τότε, σαλεύτηκε η γη και σείστηκε, και τα θεμέλια των βουνών ταράχτηκαν και σαλεύτηκαν, επειδή οργίστηκε. Καπνός ανέβαινε από τους μυκτήρες του, και φωτιά από το στόμα του που κατέτρωγε· κάρβουνα άναψαν απ' αυτήν. Και χαμήλωσε τους ουρανούς, και κατέβηκε, και κάτω από τα πόδια του πυκνό σκοτάδι. Κι ανέβηκε επάνω σε χερουβείμ και πέταξε· και πέταξε επάνω σε φτερούγες ανέμων.

Έβαλε το σκοτάδι [για] απόκρυφο τόπο του· η σκηνή του, ολόγυρά του, [ήσαν] νερά σκοτεινά, πυκνά σύννεφα των ανέμων.

Από τη λάμψη που [ήταν] μπροστά του, πέρασαν τα δικά του σύννεφα, χαλάζι και κάρβουνα φωτιάς.

Και ο Κύριος βρόντησε στους ουρανούς, και ο Ύψιστος έδωσε [να ακουστεί] η φωνή του· χαλάζι και κάρβουνα φωτιάς.

Και έστειλε τα βέλη του, και τους σκόρπισε· και πλήθυνε τις αστραπές, και τους συντάραξε.

Και φάνηκαν τα βάθη των νερών, και αποκαλύφθηκαν τα θεμέλια της οικουμένης, από την επιτίμησή σου, Κύριε, από το φύσημα της πνοής των μυκτήρων σου. Έστειλε από ψηλά· με πήρε· με τράβηξε από πολλά νερά. Με ελευθέρωσε από τον δυνατό εχθρό μου, και από εκείνους που με μισούσαν, επειδή ήσαν πιο δυνατοί από μένα. Με πρόφτασαν την ημέρα τής θλίψης μου· αλλά, ο Κύριος στάθηκε το αντιστήριγμά μου· και με έβγαλε σε ευρυχωρία· με ελευθέρωσε, επειδή ευδόκησε σε μένα». (Ψαλ. 18:1-19)

Από τα λόγια του παραπάνω Ψαλμού φαίνεται πολύ καθαρά ο παραβολικός λόγος που χρησιμοποιεί ο ψαλμωδός – προφήτης για να δείξει τον τρόπο με τον οποίο θα ερχόταν η καταστροφή των εχθρών του από τον ένδοξο βραχίονα του Κυρίου. Ο Θεός μεταχειρίσθηκε παραβολικά «τα σύννεφα» για να εκπληρώσει τον σκοπό Του.

Ο Κύριος εκδικήθηκε τον βασιλιά Σαούλ «πετώντας επάνω σε φτερούγες ανέμων». Ο Κύριος χρησιμοποίησε «πυκνά σύννεφα των ανέμων». Από τη λάμψη που [ήταν] μπροστά του, πέρασαν τα δικά του σύννεφα, χαλάζι και κάρβουνα φωτιάς.

Όσοι μελετούν τον Λόγο του Θεού γνωρίζουν ότι η οργή του Κυρίου εναντίον του Σαούλ ήρθε με τον στρατό των Φιλισταίων. Με λίγα λόγια οι εχθροί του Ισραηλιτικού λαού και του Σαούλ ήρθαν σαν «πυκνά σύννεφα των ανέμων» για να φέρουν την καταστροφή στον ανυπάκουο και ασεβή βασιλιά.

Ομοίως και στον παρακάτω Ψαλμό φαίνεται ότι η κρίση του Θεού, που ήρθε με «πλημμύρα νερών που έχυσαν τα σύννεφα» εναντίον του Φαραώ της Αιγύπτου μέσω του Μωυσή, πηγάζει από την απανταχού παρουσία και την παντοδυναμία του Θεού.

«Εσύ [είσαι] ο Θεός, που κάνεις θαυμάσια· φανέρωσες ανάμεσα στους λαούς τη δύναμή σου. Με τον βραχίονά [σου] λύτρωσες τον λαό σου, τους γιους Ιακώβ και Ιωσήφ. (Διάψαλμα). Θεέ, σε είδαν τα νερά, σε είδαν τα νερά, [και] φοβήθηκαν· ταράχτηκαν και οι άβυσσοι.

