Ο ήλιος σκοτισθήσεται και η σελήνη ου δώσει το φέγγος αυτής
Ο ήλιος σκοτισθήσεται και η σελήνη ου δώσει το φέγγος αυτής
Συγγραφή: Ζαφείρογλου Βασίλης (Οκτώβριος 2015)
Ο Ιησούς μιλούσε πάντα με παραβολές
Ο Ιησούς μιλούσε πάντα με παραβολές όπου έκρυβαν ένα βαθύ μήνυμα που ο Κύριος το απεκάλυπτε μόνο σ' αυτούς που Τον αγαπούσαν και ήθελαν να κάνουν το θέλημά Του. Μάλιστα τόνιζε με ιδιαίτερο τρόπο : «Ο έχων ώτα ακουέτω». (Ματθ. 13:9)
«Όστις γαρ έχει, δοθήσεται αυτώ και περισσευθήσεται, όστις δε ούκ έχει, και ο έχει αρθήσεται (θα αφαιρεθεί) απ’ αυτού». (Ματθ.13:12)
Όποιος λοιπόν είχε δεχτεί το Χριστό θα του δινόταν μεγαλύτερη συμμετοχή και κατανόηση στα μυστήρια της Βασιλείας του Θεού. Αντίθετα εκείνοι που δεν είχαν λάβει το Χριστό μέσα τους και για εκείνα που νόμιζαν ότι ξέρουν θα αποδεικνυόταν ότι δεν ήταν μέτοχοι της γνώσης του Θεού.
Πράγματι οι ευαγγελιστές γράφουν στα ευαγγέλια τους :
Ο έχων ώτα ακουέτω
Εκείνη την ημέρα εξήλθε ο Ιησούς από την οικία και καθόταν δίπλα στη λίμνη. Τότε συνάχτηκαν κοντά του πλήθη πολλά, ώστε αυτός αναγκάστηκε να μπει σε πλοίο και να καθίσει, και όλο το πλήθος είχε σταθεί στο γιαλό.
«Kαι ελάλησεν αυτοίς πολλά εν παραβολαίς λέγων, ιδού εξήλθεν ο σπείρων του σπείρειν…». (Ματθ. 13:1-9)
«Και προσελθόντες οι μαθηταί είπαν αυτώ, διατί εν παραβολαίς λαλείς αυτοίς; Ο δε αποκριθείς είπεν αυτοίς: Ότι υμίν δέδοται γνώναι τα μυστήρια της βασιλείας των ουρανών, εκείνοις δε ου δέδοται. Όστις γαρ έχει δοθήσεται αυτώ και περισσευθήσεται, όστις δε ουκ έχει, και ο έχει αρθήσεται (θα αφαιρεθεί) απ’ αυτού, δια τούτο εν παραβολαίς αυτοίς λαλώ, ότι βλέποντες ου βλέπουσιν και ακούοντες ουκ ακούουσιν ουδέ συνίουσιν (ουδέ νοούσι) (δες Ιωάν. 3:10-12, 33-36, και 16:25). Και αναπληρούται αυτοίς η προφητεία Ησαΐου η λέγουσα. Ακοή ακούσετε και ου μη συνήτε και βλέποντες βλέψετε και ου μη ίδετε επαχύνθη γαρ η καρδία του λαού τούτου (του Ισραήλ) και τοίς ώσιν βαρέως ήκουσαν και τους οφθαλμούς αυτών εκάμμυσαν (έκλεισαν) μήποτε ίδωσιν τοις οφθαλμοίς και τοις ώσιν ακούσωσιν και τη καρδία συνώσιν (καταλάβουν) και επιστρέψωσιν και ιάσομαι αυτούς. Υμών δε μακάριοι οι οφθαλμοί ότι βλέπουσιν και τα ώτα υμών ότι ακούουσιν. Αμήν γαρ λέγω υμίν ότι πολλοί προφήται και δίκαιοι επεθύμησαν ιδείν α βλέπετε και ούκ είδαν, και ακούσαι α ακούετε και ουκ ήκουσαν». (Ματθ. 13:10-17)
«Και τοιαύταις παραβολαίς πολλαίς ελάλει αυτοίς τον λόγον καθώς ηδύναντο ακούειν, χωρίς δε παραβολής ουκ ελάλει αυτοίς, κατ’ ιδίαν δε τοίς ιδίοις μαθηταίς επέλυεν πάντα». (Μαρκ. 4:33)
Οι νομικοί υπεύθυνοι για την αγνωσία του λαού Ισραήλ
«Ουαί υμίν τοίς νομικοίς (συνεργάτες των Φαρισαίων που δίδασκαν τον νόμο) ότι ήρατε (αφαιρέσατε) την κλείδα της γνώσεως , αυτοί ουκ εισήλθατε και τους εισερχομένους εκωλύσατε». (Λούκ. 11:52)
«Αποστελώ δε αυτούς προφήτας και αποστόλους και εξ αυτών αποκτενούσιν και διώξουσιν, ινα εκζητηθή το αίμα πάντων των προφητών το εκκεχυμένον από καταβολής κόσμου από της γενεάς ταύτης, από αίματος Άβελ έως αίματος Ζαχαρίου του απολομένου μεταξύ του θυσιαστηρίου και του οίκου, ναι λέγω υμίν εκζητηθήσεται από της γενεάς ταύτης. Ουαί υμίν τοις νομικοίς……….». (Λουκ. 11:49-51)
Οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι νομίζοντας ότι γνωρίζουν τα πάντα από το Νόμο και τους προφήτες μη έχοντας όμως μέσα τους το Πνεύμα του Χριστού συμπεριφέρονταν σαν νήπια που έχουν ανάγκη "γάλακτος" και έπαιρναν το λόγο του Θεού "κατά το γράμμα" και όχι "σύμφωνα με το Πνεύμα". Έδιναν σημασία στο επιφανειακό και σαρκικό και όχι στο βαθύτερο παραβολικό νόημα που μόνο το Πνεύμα του Χριστού μπορούσε να τους αποκαλύψει.
Όποιος έχει αυτιά για να ακούει ας ακούει.
O Ηλίας ο Θεσβίτης και o Ιωάννης ο βαπτιστής
Έτσι μετά την μεταμόρφωση του Ιησού οι μαθητές είπαν στον Ιησού: «Τι ούν οι γραμματείς λέγουσιν ότι Ηλίαν δεί ελθείν πρώτον; Ο δε αποκριθείς είπεν, Ηλίας μεν έρχεται και αποκαταστήσει πάντα. Λέγω δε υμίν ότι Ηλίας ήδη ήλθεν και ουκ έπέγνωσαν αυτόν αλλά εποίησαν εν αυτώ οσα ηθέλησαν, ούτω και ο υιός του ανθρώπου μέλλει πάσχειν υπ’ αυτών. Τότε συνήκαν οι μαθηταί ότι περί Ιωάννου του βαπτιστού είπεν αυτοίς». (Ματθ. 17:10-13)
«Ούτος (ο βαπτιστής) έστιν περί ου γέγραπται: Ιδού εγώ αποστέλλω τον άγγελον μου πρό προσώπου σου, ος κατασκευάσει την οδόν σου έμπροσθέν σου […] πάντες γαρ οι προφήται και ο νόμος έως Ιωάννου επροφήτευσαν και ει θέλετε δέξασθαι, ούτος έστιν Ηλίας ο μέλλων έρχεσθαι ο έχων ώτα ακουέτω». (Ματθ. 11:10-15)
Οι Φαρισαίοι είχαν διαβάσει πολύ σωστά στο προφήτη Μαλαχία :
«Και ιδού εγώ αποστελώ υμίν Ηλίαν τον Θεσβίτην, πριν η ελθείν την ημέραν Κυρίου την μεγάλην και επιφανή, ός αποκαταστήσει καρδίαν πατρός προς υιόν και καρδίαν ανθρώπου προς τον πλησίον αυτού, μη ελθών πατάξω την γην άρδην (την γην του Ισραήλ εκ θεμελίων)». (Μαλ. 4:5-6)
Ενώ οι Γραμματείς πολύ σωστά είχαν διαβάσει την προφητεία του Μαλαχία και ενώ νόμιζαν ότι είναι σοφοί, μωράνθηκαν γιατί δεν είχαν δεχτεί στη ζωή τους το Πνεύμα Αυτού που είχε γράψει αυτήν την προφητεία και που η αγάπη Του έφερε τον Γιο Του πάνω στο σταυρό του Γολγοθά.
Δυστυχώς πολλοί χριστιανοί των ημερών μας κινούμενοι από αυτό το ανώριμο και φαρισαϊκό πνεύμα της προβολής και της πρωτοκαθεδρίας επιμένουν να λένε ότι πριν τον Δεύτερο Ερχομό στις ημέρες μας θα έρθει ο Ηλίας με τον Μωυσή ή με τον Ενώχ ή με τον Ιωάννη τον απόστολο, αγνοώντας τα λόγια του Πνεύματος.
