Ιουδαϊκός Μυστικισμός

Ιουδαϊκός Μυστικισμός

Συγγραφή: Ευάγγελος Δ. Κεπενές (Ιούλιος 19, 2025, 18:18)

Μυστικισμός 

Ο μυστικισμός είναι ένα είδος πνευματικότητας έξω από το αισθητό και αφορά την άμεση, χωρίς μεσάζοντες σχέση, του μυστικιστή με το θείο μέσα από την οποία αυτός μυείται στα μυστικά του σύμπαντος. Περιλαμβάνει διάφορες ησυχαστικές ιδέες και πνευματικές πρακτικές απόκτησης απάθειας / αναισθησίας και μεθόδους διανοητικής αυτοσυγκέντρωσης με στόχο την υπέρβαση του ‘εγώ’ και του υπαρξιακού φόβου και την επίτευξη ψυχικής γαλήνης μέσω της μυστικής γνώσης. Η επιτυχής πνευματική άθληση των μυστικών οδηγεί στην αυτοσωτηρία και συμβάλλει, κατ’ αυτούς, στην αποκατάσταση της αρχικής τάξεως του σύμπαντος. Ο όρος προέρχεται από το ρήμα ‘μύω’ που σημαίνει ‘κλείνω τα μάτια ή τα χείλη’, εξού και ‘μύωψ’ (η ανικανότητα κάποιου να βλέπει μακριά). Οι μυστικοί κατέχουν γνώσεις και εμπειρίες απόρρητες, που δεν κοινοποιούνται στους αμύητους, με θεμέλιο λίθο την θεωρία της προΰπαρξης των ορατών. Απαντάται σε διάφορες φιλοσοφικές, παραδοσιακές και θρησκευτικές μορφές με κοινό παρονομαστή την επιδίωξη απελευθέρωσης από την ύλη της πεσμένης ψυχής και επιστροφής της στο ανώτερο επίπεδο ζωής.

Οι μυστικοί ανά τους αιώνες αποδέχονται ένα ανώτερο ιεραρχικό μεταφυσικό σύστημα το οποίο προήλθε από προβολές εκδηλώσεων μιας προηγούμενης υπέρτατης ανεκδήλωτης απρόσωπης Ενέργειας ή Δύναμης. Για τους μυστικούς η υλική δημιουργία από το ‘μεταφυσικό σύστημα’, είναι ένα κατώτερο επίπεδο ζωής, αντανάκλαση και εικόνα ενός τέλειου προηγούμενου και τόπος εξορίας, για αδήλωτους λόγους, των ξεπεσμένων ‘αθάνατων άυλων ψυχών’, όπου αυτές ενσαρκωμένες και φυλακισμένες σε φθαρτά υλικά σώματα διάγουν τον βίο τους μη ενθυμούμενες τα πρότερα και ένδοξα. Η απόκτηση της μυστικής γνώσης είναι για τους μυστικούς η ‘αλήθεια’ που θεραπεύει την αμνησία τους και μέσω μετενσαρκώσεων μπορούν να απολυτρωθούν και να δραπετεύσουν από την παντοειδή σωματική φυλακή και να παλιννοστήσουν στην ουράνια πατρίδα τους. 

σ.σ. Η λέξη ‘αλήθεια’ στην ελληνική γλώσσα προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη ‘λήθη’ (λήθη = λησμονιά, λήθης = λησμονημένος) και το στερητικό πρόθεμα ‘α’, δηλαδή ‘α-λήθη’, που σημαίνει ‘αυτό που δεν λησμονιέται, που δεν ξεχνιέται, άρα αυτό που είναι ‘αληθινό’.

Ιουδαϊκός μυστικισμός

Ο ιουδαϊκός μυστικισμός έχει ποικιλία μορφών με γνωστικές αντιλήψεις και εσχατολογικό προσανατολισμό, και στηρίζεται στην αρχαία προφορική μυστική ιουδαϊκή παράδοση του Θρόνου ή του Άρματος που αναπτύχτηκε με αφορμή τα πρώτα κεφάλαια του Ιεζεκιήλ και της Γένεσης. Οι Ιουδαίοι μυστικοί των πρώτων αιώνων την ονόμασαν ‘Μα’ ασέ Μερκαβά’ (Μερκαβά=άρμα) .

