Ο Νέος Ουρανός και η Νέα Γη

Ο Νέος Ουρανός και η Νέα Γη

Συγγραφή: Βασίλης Ζαφείρογλου (19/10/2020)

Βιβλικές παραπομπές από: LXX, SBLGNT, Φίλος, Μεταγλώττιση, Βάμβας

«Καινούς Ουρανούς και Καινή Γη προσδοκώμεν» (Β' Πέτρου προς τους Ιουδαιοχριστιανούς 3:13) πρώτος αιώνας μ.Χ.

«ἥξει δὲ ἡμέρα κυρίου ὡς κλέπτης, ἐν ᾗ οἱ οὐρανοὶ ῥοιζηδὸν παρελεύσονται, στοιχεῖα δὲ καυσούμενα λυθήσεται, καὶ γῆ καὶ τὰ ἐν αὐτῇ ἔργα εὑρεθήσεται» (2Πέτ. 3:10 [SBLGNT])

Μια από τις πιο τρομακτικές εικόνες μέσα στη Βίβλο όπως αυτή διδάσκεται από το μεγαλύτερο μέρος των κηρύκων όλων σχεδόν των χριστιανικών δογμάτων, είναι αυτή της ολοκληρωτικής καταστροφής του κόσμου. Οι ουρανοί και η γη θα εξαφανιστούν καθώς θα λιώνουν από την πυράκτωση των στοιχείων τους, πιθανόν ύστερα από μια πυρηνική έκρηξη και σύντηξη των πυρήνων των ατόμων των στοιχείων τους.

Μάλιστα κάποιοι προχωρούν ακόμη πάρα πέρα και ανακηρύσσουν τον απόστολο Πέτρο σαν ένα κορυφαίο πυρηνικό επιστήμονα, που προέβλεψε την καταστροφή του κόσμου «πληροφορούμενος από το Πνεύμα», μέσα από τα μάτια της γνώσης της πυρηνικής φυσικής.

Όλα τα παραπάνω με την πρώτη «απλοϊκή» και «επιπόλαια» ματιά καθώς διαβάζουμε το λόγο του Θεού, φαίνονται να προσεγγίζουν την αλήθεια και να είναι μια κυριολεκτική εξήγηση των όσων διαβάζουμε.

Είναι όμως αυτή η αλήθεια και το μήνυμα της προφητείας που ο απόστολος Πέτρος καθώς και ο απόστολος Παύλος ήθελαν να δώσουν και σε ποιους απευθυνόταν;

Προτού προσπαθήσουμε να σκύψουμε πάνω στις γραφές θα θέλαμε να έχουμε μπροστά στα μάτια μας τα ίδια τα λόγια του αποστόλου Πέτρου όπως αυτά διατυπώνονται στην Δεύτερη Επιστολή του προς τους Ισραηλίτες της διασποράς. Στο τέλος αυτής της επιστολής ο Πέτρος εκθειάζει τη γνώση του αποστόλου Παύλου πάνω στα γεγονότα «των εσχάτων ημερών». Πολλά όμως από αυτά που γράφει ο Παύλος φαινόντουσαν δυσνόητα για όλους εκείνους που ήταν «αμαθείς» και «αστήρικτοι».

Η αμάθεια ή ημιμάθεια των γραφών οδηγούσαν τότε αλλά και σήμερα όχι μόνο σε λανθασμένη κατανόηση και εξήγηση αλλά και σε διαστρέβλωση των ίδιων των γραφών.

«Και τη μακροθυμία του ΚΥΡΙΟΥ μας να [τη] θεωρείτε σωτηρία, καθώς και ο αγαπητός μας αδελφός Παύλος σας έγραψε σύμφωνα με τη σοφία που του δόθηκε, όπως και σε όλες τις επιστολές [του] μιλά μέσα σ’ αυτές γι’ αυτά, μέσα στις οποίες είναι μερικά δυσνόητα, τα οποία οι αμαθείς και αστήρικτοι στρεβλώνουν, όπως και τις λοιπές Γραφές, με αποτέλεσμα τη δική τους απώλεια. Εσείς λοιπόν, αγαπητοί, επειδή προγνωρίζετε [αυτά], να φυλάγεστε, για να μη συμπαρασυρθείτε από την πλάνη των ανόμων και να [μην] ξεπέσετε από το δικό σας στήριγμα, αλλά να αυξάνετε στη χάρη και [στη] γνώση του Κυρίου μας και σωτήρα Ιησού Χριστού. Σ’ αυτόν [ας είναι] η δόξα και τώρα και στην αιώνια Ημέρα». (2Πέτ. 3:15-18 Μεταγλώττιση)

Αυτό που έχει σημασία τελικά είναι να αυξανόμαστε στη χάρη και [στη] γνώση του Κυρίου μας και σωτήρα Ιησού Χριστού.

Ο σκοπός του πρώτου ερχομού του Κυρίου μας Ιησού Χριστού ανάμεσα στον λαό Του τον Ισραήλ, δεν ήταν να κρίνει τον κόσμο, αλλά να ελευθερώσει τον σαρκικό Ισραήλ από την κατάρα του Νόμου γενόμενος Αυτός κατάρα υπέρ αυτών, ώστε να έρθει η ευλογία του Αβραάμ στα έθνη και να δικαιώσει τον πιστεύοντα εις το όνομά Του.

«Επειδή το τέλος του νόμου είναι ο Χριστός προς δικαιοσύνην εις πάντα τον πιστεύοντα.» (Ρωμ. 10:4 Βάμβας)

«Στους δικούς του ήρθε, αλλά οι δικοί του δεν τον παρέλαβαν. Όσοι όμως έλαβαν αυτόν, σ’ αυτούς έδωσε εξουσία τέκνα Θεού να γίνουν· σ’ όσους πιστεύουν στ’ όνομά του, που όχι από αίματα, ούτε από σάρκας θέλημα ούτε από θέλημα άντρα, αλλ’ από [το] Θεό γεννήθηκαν». (Ιωάν. 1:11-13)

«Δεν υπάρχει, λοιπόν, τώρα καμιά κατάκριση για εκείνους [που είναι] στον Ιησού Χριστό, αυτούς που δεν περπατούν σύμφωνα με τη σάρκα, αλλά σύμφωνα με το Πνεύμα. Επειδή, ο νόμος τού Πνεύματος της ζωής, [η οποία υπάρχει] στον Ιησού Χριστό, με ελευθέρωσε από τον νόμο της αμαρτίας και του θανάτου. Επειδή, το αδύνατο στον νόμο, καθότι ήταν ανίσχυρος εξαιτίας τής σάρκας, ο Θεός, στέλνοντας τον δικό του Υιό με ομοίωμα σάρκας αμαρτίας, και σε σχέση με την αμαρτία, κατέκρινε την αμαρτία στη σάρκα· για να εκπληρωθεί η δικαιοσύνη τού νόμου, σε μας, που δεν περπατάμε σύμφωνα με τη σάρκα, αλλά σύμφωνα με το Πνεύμα». (Ρωμ. 8:1-4 [Φίλος])

Η μεταστροφή του Παύλου και η προς στιγμή συμμόρφωση-στοίχιση του με το Νόμο.