«Λέγω δε υμίν ότι Ηλίας ήδη ήλθεν και ουκ επέγνωσαν αυτόν αλλά εποίησαν εν αυτώ όσα ηθέλησαν. Ούτως και ο υιός του ανθρώπου μέλλει πάσχειν υπ’ αυτών. Τότε συνήκαν (κατάλαβαν) οι μαθηταί ότι περί Ιωάννου του βαπτιστού είπεν αυτοίς». (Ματθ. 17:12-13)
«Πάντες γαρ οι προφήται και ο νόμος έως Ιωάννου επροφήτευσαν και ει θέλετε δέξασθαι, αυτός έστιν Ηλίας ο μέλλων έρχεσθαι. Ο έχων ώτα ακουέτω». (Ματθ. 11:13-15)
Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής ήταν "ο Ηλίας που θα ερχόταν" σαν ένα δυνατό σημείο πριν την ημέρα του Κυρίου τη μεγάλη και επιφανή. Είναι πολύ σημαντικό να προσέχουμε τα συμφραζόμενα κάθε φορά που μια γραφή καταλήγει με τη φράση " Όποιος έχει αυτιά για να ακούει ας ακούει" γιατί ένα ιδιαίτερο πνευματικό νόημα υπάρχει εκεί.
Η ίδρυση του έθνους του Νέου Ισραήλ του Θεού
Ένα άλλο δυνατό σημάδι που έλαβε χώρα πριν την Ημέρα του Κυρίου τη μεγάλη και επιφανή ήταν η έκχυση του Πνεύματος του Αγίου την ημέρα της Πεντηκοστής κατά την οποία ημέρα έγινε η ίδρυση του έθνους του Νέου Ισραήλ του Θεού, που τώρα πια θα ήταν η Εκκλησία του Ιησού Χριστού και όχι "το κατά σάρκα Ισραήλ".
«[…] Και αγιάσω το όνομα μου το μέγα το βεβηλωθέν εν τοις έθνεσιν, ο εβεβηλώσατε εν μέσω αυτών και γνώσονται τα έθνη ότι εγώ ειμί Κύριος εν τώ αγιασθήναι με εν υμίν κατ’ οφθαλμοίς αυτών. Και λήψομαι υμάς εκ των εθνών και αθροίσω υμάς εκ πασών των γαιών (πληθ. της γης) και εισάξω υμάς εις την γήν υμών και ρανώ εφ’ υμάς καθαρόν ύδωρ και καθαρισθήσεσθε από πασών των ακαθαρσιών υμών και από πάντων των ειδώλων υμών και καθαριώ υμάς (βλ. Εβρ. 10:22-23).
«Και δώσω υμίν καρδίαν καινήν και πνεύμα καινόν δώσω εν υμίν και αφελώ την καρδίαν την λιθίνην εκ της σαρκός υμών και δώσω υμίν καρδίαν σαρκίνην και το πνεύμα μου δώσω εν υμίν και ποιήσω ίνα εν τοίς δικαιώμασι μου πορεύεσθε, και τα κρίματα μου φυλάξεσθε και ποιήσετε […] Και μνησθήσεσθε τας οδούς υμών τας πονηράς και τα επιτηδεύματα (τα έργα σας) τα μη αγαθά και προσοχθιείτε (θα καταληφθήτε από αηδία) κατά πρόσωπον αυτών εν ταίς ανομίαις υμών και επί τοις βδελύγμασιν αυτών. Ου δι’ υμάς εγώ ποιώ, λέγει Κύριος Κύριος, γνωστόν έσται υμίν». (Ιεζ. 36:22-32)
Πράγματι πενήντα ημέρες μετά την Ανάσταση του Ιησού ο Θεός έδωσε τα διαπιστευτήρια της ίδρυσης του νέου Έθνους και της Νέας Βασιλείας του Θεού. Οι "νέες γλώσσες" και η δύναμη του Πνεύματος που φύσηξε, πάνω σε εκείνο το μικρό πλήθος των μαθητών, ήταν η αρχή της εξουσίας και δύναμης με την οποία θα επικρατούσε τελικά η Βασιλεία του Θεού ενάντια σε εκείνο το έθνος που μαζί με τους άρχοντές του αρνήθηκαν και σταύρωσαν τον Κύριο και Βασιλιά της Δόξης.
Με διαφορετικά λόγια ο προφήτης Ιωήλ προφήτεψε για το ίδιο γεγονός (βλ. Ιωήλ 2:28-32).
Αυτές οι προφητείες τόσο του Ιεζεκιήλ για την ίδρυση "του έθνους του Νέου Ισραήλ" όσο και του Ιωήλ εκπληρώθηκαν την ημέρα της Πεντηκοστής όπως περιγράφει ο Λουκάς στις Πράξεις των Αποστόλων.
«Και εν τω συμπληρούσθαι την ημέραν της πεντηκοστής ήσαν πάντες ομού επι το αυτό ]…] και επλήσθησαν πάντες πνεύματος αγίου και ήρξαντο λαλείν ετέραις γλώσσαις καθώς το πνεύμα εδίδου αποφθέγγεσθαι αυτοίς. Ήσαν δε εις Ιερουσαλήμ κατοικούντες Ιουδαίοι άνδρες ευλαβείς από παντός έθνους των υπό τον ουρανόν […] εξίσταντο δε και εθαύμαζαν λέγοντες, ούχ ιδού άπαντες ούτοι εισιν οι λαλούντες Γαλιλαίοι; και πώς ημείς ακούομεν έκαστος τη ιδία διαλέκτω ημών εν η εγεννήθημεν; Πάρθοι και Μήδοι και Ελαμίται και οι κατοικούντες τηνΜεσοποταμίαν, Ιουδαίαν τε και Καπαδοκίαν, Πόντον και την Ασίαν, Φρυγίαν τε και Παμφυλίαν, Αίγυπτον, και τα μέρη της Λιβύης της κατά Κυρήνην, και οι επιδημούντες Ρωμαίοι, Ιουδαίοι και προσήλυτοι, Κρήτες και Άραβες, ακούομεν λαλούντων αυτών ταίς ημετέραις γλώσσαις τα μεγαλεία του Θεού…». (Πράξ. 2:1-13)
Σωθείτε από τη γενιά αυτήν τη διεστραμμένη
Ο Ιησούς Χριστός και οι απόστολοί Του πλήρεις Πνεύματος Αγίου προφήτεψαν από την μια τον ερχομό της Βασιλείας του Θεού και από την άλλη την οργή του Θεού πάνω στους ασεβείς και απειθείς Εβραίους εκείνης της "διεστραμμένης γενιάς".
Ο Πέτρος στεκόμενος μπροστά στο έκπληκτο πλήθος που ήταν συγκεντρωμένο μπροστά στους μαθητές την ημέρα της Πεντηκοστής έκραξε :
«[…] αλλά τούτο έστιν το ειρημένον δια του προφήτου Ιωήλ. Και έσται εν ταίς εσχάταις ημέραις, λέγει ο Θεός εκχεώ από τού πνεύματος μου επί πάσαν σάρκα και προφητεύσουσιν οι υιοί υμών και οι θυγατέρες υμών και οι νεανίσκοι υμών και αι θυγατέρες υμών και οι νεανίσκοι υμών οράσεις όψονται και οι πρεσβύτεροι υμών ενυπνίοις ενυπνιασθήσονται και γε επι τους δούλους μου και επι τας δούλας μου εν ταίς ημέραις εκείναις εκχεώ από του πνευματός μου και προφητεύσουσιν και δώσω τέρατα εν τώ ουρανώ άνω και σημεία επί της γής κάτω, αίμα και πύρ και ατμίδα καπνού ο ήλιος μεταστραφήσεται εις σκότος και η σελήνη εις αίμα πρίν ελθείν ημέραν Kυρίου την μεγάλην και επιφανή και έσται πάς ος αν επικαλέσηται το όνομα Κυρίου σωθήσεται». (Πράξ. 2:14-21)
Όταν άκουσαν, λοιπόν, ένιωσαν κατάνυξη στην καρδιά και είπαν προς τον Πέτρο και προς τους υπόλοιπους αποστόλους: «Τι να κάνουμε, άντρες αδελφοί;». Ο Πέτρος τότε λέει προς αυτούς: «Μετανοήσατε και βαπτισθήτω έκαστος υμών επί τώ ονόματι Ιησού Χριστού εις άφεσιν των αμαρτιών υμών και λήμψεσθε την δωρεάν του αγίου πνεύματος υμίν γαρ έστιν η επαγγελία και τοίς τέκνοις υμών και πάσιν τοίς εις μακράν, όσους αν προσκαλέσηται Κύριος ο Θεός ημών. Ετέροις τε λόγοις πλείοσιν διεμαρτύρατο και παρεκάλει αυτούς λέγων, Σώθητε από της γενεάς της σκολιάς ταύτης». (Πράξ. 2:37-40)
Οι δύο συκιές
Από τη συκιά λοιπόν μάθετε την παραβολή
Ο Ιησούς Χριστός στη διάρκεια της διακονίας Του λίγο πριν της σύλληψη Του από τους Γραμματείς και Φαρισαίους βρέθηκε για δεύτερη φορά στο Ναό, όπου διαπίστωσε την ακαρπία της διακονίας των Γραμματέων και Φαρισαίων. Τότε καταράστηκε μια συκιά που συνάντησε στο δρόμο του (Ματθ. 21:12-22).