Το 200 μ.Χ. στην Παλαιστίνη, αυτή η μυστική προφορική διδασκαλία που σύμφωνα με τους Ιουδαίους αποκρυφιστές είναι μια μυστική ερμηνεία του Νόμου που παραδόθηκε στον Μωυσή μαζί με τον γραπτό Νόμο, καταγράφηκε και εκδόθηκε σε βιβλίο, το ‘Μισνά’, από τον Γιουντά Ανασσί μαζί με το επεξηγηματικό βιβλίο το ‘Γεμαρά’. Και τα δύο μαζί είναι γνωστά ως το Παλαιστινιακό ή Ιεροσολυμιτικό Ταλμούδ που σημαίνει διδασκαλία ή μελέτη. Το 500 μ.Χ. το Γεμαρά συμπληρώθηκε στην Βαβυλώνα και μαζί με το Μισνά είναι γνωστό ως το Βαβυλωνιακό Ταλμούδ με επιμέλεια των ραβίνων Όσι και Γιόσι. Και τα δύο Ταλμούδ εκδίδονται χωριστά όμως στην παιδεία των ταλμουδιστών επικράτησε το πληρέστερο Βαβυλωνιακό. Απόληξη της μυστικής ιουδαϊκής παράδοσης είναι η Καμπαλά που αναπτύχθηκε στην Ισπανία τον 13ο αιώνα και σημαίνει παραλαβή ή παράδοση της μυστικής διδαχής περί Θεού και σύμπαντος, με πολυθεϊστικές πτυχές και έντονες επιρροές από τον Πλάτωνα, ιδιαίτερα τον Νεοπλατωνισμό, τον Αριστοτέλη, τον Ερμή τον Τρισμέγιστο και τον θρησκευτικό συγκρητισμό της Ελληνιστικής Ανατολής.  Στην καμπαλιστική θεολογία ο Θεός είναι απρόσωπη τριαδική ενέργεια.

