Ο Αβραάμ Πατέρας της Πίστεως

Ο Αβραάμ Πατέρας της Πίστεως

Συγγραφή: Κεπενές Δημ. Ευάγγελος (24/01/2018)

Η διδαχή των Αποστόλων 

«Εξεύρετε λοιπόν ότι οι όντες εκ πίστεως, ούτοι είναι υιοί του Αβραάμ.» (Γαλ. 3:7)

«Ο Αβραάμ επίστευσεν εις τον Θεόν και ελογίσθη εις αυτόν εις δικαιοσύνην […] Πως λοιπόν ελογίσθη; ότε ήτο εν περιτομή ή εν ακροβυστία; Ουχί εν περιτομή αλλ' εν ακροβυστία και έλαβε το σημείον της περιτομής, σφραγίδα της δικαιοσύνης της εκ πίστεως της εν τη ακροβυστία, διά να ήναι αυτός πατήρ πάντων των πιστευόντων ενώ υπάρχουσιν εν τη ακροβυστία, διά να λογισθή και εις αυτούς η δικαιοσύνη, και πατήρ της περιτομής, ουχί μόνον εις τους περιτετμημένους, αλλά και εις τους περιπατούντας εις τα ίχνη της πίστεως του πατρός ημών Αβραάμ της εν τη ακροβυστία.» [4:3-11]

«Καθώς είναι γεγραμμένον, ότι πατέρα πολλών εθνών σε κατέστησα, ενώπιον του Θεού εις τον οποίον επίστευσε, του ζωοποιούντος τους νεκρούς και καλούντος τα μη όντα ως όντα.» [Ρωμ. 4:17]

Η επαγγελία λοιπόν του ενός Θεού στον Αβραάμ ότι θέλει γίνει πατήρ πλήθους εθνών, μιλούσε για ζωοποίηση των πνευματικά νεκρών Εβραίων και Εθνικών.

«Παύλος, δούλος Θεού, απόστολος δε Ιησού Χριστού κατά την πίστιν των εκλεκτών του Θεού και την επίγνωσιν της αληθείας της κατ' ευσέβειαν,  επ΄ ελπίδι ζωής αιωνίου την οποίαν υπεσχέθη ο αψευδής Θεός προ χρόνων αιωνίων, εφανέρωσε δε εν καιροίς ωρισμένοις τον λόγον αυτού δια του κηρύγματος …» [Τίτ. 1:2-3]

«Ο Χριστός εξηγόρασεν ημάς (τους Εβραίους) εκ της κατάρας του νόμου, γενόμενος κατάρα υπέρ ημών· διότι είναι γεγραμμένον· Επικατάρατος πας ο κρεμάμενος επί ξύλου. Διά να έλθη εις τα έθνη η ευλογία του Αβραάμ διά Ιησού Χριστού, ώστε να λάβωμεν την επαγγελίαν του Πνεύματος διά της πίστεως». [Γαλ. 3:13-14]

Η ίδια επαγγελία ακυρώνει κάθε εθνικιστική και βιολογική ερμηνεία του φαρισαϊκού ιουδαϊσμού για αναβίωση και επικράτηση σε παγκόσμια κλίμακα της επίγειας βασιλείας του Ισραήλ. Ήταν υπόσχεση του Θεού, που ξεπερνούσε τα στενά όρια του σαρκικού γενεαλογικά εβραϊκού έθνους και αγκάλιαζε όλα τα τέκνα της πίστεως ανεξαρτήτως επίγειας εθνικότητος. Κάθε βιολογική ή εθνικοθρησκευτική αντίληψη της υπόσχεσης στερείται αληθείας. Δεν είπε ο Θεός στον Αβραάμ ότι θα είναι ο βιολογικός πατέρας όλων  των εθνών, αλλά τον έκανε πατέρα της πίστεως των τέκνων της επαγγελίας τα οποία είναι απάτορα, αμήτορα, αγενεαλόγητα σε σχέση με την κοσμική κτίση, διότι οι οικείοι, τα ζωντανά τέκνα του Θεού, είναι ένα πνευματικό ζωντανό έθνος, άγιο.