«Και καταλιπών αυτούς εξήλθεν έξω της πόλεως εις Βηθανίαν και ηυλίσθη εκεί. Πρωΐ δε επανάγων εις τηνπόλιν επείνασεν και ιδών συκήν μίαν επι τη οδού ήλθεν επ’ αυτήν και ουδέν εύρεν εν αυτή ει μη φύλλα μόνον και λέγει αυτή, μηκέτι εκ σού καρπός γένηται εις τον αιώνα. Και εξηράνθη παραχρήμα η συκή. Και ιδόντες οι μαθηταί εθαύμασαν λέγοντες , Πώς παραχρήμα εξηράνθη η συκή; […] και πάντα όσα αν αιτήσετε εν τη προσευχή πιστεύοντες λήμψεσθε». (Ματθ. 21:19-22)
«Από δε της συκής μάθετε τηνπαραβολήν. Όταν ήδη ο κλάδος αυτής γένηται απαλός και τα φύλλα εκφύη, γινώσκετε ότι εγγύς το θέρος. Ούτως και υμείς όταν ίδετε πάντα ταύτα, γινώσκετε ότι εγγύς έστιν επι θύραις. Αμήν λέγω υμίν ότι ου μη παρέλθη η γενεά αύτη έως αν πάντα ταύτα γένηται, ο ουρανός και η γή παρελεύσεται, οι δε λόγοι μου ου μη παρέλθωσιν». (Ματθ.24:32-35)
Αξίζει να σταθούμε στα παραπάνω λόγια του Ιησού, «Από τη συκιά, λοιπόν, μάθετε την παραβολή. Όταν ήδη το κλαδί της γίνει απαλό και τα φύλλα ξεφυτρώνουν, γνωρίζετε ότι είναι κοντά το θέρος».
Από τη μιά βλέπουμε τον Ιησού να καταριέται την άκαρπη συκιά και να διατάζει να μην κάνει καρπούς "εις τον αιώνα" και από την άλλη λίγες μέρες αργότερα μιλάει για μια άλλη συκιά που το κλαδί της θα γίνει απαλό και θα ξεφυτρώσουν φύλλα.
Είναι αδύνατον ο Ιησούς να φάσκει και να αντιφάσκει στα λόγια Του.
Καταράστηκε το άκαρπο νομικίστικο σύστημα των Γραμματέων και Φαρισαίων που συμβόλιζε η άκαρπη συκιά. Έδωσε ελπίδα στους μαθητές Του με την νέα συκιά που θα σηκωνόταν στις ημέρες τους. Αυτή η νέα συκιά ήταν "το έθνος το οποίο θα έφερνε καρπούς στον καιρό του". Ήταν "η Εκκλησία του Ιησού Χριστού" η νέα συκιά που την ανέδειξε και την στήριξε με το Πνεύμα Του ο Θεός του Ισραήλ την ημέρα της Πεντηκοστής.
Καμιά σχέση δεν έχει η ίδρυση του κράτους του Ισραήλ το 1948 με την συκιά που θα βλάστανε και θα έδινε φύλλα. Άλλωστε ο Ιησούς προσδιόρισε ότι αυτό θα λάμβανε χώρα στις ημέρες των αποστόλων, δηλαδή στη δική τους γενιά. Σε εκείνη τη γενιά θα ερχόταν το θέρος, δηλαδή η συντέλεια του αιώνα του "γράμματος του Νόμου" που δεν έφερε καρπό και την τελειότητα.
Ο Ησαΐας προείπε:
«Οι ερχόμενοι, τέκνα Ιακώβ, βλαστήσει και εξανθήσει Ισραήλ, και εμπλησθήσεται η οικουμένη του καρπού αυτού.» (27:6, Ο')
«Εις την μέλλουσαν να ακολουθήση γενεάν, τέκνα του πνευματικού Ιακώβ θα βλαστήσουν, τα τέκνα του νέου Ισραήλ θα ανθίσουν και η οικουμένη θα γεμίσει από του καρπούς των τέκνων αυτών.» (Ερμηνευτική απόδοση Ιωάν.Θ. Κολιτσάρα)
Ο ήλιος θα σκοτεινιάσει και η σελήνη δε θα δώσει το φεγγοβόλημά της
Δυστυχώς πολλοί χριστιανοί κήρυκες θέλοντας να είναι προφήτες μετά Χριστόν επιμένουν στην ανωριμότητα και την πλάνη με την οποία οδηγούν τα παιδιά του Θεού στην ψεύτικη προσμονή και ερμηνεία προφητειών «κατά το γράμμα» και όχι με τον τρόπο που ο Ιησούς εξηγούσε όλες τις παραβολές στους μαθητές Του.
«Ευθέως δε μετά την θλίψιν των ημερών εκείνων ο ήλιος σκοτισθήσεται και η σελήνη ου δώσει το φέγγος αυτής και οι αστέρες πεσούνται από του ουρανού και οι δυνάμεις των ουρανών σαλευθήσονται. Και τότε φανήσεται το σημείον του υιού του ανθρώπου εν ουρανώ και τότε κόψονται πάσαι αι φυλαί της γης και όψονται τον υιόν του ανθρώπου ερχόμενον επι των νεφελών του ουρανού μετά δυνάμεως και δόξης πολλής και αποστελεί τους αγγέλους αυτού μετά σάλπιγγος μεγάλης και επισυνάξουσιν τους εκλεκτούς αυτού εκ των τεσσάρων ανέμων απ’ άκρων ουρανών έως άκρων αυτών.» (Ματθ. 24:29-35)
Άραγε όταν ο Ιησούς είπε ότι: "ο ήλιος θα σκοτεινιάσει και η σελήνη δε θα δώσει το φεγγοβόλημά της, και οι αστέρες θα πέσουν από τον ουρανό και οι δυνάμεις των ουρανών θα σαλευτούν" εννοούσε ότι θα γινόταν μια έκλειψη ηλίου ταυτόχρονα με μια έκλειψη σελήνης και θα έπεφταν τα αστέρια από τον ουρανό;
Μέσα στην Παλαιά Διαθήκη αρκετές φορές συναντούμε αυτές τις τρομερές εικόνες, όπου ο ήλιος σκοτεινιάζει, η σελήνη δεν λάμπει και τα αστέρια του ουρανού πέφτουν.
Άραγε αυτό σημαίνει ότι στη διάρκεια της Παλαιάς Διαθήκης καταστράφηκε πολλές φορές το Σύμπαν;
Μήπως συνέβη τελικά πολλές φορές "το τέλος του κόσμου";
Τότε κανείς μας δεν θα υπήρχε μετά από τέτοια ολοσχερή και συντριπτική καταστροφή. Θα αναφέρω μερικές από αυτές τις «παγκόσμιες καταστροφές»!!! που προφητεύτηκαν με το Πνεύμα του Θεού από τους προφήτες.
Αυτή η αλλαγή συνέβαινε στην Παλαιά Διαθήκη κάθε φορά που ο Θεός είχε αποφασίσει να καταργήσει μια βασιλεία και στη θέση της να υψώσει μια νέα βασιλεία. Ο Θεός έκρινε και καταργούσε μια βασιλεία όταν οι άρχοντες αυτής της βασιλείας γίνονταν πολύ σκληροί και ανήλεοι και έπαιρναν τη θέση του Θεού απαιτώντας υπακοή και λατρεία. Έτσι βλέπουμε να γκρεμίζεται η βασιλεία της Βαβυλώνας και τη θέση της να παίρνει η βασιλεία των Μηδοπερσών.
Ο προφήτης Ησαΐας προφήτεψε για την καταστροφή της Βαβυλώνας από τους Μήδους:
«Ιδού γαρ ημέρα Κυρίου έρχεται ανίατος θυμού και οργής θείναι (για να κάνει) την οικουμένην έρημον και τους αμαρτωλούς απολέσαι εξ αυτής. Οι γαρ αστέρες του ουρανού και ο Ωρίων και πάς ο κόσμος του ουρανού το φώς ου δώσουσι και σκοτισθήσεται του ηλίου ανατέλλοντος και η σελήνη ου δώσει το φώς αυτής. Και εντελούμαι τη οικουμένη όλη κακά και τοις ασεβέσι τας αμαρτίας αυτών και απολώ ύβριν ανόμων και ύβριν υπερηφάνων ταπεινώσω». (Ησ. 13:9-11)
«Ο γαρ ουρανός θυμωθήσεται και η γη σεισθήσεται εκ των θεμελίων αυτής δια θυμόν οργής Κυρίου Σαβαώθ εν τη ημέρα η αν επέλθη ο θυμός αυτού. Ιδού επεγείρω υμίν τους Μήδους, οι αργύριον ου λογίζονται, ουδέ χρυσίου χρείαν έχουσι. Τοξεύματα νεανίσκων συντρίψουσι και τα τέκνα υμών ου μη ελεήσωσιν, ουδέ επι τοις τέκνοις σου φείσονται οι οφθαλμοί αυτών. Και έσται Βαβυλών, η καλείται ένδοξος από βασιλέως Χαλδαίων, ον τρόπον κατέστρεψε ο Θεός Σόδομα και Γόμορρα». (Ησ. 13:13, 17-19).