Καμπαλά

«Η δημιουργία του Κόσμου σύμφωνα με το Sefer Yetsirah (βιβλίο της δημιουργίας του εβραϊκού μυστικισμού), είχε γίνει από τον Θεό με τον συνδυασμό γραμμάτων και την σύνθεση λέξεων και γι’ αυτόν τον λόγο, ακόμη και η δημιουργία του Εβραϊκού αλφαβήτου θεωρείτο ως ένα από τα πρώτα κοσμογονικά γεγονότα. Μιμούμενος την διαδικασία της Κοσμογονίας, ο Καμπαλιστής χρησιμοποιεί τα (22) γράμματα του Εβραϊκού αλφαβήτου, για να επικοινωνήσει με το Θείο. Η προφητική εμπειρία χαρακτήριζε το ανώτατο επίπεδο της επικοινωνίας αυτής. Η πρακτική Καμπαλά διδάσκει την σχέση ανάμεσα στα γράμματα και στους αριθμούς και τον τρόπο αλληλοσυσχέτισης τους, με βάση τις αρχές της Γκεματρία (=αριθμολογία με χρήση της εβραϊκής γλώσσας και αλφαβήτου), του Νοταρικόν (=Ταλμουδική μέθοδος ερμηνείας βιβλικών λέξεων ως ακρωνυμίων που χρησιμοποιούνταν και στην Αλχημεία) και της Τεμουρά (αναφέρεται στη διαδικασία και στο αποτέλεσμα μιας «ανταλλαγής»), το σχηματισμό και τις χρήσεις των Θείων και Αγγελικών ονομάτων σαν φυλαχτών, τον σχηματισμό των μαγικών τετραγώνων, και τέλος ένα πλήθος σχετικών διδασκαλιών που θα αποτελέσουν την βάση της Μεσαιωνικής Μαγείας. Υπήρχαν δύο τάσεις ανάμεσα στους Καβαλιστές: στην πρώτη αφοσιώνονταν ολοκληρωτικά στον δογματικό κλάδο, και η δεύτερη επιδίδονταν στην πρακτική και θαυματουργική όψη της. Οι μεγαλύτεροι θαυματουργοί Καβαλιστές Ραβίνοι ήταν (ή θεωρούνταν ότι ήταν) ο Ισαάκ Λούρια, που αν δεν πέθαινε νωρίς (25 Ιουλίου 1572 σε ηλικία μόλις τριάντα οχτώ ετών) θα είχε σίγουρα αυτοανακηρυχθεί ή θεωρηθεί Μεσσίας  και ο Sabbatai Sevi που αυτοανακηρύχθηκε (Μεσσίας) συμπαρασύροντας και συνταράσσοντας μεγάλο μέρος του Ιουδαϊκού λαού  κατά τα έτη 1665-1666. […] Με την πάροδο του χρόνου, εντός των διαφόρων Εβραϊκών θρησκευτικών ομάδων, αρκετοί υπήρξαν αυτοί που αυτοανακηρύχθηκαν Μεσσίες. Μερικά παραδείγματα, με χρονολογική κατάταξη είναι: Moses of Crete (5ος αιώνας μ.Χ. ), Ishaq ibn Ya'qub al-Isfahani ( Isaac ibn Jacob al-Isfahani), γνωστός και σαν Abu Isa (8ος αιώνας μ.Χ.), David Alroy (12ος αιώνας μ.Χ.), Abraham ben Samuel Abulafia (13ος αιώνας μ.Χ), Jacob Joseph Frank (18ος αιώνας μ.Χ), ο οποίος μάλιστα παρουσιάστηκε σαν ο διάδοχος του Sabbatai Sevi, και πιο πρόσφατα ο Menachem Mendel Schneerson (20ος αιώνας μ.Χ). […] Αλλά για τους Εβραίους, οι οποίοι αποκαρδιωμένοι από την σκληρή πραγματικότητα της Διασποράς, όπου τα πογκρόμ και οι σφαγές αποτελούσαν συνήθη φαινόμενα, πολλοί από τους Ραβίνους και ειδικά οι Καβαλιστές βλέπαν το θέμα της λύτρωσης μόνο μέσα από το πρίσμα της έλευσης ενός Μεσσία ο οποίος θα εκπλήρωνε τις τέσσερις προφητείες: (α) θα επιβάλλονταν στους άλλους λαούς, (β) ο Λαός του Ισραήλ θα επέστρεφε στην Ιερουσαλήμ, (γ) ο Ναός θα ξαναχτιζόταν με την παλιά του λαμπρότητα και (δ) θα σταματούσαν οι συγκρούσεις παγκοσμίως. Άλλοι αναζητούσαν πιο προσωπικούς, εσωτερικούς δρόμους, αλλά η μεγάλη μάζα του Λαού του Ισραήλ, περίμενε τον Λυτρωτή, και οι προφητείες, οι Καββαλίστικές αναλύσεις , και οι λόγοι των Ραβίνων κρατούσαν άσβεστη την ελπίδα. Οι πρωτοφανούς βαναυσότητας διωγμοί της Χριστιανικής  Ισπανίας, θα συντελέσουν έτσι ώστε το θέμα του Μεσσία να εναγκαλιστεί πλήρως την Καμπαλά και να αναδυθούν νέες συνθέσεις μεταξύ των διαφόρων ρευμάτων του (ραβινικού) Ιουδαϊσμού. Στον καιρό του Σαμπατάι Σεβή όπως θα δούμε παρακάτω η Αποκαλυπτική και Μεσσιανική πραγματολογία ήταν στην ημερήσια διάταξη: όλοι περιμέναν τα σημεία των καιρών. Και ο Σαμπατάι Σεβή το εκμεταλλεύτηκε αρκούντως, ώστε να προβάλλει το εαυτό του σαν τον πολυαναμενόμενο Μεσσία, και να αποτύχει και αυτός με την σειρά του […] Τελικά, οι προφητείες θα επαληθευτούν από άτομα οι οποίοι αν και ποτέ δεν ισχυρίστηκαν ότι ήταν Μεσσίες , εν τούτοις κάναν τα περισσότερα για την δημιουργία του Νέου  Ισραήλ στους καιρούς μας: Ο Τέοντορ Χέρστλ με τον Σιωνισμό, η οικογένεια Ρότσιλντ με την ισχύ και την επιρροή της (σε αυτή άλλωστε απευθύνεται και η περίφημη «Διακήρυξη Μπάλφουρ» του 1917), και ο  Νταβίντ Μπέν Γκουριόν και οι χιλιάδες μαχητές της ‘Χαγκανά' με τα όπλα[1], δημιούργησαν το Κράτος του Ισραήλ, ώστε οι απανταχού της Γης Εβραίοι να βρούν, επιτέλους, μια πατρίδα και γι αυτούς.»