Όταν ο απόστολος Παύλος μεταστράφηκε από ένα φανατικό οπαδό του Ιουδαϊσμού σε ένα μετανοημένο ακόλουθο της αγάπης και της χάρης του Ιησού Χριστού του Ναζωραίου, βρέθηκε αντιμέτωπος με τους Ιουδαίους Χριστιανούς της Ιερουσαλήμ. Όντας οι περισσότεροι πνευματικά νήπια «εν Χριστώ» δεν μπορούσαν να δουν ακόμα καθαρά τη διαφορά του γράμματος του Νόμου από την ελευθερία του Πνεύματος, που θα είχαν μέσα στον Ιησού Χριστό.

Ο Παύλος θέλησε να επισκεφτεί την Ιερουσαλήμ και να ομολογήσει παρρησία την μεγάλη αλλαγή, που είχε φέρει ο Κύριος στη ζωή του. Δυστυχώς όμως είχαν φθάσει άσχημες φήμες για τον Παύλο στην Ιερουσαλήμ.

«Και αφού τους χαιρέτησε, διηγούνταν καθένα ξεχωριστά αυτά που έκανε ο Θεός μέσα στα έθνη μέσω της διακονίας του. Εκείνοι, όταν άκουσαν, δόξαζαν το Θεό και του είπαν: «Βλέπεις, αδελφέ, πόσες μυριάδες είναι μεταξύ των Ιουδαίων που έχουν πιστέψει και όλοι είναι ζηλωτές του νόμου. Αλλά πληροφορήθηκαν συστηματικά για σένα ότι διδάσκεις αποστασία από [το] Μωυσή σε όλους τους Ιουδαίους μεταξύ των εθνών, λέγοντας να μην περιτέμνουν αυτοί τα παιδιά [τους] μήτε να περπατούν σύμφωνα με τα έθιμα». (Πράξ. 21:19-21 [Μεταγλώττιση])

Η μη τήρηση της περιτομής των αγοριών και η μη συμμόρφωση με τα πατροπαράδοτα έθιμα ήταν μια σοβαρή κατηγορία.

Αντιμετωπίζοντας πιθανή εξέγερση εναντίον του ο Παύλος δέχθηκε την πρόταση των πρεσβυτέρων, ώστε να δείξει ο Παύλος ότι συνεχίζει να συμμορφώνεται και να στοιχίζεται με τις επιταγές και τις παραδόσεις του Ιουδαϊσμού.

«Κάνε, λοιπόν, αυτό που σου λέμε: Έχουμε τέσσερις άντρες που έχουν [κάνει ] ευχή [ναζιραίου] για [τους] εαυτούς τους. Τούτους παράλαβε, εξαγνίσου μαζί τους και δαπάνησε [χρήματα] γι’ αυτούς, για να ξυρίσουν το κεφάλι [τους], και θα γνωρίσουν όλοι ότι όσα έχουν πληροφορηθεί συστηματικά για σένα δεν είναι [σωστό] τίποτα, αλλά στοιχίζεσαι και ο ίδιος [ακολουθώντας και] φυλάγοντας το νόμο». (Πράξ. 21:23-24 [Μεταγλώττιση])

Τα στοιχεία

Όταν κάποιος στοιχιζόταν[1] με τις επιταγές και τις παραδόσεις του Εβραϊκού Ιερατείου, σήμαινε ότι αυτές οι επιταγές και οι παραδόσεις αποτελούσαν τα βασικά και απαραίτητα «στοιχεία», που τον διέκριναν από οποιαδήποτε άλλη φυλετική, θρησκευτική ή φιλοσοφική ομάδα. Ήταν αυτά τα «στοιχεία» με τα οποία πίστευαν οι Ιουδαίοι, ότι θα μπορούσε να υψωθεί «η Κάτω Ιερουσαλήμ», ώστε η δόξα της να έφθανε μέχρι τον ουρανό και το Θεό. Μια Νέα Βαβέλ ή αλλιώς μια Νέα Βαβυλώνα που θα ήθελε να ορθώνεται η φήμη της στην αιωνιότητα.

Κάθε Εβραίος και προσήλυτος ήταν υποχρεωμένος να συμμορφώνεται με «τα κοσμικά στοιχεία» του Ιουδαϊσμού

Σύμφωνα με τον Ιουδαίο ιστορικό Ιώσηπο και την εβραϊκή σκέψη ο Ναός της Ιερουσαλήμ ήταν παράσταση «του Ουρανού και της Γης», επειδή εκεί υπήρχαν «τα Άγια των Αγίων», όπου ο Θεός κατοικούσε και «το Άγιο» και «η Αυλή» όπου ο άνθρωπος πατούσε[2].

«Πάλι ακούσατε ότι ειπώθηκε στους αρχαίους: Μη γίνεις επίορκος, αλλά εκπλήρωσε τους όρκους σου προς τον Κύριο. Εγώ, όμως, σας λέω, να μη ορκιστείτε καθόλου· ούτε στον ουρανό, επειδή είναι θρόνος τού Θεού·

ούτε στη γη, επειδή είναι υποπόδιο των ποδιών του· ούτε στα Ιεροσόλυμα, επειδή είναι πόλη τού μεγάλου βασιλιά·» (Ματ. 5:33-35 )

«Εκείνος, λοιπόν, που ορκίστηκε στο θυσιαστήριο ορκίζεται και σ' αυτό και σε όλα που [είναι] επάνω σ' αυτό. Και εκείνος που ορκίστηκε στον ναό ορκίζεται σ' αυτόν, και σ' εκείνον που κατοικεί μέσα σ' αυτόν· και εκείνος που ορκίστηκε στον ουρανό, ορκίζεται στον θρόνο τού Θεού, και σ' εκείνον που κάθεται επάνω σ' αυτόν». (Ματθ. 23:20-22)

Αυτός λοιπόν ο Ναός της Ιερουσαλήμ που ήταν «ο ουρανός» και «η γη» για τους Εβραίους στην Παλαιά Διαθήκη, παρέμεινε μέχρις ότου εκπληρώθηκαν όλα όσα είχαν προειπεί οι προφήτες του Ισραήλ. Αυτή είναι η σκέψη που κρυβόταν πίσω από τη διακήρυξη του Ιησού στο ακόλουθο εδάφιο.