Με ανάλογο τρόπο μιλάει ο Θεός για την καταστροφή που υπέστη ο αιγυπτιακός στρατός του Φαραώ Νεχαώ από τους Βαβυλώνιους στη Χαρκεμίς.
«Και εγένετο εν τω ενδεκάτω ετει εν τω δωδεκάτω μηνί μιά τού μηνός εγένετο λόγος κυρίου πρός με λέγων: Υιέ ανθρώπου λαβέ θρήνον επί Φαραώ βασιλέα Αιγύπτου και ερείς αυτώ λέοντι εθνών ωμοιώθης και σύ ως δράκων ο εν τη θαλάσση και εκεράτιζες τοις ποταμοίς σου και ετάρασσες ύδωρ τοίς ποσίν σου και κατεπάτης τους ποταμούς σου» .(Ιεζ. 32:1-2)
«Και κατακαλύψω (με καπνό) εν τω σβεσθήναι σε (όταν σε σβήσω) ουρανόν και συσκοτάσω τα άστρα αυτού, ήλιον εν νεφέλη καλύψω, και σελήνη ου μη φάνη το φως αυτής. Πάντα τα φαίνοντα φως εν τω ουρανώ συσκοτάσουσιν επι σε, και δώσω σκότος επι την γην σου λέγει Κύριος Κύριος. Και παροργιώ (θα παροργίσω) καρδίαν πολλών λαών ηνίκα (όταν) αν άγω αιχμαλωσίαν σου εις τα έθνη, εις γην ην ουκ έγνως». (Ιεζ. 32:7-9)
«Ότι τάδε λέγει Κύριος Κύριος, ρομφαία βασιλέως Βαβυλώνος ήξει σοι, εν μαχαίραις γιγάντων (ισχυρών) και καταβαλώ την ισχύν σου, λοιμοί από εθνών πάντες (ισχυροί θανατηφόροι πολεμιστές, από τα έθνη) και απολούσι την ύβριν Αιγύπτου (θα καταβάλουν την αλαζονεία της Αιγύπτου) και συντριβήσεται πάσα η ισχύς αυτής». (Ιεζ. 32:11-12)
«Ο λόγος τού Κυρίου, που έγινε στον προφήτη Ιερεμία, ενάντια στην Αίγυπτο, ενάντια στη δύναμη του Φαραώ-νεχαώ, βασιλιά της Αιγύπτου, που ήταν κοντά στον ποταμό Ευφράτη, στη Χαρκεμίς, που την πάταξε ο Ναβουχοδονόσορας, ο βασιλιάς της Βαβυλώνας, στον τέταρτο χρόνο τού Ιωακείμ, γιου τού Ιωσία, του βασιλιά τού Ιούδα». (Ιερ.46:1-2 [Φίλος])
Επομένως όταν ο προφήτης Ιεζεκιήλ είπε "Και όταν σε σβήσω, θα σκεπάσω ολόγυρα τον ουρανό, και θα σκοτεινιάσω τα αστέρια του· θα σκεπάσω ολόγυρα τον ήλιο με σύννεφο, και το φεγγάρι δεν θα φέγγει στο φως του. Θα σκοτεινιάσω επάνω σου όλους τούς λαμπερούς φωστήρες τού ουρανού και θα βάλω σκοτάδι επάνω στη γη σου" δεν μιλούσε για την καταστροφή του σύμπαντος, ούτε "για ματωμένα φεγγάρια" που προκύπτουν από ολική έκλειψη τόσο του ηλίου όσο και της σελήνης, αλλά για την καταστροφή της Αιγύπτου. (32:7-9)
Ο Ησαΐας και πάλι προφητεύει για την καταστροφή των εθνών γύρω από το Ισραήλ.
«Προσαγάγετε (πλησιάστε) έθνη και ακούσατε άρχοντες ακουσάτω η γη και οι εν αυτή, η οικουμένη και ο λαός ο εν αυτή, διότι θυμός κυρίου επί πάντα τα έθνη και οργή επί τον αριθμόν αυτών του απολέσαι αυτούς και παραδούναι αυτούς εις σφαγήν. Οι δε τραυματίαι αυτών ριφήσονται (θα ριφθούν) και οι νεκροί και αναβήσεται αυτών η οσμή και βραχύσεται (θα βραχούν) τα όρη από του αίματος αυτών. Και τακήσονται (θα λυώσουν) πάσαι αι δυνάμεις των ουρανών και ελιγήσεται (θα περιτυλιχθή) ο ουρανός ως βιβλίον και πάντα τα άστρα πεσείται ως φύλλα εξ αμπέλου και ως πίπτει φύλλα από συκής. Εμεθύσθη η μάχαιρα μου εν τω ουρανώ , ιδού επι την Ιδουμαίαν καταβήσεται και επι τον λαόν της απωλείας μετά κρίσεως. Η μάχαιρα του Κυρίου ενεπλήσθη αίματος , επαχύνθη από στέατος (λίπος) αρνών και από στεατος τράγων και κριών, ότι θυσία τω Κυρίω εν Βοσόρ και σφαγή μεγάλη εν τη Ιδουμαία». (34:1-6)
Οι αστέρες
«Και οι συνιέντες εκλάμψουσιν ως η λαμπρότης του στερεώματος και απο των δικαίων των πολλών ως οι αστέρες εις τους αιώνας και έτι». (Δαν. 12:3 Θεοδ.)
«Και κατά την ώραν εκείνην παρελεύσεται Μιχαήλ ο άγγελος ο μέγας ο εστηκώς επι τους υιούς του λαού σου εκείνη η ημέρα θλίψεως οία ουκ εγενήθη αφ' ου εγενήθησαν (οι Ισραηλίτες) έως της ημέρας εκείνης και εν εκείνη τη ημέρα υψωθήσεται πας ο λαός ος αν ευρεθή εγγεγραμμένος εν τω βιβλίω και πολλοί των καθευδόντων εν τω πλάτει της γης αναστήσονται οι μεν εις ζωήν αιώνιον οι δε εις ονειδισμόν οι δε εις διασποράν και αισχύνην αιώνιον. Και οι συνιέντες φανούσιν ως φωστήρες του ουρανού και οι κατισχύοντες τους λόγους μου ωσεί τα άστρα του ουρανού εις τον αιώνα του αιώνος και συ Δανιήλ κάλυψον τα προστάγματα και σφράγισαι το βιβλίον έως καιρού συντελείας έως αν απομανώσιν οι πολλοί και πλησθή η γη αδικίας». (Δαν. 12:1-4 Ο΄)
Σε αντίθεση με τα λόγια του Ιησού όπου είπε ότι "οι αστέρες θα πέσουν από τον ουρανό και οι δυνάμεις των ουρανών θα σαλευτούν" ο Δανιήλ γράφει ότι "αυτοί που θα εννοήσουν θα ακτινοβολήσουν όπως η λαμπρότητα του στερεώματος και αυτοί που θα νικήσουν όπως τα αστέρια εις τους αιώνες και πιο πέρα". Επομένως από τις δύο αυτές γραφές καταλαβαίνουμε ότι με παραβολικό λόγο τόσο ο Ιησούς όσο και ο Δανιήλ μιλούν για μια μεγάλη αλλαγή που έγινε στον πνευματικό ουρανό και όχι στον φυσικό ουρανό. Μόνο που αυτή τη φορά θα έσβηνε «ο ήλιος» και «η σελήνη» της βασιλείας του σαρκικού Ισραήλ και θα έπεφταν τα σβησμένα αστέρια από τον ουρανό και νέα αστέρια του πνευματικού Ισραήλ θα ακτινοβολούσαν.
Ο Θεός είχε προορίσει το Ισραήλ να είναι "το άγιο έθνος" και "το βασίλειο ιεράτευμα" εφ’ όσον έδειχναν υπακοή (Λευιτ. κεφ. 26), θα ήταν η βασιλεία που θα δέσποζε για πάντα πάνω από όλα τα έθνη με σκοπό να εξαγγείλουν τις αρετές του Θεού και να οδηγήσουν πρώτα τους εαυτούς τους και μετά όλα τα έθνη στη μετάνοια μέσω του υπεσχημένου δια των προφητών Μεσσία.