«Όσοι δε εδέχθησαν αυτόν, εις αυτούς έδωκεν εξουσίαν να γείνωσι τέκνα Θεού, εις τους πιστεύοντας εις το όνομα αυτού· οίτινες ουχί εξ αιμάτων ουδέ εκ θελήματος σαρκός ουδέ εκ θελήματος ανδρός, αλλ' εκ Θεού εγεννήθησαν.» [Ιωάν. 1:12-13]

«Αλλά δεν είναι δυνατόν ότι εξέπεσεν ο λόγος του Θεού. Διότι πάντες οι εκ του Ισραήλ δεν είναι ούτοι Ισραήλ, ουδέ διότι είναι σπέρμα του Αβραάμ, διά τούτο είναι πάντες τέκνα, αλλ' Εν τω Ισαάκ θέλει κληθή εις σε σπέρμα. Τουτέστι, τα τέκνα της σαρκός ταύτα δεν είναι τέκνα Θεού, αλλά τα τέκνα της επαγγελίας λογίζονται διά σπέρμα.» (Ρωμ. 9:6-8)

Και προς το σπέρμα σου όστις είναι ο Χριστός [η Ζωή]

Ούτε όταν του είπε «και προς το σπέρμα σου» εννοούσε το φθαρτό βιολογικό σπέρμα, διότι ο βιολογικός άνθρωπος σπέρνεται, γεννιέται με φθορά, με ατιμία και με ασθένεια, αλλά καθιερώνοντάς τον Αβραάμ πατέρα της πίστεως, του είπε για τον επουράνιο άνθρωπο Ιησού Χριστό που ως πνεύμα ζωοποιούν εγείρει μέσα στο ψυχικό, φθαρτό και θνητό σώμα των  χοϊκών ανθρώπων, τον εσωτερικό πνευματικό άνθρωπο, δια της στον Ιησού πίστεως και αποδοχής.

«Εάν υπάρχει σώμα ψυχικό υπάρχει και πνευματικό [σώμα]». [Ι Κορ. 15:42-44]

«Διά τούτο δεν αποκάμνομεν, αλλ' εάν και ο εξωτερικός ημών άνθρωπος φθείρηται, ο εσωτερικός όμως [άνθρωπος] ανανεούται καθ' εκάστην ημέραν». [ΙΙ Κορ. 4:16]

Η υπόσχεση λοιπόν μιλούσε για μία πνευματική ζωντανή κτίση. Μιλούσε για ένα πνευματικό σώμα, ένα νέο άνθρωπο που θα γεννιόταν  από άφθαρτο πνευματικό σπόρο, τον λόγο του Θεού και που είναι ο επουράνιος και όχι ένας χοϊκός  Ιησούς Χριστός.

«Επειδή ανεγεννήθητε ουχί εκ φθαρτού σπέρματος, αλλά αφθάρτου, διά του λόγου του Θεού του ζώντος και μένοντος εις τον αιώνα.» [Ι Πέτρου προς Εβραίους 1:23]

«Όθεν εάν τις ήναι εν Χριστώ είναι νέον κτίσμα· τα αρχαία παρήλθον, ιδού, τα πάντα έγειναν νέα.» (ΙΙ Κορ. 5:17)

Η σάρκα/το σώμα του Ιησού Χριστού

Σάρκα = σαρξ//σώμα//κορμί//ο άνθρωπος [Λεξ. Σταματάκου]

«Και ο λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν, και εθεασάμεθα την δόξαν αυτού, δόξαν ως μονογενούς παρά πατρός, πλήρης χάριτος και αληθείας.» [Ιωάν. 1:14]