«Επειδή, σας διαβεβαιώνω, μέχρις ότου παρέλθει ο ουρανός και η γη, ένα γιώτα ή μία κεραία δεν θα παρέλθει από τον νόμο, έως ότου όλα εκπληρωθούν.» (Ματθ. 5:18)

Ο Παύλος δεν αρνούνταν την σπουδαιότητα και την σημασία του Νόμου για τη ζωή των Εβραίων πιστών. Μάλιστα τονίζει ότι ο Νόμος έπαιζε το ρόλο του παιδαγωγού μέχρι να έρθει η πίστη στον Ιησού Χριστό.

Οι Εβραίοι είχαν ζητήσει από το Θεό να τους δώσει βασιλιά σύμφωνα με το σχήμα και το φρόνημα των εθνών κατά τα στοιχεία του κόσμου.

Μια από τις πρώτες κακές απαιτήσεις που όρθωσε ο λαός Ισραήλ εναντίον του Θεού ήταν η απαίτηση τους να αποκτήσουν βασιλιά σύμφωνα με το φρόνημα των εθνών και σύμφωνα με εκείνα τα στοιχεία του κόσμου που ήταν η αίγλη της αυλής και του ιερατείου, που πλαισίωναν τους βασιλείς των εθνών.

«Γι' αυτό, όλοι οι πρεσβύτεροι του Ισραήλ, συγκεντρώθηκαν και ήρθαν στον Σαμουήλ, στη Ραμά, και του είπαν: Δες, εσύ γέρασες, και οι γιοι σου δεν περπατούν στους δρόμους σου· κατάστησε, λοιπόν, σε μας έναν βασιλιά για να μας κρίνει, όπως [έχουν] όλα τα έθνη». (1Σαμ. 8:4-5 [Φίλος])

«Και εκείνη την ημέρα θα βοάτε εξαιτίας του βασιλιά σας, που εσείς τον εκλέξατε για τον εαυτό σας· αλλ' ο Κύριος, εκείνη την ημέρα, δεν θα σας εισακούσει. Ο λαός, όμως, δεν θέλησε να υπακούσει στη φωνή τού Σαμουήλ· και είπαν: Όχι· αλλά βασιλιάς θα υπάρχει επάνω μας· για να είμαστε κι εμείς όπως όλα τα έθνη· και να μας κρίνει ο βασιλιάς μας, και να βγαίνει μπροστά μας, και να μάχεται τις μάχες μας.» (1Σαμ. 8:18-20 [Φίλος])

Ο Θεός όμως που γνωρίζει τα πάντα είχε προειδοποιήσει με τον Μωυσή τον λαό Του πολλές γενιές πριν.

«Αφού μπεις μέσα στη γη που ο Κύριος ο Θεός σου δίνει σε σένα, και την κληρονομήσεις, και κατοικήσεις σ' αυτή, και πεις, θα καταστήσω επάνω μου βασιλιά, όπως όλα τα έθνη που [είναι] ολόγυρά μου,

θα καταστήσεις επάνω σου βασιλιά, όποιον ο Κύριος ο Θεός σου θα εκλέξει· από τους αδελφούς σου θα καταστήσεις βασιλιά επάνω σου· δεν μπορείς να καταστήσεις ξένον άνθρωπο επάνω σου, που δεν είναι αδελφός σου.

Όμως, δεν θα πληθύνει άλογα στον εαυτό του ούτε θα επαναφέρει τον λαό στην Αίγυπτο για να αυξήσει τα άλογα· επειδή, ο Κύριος σας είπε: Δεν θα επιστρέψετε πλέον μέσα από εκείνον το δρόμο.

Ούτε θα πληθύνει στον εαυτό του γυναίκες, για να μη αποπλανηθεί η καρδιά του· ούτε θα πληθύνει υπερβολικά το ασήμι και το χρυσάφι για τον εαυτό του. Και όταν καθίσει επάνω στον θρόνο τής βασιλείας του, θα γράψει για τον εαυτό του ένα αντίγραφο αυτού του νόμου, σε βιβλίο, από [εκείνο που είναι] μπροστά στους ιερείς τούς Λευίτες· κι αυτό θα είναι κοντά του, και θα διαβάζει μέσα σ' αυτό όλες τις ημέρες τής ζωής του· για να μάθει να φοβάται τον Κύριο τον Θεό του, να τηρεί όλα τα λόγια αυτού του νόμου, και τα διατάγματα αυτά, ώστε να τα εκτελεί· για να μη υψωθεί η καρδιά του παραπάνω από τους αδελφούς του, και για να μη παρεκκλίνει από τις εντολές, είτε δεξιά είτε αριστερά· ώστε να μακροημερεύσει στη βασιλεία του, αυτός και τα παιδιά του, ανάμεσα στον Ισραήλ.» (Δευτ. 17:14-20 [Φίλος]) (Διάβασε 1Βασ. 10:16-29)

Πράγματι ο Κύριος ο Θεός του Ισραήλ εξέλεξε κάποτε τον Σολομώντα τον γιο του Δαβίδ να καθίσει επάνω στο θρόνο του Ισραήλ.

«Αφού συμπληρωθούν οι ημέρες σου, και κοιμηθείς μαζί με τους πατέρες σου, θα σηκώσω ύστερα από σένα το σπέρμα σου, που θα βγει από τα σπλάχνα σου, και θα στερεώσω τη βασιλεία του. Αυτός θα οικοδομήσει οίκον στο όνομά μου· και θα στερεώσω τον θρόνο τής βασιλείας του μέχρι τον αιώνα· εγώ θα είμαι σ' αυτόν πατέρας, κι αυτός θα είναι σε μένα γιος· αν διαπράξει ανομία, θα τον σωφρονίσω με ράβδο ανδρών, και με μαστιγώσεις των γιων των ανθρώπων· το έλεός μου, όμως, δεν θα αφαιρεθεί απ' αυτόν, όπως το αφαίρεσα από τον Σαούλ, που έβγαλα από μπροστά σου· και η οικογένειά σου και η βασιλεία σου θα στερεωθεί μπροστά σου μέχρι τον αιώνα· ο θρόνος σου θα στερεωθεί στον αιώνα. Σύμφωνα με όλα αυτά τα λόγια, και σύμφωνα με ολόκληρη αυτή την όραση, έτσι μίλησε ο Νάθαν στον Δαβίδ.» (2Σαμ. 7:12-17 [Φίλος])

Ο βασιλιάς του Ισραήλ έπρεπε «νύχτα και ημέρα» να μελετάει το λόγο του Θεού, ώστε η καρδιά του να μην υψωθεί και να μη λησμονήσει τον Κύριο τον Θεό του και να μην πει στην καρδιά του: η δύναμή μου, και η ισχύς τού χεριού μου, απέκτησαν σε μένα αυτόν τον πλούτο.