Πλημμύρα νερών έχυσαν τα σύννεφα· φωνή έδωσαν οι ουρανοί· και τα βέλη σου εκτοξεύτηκαν. Η φωνή της βροντής σου [ήταν] στον [ουράνιο] τροχό· οι αστραπές φώτισαν την οικουμένη· σαλεύθηκε η γη και έγινε έντρομη. Μέσα από τη θάλασσα [είναι] ο δρόμος σου, και τα μονοπάτια σου σε πολλά νερά, και τα ίχνη σου δεν γνωρίζονται. Οδήγησες τον λαό σου σαν πρόβατα, με το χέρι τού Μωυσή και του Ααρών». (Ψαλ. 77:14-20)

«Και ανεβοήσαμεν προς Κύριον και έδωκεν νεφέλην και γνόφον ανά μέσον ημών και ανά μέσον των αιγυπτίων και επήγαγεν επ΄ αυτούς την θάλασσαν και εκάλυψεν αυτούς και είδοσαν οι οφθαλμοί υμών όσα εποίησεν Κύριος εν γη Αιγύπτω και ήτε εν τη ερήμω ημέρας πλείους.» (Ιησ. 24:7 Ο΄)

Ο Ιερεμίας προφητεύοντας για τον ερχομό του Ναβουχοδονόσορα εναντίον της Ιερουσαλήμ στις ημέρες του, τον παρομοιάζει σαν «Καυστικό άνεμο των ψηλών τόπων της ερήμου» που φυσάει προς τη θυγατέρα τού λαού μου», που «θα ανέβαινε σαν σύννεφο» και σαν «ανεμοστρόβιλος».

«Ιδού, ως νεφέλη θέλει αναβή, και αι άμαξαι αυτού θέλουσιν είσθαι ως ανεμοστρόβιλος· οι ίπποι αυτού είναι ελαφρότεροι των αετών. Ουαί εις ημάς, διότι εχάθημεν. Ιερουσαλήμ, απόπλυνον την καρδίαν σου από κακίας, διά να σωθής· έως πότε θέλουσι κατοικεί εν σοι οι μάταιοι διαλογισμοί σου; Διότι φωνή αναγγέλλει εκ του Δαν και κηρύττει θλίψιν από του όρους Εφραΐμ.» (Ιερ. 4:13-15 Βάμβας)

Όταν ο Θεός ήθελε να προειδοποιήσει ένα λαό ή μια βασιλεία για την επερχόμενη παιδεία Του μέσω ενός άλλου λαού, παρουσίαζε αυτό τον επιτιθέμενο λαό σαν ένα σύννεφο.

«Η ΟΡΑΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ. Δέστε, ο Κύριος επιβαίνει επάνω σε ευκίνητη νεφέλη, και θα επιπέσει επάνω στην Αίγυπτο· και τα είδωλα της Αιγύπτου θα σειστούν από το πρόσωπό του, και η καρδιά της Αιγύπτου θα διαλυθεί στο μέσον της.» (Ησ. 19:1-2)

«Και στην Τάφνης η ημέρα θα σκοτιστεί, όταν θα συντρίψω εκεί τα σκήπτρα της Αιγύπτου· και η έπαρση της δύναμής της μέσα σ' αυτή θα σταματήσει· αυτή, [μάλιστα], σύννεφο θα τη σκεπάσει, και οι θυγατέρες της θα πάνε σε αιχμαλωσία.

Και θα εκτελέσω κρίσεις επάνω στην Αίγυπτο· και θα γνωρίσουν ότι εγώ [είμαι] ο Κύριος». (Ιεζ. 30:18-19)

Πράγματι η τελική καταστροφή και η πτώση της Αιγύπτου έγινε το 572 π.Χ. από τον βασιλιά της Βαβυλώνας Ναβουχοδονόσορα.

«Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΝΙΝΕΥΗ· ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΟΡΑΣΗΣ ΤΟΥ ΝΑΟΥΜ ΤΟΥ ΕΛΚΟΣΑΙΟΥ.

Ο Θεός [είναι] ζηλότυπος, και ο Κύριος κάνει εκδίκηση· ο Κύριος κάνει εκδίκηση, και οργίζεται· ο Κύριος θα εκδικηθεί τους εναντίους του, και φυλάττει [οργή] ενάντια στους εχθρούς του.