Ο Ιησούς είναι η ζωή και η ανάσταση, ο άνθρωπος Ιησούς Χριστός είχε δόξα ως μονογενούς παρά του Πατρός, πλήρης χάριτος και αληθείας, δεν ήταν με «ατιμία» όπως ο πνευματικά νεκρός βιολογικός άνθρωπος, αλλά ήταν «ο λόγος της ζωής που έγινε άνθρωπος» η ίδια η ζωή η αιώνιος, η ζωή του αιώνιου Πατέρα, ο εαυτός του Θεού και όχι ένας έτερος θεός. [Ι Ιωάν. 1:1-3]

Σύγκρινε: «Και ο λόγος έγεινε σαρξ», «ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί», «και η ζωή εφανερώθη». [Ιωάν. 1:14, Ι Τιμ. 3:16, Ι Ιωάν. 1:2]

«Και η ζωή εφανερώθη, και εωράκαμεν και μαρτυρούμεν και απαγγέλλομεν υμίν την ζωήν την αιώνιον, ήτις ην προς τον Πατέρα και εφανερώθη ημίν.» [Ι Ιωάν. 1:2]

«Διότι καθώς ο Πατήρ έχει ζωήν εν εαυτώ, ούτως έδωκε και εις τον Υιόν να έχη ζωήν εν εαυτώ.» [Ιωάν. 5:26]

Το σώμα του Ιησού είναι το κατοικητήριο, ο οίκος, του πληρώματος του Θεού του αοράτου, ο ναός του ενός Θεού, ο οποίος δεν κατοικεί σε χειροποίητους ναούς. Οι ζωοποιημένοι δια του Ιησού, τα πνευματικά τέκνα της επαγγελίας, είναι και αυτοί  μέσα στον Χριστό, «εν Χριστώ»,  μέσα στον αληθινό αχειροποίητο ναό και είναι οι αληθινοί ζωντανοί προσκυνητές «εν πνεύματι και αληθεία» του Πατέρα Θεού του «εν Χριστώ» κατοικούντος.  [Κολ. 2:9]

«Λέγει προς αυτόν ο Ιησούς· Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή· ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι' εμού.» [Ιωάν. 14:6, 2:20-21]

Ο Ιησούς δεν σπάρθηκε όπως σπέρνεται ο βιολογικός άνθρωπος, αλλά είναι η εκπλήρωση της υπόσχεσης εις τον Αβραάμ, ο ζωντανός λόγος του Θεού, ο επουράνιος άνθρωπος, που δίνει ζωή στους νεκρούς πνευματικά ανθρώπους.

«Διότι ο άρτος του Θεού είναι ο καταβαίνων εκ του ουρανού και δίδων ζωήν εις τον κόσμον.» [Ιωάν. 6:51, 33]

Ο Ιησούς ήταν «ο άρτος της ζωής ο καταβάς εκ του ουρανού», όπως ήταν και το μάννα εκ του ουρανού, και είναι αυτός «ο σπόρος ο άφθαρτος», που δίνει ζωή και γεννά τον πνευματικό άνθρωπο.

Πνεύμα ζωοποιούν

Το «άγιο» που γεννήθηκε μέσα στην μήτρα της Μαριάμ ήταν εκ Πνεύματος  Αγίου, για αυτό και ο Ιησούς Χριστός είναι «Πνεύμα ζωοποιούν». [Ι Κορ. 15:45]

«Και αποκριθείς ο άγγελος είπεν αυτή: Πνεύμα άγιον επελεύσεται επί σε και δύναμις υψίστου επισκιάσει σοι, διό και το γεννώμενον άγιον [όχι εκ σου] κληθήσεται υιός Θεού». [Λουκ. 1:35 WH]

«Ενώ δε αυτός διελογίσθη ταύτα, ιδού, άγγελος Κυρίου εφάνη κατ' όναρ εις αυτόν, λέγων· Ιωσήφ, υιέ του Δαβίδ, μη φοβηθής να παραλάβης Μαριάμ την γυναίκα σου· διότι το εν αυτή γεννηθέν είναι εκ Πνεύματος Αγίου.» [Ματθ. 1:20]