«Και θα φας, και θα χορτάσεις, και θα ευλογήσεις τον Κύριο τον Θεό σου επάνω στην αγαθή γη, που σου έδωσε. Πρόσεχε στον εαυτό σου, μήπως λησμονήσεις τον Κύριο τον Θεό σου, αθετώντας τις εντολές του, και τις κρίσεις του, και τα διατάγματά του, που εγώ σε προστάζω σήμερα· μήπως, [αφού] φας και χορτάσεις, και οικοδομήσεις καλά σπίτια, και κατοικήσεις, και τα βόδια σου και τα πρόβατά σου αυξηθούν, και το ασήμι σου και το χρυσάφι σου πολλαπλασιαστεί [...] και πεις στην καρδιά σου: Η δύναμή μου, και η ισχύς τού χεριού μου, απέκτησαν σε μένα αυτόν τον πλούτο.

Αλλά, θα θυμάσαι τον Κύριο τον Θεό σου· επειδή, αυτός [είναι] που σου δίνει δύναμη να αποκτάς πλούτη, για να στερεώσει τη διαθήκη του, που ορκίστηκε στους πατέρες σου, όπως [είναι] τη σημερινή ημέρα. Αν, όμως, λησμονήσεις τον Κύριο τον Θεό σου, και πας πίσω από άλλους θεούς, και τους λατρεύσεις, και τους προσκυνήσεις, διαμαρτύρομαι σήμερα σε σας, ότι οπωσδήποτε θα αφανιστείτε· όπως τα έθνη που ο Κύριος εξολοθρεύει από μπροστά σας, έτσι θα αφανιστείτε· επειδή, δεν υπακούσατε στη φωνή τού Κυρίου τού Θεού σας». (Δευτ. 8:10-20 [Φίλος])

Δυστυχώς αν και ο Σολομώντας ήταν ο άνθρωπος που ζήτησε από το Θεό σοφία, η καρδιά του πλανήθηκε και παράβηκε τις απαιτήσεις του Θεού για τον βασιλιά. Η παρακοή του στο Νόμο του Θεού τον οδήγησε να αποκτήσει υπερβολικό πλούτο, πολλές γυναίκες, πολλά άλογα και άρματα που τον οδήγησαν στην πλεονεξία με όλα τα κακά συνεπακόλουθα της.

Ενώ οι φόροι που εισέπραττε κάθε χρόνο από τους «φόρους υποτελείας» υπηκόους του ήταν αρκετοί για τη διαβίωση του και τη λειτουργία της αυλής του, φαίνεται ότι συγκέντρωνε κάθε χρόνο και «εξακόσια και εξήκοντα εξ τάλαντα χρυσίου» επί πλέον σε βάρος του λαού του. (1Βασ. 10:14-15 [Φίλος])

Ο Σολομών έδωσε την καρδιά του στην υλική κτίση και τα στοιχεία του κόσμου και όχι στην υπακοή και γνώση του Θεού. Η πλεονεξία οδήγησε τον Σολομώντα σε αμαρτία εναντίον του Θεού και ήταν η αιτία να διαιρεθεί ο λαός Ισραήλ σε 10 φυλές στο Βορρά και τις φυλές του Ιούδα και του Βενιαμίν στο Νότο. Από τότε υπήρχε μια διαρκή διαμάχη και ένα συνεχόμενο μίσος ανάμεσα στο Βόρειο και το Νότιο τμήμα των φυλών του Ισραήλ. Ακόμα και μετά την επιστροφή των Ιουδαίων από την αιχμαλωσία της Βαβυλώνας οι άρχοντες του Ιουδαϊκού λαού συνέχισαν να κάνουν τα ίδια λάθη όπως και οι βασιλείς τους. Έδιναν μεγαλύτερη αξία στο χρυσάφι και στο ασήμι παρά σε Αυτόν που ήταν η πηγή παντός αγαθού.

Ο Ιεζεκιήλ είχε προφητέψει εναντίον των Ιουδαίων ότι το ασήμι τους και το χρυσάφι τους που ήταν τα πολύτιμα στοιχεία γι’ αυτούς δεν θα μπορούσαν να τους σώσουν την ημέρα της οργής του Θεού, όταν ο Θεός θα έστελνε εναντίον τους τα στρατεύματα του Ναβουχοδονόσορα.

«Θα ρίξουν το ασήμι τους στους δρόμους, και το χρυσάφι τους θα είναι σαν ακαθαρσία· το ασήμι τους και το χρυσάφι τους δεν θα μπορέσουν να τους λυτρώσουν κατά την ημέρα της οργής τού Κυρίου· δεν θα χορτάσουν τις ψυχές τους, και δεν θα γεμίσουν τις κοιλιές τους· για τον λόγο ότι, έγινε το πρόσκομμα της ανομίας τους.

Επειδή, τη δόξα τού στολισμού τους, τη μεταχειρίστηκαν σε υπερηφάνεια, και απ' αυτή έκαναν τις εικόνες των βδελυγμάτων τους, τα μισητά τους· γι' αυτό, εγώ την καθιστώ σ' αυτούς ακαθαρσία.

Και θα την παραδώσω για διαρπαγή στα χέρια ξένων, και για λάφυρο στους ασεβείς της γης· και θα τη βεβηλώσουν. Και θα αποστρέψω το πρόσωπό μου απ' αυτούς, και θα βεβηλώσουν το άδυτό μου· και οι λεηλάτες θα μπουν σ' αυτό, και θα το βεβηλώσουν.» (Ιεζ. 7:16-22 [Φίλος])

Ο Ιησούς στις ημέρες Του επέπληξε τους άρχοντες και τους πρεσβυτέρους του λαού γιατί έδιναν μεγαλύτερη αξία στα υλικά στοιχεία του κόσμου δηλαδή στο Ναό και όχι σ’ Αυτόν που είναι ο Κύριος των πάντων και κατοικούσε μέσα στο Ναό..

«Αλλοίμονο σε σας, τυφλοί οδηγοί, που λέτε: Όποιος ορκιστεί στον ναό, δεν είναι τίποτε· όποιος, όμως, ορκιστεί στο χρυσάφι τού ναού, έχει υποχρέωση. Μωροί και τυφλοί, επειδή, ποιος είναι μεγαλύτερος, το χρυσάφι ή ο ναός, που αγιάζει το χρυσάφι; Και: Όποιος ορκιστεί στο θυσιαστήριο, δεν είναι τίποτε· όποιος, όμως, ορκιστεί στο δώρο, που είναι επάνω σ' αυτό, έχει υποχρέωση. Μωροί και τυφλοί, επειδή, τι είναι μεγαλύτερο, το δώρο ή το θυσιαστήριο, που αγιάζει το δώρο; Εκείνος, λοιπόν, που ορκίστηκε στο θυσιαστήριο ορκίζεται και σ' αυτό και σε όλα που [είναι] επάνω σ' αυτό.