Πηγή: Κωνσταντίνος Χατζηαλεξίου: «Σαμπατάι Σεβή» ΑΠΘ

-------------------------------------------------------------------

[1] Χαγκανά

«Μετά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου μια εβραϊκή μυστική στρατιωτική οργάνωση, η Χαγκανά (Άμυνα), που σχηματίστηκε στα χρόνια μετά το Ολοκαύτωμα, άρχισε να μάχεται τους Βρετανούς και τους Άραβες, επιχειρήσεις που η ισραηλινή ιστορία καταγράφει ως την αρχή του ισραηλινού «πολέμου της ανεξαρτησίας»

»Η Χαγκανά ήταν η κύρια σιωνιστική παραστρατιωτική οργάνωση που έδρασε για τους Yishuv (κοινότητα των Εβραίων στην Παλαιστίνη πριν από την ίδρυση του κράτους το 1948) στην υπό Βρετανική Διοίκηση Παλαιστίνη. Ιδρύθηκε το 1920 για να υπερασπιστεί την παρουσία των Yishuv στην περιοχή και διαλύθηκε επίσημα το 1948, όταν ενσωματώθηκε στον εθνικό στρατό του Ισραήλ λίγο μετά τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας του Ισραήλ.

Το 1931 διασπάται και η ιδρύεται η Ιρκούν.

»Η Ιργκούν ιδρύθηκε με την επιθυμία να γίνει μια αληθινή στρατιωτική οργάνωση και όχι απλώς μια πολιτοφυλακή, όπως ήταν μέχρι τότε η Χαγκάνα. Η πολιτική της Ιργκούν  βασίστηκε σε αυτό που τότε ονομάστηκε ρεβιζιονιστικός Σιωνισμός που ίδρυσε ο Ze'ev Jabotinsky. Σύμφωνα με τον Howard Sachar, «η πολιτική της νέας οργάνωσης βασιζόταν ακριβώς στις διδασκαλίες του Jabotinsky: κάθε Εβραίος είχε το δικαίωμα να εισέλθει στην Παλαιστίνη· μόνο τα ενεργά αντίποινα θα απέτρεπαν τους Άραβες· μόνο η εβραϊκή ένοπλη δύναμη θα εξασφάλιζε το εβραϊκό κράτος»

Το 1940 η Ιργκούν διασπάται και ιδρύεται η Λεχί

»Για να επιστρέψουμε τώρα στον Γιτζάκ Σαμίρ, ο Σαμίρ εκείνη την περίοδο ήταν ο ηγέτης της παραστρατιωτικής οργάνωσης Λεχί. Το 1943, σε ένα άρθρο του με τον τίτλο «Τρομοκρατία»  για το έντυπο της Lehi “He Khazit” (Το Μέτωπο), ο Σαμίρ προτείνει … «να διαλύσουμε όλες τις φοβίες και τις ανοησίες εναντίον της τρομοκρατίας με απλά, προφανή επιχειρήματα […] Ούτε η εβραϊκή ηθική ούτε η εβραϊκή παράδοση μπορούν να αποκλείσουν την τρομοκρατία ως μέσο μάχης. Απέχουμε πολύ από το να έχουμε ηθικούς ενδοιασμούς όσον αφορά τον εθνικό μας πόλεμο. Έχουμε μπροστά μας την εντολή της Τορά, της οποίας η ηθική ξεπερνά αυτή οποιουδήποτε άλλου σώματος νόμων στον κόσμο: “Θα τους σβήσετε μέχρι τον τελευταίο άνθρωπο”.»

Πηγή: https://atticavoice.gr/istoria/itemlist/tag/%CE%A7%CE%91%CE%93%CE%9A%CE%91%CE%9D%CE%91