Δυστυχώς όμως οι άρχοντες του Ισραήλ πολλές φορές αποστάτησαν από το Θεό και στράφηκαν στα είδωλα. "Αυτοί οι αστέρες" έπρεπε να λάμπουν ώστε να φωτίζουν να περιπατεί ο λαός του Θεού μέσα "στις σκιές του Νόμου" μέχρι να έρθει "Το Φως το Αληθινό", που ήταν ο Κύριος μας ο Ιησούς Χριστός, που θα φώτιζε κάθε άνθρωπο που έρχεται στον κόσμο. Αποκορύφωμα της αποστασίας "αυτών των αστέρων" ήταν να οδηγήσουν τον λαό να αρνηθούν τον αληθινό Βασιλιά και Σωτήρα τους. Έτσι όταν και αυτός ακόμα ο ειδωλολάτρης διοικητής της Ιουδαίας, ο Πιλάτος, είπε στους Εβραίους "Ιδού ο Βασιλεύς σας" αυτοί γεμάτοι πικρή χολή και μίσος για το «Φως» είπαν "Εμείς έναν βασιλιά έχουμε τον Καίσαρα". (Ιωάν. 19:15)
Τα παραπάνω εδάφια φαίνεται να προμηνύουν κάποια συνταρακτικά γεγονότα. Για τους περισσότερους χριστιανούς η προφητεία αυτή ερμηνεύεται σαν το τέλος του κόσμου και την καταστροφή όλου του σύμπαντος. Μάλιστα "σπουδαίοι ποιμένες και ψευδοπροφήτες" που εκμεταλλεύονται την άγνοια και την ανωριμότητα των ποιμνίων τους «ξεσκίζουν τις σάρκες του λαού του Θεού (Μιχ. 3:2)» απομυζώντας τεράστια ποσά για το δικό τους όφελος αλλά και την υποστήριξη του κράτους του Ισραήλ, ώστε να γίνει το κράτος που θα επικρατήσει στη Μέση Ανατολή ακόμα και με ανορθόδοξους και ανήλεους αιματοβαμμένους πολέμους.
Έτσι ποιμένες όπως ο John Hagee, ο Jonathan Cahn, ο Irvin Baxter, όπως και πολλοί σύγχρονοι Έλληνες κήρυκες υποστηρίζουν ότι το φαινόμενο "των τεσσάρων ματωμένων φεγγαριών" είναι το φαινόμενο που θα σημάνει την σύναξη όλων των Εβραίων στο Ισραήλ, τον Δεύτερο Ερχομό του Χριστού και την καταστροφή του κόσμου.
Είναι πράγματι όμως αυτό το αληθινό μήνυμα του Ιησού Χριστού, που το φανέρωσε στους πρώτους αποστόλους ή κάποιο άλλο σοβαρό μήνυμα κρύβεται και σε ποιούς άραγε απευθύνεται;
Πρώτα από όλα πρέπει να σκεφτούμε ότι το ακροατήριο στο οποίο απευθυνόταν ο Ιησούς ήταν οι μαθητές του και οι Ιουδαίοι που κατοικούσαν εκείνες τις ημέρες την Ιερουσαλήμ και την Ιουδαία.
Οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι ήταν «ο ήλιος», «η σελήνη» και «οι αστέρες» όπου στρέφονταν ο λαός για πνευματική τροφή και για να καταλάβουν τους χρόνους και τους καιρούς του ερχομού του Μεσσία.
Οι Φαρισαίοι κρυφά μνημεία
«Ουαί υμίν τοις Φαρισαίοις, ότι αγαπάτε την πρωτοκαθεδρίαν εν ταις συναγωγαίς και τους ασπασμούς εν ταις αγοραίς. Ουαί υμίν ότι εστέ ως τα μνημεία τα άδηλα (που δεν φαίνονται) και οι άνθρωποι οι περιπατούντες επάνω ουκ οίδασι (δεν το γνωρίζουν [με αποτέλεσμα να μολύνονται])». (Λουκ. 11:43-44)
«Ουαί υμίν ότι οικοδομείτε τα μνημεία των προφητών, οι δε πατέρες υμών απέκτειναν αυτούς, άρα μάρτυρες έστε και συνευδοκείτε τοις έργοις των πατέρων υμών , ότι αυτοί μεν απέκτειναν αυτούς, υμείς δε οικοδομείτε , δια τούτο και η σοφία του Θεού είπεν: Αποστελώ εις αυτούς προφήτας και αποστόλους, και εξ’ αυτών αποκτενούσιν και διώξουσιν, ινα εκζητηθή το αίμα πάντων των προφητών το εκκεχυμένον από καταβολής κόσμου από της γενεάς ταύτης, από αίματος Άβελ έως αίματος Ζαχαρίου του απολομένου μεταξύ του θυσιαστηρίου και του οίκου. Ναι λέγω υμίν, εκζητηθήσεται από της γενεάς ταύτης. Ουαί υμίν τοις νομικοίς ότι ήρατε την κλείδα της γνώσεως αυτοί ουκ εισήλθατε και τους εισερχομένους εκωλύσατε». (Λουκ. 11:47-52)
Κρίση στον κατά σάρκα Ισραήλ και μεταβίβαση της βασιλείας του Θεού στο Νέο Ισραήλ
«Οι δε γεωργοί ιδόντες τον υιόν είπον εν εαυτοίς, ούτος έστιν ο κληρονόμος δεύτε αποκτείνωμεν αυτόν και σχώμεν την κληρονομίαν αυτού και λαβόντες αυτόν εξέβαλον έξω του αμπελώνος και απέκτειναν. Όταν ουν έλθη ο Κύριος του αμπελώνος, τι ποιήσει τοις γεωργοις εκείνοις; Λέγουσιν αυτώ, κακούς κακώς απολέσει αυτούς και τον αμπελώνα εκδώσεται άλλοις γεωργοις, οίτινες αποδώσουσιν αυτώ τους καρπούς εν τοις καιροίς αυτών.
Λέγει αυτοίς ο Ιησούς , ουδέποτε ανέγνωτε εν ταις γραφαίς: Λίθον ον απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες, ούτος εγενήθη εις κεφαλήν γωνίας, παρά Κυρίου εγένετο αύτη και έστιν θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών. Δια τούτο λέγω υμίν αρθήσεται αφ’ υμών η βασιλεία του θεού και δοθήσεται έθνει ποιούντι τους καρπούς αυτής. Και ο πεσών επι τον λίθον τούτον συνθλασθήσεται, εφ’ ον δ’ αν πέση λικμήσει αυτόν. Και ακούσαντες οι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι τας παραβολάς αυτού έγνωσαν ότι περί αυτών λέγει και ζητούντες αυτόν κρατήσαι εφοβήθησαν τους όχλους, επεί εις προφήτην αυτόν είχαν.» (Ματθ. 21:38-45)
Λικμάω =λιχνίζω, χωρίζω τον σίτον από το άχυρον δια λικμήσεως // Διασκορπίζω ως άχυρον. (Λεξ. Σταματάκου).
Ο Ιησούς προσδιόρισε και προειδοποίησε ότι οι Γραμματείς και Φαρισαίοι ήταν αυτοί που θα σκότωναν τον Γιο του Κυρίου του αμπελώνα και σαν συνέπεια θα αφαιρούνταν η βασιλεία από αυτούς και θα δινόταν σε "άλλο έθνος". Έχοντας σαν βάση τον προφητικό λόγο για να γίνει αυτή ή αλλαγή της βασιλείας θα έπρεπε να γίνουν τα λόγια του Προφήτη Ιησού Χριστού "ο ήλιος θα σκοτεινιάσει και η σελήνη δε θα δώσει το φεγγοβόλημά της και οι αστέρες θα πέσουν από τον ουρανό και οι δυνάμεις των ουρανών θα σαλευτούν ".
Μάλιστα πολύ καθαρά ο Ιησούς προσδιόρισε τη χρονική περίοδο κατά την οποία θα εκπληρώνονταν αυτά τα γεγονότα.
Ο ουρανός και η γη θα παρέλθουν
«Από δε της συκής μάθετε την παραβολήν, όταν ήδη ο κλάδος αυτής γένηται απαλός και τα φύλλα εκφύη γινώσκετε ότι εγγύς το θέρος, ούτως και υμείς, όταν ίδετε πάντα ταύτα, γινώσκετε ότι εγγύς έστιν επι θύραις. Αμήν λέγω υμίν ότι ου μη παρέλθη η γενεά αύτη έως αν πάντα ταύτα γένηται. Ο ουρανός και η γη παρελεύσεται, οι λόγοι μου ου μη παρέλθωσιν». (Ματθ.24:32-35)
«Μη νομίσητε ότι ήλθον καταλύσαι τον νόμον η τους προφήτας, ουκ ήλθον καταλύσαι αλλά πληρώσαι. Αμήν γαρ λέγω υμίν, έως αν παρέλθη ο ουρανός και η γη, ιώτα εν η μία κεραία ου μη παρέλθη από του νόμου έως αν πάντα γένηται». (Ματθ.5:17-18)
Πολύ ξεκάθαρα λοιπόν ο Κύριος είπε ότι ο ουρανός και η γη θα παρέλθουν στη δική τους γενιά. Μάλιστα τονίζει ότι θα συμβούν όλα αυτά τα κατά τ΄άλλα "κοσμοϊστορικά γεγονότα" στη γενιά των αποστόλων.