Και εκείνος που ορκίστηκε στον ναό ορκίζεται σ' αυτόν, και σ' εκείνον που κατοικεί μέσα σ' αυτόν· και εκείνος που ορκίστηκε στον ουρανό, ορκίζεται στον θρόνο τού Θεού, και σ' εκείνον που κάθεται επάνω σ' αυτόν». (Ματθ. 23:16-22 [Φίλος])

Το τέλος του Νόμου είναι ο Χριστός μέσα από τον οποίο φαίνεται η Χάρις και η Αλήθεια του Θεού.

Ο Ιησούς Χριστός σύμφωνα με τον Παύλο ήρθε για να καταστρέψει τα έργα του σκότους και του θανάτου. Δυστυχώς όμως οι Γραμματείς και Φαρισαίοι καθώς και οι «ιουδαΐζοντες» αποστατημένοι Χριστιανοί κινούμενοι από το γράμμα του Νόμου προσπαθούσαν να ποδηγετούν και να χειρίζονται την άγνοια του λαού. Αποτέλεσμα αυτής της τακτικής ήταν να κατευθύνουν τους «αδαείς» και «αστήρικτους» «στη φυλακή» των ενοχών και του φόβου της καταστροφής, που επικρέμονταν πάνω σε κάθε έναν που αμφισβητούσε την «αυθεντία» τους και την «εξουσία» τους.

Για να εξασφαλίσουν την τυφλή υπακοή και την σύμπραξη του απλού, αμαθή και αστήρικτου πλήθους συνέστησαν ένα σύνολο από κανόνες και διατάξεις στις οποίες απαιτούσαν να τις ακολουθούν, για να μην γίνουν «αποσυνάγωγοι».

Ο Μωυσής παρέλαβε «τα στοιχεία» του Νόμου διαμέσου αγγέλων

«Προφήτην από τους αδελφούς σας θα σηκώσει σε σας ο Κύριος ο Θεός σας, όπως εμένα· αυτόν θα ακούτε». Αυτός είναι που, στην εκκλησία μέσα στην έρημο, στάθηκε μαζί με τον άγγελο που του μιλούσε στο βουνό Σινά, και μαζί με τους πατέρες μας, και παρέλαβε τα ζωοποιά λόγια, για να τα δώσει σε μας». (Πράξ. 7:35-38 [Φίλος])

«Γι' αυτό, εμείς πρέπει να προσέχουμε περισσότερο σε όσα ακούσαμε, για να μη ξεπέσουμε ποτέ. Επειδή, αν ο λόγος που μιλήθηκε διαμέσου αγγέλων έγινε βέβαιος, και κάθε παράβαση και παρακοή έλαβε δίκαιη ανταπόδοση, πώς εμείς θα ξεφύγουμε, αν αμελήσουμε μια τόσο μεγάλη σωτηρία;» (Εβρ. 2:1-4 [Φίλος])

Δυστυχώς αυτοί οι κανόνες και οι διατάξεις που αποτελούσαν «τα στοιχεία» της θρησκείας τους, που δόθηκαν μέσω αγγέλων, αργότερα συνυφάνθηκαν με τις παραδόσεις των ανθρώπων. Επιπλέον οι ανθρώπινες απόψεις και παραδόσεις δεν θα τους άφηναν να αποδεχτούν τον Ιησού και ζώντας μπροστά στο φως Του να φύγει κάθε κάλυμμα, που τύφλωνε τις διάνοιές τους.

Μέσα στον Ιησού Χριστό αφαιρείται το κάλυμμα «των στοιχείων του κόσμου»

«Και όχι όπως ο Μωυσής έβαζε κάλυμμα επάνω στο πρόσωπό του, για να μη ατενίσουν οι γιοι τού Ισραήλ στο αποτέλεσμα εκείνου που επρόκειτο να καταργηθεί· αλλά, οι διάνοιές τους τυφλώθηκαν· επειδή, μέχρι σήμερα μένει το ίδιο κάλυμμα κατά την ανάγνωση της παλαιάς διαθήκης, που δεν ανασηκώνεται, επειδή, διαμέσου τού Χριστού καταργείται. Αλλά, μέχρι σήμερα, όταν διαβάζεται ο Μωυσής, ένα κάλυμμα κείτεται επάνω στην καρδιά τους. Όταν, όμως, επιστρέψει στον Κύριο, το κάλυμμα θα αφαιρεθεί.» (2Κορ. 3:13-16 [Φίλος])

Ο Παύλος στην επιστολή προς τους Γαλάτες έρχεται να αντιμετωπίσει και να συγκρουστεί με το ρεύμα των ιουδαϊζόντων και των άλλων θρησκευτικών παραφυάδων, που τάραζαν στις ημέρες του την Εκκλησία του Ιησού Χριστού. Ο αγώνας του ήταν να γκρεμίσει και να ξεριζώσει όλα εκείνα «τα στοιχεία» που αποτελούσαν το κάλυμμα στην κατανόηση των γραφών και έκρυβαν την δόξα του Ιησού Χριστού από τα μάτια της καρδιάς τους.

«Εννοώ, λοιπόν, [ότι] για όσο χρόνο ο κληρονόμος είναι νήπιο, δε διαφέρει σε τίποτα από δούλο, αν και είναι κύριος όλων. Αλλά είναι κάτω από επιτρόπους και οικονόμους μέχρι την προθεσμία του πατέρα [του]. Έτσι κι εμείς, όταν ήμασταν νήπια, ήμασταν υποδουλωμένοι κάτω από τα στοιχεία του κόσμου». (Γαλ. 4:1-6 [Μεταγλώττιση])

Πράγματι κάθε Εβραίος αλλά και κάθε προσήλυτος ήταν δεσμευμένος και υποχρεωμένος να παρακολουθεί ένα σύνολο «στοιχείων» που όμως δεν μπορούσαν να φέρουν τον καθαρισμό της συνείδησης από τις αμαρτίες και τις ανομίες που διέπρατταν. Η τήρηση αυτών «των στοιχείων του κόσμου» δεν μπορούσαν να οδηγήσουν στην ελευθερία των τέκνων του Θεού και της Νέας Βασιλείας, όπως διδάχτηκαν από τον Ιησού και τους Αποστόλους.