-------------------------------------------------------

Τα δέκα (10) Σεφιρώθ της Καμπαλά

«Το βασικό έργο της Καββάλα, ή Ζωχάρ (Βίβλος Λαμπρότητας), που γράφηκε στην Ισπανία στην προσπάθεια να αναχαιτίσει το ορθολογιστικό ρεύμα, έδωσε στον παραδοσιακό Ιουδαϊσμό μιά κρυφή, μυστική ενέργεια. Κεντρική διδασκαλία της είναι η θεωρία περί 10 «σεφιρότ», που υπάρχουν ανάμεσα στον αΐδιο Θεό και στα δημιουργήματα του, των 10 περιοχών, στις όποιες η θεία απόρροια εκτείνει εαυτήν. Το «πλήρωμα» αυτών των σεφιρότ δεν απορρέει από τον Θεό, αλλά παραμένει εν τω Θεώ. Η Ζωχάρ τόνισε τον τελετουργικό συμβολισμό, ερμηνεύοντας τις ιεροτελεστίες ως μυστικά σημεία επαφής μεταξύ θείου και ανθρώπου, και γενικά ενίσχυσε την ιουδαϊκή αυτοσυνειδησία, φθάνοντας στο σημείο να διδάσκει ότι ο Ιουδαίος κατέχει μία ποιότητα ψυχής που λείπει από τον μη Ιουδαίο.»

Πηγή: https://www.pemptousia.gr/2012/05/mistikismos/

Οι μυστικοί της Καμπαλά δεν προσπαθούν να μεταδώσουν την γνώση νοητικά, χρησιμοποιώντας φιλοσοφικούς όρους και λέξεις όπως οι Έλληνες φιλόσοφοι, ούτε δια της ακοής του κηρύγματος όπως ο Ιησούς «ο έχων ώτα ακουέτω», «ἄρα ἡ πίστις ἐξ ἀκοῆς, ἡ δὲ ἀκοὴ διὰ ῥήματος Χριστοῦ» αλλά, πυθαγορίζοντας διδάσκουν με αριθμούς και σύμβολα όχι στο ‘νου’ ή στην ‘ακοή’ αλλά στην ‘όραση’.

Η όλη δεκάδα των Σεφιρώθ αποτελεί τον ‘Αδάμ Κάδμο’ τον αρχέτυπο ανώτερο ουράνιο άνθρωπο που προηγείται της υλικής δημιουργίας, το πρότυπο που έλκει τον πεπερασμένο άνθρωπο ώστε να γίνει όμοιος με αυτόν.

Η γεωμετρική απεικόνιση των δέκα (10) Σεφιρώθ αποτελεί το Δέντρο της Ζωής για τους καμπαλιστές, μαζί με τις εικοσιδύο (22) Ατραπούς, όσα είναι τα γράμματα του εβραϊκού αλφαβήτου. Οι συνδετικές γραμμές των Ατραπών, είναι περιοχές υποκειμενικής προόδου σπουδής του μυστικιστή.

Η Καμπαλά διδάσκει ότι «Ο Συνειδητός Θεός προβάλλει με όλη Του την ενέργεια και στη συνέχεια ακολουθούν δύο ακόμα Εκπορεύσεις, σχηματίζοντας τη φωτεινή τριάδα με το σύμβολο ενός ακτινοβόλου τριγώνου με εκδηλώσεις τις Σεφίρες». Το δέντρο των δέκα (10) Σεφιρώθ, ή αλλιώς το «δέντρο της ζωής» των καμπαλιστών μέσα από το οποίο διδάσκεται η σύνθεση και οι ιδιότητες του θεού στηρίζεται στα τρία (3) πέπλα της Αρνητικής ύπαρξης που στην ουσία αντί να φανερώνουν τον θεό τον αποκρύπτουν όπως όλα τα πέπλα. «Τα τρία αυτά συμβολικά πέπλα δεν ξεχωρίζουν και δεν διακρίνονται το ένα από το άλλο. Σαν Πατέρας, Υιός και Άγιο Πνεύμα είναι «Τριάδα ομοούσιος και αχώριστος» και ο ανώτατος μυημένος αυτού του ηλιακού συστήματος ακόμη (αλλά και άλλοι μεγαλύτεροι από αυτόν) δεν μπορεί να εισχωρήσει στα μυστικά τους».

Τα τρία πέπλα είναι

(Αΐν) = μη ενεργός (αρνητικότητα). Για να αυτοπροσδιοριστεί εκδηλώνεται ως (Αΐν σοφ) = ο θεός χωρίς όρια, το άπειρο και στην συνέχεια εκδηλώνεται ως (Αΐν Σοφ Αούρ) = το απόλυτο απεριόριστο άκτιστο φως.