Κάποιος θα προλάβει να πει τι είναι αυτά που λες αδελφέ. Ποτέ δεν συνέβη αυτή η καταστροφή του ουρανού και της γης. Πράγματι θα συμφωνήσω μαζί σας ότι δεν καταστράφηκε στη γενιά των αποστόλων ο ουρανός και η γη. Από την άλλη όμως θα μου επιτρέψετε να υπερασπιστώ τα λόγια του Ιησού Χριστού και να υποστηρίξω τα λόγια του Ιησού "Ο ουρανός και η γη θα παρέλθουν, οι λόγοι μου όμως δε θα παρέλθουν".
Σίγουρα τα λόγια Του διακήρυτταν ότι "Ο ουρανός και η γη θα παρέλθουν".
Αυτά τα λόγια δεν τα είπε ένας από τους μεγάλους ή τους μικρούς προφήτες αλλά τα είπε ο Προφήτης, ο Κύριος μας ο Ιησούς Χριστός.
«Μετανοήσατε ουν και επιστρέψατε εις το εξαλειφθήναι υμών τας αμαρτίας, όπως αν έλθωσιν καιροί αναψύξεως από προσώπου του Κυρίου και αποστείλη τον προκεχειρισμένον (προκαθορισμένος) υμίν Χριστόν Ιησούν, ον δει ουρανόν μεν δέξασθαι άχρι χρόνων αποκαταστάσεως πάντων ων ελάλησεν ο Θεός δια στόματος των αγίων απ’ αιώνος προφητών. Μωυσής μεν είπεν ότι προφήτην υμίν αναστήσει Κύριος ο Θεός υμών εκ των αδελφών υμών ως εμέ, αυτού ακούσεσθε κατά πάντα όσα αν λαλήση προς υμάς, έσται δε πάσα ψυχή ήτις εάν μη ακούση του προφήτου εκείνου εξολοθρευθήσεται εκ του λαού .Και πάντες δε οι προφήται από Σαμουήλ και των καθεξής όσοι ελάλησαν και κατήγγειλαν τας ημέρας ταύτας». (Πράξ. 3:19-24)
Ο Κύριος λοιπόν είναι ο Προφήτης που ο Θεός «δεν του δίνει το Πνεύμα με μέτρο (Ιωάν. 3:34)» όπως στους άλλους προφήτες.
Πράγματι τόσο οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης όσο και ο Προφήτης και Βασιλιάς Ιησούς Χριστός μαζί με μαθητές Του, που ήταν δούλοι Του και προφήτεψαν με το Πνεύμα που στάλθηκε επάνω τους “τις έσχατες ημέρες” λίγο πριν την μεγάλη και επιφανή ημέρα του Κυρίου. (Ιωήλ β:28-32, Πράξεις β:17-19, Ματθ. κγ:34-38)
Ας αφήσουμε το λόγο του Θεού να μας οδηγήσει με το Πνεύμα του στην εξήγηση των λόγων Του.
«Άκουε ουρανέ και ενωτίζου γη, ότι Κύριος ελάλησεν.
Υιούς εγέννησα και ύψωσα αυτοί δε με ηθέτησαν.
Έγνω βούς τον κτησάμενον (το αφεντικό του) και όνος την φάτνην του κυρίου αυτού.
Ισραήλ δε με ουκ έγνω και ο λαός μου ου συνήκεν.
Ουαί έθνος αμαρτωλόν, λαός πλήρης αμαρτιών, σπέρμα πονηρόν , υιοί άνομοι, εγκαταλίπατετον Κύριον και παρωργίσατε τον Άγιον του Ισραήλ». (Ησαΐας 1:2-4)
«Ακούσατε λόγον Κυρίου, άρχοντες Σοδόμων, προσέχετε νόμον Θεού λαός Γομόρρας. Τι μοι πλήθος των θυσιών υμών, λέγει Κύριος πλήρης ειμί ολοκαυτωμάτων κριών και στέαρ αρνών και αίμα ταύρων και τράγων ου βούλομαι, ουδέ αν έρχησθε οφθήναι μοι, τις γαρ εξεζήτησε ταύτα εκ των χειρών υμών; Πατείν την αυλήν μου ου προσθήσεσθαι (δεν θα σας επιτρέψω)» (Ησαΐας 1:10-12).
Άκουε ουρανέ [...] άρχοντες των Σοδόμων
Και ενωτίζου γη [...] λαέ των Γομόρρων
Φαίνεται πολύ καθαρά από τα παραπάνω εδάφια ότι "οι άρχοντες" παραβολικά είναι "ο ουρανός" και "ο λαός" είναι "η γη".
«Διαμαρτύρομαι υμίν σήμερον τον τε ουρανόν και την γην. Την ζωή και τον θάνατον δέδωκα προ προσώπου υμών, την ευλογίαν και την κατάρα. Έκλεξαι την ζωήν συ ινα ζήσης και το σπέρμα σου». (Δευτ. 30:19, Ησαΐας 44:21-23)
«Πρόσεχε ουρανέ και λαλήσω και ακουέτω η γη ρήματα εκ στοματός μου. Προσδοκάσθω ως υετός το απόφθεγμα μου και καταβήτω ως δρόσος τα ρήματα μου, ωσεί όμβρος επ’ άγρωστιν (χλόη) και ωσεί νιφετός (χιόνι) επι χόρτον». (Δευτ. 32:1-2)
Η κρίση του ουρανού και της γης
Από τα παρακάτω εδάφια φαίνεται πολύ καθαρά από τον προφητικό παραβολικό τρόπο τι θα έκανε ο Θεός πάνω σε εκείνους που θα αποτελούσαν "τον ουρανον" και "τη γη" στις "έσχατες ημέρες" της βασιλείας του Νόμου που λειτουργούταν από τους γραμματείς και φαρισαίους της εποχής του Ιησού και των αποστόλων Του.
«Ως αισχύνη κλέπτου όταν αλώ (συλληφθεί) ούτως αισχυνθήσονται οι υιοί Ισραήλ, αυτοί και οι βασιλείς αυτών και οι άρχοντες αυτών και οι ιερείς αυτών και οι προφήται αυτών. Τω ξύλω είπαν, ότι πατήρ μου ει συ και τω λίθω συ εγγένησας με και έστρεψαν επ’ εμέ νώτα και ου πρόσωπα αυτών. Και εν τω καιρώ των κακών αυτών ερούσιν, ανάστα και σώσον ημάς. Και που είσιν οι θεοί σου, ους εποίησας σεαυτώ; Ει αναστήσονται και σώσουσι σε (δεν θα σηκωθούν να σε σώσουν) εν καιρώ της κακώσεως σου; Ότι κατ’ αριθμόν των πόλεων σου ήσαν οι θεοί σου Ιούδα και κατ’ αριθμόν διόδων (οδών) της Ιερουσαλήμ έθυον τη Βάαλ, ινατί λαλείτε προς εμέ; Πάντες υμείς ησεβήσατε και πάντες υμείς ηνομήσατε εις εμέ λέγει Κύριος». (Ιερ. 2:26-29, δες και 2:7-13).
(Ησ. 50:2-3 [Φίλος])
“Γιατί, όταν ήρθα, δεν υπήρχε κανένας; [Και] όταν κάλεσα, δεν υπήρχε εκείνος που απαντάει; Μίκρυνε κατά τίποτε το χέρι μου, ώστε να μη μπορεί να λυτρώσει; Ή, δεν έχω δύναμη να ελευθερώσω; Δέστε, εγώ, με την επιτίμησή μου, ξέρανα τη θάλασσα, έκανα έρημο τους ποταμούς· τα ψάρια τους ξεράθηκαν από έλλειψη νερού, και πέθαναν από τη δίψα.
Εγώ ντύνω ολόγυρα τους ουρανούς [με] σκοτάδι, και [για] το περικάλυμμά τους βάζω έναν σάκο”.
(Ησ. 50:2-3 [LXX])
«Τι ότι ήλθον και ουκ ην άνθρωπος εκάλεσα και ουκ ην ο υπακούων; Μη ουκ ισχύει η χειρ μου του ρύσασθαι η ουκ ισχύω του εξελέσθαι; Ιδού τη απειλή μου εξερημώσω την θάλασσαν και θήσω ποταμούς ερήμους και ξηρανθήσονται οι ιχθύες αυτών από του μη είναι ύδωρ και αποθανούνται εν δίψει. Ενδύσω τον ουρανόν σκότος και ως σάκκον θήσω το περιβόλαιον αυτού». (Ησ. 50:2-3 LXX)
(Ησ. 50:7-9 [Φίλος])
Επειδή, ο Κύριος ο Θεός θα με βοηθήσει· γι' αυτό, δεν ντράπηκα· γι' αυτό, έβαλα το πρόσωπό μου σαν σκληρή πέτρα, και ξέρω ότι δεν θα ντροπιαστώ. Αυτός που με δικαιώνει, [είναι] κοντά· ποιος θα κριθεί μαζί μου; Ας παρασταθούμε μαζί· ποια [είναι] η αντίδικός μου; Ας με πλησιάσει. Δέστε, ο Κύριος ο Θεός θα με βοηθήσει· ποιος θα με καταδικάσει; Δέστε, όλοι αυτοί θα παλιώσουν σαν ιμάτιο· το σκουλήκι θα τους καταφάει. Ποιος [είναι] αναμεταξύ σας που φοβάται τον Κύριο, που υπακούει στη φωνή τού δούλου του; Αυτός, και αν περπατάει [μέσα σε] σκοτάδι, και δεν έχει φως, ας έχει θάρρος στο όνομα του Κυρίου, και ας επιστηρίζεται στον Θεό του. Δέστε, όλοι εσείς, που ανάβετε φωτιά, [και] είστε περικυκλωμένοι με σπινθήρες, περπατάτε μέσα στο φως τής φωτιάς σας, και διαμέσου των σπινθήρων [που] ανάψατε. Αυτό έγινε σε σας από το χέρι μου, θα κείτεστε μέσα σε λύπη.