Ο Κύριος [είναι] μακρόθυμος, και μεγάλος σε δύναμη, και κατά κανέναν τρόπο δεν θα αθωώσει [τον ασεβή]· ο δρόμος τού Κυρίου [είναι] μαζί με ανεμοστρόβιλο και θύελλα, και η σκόνη των ποδιών του [είναι] σύννεφα […] Όμως, με πλημμύρα που κατακλύζει θα κάνει συντέλεια του τόπου της, και σκοτάδι θα καταδιώξει τους εχθρούς του». (Ναούμ 1:1-8)

Εκτός από την οργή Του στους ασεβείς, ο Θεός δια των νεφελών Του εκχέει και την ευλογία Του στους Αγαπητούς Αυτού

«Σταλάξατε δρόσον άνωθεν, ουρανοί, και ας ράνωσιν αι νεφέλαι δικαιοσύνην· ας ανοίξη η γη και ας γεννήση σωτηρίαν και ας βλαστήση δικαιοσύνην ομού· εγώ ο Κύριος εποίησα τούτο.» (Ησ. 45:8)

«Δες, ο Θεός [είναι] μεγάλος, και ακατανόητος σε μας, και ο αριθμός των χρόνων του ανεξερεύνητος. Όταν ανασύρει τις ρανίδες τού νερού, αυτές καταχέουν τη βροχή από τους ατμούς του, την οποία ραίνουν τα σύννεφα· σταλάζουν άφθονα επάνω στον άνθρωπο. Μπορεί [κάποιος] να εννοήσει ακόμα τις εξαπλώσεις των νεφελών, τον κρότο τής σκηνής του; Δες, απλώνει το φως του επάνω της, και σκεπάζει τους πυθμένες της θάλασσας· επειδή, διαμέσου αυτών δικάζει τους λαούς, [και] δίνει τροφή, με αφθονία. Στις παλάμες [του] κρύβει την αστραπή· και την προστάζει σε ό,τι έχει να απαντήσει. Παραγγέλλει σ' αυτή υπέρ του φίλου του, ενάντια όμως στον ασεβή ετοιμάζει οργή». (Ιώβ 36:26-33)

«Ο Θεός βροντάει θαυμάσια με τη φωνή του· κάνει μεγαλεία, και δεν καταλαβαίνουμε. Επειδή, λέει στο χιόνι: Γίνε [επάνω] στη γη· και στην ψεκάδα, και στη δυνατή βροχή της δύναμής του.

Σφραγίζει το χέρι κάθε ανθρώπου· ώστε, όλοι οι άνθρωποι να γνωρίσουν το έργο του. τότε, τα θηρία μπαίνουν στα σπήλαια, και κατασκηνώνουν στους τόπους τους.

Από τον Νότο έρχεται ο ανεμοστρόβιλος, και το ψύχος από τον Βορρά. Από το φύσημα του Θεού δίνεται πάγος· και στερεώνεται το πλάτος των νερών. Η γαλήνη, πάλι, διαλύει τη νεφέλη· το φως του διασκορπίζει τα σύννεφα· κι αυτά περιφέρονται ολόγυρα κάτω από τις οδηγίες του, για να κάνουν κάθε τι που προστάζει σ' αυτά επάνω στο πρόσωπο της οικουμένης· τα κάνει να έρχονται, ή για παιδεία ή για τη δική του γη ή για έλεος.

Δώσε ακρόαση σε τούτο, Ιώβ· στάσου όρθιος και συλλογίσου τά θαυμάσια του Θεού. Καταλαβαίνεις πώς τα βάζει σε τάξη ο Θεός, και κάνει να λάμπει το φως τής νεφέλης του; Καταλαβαίνεις τα ζυγοσταθμίσματα των σύννεφων, τα θαυμάσια του τελείου κατά τη γνώση;». (Ιώβ 37:5-14)

Πολύ καθαρά φαίνεται ο Θεός να χρησιμοποιεί τα ουράνια φαινόμενα (σύννεφα, αστραπές, κεραυνούς, βροχή, χαλάζι, κατακλυσμό, καταιγίδα) με παραβολικό λόγο για να φέρει την οργή Του πάνω σε ασεβείς και απειθείς ανθρώπους ή την ευλογία Του στους αγαπημένους Του.