Τα τρία πέπλα της Αρνητικής ύπαρξης είναι το Κέτερ=Στέμμα – Κορώνα στην γλώσσα του αποκρυφισμού και η πρώτη Σεφίρα. Είναι η άπειρη ύπαρξη, ο Παλαιός των Ημερών όπου εμπεριέχονται τα τρία πέπλα. Είναι η πηγή της Ζωής και της Δημιουργίας με ανδρόγυνο φύση. Από το Κέτερ εκπορεύεται η δεύτερη Σεφίρα, το Χοκμάχ=Σοφία, που είναι ο βασιλιάς με το όνομα Γιαχ. Στην συνέχεια εκπορεύεται η Τρίτη Σεφίρα, το Μπινάχ=κατανόηση, η Μητέρα, η ρίζα της ουσίας και συμβολίζει την θηλυκή πλευρά που έχουμε μέσα μας.  Με τις τρεις αυτές Σεφίρες φανερώνεται η Ουράνια Τριάδα.

Αξίζει να παραθέσουμε την αναφορά του ερευνητή της εβραϊκής θρησκείας και ιστορίας Ισραήλ Σαχάκ (Israel Shahak), σχετικά με τον πολυθεϊσμό του μυστικιστικού ραβινικού Ιουδαϊσμού «Σύμφωνα με το Καμπαλισμό, το σύμπαν εξουσιάζεται όχι από έναν θεό αλλά από αρκετές θεότητες που διαφέρουν ως προς τον χαρακτήρα και την επιρροή τους, και οι οποίες εκπηγάζουν από μια θολή, μακρινή θεότητα (την πρωταρχική αιτία) […] Από την θεότητα, προήλθαν ή γεννήθηκαν, πρώτα ένας αρσενικός θεός, που ονομάζεται «Σοφία» ή «Πατέρας», και κατόπιν μια θηλυκή θεά που ονομάζεται «γνώση» ή «Μητέρα». Από τον γάμο αυτόν των δύο γεννήθηκε ένα ζευγάρι νεότερων θεών: ο Υιός, που φέρει επίσης πολλά άλλα ονόματα όπως «Μικρό Πρόσωπο» ή ο «Ιερός Ευλογημένος» και η Κόρη, που ονομάζεται επίσης «Κυρία» ή «Ματρονίτ» (λατινικά), «Σεχινά», «Βασίλισσα» κ.τλ. Αυτοί οι νεότεροι θεοί πρέπει να ενωθούν, αλλά η ένωσή τους παρεμποδίζεται από τις μηχανογραφίες του Σατανά, που, σε αυτό το σύστημα είναι μια πολύ σημαντική και ανεξάρτητη προσωπικότητα. Η θεότητα επιχείρησε την Δημιουργία για να τους επιτρέψει να ενωθούν αλλά, εξ’ αιτίας της Πτώσης, βρέθηκαν πιο χωρισμένοι παρά ποτέ […] η κατάκτηση, από τους Εβραίους, της Παλαιστίνης, που ανήκε στους Χαναναίους, και η ανέγερση του πρώτου και του δεύτερου Ναού ευνοούν ιδιαίτερα την ένωσή τους, ενώ η καταστροφή των Ναών και η εξορία των Εβραίων από τα Άγια Χώματα αποτελούν απλά εξωτερικές εκφράσεις όχι μόνο του θεϊκού χωρισμού αλλά και μιας αληθινής «εκπόρνευσης με παράξενους θεούς». Η κόρη υποτάσσεται κυριολεκτικά στην εξουσία του Σατανά, ενώ ο Υιός, εγκαταλείποντας τη σύζυγό του, παίρνει διάφορα θηλυκά σατανικά πλάσματα στο κρεβάτι του […] Το καθήκον των ευσεβών Εβραίων είναι να αποκαταστήσουν με τις προσευχές και τις θρησκευτικές πράξεις τους την τέλεια θεϊκή ενότητα, με την μορφή της σεξουαλικής ένωσης των αρσενικών και θηλυκών θεοτήτων [63]. Έτσι πριν από τις περισσότερες τελετουργικές πράξεις, που κάθε ευσεβής Εβραίος πρέπει να εκτελεί πολλές φορές κάθε μέρα, απαγγέλλεται η εξής καμπαλιστική ευχή: «Προς χάριν της [σεξουαλικής] συνεύρεσης του Αγίου Μακαρίου και της Σεχινά του […] ότι και να ειπωθεί για το καμπαλιστικό σύστημα, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί μονοθεϊστικό, εκτός εάν είμαστε έτοιμοι να θεωρήσουμε επίσης «μονοθεϊστικές» θρησκείες τον ινδουισμό, την ύστερη ελληνορωμαϊκή θρησκεία ή ακόμα και τη θρησκεία της αρχαίας Αιγύπτου.»