(Ησ. 50:7-9 [LXX])
«Και Κύριος βοηθός μου εγενήθη δια τούτο ουκ ενετράπην αλλά έθηκα το πρόσωπον μου ως στερεάν πέτραν και έγνων οτι ου μη αισχυνθώ οτι εγγίζει ο δικαιώσας με τις ο κρινόμενος μοι αντιστήτω μοι αμα και τις ο κρινόμενος μοι εγγισάτω μοι ιδού Κύριος βοηθεί μοι τις κακώσει με ιδού πάντες υμείς ως ιμάτιον παλαιωθήσεσθε και ως σης καταφάγεται υμάς
τις εν υμιν ο φοβούμενος τον Κύριον ακουσάτω της φωνής του παιδός αυτού οι πορευόμενοι εν σκότει ουκ έστιν αυτοίς φως πεποίθατε επι τω ονόματι Κύριου και αντιστηρίσασθε επι τω θεώ ιδού πάντες υμείς πυρ καίετε και κατισχύετε φλόγα πορεύεσθε τω φωτί του πυρός υμών και τη φλογί η εξεκαύσατε, δι εμέ (απ’εμού) εγένετο ταύτα υμίν εν λύπη κοιμηθήσεσθε».
Εάν κάνουμε μια προσεκτική αντιπαραβολή στα προηγούμενα εδάφια της μετάφρασης που χρησιμοποιεί το μασοριτικό κείμενο και της μετάφρασης των Εβδομήκοντα θα διαπιστώσουμε ότι αρχαίο κείμενο των Εβδομήκοντα μιλάει σε δεύτερο πληθυντικό πρόσωπο (ιδού πάντες υμείς, υμάς, τις εν υμίν, ιδού πάντες υμείς, υμών, υμίν) . Ο Ησαϊας μιλάει για τους εχθρούς του Κυρίου που θα ήταν έχθροί του Ιησού και των μαθητών Του τις ημέρες της γενιάς των γραμματέων και Φαρισαίων .
Ο ουρανός της γενιάς των γραμματέων και Φαρισαίων θα ντυνόταν με σκοτάδι. Η διακονία των γραμματέων και Φαρισαίων θα ήταν σαν τον καπνό που ανεβαίνει και μετά χάνεται για πάντα και ο λαός που θα τους ακολουθούσε θα ήταν η γη που θα πάλιωνε σαν ένα παλιό ιμάτιο.
(Ησ. 51:6-8 [Φίλος])
«Υψώστε τά μάτια σας στους ουρανούς, και κοιτάξτε κάτω στη γη· επειδή, οι ουρανοί θα διαλυθούν σαν καπνός, και η γη θα παλιώσει σαν ιμάτιο, και όσοι κατοικούν σ' αυτή, θα πεθάνουν εξίσου· αλλά, η σωτηρία μου θα είναι στον αιώνα, και η δικαιοσύνη μου δεν θα εκλείψει. Ακούστε με, εσείς που γνωρίζετε δικαιοσύνη· λαέ, στην καρδιά τού οποίου [είναι] ο νόμος μου· μη φοβάστε τον ονειδισμό των ανθρώπων, ούτε να ταράζεστε στις ύβρεις τους. Επειδή, σαν ιμάτιο θα τους καταφάει το σκουλήκι, και σαν μαλλί θα τους καταφάει ο σκόρος· η δικαιοσύνη μου, όμως, θα μένει στον αιώνα, και η σωτηρία μου σε γενεές γενεών».
(Ησ. 51:6-8 [LXX])
«Άρατε εις τον ουρανόν τους οφθαλμούς υμών και εμβλέψατε εις την γην κάτω οτι ο ουρανός ως καπνός εστερεώθη η δε γη ως ιμάτιον παλαιωθήσεται οι δε κατοικούντες την γην ώσπερ ταύτα αποθανούνται το δε σωτήριον μου εις τον αιώνα έσται η δε δικαιοσύνη μου ου μη εκλίπη ακούσατε μου οι ειδότες κρίσιν λαός μου ου ο νομος μου εν τη καρδία υμών μη φοβείσθε ονειδισμόν ανθρώπων και τω φαυλισμώ αυτών μη ηττάσθε. Ώσπερ γαρ ιμάτιον βρωθήσεται υπό χρόνου και ως έρια βρωθήσεται υπό σήτος η δε δικαιοσύνη μου εις τον αιώνα έσται το δε σωτηριόν μου εις γενεάς γενεών».
(Ψαλ. 102:24-28 [LXX])
«Μη αναγάγης με εν ημίσει ημερών μου εν γενεά γενεών τα έτη σου.
Κατ’ αρχάς συ Κύριε την γην εθεμελίωσας και έργα των χειρών σου εισίν οι ουρανοί αυτοί απολούνται συ δε διαμένεις και πάντες ως ιμάτιον παλαιωθήσονται και ωσεί περιβόλαιον αλλάξεις αυτούς και αλλαγήσονται συ δε ο αυτός ει και τα έτη σου ουκ εκλείψουσιν οι υιοί των δούλων σου κατασκηνώσουσιν και το σπέρμα αυτών εις τον αιώνα κατευθυνθήσεται».
(Ιερ. 3:22-24 [LXX])
«Επιστράφητε υιοί επιστρέφοντες και ιάσομαι τα συντρίμματα υμών ιδού δούλοι ημείς εσόμεθα σοι ότι συ Κύριος ο Θεός ημών ει όντως εις ψεύδος ήσαν οι βουνοί και η δύναμις των ορέων πλην δια Κυρίου Θεού ημών η σωτηρία του Ισραήλ η δε αισχύνη κατανάλωσεν τους μοχθούς των πατέρων ημών απο νεότητος ημών τα πρόβατα αυτών και τους μόσχους αυτών και τους υιούς αυτών και τας θυγατέρας αυτών».
Στα παραπάνω εδάφια φαίνονται ότι "τα όρη και οι βουνοί" είναι οι άρχοντες του Ισραήλ που καλούνται να διοικήσουν και να κρίνουν το λαό με ειρήνη και δικαιοσύνη. Δυστυχώς ο λαός στηρίχτηκε σε αυτούς τους άρχοντες που ήταν αποστάτες και τελικά μετά από πολλές συμφορές θα καταλάβουν ότι μόνο από τον Κύριο και Θεό του Ισραήλ θα έβρισκαν σωτηρία.
(Ιερ. 4:3-9 [Φίλος])
«Επειδή, έτσι λέει ο Κύριος στους άνδρες του Ιούδα, και στην Ιερουσαλήμ:
Αροτριάστε τα χωράφια σας που παρέμειναν χέρσα,
και μη σπείρετε ανάμεσα σε αγκάθια.
Περιτμηθείτε στον Κύριο, και αφαιρέστε τις ακροβυστίες τής καρδιάς σας,
άνδρες τού Ιούδα και κάτοικοι της Ιερουσαλήμ,
μήπως και βγει ο θυμός μου σαν φωτιά, κι ανάψει,
και δεν υπάρξει κανένας που θα τη σβήσει,
ένεκα της κακίας των πράξεών σας. [...]
Και κατά την ημέρα εκείνη, λέει ο Κύριος,
η καρδιά τού βασιλιά θα χαθεί, και η καρδιά των αρχόντων·
και οι ιερείς θα εκθαμπωθούν και οι προφήτες θα εκπλαγούν».
(Ιερ. 4:22-30 [Φίλος])
«Επειδή, ο λαός μου [είναι] άφρονες· δεν με γνώρισαν· είναι γιοι άφρονες, και δεν έχουν σύνεση· είναι σοφοί στο να κακοποιούν, αλλά να αγαθοποιούν δεν ξέρουν.
Κοίταξα επάνω στη γη, και δέστε, είναι άμορφη και έρημη·
και στους ουρανούς, και δεν υπήρχε το φως τους.
«επέβλεψα επι την γην και ιδού ουθέν και εις τον ουρανόν και ουκ ην τα φωτά αυτού» (Ο΄)
Είδα τα βουνά, και προσέξτε, έτρεμαν,
και όλοι οι λόφοι κατασείονταν.