Οι θρήνοι του Ιερεμίου

Ο Ιερεμίας στους Θρήνους του προλέγει την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους βαβυλώνιους. Αυτή η εικόνα θα μπορούσε να πει κάποιος ότι προεικόνιζε και την μεγάλη καταστροφή που θα ερχόταν εναντίον των Εβραίων της Ιερουσαλήμ στις ημέρες της γενιάς των Αποστόλων.

«ΠΩΣ ο Κύριος σκέπασε ολόγυρα με νέφος τη θυγατέρα Σιών μέσα στην οργή του, έρριξε τη δόξα τού Ισραήλ από τον ουρανό στη γη, και δεν θυμήθηκε κατά την ημέρα της οργής του το υποπόδιο των ποδιών του!» (Θρ. 2:1)

«Ο ΚΥΡΙΟΣ βασιλεύει· ας αγάλλεται η γη· ας ευφραίνεται το πλήθος των νησιών. Σύννεφο και ομίχλη [είναι] ολόγυρά του· δικαιοσύνη και κρίση [είναι] η βάση τού θρόνου του. Φωτιά προπορεύεται μπροστά του, και καταφλέγει από παντού τούς εχθρούς του. Οι αστραπές του φωτίζουν την οικουμένη· η γη είδε, και κλονίστηκε. Τα βουνά διαλύονται σαν κερί από την παρουσία τού Κυρίου, από την παρουσία τού Κυρίου ολόκληρης της γης. Οι ουρανοί αναγγέλλουν τη δικαιοσύνη του, και όλοι οι λαοί βλέπουν τη δόξα του». (Ψαλ. 97:1-6)

Οι έσχατες ημέρες της βασιλείας, του θεοσύστατου βιολογικού λαού Ισραήλ και του τυπικού Ιουδαϊσμού

Ο Κύριος μιλώντας για τις έσχατες ημέρες της βασιλείας, του σαρκικού λαού Ισραήλ και για την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του Ναού της και όσων συμμετείχαν στον διωγμό της Πρώτης Εκκλησίας των Αποστόλων του Ιησού Χριστού διακηρύσσει:

Τότε ο Μωυσής πρόσταξε: «Συγκεντρώστε σε μένα όλους τους πρεσβύτερους των φυλών σας, και τους άρχοντές σας, για να μιλήσω αυτά τα λόγια, σε επήκοον όλων τους, και να επικαλεστώ τον ουρανό και τη γη ως μάρτυρες εναντίον τους· επειδή, ξέρω ότι, μετά τον θάνατό μου, θα διαφθαρείτε, οπωσδήποτε, και θα παρεκκλίνετε από τον δρόμο που σας πρόσταξα· και θα σας βρουν τα κακά στις έσχατες ημέρες, επειδή θα πράξετε κακά μπροστά στον Κύριο, ώστε να τον παροργίσετε με τα έργα των χεριών σας.» (Δευτ. 31:28-29)

«Ευφρανθείτε, έθνη, μαζί με τον λαό του· επειδή, θα κάνει εκδίκηση για το αίμα των δούλων του. Και θα αποδώσει εκδίκηση στους εναντίους του, και θα καθαρίσει τη γη του, και τον λαό του». (Δευτ. 32:43)

«Κατά την ημέρα εκείνη, ο κλάδος τού Κυρίου θα είναι ωραίος και ένδοξος, και ο καρπός τής γης εξαίρετος και ευφρόσυνος σ' εκείνους που θα έχουν διασωθεί από τον Ισραήλ· και ο υπόλοιπος στη Σιών, κι αυτός που εναπέμεινε στην Ιερουσαλήμ, θα ονομαστεί άγιος, όλοι οι γραμμένοι ανάμεσα στους ζωντανούς (βιβλίο της ζωής) στην Ιερουσαλήμ, όταν ο Κύριος θα ξεπλύνει την ακαθαρσία των θυγατέρων της Σιών, και θα καθαρίσει το αίμα της Ιερουσαλήμ από μέσα της, με πνεύμα κρίσης, και με πνεύμα καύσης». (Ησ. 4:2-4)