Ο Ιησούς αναφερόταν συνέχεια στον Πατέρα του «το Πνεύμα», τους υπενθύμιζε την ουράνια καταγωγή του και ουδέποτε ο ίδιος αποκάλεσε την χοϊκή Μαριάμ μητέρα. Η ανθρωπότητα λοιπόν του Ιησού Χριστού συσχετίζεται με τον νέο, τον πνευματικό «εν Χριστώ» άνθρωπο, του οποίου ο Ιησούς είναι ο Πατέρας («ο δίδων ζωήν») και όχι με τον φθαρτό χοϊκό άνθρωπο. Οι ομοιότητες του Ιησού με τον χοϊκό άνθρωπο ήταν δύο:

α) Ως προς το σχήμα, «[...] εαυτόν εκένωσεν μορφήν δούλου λαβών, εν ομοιώματι ανθρώπων γενόμενος και σχήματι ευρεθείς ως  άνθρωπος …». [Φιλ. 2:7]

β) Ως προς τα παθήματα τα οποία δοκίμασε «καθ’ ομοιότητα ημών χωρίς αμαρτία» για να γίνει ελεήμων και πιστός αρχιερέας. [Εβρ. 2:17-18]

«Διότι δεν έχομεν αρχιερέα μη δυνάμενον να συμπαθήση εις τας ασθενείας ημών, αλλά πειρασθέντα κατά πάντα καθ' ομοιότητα ημών χωρίς αμαρτίας.» [Εβρ. 4:15]

Περισσότερα για την σάρκα – σώμα  του Ιησού

«Επειδή ουν τα παιδία κεκοινώνηκεν αίματος και σαρκός και αυτός παραπλησίως [= περίπου ομοίως] μετέσχεν των αυτών, ίνα δια του θανάτου καταργήση τον το κράτος έχοντα του θανάτου τουτ’ έστιν τον διάβολον».  [Εβρ. 2:14]

«Επειδή το αδύνατον εις τον νόμον, καθότι ήτο ανίσχυρος διά της σαρκός, ο Θεός πέμψας τον εαυτού Υιόν με ομοίωμα σαρκός αμαρτίας και περί αμαρτίας, κατέκρινε την αμαρτίαν εν τη σαρκί …» [Ρωμ.8:3]

«Και είπε προς αυτούς· Σεις είσθε εκ των κάτω, [χοϊκοί] εγώ είμαι εκ των άνω [επουράνιος]· σεις είσθε εκ του κόσμου τούτου, εγώ δεν είμαι εκ του κόσμου τούτου». [Ιωάν. 8:23]

«Εγώ είμαι ο άρτος ο ζων ο καταβάς εκ του ουρανού. Εάν τις φάγει εκ τούτου του άρτου θέλει ζήσει εις τον αιώνα. Και ο άρτος δε τον οποίον εγώ θέλω δώσει είναι η σαρξ μου, την οποίαν εγώ θέλω δώσει υπέρ της ζωής του κόσμου.» [Ιωάν. 6:51]

Η ανάσταση των νεκρών χοϊκών ανθρώπων

«Ο δε Ιησούς είπε προς αυτόν· Ακολούθει μοι και άφες τους νεκρούς να θάψωσι τους εαυτών νεκρούς.» (Ματθ. 8:22)

«Ούτω και η ανάστασις των νεκρών. Σπείρεται [βιολογικό σπέρμα] εν φθορά, ανίσταται εν αφθαρσία· σπείρεται εν ατιμία, ανίσταται εν δόξη· σπείρεται εν ασθενεία, ανίσταται εν δυνάμει· σπείρεται σώμα ζωϊκόν [ψυχικόν], ανίσταται σώμα πνευματικόν. Είναι σώμα ζωϊκόν [ψυχικόν], και είναι σώμα πνευματικόν». [Ι Κορ. 15:42-44]