Είδα, και προσέξτε, δεν υπήρχε άνθρωπος,
και όλα τα πουλιά τού ουρανού είχαν φύγει.
Είδα, και προσέξτε, ο Κάρμηλος [ήταν] έρημος, και όλες οι πόλεις του κατεδαφισμένες μπροστά από τον Κύριο, από τον φλογερό θυμό του. Επειδή, έτσι λέει ο Κύριος: Ολόκληρη η γη θα είναι έρημη· συντέλεια, όμως, δεν θα κάνω.
Γι' αυτό, η γη θα πενθήσει, και οι ουρανοί από πάνω θα συσκοτιστούν· επειδή, μίλησα εγώ, αποφάσισα και δεν θα μετανοήσω, ούτε θα επιστρέψω απ' αυτό. Ολόκληρη η πόλη θα φύγει από τον θόρυβο των καβαλάρηδων και των τοξοτών· θάρθουν στα δάση, και θα ανέβουν στους βράχους· κάθε πόλη θα εγκαταλειφθεί, και δεν θα υπάρχει άνθρωπος που θα κατοικεί σ' αυτές.
Κι εσύ αφανισμένη, τι θα κάνεις; Και αν ντυθείς κόκκινο, και αν στολιστείς με χρυσούς στολισμούς, και μεγαλώσεις τα μάτια σου με στίμμι, μάταια θα καλλωπιστείς· οι εραστές σου θα σε καταφρονήσουν, θα ζητούν τη ζωή σου».
(Ησ. 65:17-19 [Φίλος])
«Επειδή, δέστε, κτίζω καινούργιους ουρανούς και καινούργια γη· και δεν θα υπάρχει μνήμη των προηγούμενων ούτε θάρθουν στον νου. Αλλά, ευφραίνεστε και χαίρεστε πάντοτε σ' εκείνο που κτίζω· επειδή, δέστε, κτίζω την Ιερουσαλήμ αγαλλίαμα, και τον λαό της ευφροσύνη. Και θα αγάλλομαι στην Ιερουσαλήμ, και θα ευφραίνομαι στον λαό μου· και δεν θα ακουστεί μέσα σ' αυτή πλέον φωνή κλαυθμού, και φωνή κραυγής».
(Ωσ. 13:4[ LXX])
«Εγώ δε Κύριος ο Θεός σου ο στερεών τον ουρανόν και κτίζων γην, ου αι χείρες έκτισαν πάσαν την στρατιάν του ουρανού και ου παρέδειξα σοι αυτά του πορεύεσθε οπίσω αυτών.Και εγώ ανήγαγον σε εκ γης Αιγύπτου και Θεόν πλην εμού ου γνώση και σώζων ουκ έστι πάρεξ εμού».
(Ησ. 66:1-2 [Φίλος])
«ΕΤΣΙ λέει ο Κύριος: Ο ουρανός [είναι] ο θρόνος μου, και η γη το υποπόδιο των ποδιών μου· ποιος είναι ο οίκος, που θα οικοδομούσατε για μένα; Και ποιος είναι ο τόπος τής ανάπαυσής μου; Επειδή, όλα αυτά τα έκανε το χέρι μου, και έγιναν όλα αυτά, λέει ο Κύριος· σε ποιον, λοιπόν, θα επιβλέψω; Στον φτωχό, και συντριμμένον στο πνεύμα, κι εκείνον που τρέμει στον λόγο μου».
(Ιερ. 51:53-56 [LXX])
«Ότι εάν αναβή Βαβυλών ως ο ουρανός και ότι εάν οχυρώση ύψος ισχύος αυτής παρ’ εμού ήξουσιν εξολεθρεύοντες αυτήν λέγει Κύριος, φωνή κραυγής εν Βαβυλώνι και συντριβή μεγάλη εν γη Χαλδαίων οτι εξωλέθρευσεν Κύριος την Βαβυλώνα και απώλεσεν απ αυτής φωνήν μεγάλην ηχούσαν ως ύδατα πολλά έδωκεν εις όλεθρον φωνήν αυτής οτι ήλθεν επι Βαβυλώνα ταλαιπωρία εάλωσαν οι μαχηταί αυτής επτοήται το τόξον αυτών οτι Θεός ανταποδίδωσιν αυτοίς Κύριος ανταποδίδωσιν αυτή την ανταπόδοσιν».
(Ιωήλ 2:10-11 [Φίλος])
«Η γη θα σειστεί μπροστά τους· οι ουρανοί θα τρέμουν· ο ήλιος και το φεγγάρι θα κατασκοτεινιάσουν, και τα αστέρια θα αποσύρουν τη λάμψη τους. Και ο Κύριος θα εκπέμψει τη φωνή του μπροστά από το στράτευμά του· επειδή, το στρατόπεδό του [είναι] υπερβολικά μεγάλο· επειδή, αυτός που εκτελεί τον λόγο του [είναι] ισχυρός· επειδή, η ημέρα τού Κυρίου [είναι] μεγάλη και υπερβολικά τρομερή, και ποιος μπορεί να την υποφέρει;».
Οι άρχοντες του αιώνα εκείνου εάν είχαν γνωρίσει τον Κύριο της δόξης δεν θα τον σταύρωναν. Δυστυχώς αυτή η απιστία τους και αποστασία τους έφερε την κατάργηση των ίδιων και της πόλης τους.
(Ιερ. 9:25-26 [Φίλος])
«Δέστε, έρχονται ημέρες, λέει ο Κύριος, και θα κάνω επίσκεψη επάνω σε όλους τους περιτμημένους μαζί με τους απερίτμητους· επάνω στην Αίγυπτο, κι επάνω στον Ιούδα, κι επάνω στον Εδώμ, κι επάνω στους γιους Αμμών, κι επάνω στον Μωάβ, κι επάνω σε όλους αυτούς που κουρεύουν την κώμη ολόγυρα, αυτούς που κατοικούν στην έρημο· επειδή, όλα τα έθνη είναι απερίτμητα, και ολόκληρος ο οίκος Ισραήλ είναι απερίτμητος στην καρδιά».
(Ματθ. 22:6-7 [Μεταγλώττιση])
«Και οι υπόλοιποι, αφού συνέλαβαν τους δούλους του, [τους] κακομεταχειρίστηκαν και [τους] σκότωσαν.
Τότε ο βασιλιάς οργίστηκε και, αφού έστειλε τα στρατεύματά του, εξολόθρεψε τους φονιάδες εκείνους και την πόλη τους έκαψε».
(Ιερ. 10:1-2 [Φίλος])
«ΑΚΟΥΣΤΕ τον λόγο, που ο Κύριος μιλάει σε σας, ω οίκος Ισραήλ.
Έτσι λέει ο Κύριος: Μη μαθαίνετε τον δρόμο των εθνών, και στα σημεία τού ουρανού μη φοβάστε, επειδή τα έθνη τα φοβούνται».
(Ησ. 44:21-25[Φίλος])
«Θυμήσου αυτά, Ιακώβ και Ισραήλ· επειδή, είσαι δούλος μου· εγώ σε έπλασα· δούλος μου είσαι· Ισραήλ, δεν θα λησμονηθείς από μένα. Εξάλειψα τις παραβάσεις σου, σαν πυκνή ομίχλη, και τις αμαρτίες σου, σαν σύννεφο· γύρνα σε μένα· επειδή, εγώ σε λύτρωσα.
Ψάλλετε, ουρανοί· επειδή, [αυτό το] έκανε ο Κύριος· αλαλάξτε, όσα [είστε] κάτω από τη γη· βγάλτε φωνή αγαλλίασης, βουνά, δάση, και όλα τα δέντρα που είναι σ' αυτά· επειδή, ο Κύριος λύτρωσε τον Ιακώβ, και δοξάστηκε στον Ισραήλ.
Έτσι λέει ο Κύριος, ο οποίος σε λύτρωσε, και σε έπλασε από την κοιλιά: Εγώ [είμαι] ο Κύριος, που δημιούργησα τα πάντα· ο μόνος που άπλωσα τους ουρανούς, που στερέωσα τη γη από μόνος μου·
Που ματαιώνω τα σημάδια των ψευδολόγων, και κάνω τούς μάντεις παράφρονες· που ανατρέπω τούς σοφούς, και μωραίνω την επιστήμη τους·
Που στερεώνω τον λόγο τού δούλου μου και εκπληρώνω τη βουλή των μηνυτών μου».
Δυστυχώς οι κήρυκες του λόγου του Θεού αντί να έχουν πνευματικά αυτιά και πνευματικά μάτια ώστε να βλέπουν τα πνευματικά έργα, που εργάζεται ο Θεός με τα αληθινά παιδιά Του, που αποτελούν για το Θεό τους αστέρες που λάμπουν στο πνευματικό στερέωμα, δίνουν σημασία σε σημεία έκλειψης ηλίου και έκλειψης σελήνης (ματωμένα φεγγάρια) ακολουθώντας τα βήματα και τους τρόπους των αστρολόγων και των ψευδοπροφητών.
Πηγή
www.themelios-lithos.gr
<< Επιστροφή στην Αρχική σελίδα