«Οι βασιλιάδες τής γης δεν πίστευαν, και όλοι αυτοί που κατοικούσαν την οικουμένη, ότι θα έμπαινε εχθρός και πολέμιος στις πύλες της Ιερουσαλήμ. Αυτό [έγινε] εξαιτίας των αμαρτιών των προφητών της, [και] των ανομιών των ιερέων της, που έχυναν το αίμα των δικαίων στο μέσον της». (Θρ. 4:12-13)

«Και έβαλαν χώμα επάνω στα κεφάλια τους, και έκραζαν κλαίγοντας και πενθώντας, λέγοντας: Αλλοίμονο, αλλοίμονο,(Ουαί, Ουαί) η μεγάλη πόλη, μέσα στην οποία από την αφθονία της πλούτησαν όλοι αυτοί που είχαν πλοία μέσα στη θάλασσα, επειδή ερημώθηκε μέσα σε μία ώρα. Να ευφραίνεσαι γι' αυτήν, ουρανέ, και οι άγιοι απόστολοι και οι προφήτες, επειδή ο Θεός έκρινε την κρίση σας εναντίον της». (Αποκ. 18:19-20)

«Και μέσα σ' αυτή βρέθηκε αίμα προφητών και αγίων, και όλων των σφαγμένων επάνω στη γη.» (Αποκ. 18:24)

Στο τέλος των ημερών της γενιάς των Αποστόλων οι απειθείς Εβραίοι με τη βοήθεια των Ρωμαίων θα εξαπέλυαν ένα τρομερό διωγμό εναντίον των πιστών της αληθινής εκκλησίας του Ιησού Χριστού. Πράγματι στα τελευταία τριάμισι χρόνια της βασιλείας του Νέρωνα από το 64-68 μ.Χ., έλαβε χώρα ο σκληρότερος μέχρι τότε διωγμός για τους Χριστιανούς στη Ρώμη υποκινούμενος από τους Ιουδαίους της Ρώμης με τη βοήθεια της συζύγου του Ποπαίας.

Οι Ρωμαίοι όμως που στήριξαν τους Εβραίους εναντίον των Χριστιανών θα γινόταν το όργανο εξόντωσης ολόκληρου του αποστάτη εβραϊκού λαού από τον αυτοκράτορα Βεσπασιανό και το γιο του Τίτο με την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του Ναού το 70 μ.Χ.

Οι δούλοι του Θεού σαν σοφοί, Γραμματείς και Προφήτες διακήρυξαν ότι πλησίαζε το τέλος της πνευματικής Βαβυλώνας, και που δεν ήταν άλλη από την πόλη «που καλείται πνευματικά Σόδομα και Αίγυπτος, όπου και ο Κύριός τους σταυρώθηκε» δηλαδή την επίγεια Ιερουσαλήμ της εποχής των Αποστόλων του Ιησού Χριστού.

«ΣΑΛΠΙΣΤΕ σάλπιγγα στη Σιών, και αλαλάξτε στο άγιό μου βουνό· ας τρομάξουν όλοι αυτοί που κατοικούν στη γη· επειδή, έρχεται η ημέρα τού Κυρίου, επειδή [είναι] κοντά· ημέρα με σκοτάδι και πυκνό σκοτάδι, ημέρα με σύννεφο και ομίχλη· σαν αυγή απλώνεται επάνω στα βουνά ένας πολυπληθής λαός και ισχυρός· όμοιός του δεν στάθηκε από τον αιώνα ούτε θα σταθεί ποτέ πλέον ύστερα απ' αυτόν, σε γενεές γενεών». (Ιωήλ 2:1-2)

«Η μεγάλη ημέρα τού Κυρίου [είναι] κοντά, [είναι] κοντά, και σπεύδει υπερβολικά· η φωνή τής ημέρας τού Κυρίου· εκεί ο ισχυρός θα φωνάξει πικρά. Ημέρα οργής θα είναι η ημέρα εκείνη, ημέρα θλίψης και στενοχώριας, ημέρα ερήμωσης και αφανισμού, ημέρα με σκοτάδι και πυκνό σκοτάδι, ημέρα με σύννεφο και ομίχλη· ημέρα σάλπιγγας και αλαλαγμού ενάντια στις οχυρές πόλεις, και ενάντια στους ψηλούς πύργους». (Σοφ. 1:14-16))