«Προτού όμως να έρθει η πίστη, φρουρούμασταν περικλεισμένοι κάτω από το νόμο, για τη μελλοντική πίστη [που επρόκειτο] να αποκαλυφτεί. Ώστε ο νόμος έχει γίνει παιδαγωγός μας στο Χριστό, για να δικαιωθούμε από [την] πίστη. Όταν ήρθε όμως η πίστη, δεν είμαστε πια κάτω από παιδαγωγό. Γιατί όλοι είστε γιοι [του] Θεού μέσω της πίστης στο Χριστό Ιησού. Γιατί όσοι στο Χριστό βαφτιστήκατε, [το] Χριστό ντυθήκατε. Δεν υπάρχει Ιουδαίος ούτε Έλληνας, δεν υπάρχει δούλος ούτε ελεύθερος, δεν υπάρχει αρσενικό και θηλυκό· γιατί όλοι εσείς είστε ένας στο Χριστό Ιησού. Αν λοιπόν εσείς [είστε του] Χριστού, άρα είστε σπέρμα του Αβραάμ, κληρονόμοι σύμφωνα με [την] υπόσχεση». (Γαλ. 3:23-29 [Μεταγλώττιση])

Σοβαρή προειδοποίηση για απομάκρυνση από «τα ασθενή και φτωχά στοιχεία» της παράδοσης των πρεσβυτέρων

Η θρησκευτική ζωή των Ιουδαίων της Ιερουσαλήμ της εποχής του Παύλου διέπονταν από εκείνα τα ασθενή και φτωχά στοιχεία που είχαν εφαρμογή μόνο στη σάρκα τους και περιστρέφονταν γύρω από το Ναό.

Ο Παύλος αγωνιζόταν με την χάρη και τη δύναμη του Πνεύματος του Ιησού οι νέοι πιστοί να προχωρήσουν μπροστά και μέσα στην ελευθερία, που τους χάριζε η αλήθεια του Ιησού Χριστού. Η τήρηση των ασθενών και φτωχών στοιχείων του Παλαιού αιώνα του Νόμου (ο παρόντας αιώνας του Παύλου) μπορούσε να τους επαναφέρει στην πρότερη κατάσταση της πνευματικής δουλείας του Νόμου και να ματαιώνονταν ο κόπος του Παύλου.

«Πώς επιστρέφετε πάλι στα ασθενή και φτωχά στοιχεία, στα οποία πάλι από την αρχή θέλετε να υπηρετείτε ως δούλοι; Παρατηρείτε ημέρες και μήνες και καιρούς και έτη. Σας φοβάμαι μήπως μάταια έχω κοπιάσει για σας.» (Γαλ. 4:7-12 [Μεταγλώττιση])

Ο Ναός ήταν γι’ αυτούς «ο Ουρανός» και «η Γή» δηλαδή όλος ο κόσμος τους. Με λίγα λόγια ήταν τα στοιχεία του ορατού φυσικού κόσμου πάνω στην οποία στήριζαν την βεβαιότητα της εύνοιας του Θεού για τον λαό Του. Η σχέση τους με τον Ναό απόρρεε από εκείνα τα στοιχεία που τα παρείχε το τελετουργικό μέρος των εντολών του Μωυσή, αλλά και η ανθρώπινη παράδοση των πρεσβυτέρων.

Όμως όλα αυτά τα στοιχεία ήταν αρχικά και αφορούσαν την νηπιακή ηλικία του πιστού Εβραίου και με την τήρηση των οποίων δεν μπορούσαν να ενσκήψουν στην κατανόηση της αγιότητας του Θεού. Όσοι παρέμειναν μόνο σ’ αυτά δεν θα μπορούσαν να φτάσουν στην τελειότητα και την ελευθερία του Υιού.

Μάταιες οι διδαχές και τα εντάλματα των ανθρώπων

«ΤΟΤΕ, έρχονται κοντά στον Ιησού οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι από τα Ιεροσόλυμα, λέγοντας: Γιατί οι μαθητές σου παραβαίνουν την παράδοση των πρεσβυτέρων; Επειδή, δεν πλένουν τα χέρια τους, όταν τρώνε ψωμί.

Και εκείνος, απαντώντας, είπε σ' αυτούς: Γιατί κι εσείς παραβαίνετε την εντολή τού Θεού εξαιτίας τής παράδοσής σας; Επειδή, ο Θεός έχει προστάξει, λέγοντας: «Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα·» και «εκείνος που κακολογεί τον πατέρα ή τη μητέρα, να θανατώνεται, οπωσδήποτε». Εσείς, όμως, λέτε: Όποιος πει στον πατέρα ή στη μητέρα: Είναι δώρο οτιδήποτε επρόκειτο να ωφεληθείς από μένα, και μπορεί να μη τιμήσει τον πατέρα του ή τη μητέρα του. Και ακυρώσατε την εντολή τού Θεού εξαιτίας της παράδοσής σας. Υποκριτές, καλά προφήτευσε για σας ο Ησαΐας, λέγοντας: Αυτός ο λαός με πλησιάζει με το στόμα τους και με τιμά με τα χείλη· η καρδιά τους, όμως, απέχει μακριά από μένα· μάταια μάλιστα με σέβονται, διδάσκοντας διδασκαλίες, εντάλματα ανθρώπων». (Ματθ. 15:1-9 [Φίλος])

Η τήρηση καθώς και η παρατήρηση ημερών και μηνών και καιρών κι ετών, που είχαν σχέση με τις γιορτές τους, δεν είχαν καμιά σημασία μετά την Ανάσταση του Ιησού. Όλα τα παραπάνω καθώς και η τήρηση και παρατήρηση των γενεαλογιών τους καμία σημασία δεν είχαν πια. Η καταγωγή ως προς την σάρκα και το αίμα δεν είχαν καμιά θέση μέσα στη Νέα Βασιλεία του Θεού.