-----------------------------------------------

 [63]. Πολλοί σύγχρονοι Εβραίοι μυστικιστές πιστεύουν ότι ο ίδιος σκοπός μπορεί να επιτευχθεί γρηγορότερα με ένα πόλεμο εναντίον των Αράβων, με την εκδίωξη όλων των Παλαιστινίων ή ακόμα με την εγκατάσταση πολλών εβραϊκών εποικισμών στη Δυτική όχθη. Η αναπτυσσόμενη κίνηση για την ανέγερση του Τρίτου Ναού βασίζεται επίσης σε τέτοιες ιδέες.»

 Πηγή: Ισραήλ Σαχάκ: Εβραϊκή θρησκεία, εβραϊκή Ιστορία ‘το βάρος 3.000 χρόνων’ σελ. 107-111

------------------------------------------------

Ένας περιώνυμος ταλμουδιστής ο Εμμανουέλ Λεβινάς θέλοντας ανεπιτυχώς να εξομαλύνει τις αρνητικές ρατσιστικές εντυπώσεις που αφήνουν στην άσκησή τους η θεολογία του Ταλμούδ και η εξακτίνωσή του ο Καμπαλισμός θα γράψει: «Ο μονοθεϊσμός δεν είναι αριθμητική του θεϊκού. Είναι το υπερφυσικό ίσως χάρισμα να βλέπεις κάτω από τις ποικίλες παραδόσεις που ο καθένας συνεχίζει, τον έναν άνθρωπο όμοιο με τον άλλο. Είναι σχολείο ξενοφιλίας και αντιρατσισμού.» (Difficile liberte ‘Δύσκολη ελευθερία’ 1963, 232, 352)

Συμπέρασμα

Η άγνοια των Γραφών περί θεογνωσίας, κοσμολογίας, ανθρωπογνωσίας, κοινωνιολογίας και επουράνιας βασιλείας του Χριστού με έδρα την καρδιά του ανθρώπου «η βασιλεία του Θεού εντός υμών εστίν» όπου βασιλεύει η  αγάπη, η δικαιοσύνη, η ειρήνη και η αλληλεγγύη, οδήγησε και οδηγεί σε παρερμηνείες, ουτοπίες και ένοπλες φονικές συγκρούσεις.

Η ουτοπία ότι οι φτωχοί θα απολαύσουν, και αυτοί τα επίγεια πλούτη των σφετεριστών πλουσίων που για πολλούς θεοφοβούμενους ακόμη και σήμερα θεωρείται βιβλική, έδωσε αφορμή για τις σταυροφορίες ώστε να επισπευσθεί η ‘βασιλεία του Θεού’ επί της γης και η δικαιότερη κατανομή των επίγειων αγαθών.

«Η συμμετοχή σε σταυροφορία σήμαινε ότι σταυροφόρος «έπαιρνε τον σταυρό» ή «έπαιρνε το σημείο του σταυρού». Από τους συγχρόνους τους δεν υπήρχε καμία αμφιβολία ότι οι Σταυροφορίες ήταν θεϊκή αποστολή και μάλιστα περιγράφονταν ως «τα Έργα του Θεού που επιτελούνταν μέσω των Φράγκων». Όσοι θανατώνονταν κατά τις σταυροφορικές εκστρατείες είχαν το προνόμιο ειδικού συχωροχαρτιού για τις αμαρτίες που είχαν διαπράξει και θεωρούνταν στη συνείδηση του λαού μάρτυρες. Οι κληρικοί της εποχής προωθούσαν απόψεις όπως ότι οι δίκαιοι δεν έπρεπε να φοβούνται ότι θα τους καταλογιζόταν ως αμαρτία το να σκοτώσουν τον εχθρό του Ιησού Χριστού ότι ο στρατιώτης του Χριστού μπορεί εκ του ασφαλούς να σκοτώσει και ακόμη περισσότερο να σκοτωθεί και ότι όταν ο στρατιώτης πεθάνει, ωφελεί τον εαυτό του ενώ όταν σφαγιάζει, ωφελεί τον Χριστό. Για τους κληρικούς ήταν αποδεκτό να συμμετέχουν στον πόλεμο εφόσον, όπως αναφέρει ο Θωμάς Ακινάτης το τρόπαιο δεν θα ήταν εγκόσμια οφέλη αλλά η άμυνα της Εκκλησίας ή των φτωχών και των καταπιεσμένων» (Βίκιπαίδεια)