«Διά τούτο δεν αποκάμνομεν, αλλ' εάν και ο εξωτερικός ημών άνθρωπος [ο ψυχικός] φθείρηται, ο εσωτερικός όμως [ο πνευματικός άνθρωπος] ανανεούται καθ' εκάστην ημέραν». [ΙΙ Κορ. 4:16]

«Μη ψεύδεσθε εις αλλήλους, αφού απεξεδύθητε [γδυθήκατε] τον παλαιόν άνθρωπον μετά των πράξεων αυτού και ενεδύθητε [ντυθήκατε] τον νέον, τον ανακαινιζόμενον εις επίγνωσιν κατά την εικόνα του κτίσαντος αυτόν». [Κολ. 3:9-10]

Ο παλαιός ψυχικός άνθρωπος και ο νέος πνευματικός άνθρωπος

Ο παλαιός άνθρωπος είναι ο θνητός, ο σαρκικός, ο φθαρτός άνθρωπος, που «σπείρεται» γεννιέται από χοϊκό πατέρα και μητέρα, ενώ ο νέος άνθρωπος είναι ο πνευματικός, ο άφθαρτος, που γεννιέται μέσα στον χοϊκό από τον επουράνιο Ιησού που είναι πνεύμα ζωοποιούν.

«Το γεννημένον εκ της σαρκός είναι σαρξ και το γεννημένον εκ του πνεύματος είναι πνεύμα.» [Ιωάν. 3:6]

Η υπόσχεση λοιπόν στον Αβραάμ ήταν δήλωση που φανέρωνε το μεγαλειώδες και ασύλληπτο για την ανθρώπινη διάνοια σχέδιο της αγάπης του Θεού, για την παλιγγενεσία δια Ιησού Χριστού της νέας πνευματικής κτίσης.

«Ο δε Ιησούς είπε προς αυτόν· Ακολούθει μοι και άφες τους νεκρούς να θάψωσι τους εαυτών νεκρούς.» [Ματθ. 8:22]

«Διότι ούτος ο υιός μου νεκρός ήτο και ανέζησε και απολωλώς ήτο και ευρέθη. Και ήρχισαν να ευφραίνωνται». [Λουκ. 15:24, Ι Τιμ. 6:19, Ι Κορ. 15:42-49, Ιωάν. 3:6]

«Διά τούτο λέγει· Σηκώθητι ο κοιμώμενος και ανάστηθι εκ των νεκρών, και θέλει σε φωτίσει ο Χριστός.» [Εφεσ. 5:14]

Παύλος προς Φήλικα: «Περί αναστάσεως νεκρών εγώ κρίνομαι σήμερον από σας.» [Πράξ. 24:21β]

«Και ενώ ήμεθα νεκροί διά τα αμαρτήματα, εζωοποίησεν ημάς μετά του Χριστού, κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι και συνανέστησε και συνεκάθισεν εν τοις επουρανίοις διά Ιησού Χριστού.» [Εφ. 2:5-6]

Σύμφωνα με το κήρυγμα του αποστόλου Παύλου προς τους ομοεθνείς του Ισραηλίτες ο Θεός εκπλήρωσε την επαγγελία του προς τον Αβραάμ στην γενεά των Αποστόλων.

«Και ημείς υμάς ευαγγελιζόμεθα την προς τους πατέρας επαγγελίαν γενομένην, ότι ταύτην ο Θεός εκπεπλήρωκεν τοις τέκνοις ημών αναστήσας Ιησούν ως και εν τω ψαλμώ γέγραπται τω δευτέρω, υιός μου ει συ εγώ σήμερον γεγέννηκα σε.» (Πράξ. 13:32-33 WH)

Ο Ιησούς βασιλεύει!

<< Επιστροφή στην Αρχική σελίδα