«Προσέχετε τα σκυλιά, προσέχετε τους κακούς εργάτες, προσέχετε την κατατομή· επειδή, εμείς είμαστε η περιτομή, αυτοί που λατρεύουμε τον Θεό με [το] πνεύμα, και καυχώμαστε στον Ιησού Χριστό, και μη έχοντας την πεποίθηση στη σάρκα […] Μάλιστα δε και θεωρώ ότι τα πάντα είναι ζημία απέναντι στο έξοχο της γνώσης τού Ιησού Χριστού τού Κυρίου μου· για τον οποίο ζημιώθηκα τα πάντα, και θεωρώ ότι είναι σκύβαλα, για να κερδίσω τον Χριστό … » (Φιλ. 3:2-11 [Φίλος])

«Ας μη σας κρίνη λοιπόν μηδείς διά φαγητόν ή διά ποτόν ή διά λόγον εορτής ή νεομηνίας ή σαββάτων, τα οποία είναι σκιά των μελλόντων, το σώμα όμως είναι του Χριστού.Ας μη σας στερήση μηδείς του βραβείου με προσποίησιν ταπεινοφροσύνης και με θρησκείαν των αγγέλων, εμβατεύων εις πράγματα τα οποία δεν είδε, ματαίως φυσιούμενος υπό του νοός της σαρκός αυτού, και μη κρατών την κεφαλήν, τον Χριστόν, εκ του οποίου όλον το σώμα διά των αρμών και συνδέσμων διατηρούμενον και συνδεόμενον αυξάνει κατά την αύξησιν του Θεού. Εάν λοιπόν απεθάνετε μετά του Χριστού από των στοιχείων του κόσμου, διά τι ως ζώντες εν τω κόσμω υπόκεισθε εις διατάγματα, Μη πιάσης, μη γευθής, μη εγγίσης, τα οποία πάντα φθείρονται διά της χρήσεως, κατά τα εντάλματα και τας διδασκαλίας των ανθρώπων; τα οποία έχουσι φαινόμενον μόνον σοφίας εις εθελοθρησκείαν και ταπεινοφροσύνην και σκληραγωγίαν του σώματος, εις ουδεμίαν τιμήν έχοντα την ευχαρίστησιν της σαρκός.» (Κολ. 2:16-23)

Η μεγάλη προειδοποίηση του Παύλου είχε σαν σκοπό οι Χριστιανοί της γενιάς του να κρατήσουν το βλέμμα τους πάνω στον Ιησού και την απλότητα της κατανόησης των λόγων Του. Έτσι θα εξασφάλιζαν να μην παρασυρθούν από εκείνα τα στοιχεία του κόσμου, που τελικά θα τους απομάκρυναν από την ενότητα με τον Κύριο Ιησού. Σε αντίθετη περίπτωση οι ψευτοδιδάσκαλοι «ιουδαΐζοντες» και «Γνωστικοί» θα τους έπαιρναν σαν πολύτιμα λάφυρα μακριά από Εκείνον που τους είχε αποκτήσει με το Ίδιο Του το Αίμα. (Διάβασε : Πράξεις κ:28)

Ο απόστολος Πέτρος έγραψε και τις δύο επιστολές του προς τους διεσπαρμένους Ιουδαίους και Ισραηλίτες της γενιάς του και προειδοποιούσε ότι αυτοί που θα τους πλανούσαν θα λάμβαναν για μισθό της αδικίας τους «ταχεία απώλεια» εκείνες τις ημέρες.

«Υπήρξαν όμως και ψευδοπροφήτες μεταξύ του λαού, όπως και μεταξύ σας θα υπάρχουν ψευδοδιδάσκαλοι, οι οποίοι θα εισαγάγουν κρυφά αιρέσεις απώλειας και που θα αρνιούνται και [το] Δεσπότη που τους αγόρασε, επιφέροντας στους εαυτούς τους ταχεία απώλεια. Και πολλοί θα ακολουθήσουν τις ασέλγειές τους, εξαιτίας των οποίων η οδός της αλήθειας θα βλαστημηθεί. Και με πλεονεξία θα σας εμπορεύονται με πλαστά λόγια· γι’ αυτούς η καταδίκη από παλιά δεν αργεί και η απώλειά τους δε νυστάζει». (2Πέτ. 2:1-3 [Μεταγλώττιση])

Οι Ιουδαίοι Γραμματείς και Φαρισαίοι των ημερών του Ιησού, που κατοικούσαν στην Ιερουσαλήμ, πίστευαν ότι ήταν πιο άγιοι και πιστοί στο Νόμο από πολλούς άλλους κατοίκους της Γαλιλαίας των Εθνών, της Σαμάρειας και της Ιουδαίας. Ο ίδιος ο Ιησούς είχε προειδοποιήσει, ότι εάν δεν μετανοούσαν, θα γνώριζαν όλοι την απώλεια. Τα λόγια του Ιησού εκπληρώθηκαν με την τέλεια καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ..

«Κατά τον καιρό εκείνο ήρθαν μερικοί αναγγέλλοντας σ' αυτόν για τους Γαλιλαίους, το αίμα των οποίων ο Πιλάτος ανέμιξε με τις θυσίες τους. Και ο Ιησούς, απαντώντας, είπε σ' αυτούς: Νομίζετε ότι αυτοί οι Γαλιλαίοι ήσαν αμαρτωλοί περισσότερο από όλους τούς Γαλιλαίους, επειδή έπαθαν τέτοια πράγματα; Όχι, σας λέω· αλλά, αν δεν μετανοείτε, όλοι παρόμοια θα απολεστείτε. Ή, εκείνοι οι 18, επάνω στους οποίους έπεσε ο πύργος στον Σιλωάμ, και τους θανάτωσε, νομίζετε ότι αυτοί ήσαν περισσότερο αμαρτωλοί από όλους τούς ανθρώπους, που κατοικούν στην Ιερουσαλήμ; Όχι, σας λέω· αλλά, αν δεν μετανοείτε, όλοι παρόμοια θα απολεστείτε. Έλεγε δε τούτη την παραβολή: Κάποιος είχε μια συκιά φυτεμένη μέσα στον αμπελώνα του· και ήρθε ζητώντας σ' αυτήν καρπό, και δεν βρήκε.

Και είπε στον αμπελουργό: Δες, τρία χρόνια έρχομαι ζητώντας καρπό σ' αυτή τη συκιά, και δεν βρίσκω· κόψ' την· γιατί να καταργεί και τη γη; Και εκείνος, αποκρινόμενος, λέει σ' αυτόν: Κύριε, άφησέ την και τούτο τον χρόνο, μέχρις ότου σκάψω ολόγυρά της, και βάλω κοπριά· και αν μεν κάνει καρπό, [καλώς·] ειδεμή, θα την κόψεις ύστερα απ' αυτά». (Λουκ. 13:1-9 [Φίλος])

Η κατά Χριστόν απλότητα και κατανόηση οδηγεί στην πνευματική πληρότητα και τελειότητα

«Όπως λοιπόν παραλάβατε το Χριστό Ιησού τον Κύριο, [ενωμένοι] με αυτόν να περπατάτε, ριζωμένοι και εποικοδομούμενοι σ’ αυτόν, και να βεβαιώνεστε στην πίστη καθώς διδαχτήκατε, περισσεύοντας στην ευχαριστία. Προσέχετε μήπως υπάρξει κάποιος που σας αρπάξει σαν λάφυρό [του] με τη φιλοσοφία και [με τη] μάταιη απάτη κατά την παράδοση των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία του κόσμου και όχι κατά Χριστό. Γιατί μέσα σ’ αυτόν κατοικεί όλο το πλήρωμα της θεότητας σωματικά, και είστε γεμισμένοι [ενωμένοι] με αυτόν, ο οποίος είναι η κεφαλή κάθε αρχής και εξουσίας. Μέσω αυτού και περιτμηθήκατε με περιτομή αχειροποίητη, με το γδύσιμο του σώματος της σάρκας, με την περιτομή του Χριστού». (Κολ. 2:6-11 [Μεταγλώττιση])

Η φιλοσοφία και η μάταιη απάτη σύμφωνα με την παράδοση των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία του κόσμου θα τους οδηγούσε μακριά από τον πλούτο της πληρότητας του Πνεύματος, που υπήρχε μέσα στον Χριστό.