Ιστορικά όλες οι ολιχαρχίες μεταχειρίστηκαν τις ουτοπίες των ‘μυστικιστικών θρησκευτικών ορθοδοξιών’ για επίτευξη των φιλοδοξιών τους με απάνθρωπα, αντικοινωνικά, ρατσιστικά και ένοπλα μέσα προβάλλοντας τον ‘θεό’ των μυστικών ως κακοποιητή της ανθρώπινης φύσης και συνεργό στα επίγεια επεκτατικά ιδεολογικά τους συμφέροντα. Η ιστορία επαναλαμβάνεται στις μέρες μας με τον ιουδαϊκό μυστικισμό να έχει επικρατήσει στις τάξεις της παγκόσμιας ελίτ και των αντιπροσώπων και οπαδών διαφόρων θρησκειών κάνοντας την βιβλική ρήση «τὸ γὰρ όνομα τοῦ Θεοῦ (της αγάπης) δι' ὑμᾶς βλασφημεῖται ἐν τοῖς ἔθνεσιν» επίκαιρη όσο ποτέ άλλοτε.

Κάθε εδαφική, οικονομική ή επεκτατική ιδεολογική πολιτική είναι σαρκική, στρατεύεται κατά της ανθρώπινης ζωής και ελευθερίας και είναι ενάντια στο θέλημα του αγαθού Θεού δημιουργού. Ο απόστολος Πέτρος έγραψε προς τους Εβραίους της διασποράς που είχαν επιστρέψει στον Ιησού την αιώνια ζωή και αληθινό θεό των πατέρων τους:

«Αγαπητοί, σας παρακαλώ ως ξένους και παρεπιδήμους, να απέχητε από των σαρκικών επιθυμιών, αίτινες στρατεύονται κατά της ψυχής, να έχητε καλήν την διαγωγήν σας μεταξύ των εθνών, ίνα ενώ σας καταλαλούσιν ως κακοποιούς, εκ των καλών έργων, όταν ίδωσιν αυτά, δοξάσωσι τον Θεόν εν τη ημέρα της επισκέψεως.» (1Πέτρ. 2:11-12)

Περισσότερα για τις επιπτώσεις του ιουδαϊκού μυστικισμού στην σύγχρονη ανθρώπινη κοινωνία διαβάζουμε στο εμπεριστατωμένο βιβλίο του εξαίρετου διανοητή Ισραήλ Σαχάκ «Εβραϊκή Ιστορία – Εβραϊκή Θρησκεία» απ’ όπου και παραθέτουμε κριτικό σχόλιο του Αμερικανού συγγραφέα Γκορ Βιντάλ (Gore Vidal).

«Τη στιγμή που ο μουσουλμανικός φονταμενταλισμός καταγγέλλεται στη Δύση, ο εβραϊκός παραμένει στο απυρόβλητο. Σ’ αυτό το έργο, το οποίο έχει υμνηθεί ενώ παράλληλα έχει προκαλέσει οξύτατες αντιπαραθέσεις, ο Ισραήλ Σαχάκ προβαίνει σε μια προκλητική μελέτη για την έκταση στην οποία το «κοσμικό» κράτος του Ισραήλ έχει διαμορφωθεί υπό την επίδραση θρησκευτικών ορθοδοξιών, οι οποίες έχουν δυνητικά θανατηφόρες συνέπειες. Μέσα από την μελέτη του Ταλμούδ και του ραβινικού δικαίου, ο Σαχάκ υποστηρίζει ότι οι ρίζες του εβραϊκού σωβινισμού και του θρησκευτικού φανατισμού θα πρέπει να κατανοηθούν άμεσα, προτού να είναι πολύ αργά. Είναι ο πιο πρόσφατος, αν όχι ο τελευταίος, των μεγάλων προφητών»

Ο Θεός είναι αγάπη, φεύγετε των μυστικιστικών θρησκευτικών ορθοδοξιών

Χριστός η ζωή ημών

  << Επιστροφή στην Αρχική σελίδα