«Γι' αυτό, ο Κύριος άκουσε και οργίστηκε· και άναψε φωτιά ενάντια στον Ιακώβ· ακόμα, μάλιστα, ανέβηκε και οργή ενάντια στον Ισραήλ· επειδή, δεν πίστεψαν στον Θεό, ούτε έλπισαν στη σωτηρία του· ενώ πρόσταξε τα σύννεφα από πάνω, και άνοιξε τις πόρτες τού ουρανού.» (Ψαλ. 78:21-23)

Κανένας άνθρωπος, βασιλιάς ή λαός δεν μπορεί να συγκριθεί με τη δύναμη της κρίσης και της οργής του Θεού. Ο στρατός, τα άρματα και τα άλογα δεν μπορούν να αποτελέσουν σημείο καύχησης και αλαζονείας ακόμα και των μεγάλων αυτοκρατοριών, ενάντια στην Παντοδυναμία του Θεού. Γι αυτό και στον παρακάτω Ψαλμό ο ψαλτωδός αναρρωτιέται:

«Ότι τις εν νεφέλαις ισωθήσεται τω Κυρίω; Και τις ομοιωθήσεται τω Κυρίω εν υιοίς Θεού.» (Ψαλμ. 89:5-14 Ο΄)

Απλά, ποιος μπορεί να υπερνικήσει τη δύναμη και το κράτος του αληθινού Θεού.

Επίλογος

Χωρίς «να έχει γεννηθεί κάποιος από επάνω» δεν μπορεί να δει τη Βασιλεία του Θεού και χωρίς «να έχει γεννηθεί από νερό και Πνεύμα» δεν μπορεί να μπει στη Βασιλεία του Θεού.

«Εκείνο που έχει γεννηθεί από τη σάρκα είναι σάρκα· και εκείνο που έχει γεννηθεί από το Πνεύμα, είναι πνεύμα.» (Ιωάν. 3:3-6)

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός είναι ο θαυμαστός Βασιλιάς ο οποίος μετά την σταύρωση Του, την ταφή Του και την ένδοξη Ανάσταση Του, γίνεται ο Πατέρας ενός νέου Έθνους και μιας Βασιλείας, που δεν θα περνούσε πια σε άλλο βασιλιά και σε άλλο λαό. Όλα αυτά θα γίνονταν στις ημέρες του τέταρτου θηρίου (δηλ. στις ημέρες της βασιλείας της Ρώμης, Δανιήλ β:44-45). Στη διάρκεια όμως της στερέωσης αυτής της Βασιλείας θα έπρεπε οι πιστοί κληρονόμοι αυτής της Βασιλείας να περιμένουν μέχρι οι εχθροί της Βασιλείας συντριφτούν κάτω από τα πόδια του Βασιλιά.

Στη διάρκεια που η επουράνια Νέα Ιερουσαλήμ οικοδομούνταν με «τα πνευματικά τέκνα της» στον ουρανό, και μέχρι να τελειοποιηθεί η οικοδομή της, παράλληλα, αναγγελλόταν η πτώση και η καταστροφή της επίγειας Ιερουσαλήμ και των «κατά σάρκα τέκνων της» που όχι μόνο δεν δέχθηκαν τον Κύριο Ιησού Χριστό σαν τον Μόνο Αιώνιο και Αληθινό Βασιλιά τους, αλλά εδίωξαν και την Εκκλησία Του. Οι κάτοικοι της πνευματικής Νέας Ιερουσαλήμ, της οποίας τεχνίτης και δημιουργός είναι ο Θεός, που είναι Πνεύμα, είναι ζώντες και παραμένουν ασάλευτοι στη Νέα Οικουμένη του Θεού, σε αντίθεση με την κάτω Ιερουσαλήμ, που ήταν οικοδομημένη με ανθρώπινα χέρια, και τους κατοίκους της, που σαλεύτηκαν και έπεσαν από την επιτίμηση του προσώπου του Κυρίου το 70 μ.Χ..

«Εκαύθη εν πυρί· εκόπη· εχάθησαν από επιτιμήσεως του προσώπου σου.» (Ψαλμ. 80:16)

Έτσι το γεγραμμένο: «Ιδού έρχεται με τις νεφέλες» εκπληρώθηκε.

Αμήν

<< Επιστροφή στην Αρχική σελίδα