Ο Θεός ευδόκησε διαμέσου της μωρίας τού κηρύγματος να σώσει αυτούς που πιστεύουν

«Επειδή, ο Χριστός δεν με απέστειλε για να βαπτίζω, αλλά για να κηρύττω το ευαγγέλιο· όχι με σοφία λόγου, για να μη ματαιωθεί ο σταυρός τού Χριστού. Επειδή, ο λόγος τού σταυρού σ' εκείνους μεν που χάνονται είναι μωρία, σε μας, όμως, που σωζόμαστε είναι δύναμη Θεού. Επειδή, είναι γραμμένο: «Θα φέρω σε απώλεια τη σοφία των σοφών, και θα αθετήσω τη σύνεση των συνετών». Πού είναι ο σοφός; Πού είναι ο γραμματέας; Πού είναι ο συζητητής αυτού τού αιώνα; Δεν μώρανε ο Θεός τη σοφία αυτού τού κόσμου;

Επειδή, βέβαια, με τη σοφία τού Θεού ο κόσμος δεν γνώρισε τον Θεό διαμέσου της σοφίας, ο Θεός ευδόκησε διαμέσου της μωρίας τού κηρύγματος να σώσει αυτούς που πιστεύουν· επειδή, και οι Ιουδαίοι σημείο ζητούν, και οι Έλληνες σοφία ζητούν· εμείς, όμως, κηρύττουμε Χριστόν σταυρωμένον, για μεν τους Ιουδαίους σκάνδαλο, για δε τους Έλληνες μωρία· στους ίδιους, όμως, τους προσκαλεσμένους, και τους Ιουδαίους και τους Έλληνες, τον Χριστό, Θεού δύναμη και Θεού σοφία». (1Κορ. 1:17-24 [Φίλος])

Η καύχηση όμως των Εβραίων ήταν εστιασμένη στη καταγωγή τους ως προς τους προπάτορες τους, με τους οποίους ο Θεός είχε δώσει επαγγελίες και τη σχέση αίματος που είχαν με εκείνους. Έτσι δεν μπόρεσαν να αντιληφθούν ότι ο Θεός τους είναι Αγάπη και ήθελε έλεος και όχι θυσία «Ἔλεος θέλω καὶ ου θυσίαν» και έδινε μεγαλύτερη σημασία στα κίνητρα της καρδιάς για αληθινή λατρεία προς Αυτόν και όχι στην καταγωγή από «σάρκα και αίμα».

Η δε άποψη των Εθνικών ανάμεσα στους οποίους ήταν διασκορπισμένοι οι Ιουδαίοι και οι Ισραηλίτες των δέκα φυλών που είχαν αποκοπεί, δεν ήταν η καλύτερη γι΄ αυτούς.

«Αγαπητοί, [σας] παρακαλώ, ως ξένους και παρεπίδημους, να απέχετε από τις σαρκικές επιθυμίες, οι οποίες αντιμάχονται ενάντια στην ψυχή· να έχετε καλή τη διαγωγή σας ανάμεσα στα έθνη, ώστε, ενώ σας καταλαλούν σαν κακοποιούς, από τα καλά έργα, όταν [τα] δουν, να δοξάσουν τον Θεό κατά την ημέρα τής επίσκεψης». (1Πέτ. 2:11-12 [Φίλος])

«Αλλ' εάν και πάσχητε διά την δικαιοσύνην, είσθε μακάριοι· τον δε φόβον αυτών μη φοβηθήτε μηδέ ταραχθήτε, αλλά αγιάσατε Κύριον τον Θεόν εν ταις καρδίαις υμών, και εστέ πάντοτε έτοιμοι εις απολογίαν μετά πραότητος και φόβου προς πάντα τον ζητούντα από σας λόγον περί της ελπίδος της εν υμίν, έχοντες συνείδησιν αγαθήν, ίνα, ενώ σας καταλαλώσιν ως κακοποιούς, καταισχυνθώσιν οι συκοφαντούντες την καλήν σας εν Χριστώ διαγωγήν.» (1Πέτ. 3:14 -16 [Βάμβας])

Ο Θεός ήταν που πήρε τον Ισραηλιτικό λαό και τον έβγαλε από την Αίγυπτο. Ακόμα και από τις ημέρες του Μωυσή, που είχε δοθεί ο Νόμος, ο Κύριος τους φανέρωνε ότι έπρεπε να εστιάζουν στη ζωή τους πέρα από τους τύπους και τις εξωτερικές τελετουργίες τα οποία ήταν «σκιά των μελλόντων».

Ο Ισραήλ πρωτότοκος γιος

Ο μοναδικός λαός στον οποίο είχε φανερωθεί ο Θεός ήταν οι Ισραηλίτες «των οποίων [ήταν] η υιοθεσία και η δόξα και αι διαθήκαι και η νομοθεσία και η λατρεία και αι επαγγελίαι, των οποίων [ήταν] οι πατέρες, και εκ των οποίων εγεννήθη ο Χριστός το κατά σάρκα, ο ων επί πάντων Θεός ευλογητός εις τους αιώνας». (Ρωμ. 9:1-5)

Ο Ισραήλ ήταν ο «πρωτότοκος γιος» του Θεού «Και ο Κύριος είπε στον Μωυσή: Όταν πας και επιστρέψεις στην Αίγυπτο, πρόσεξε να κάνεις μπροστά στον Φαραώ όλα τα θαυμάσια, που έδωσα στο χέρι σου· μόνον που εγώ θα σκληρύνω την καρδιά του, και δεν θα εξαποστείλει τον λαό· και θα πεις στον Φαραώ: Έτσι λέει ο Κύριος· γιος μου [είναι], πρωτότοκός μου, ο Ισραήλ· και σε σένα λέω: Εξαπόστειλε τον γιο μου, για να με λατρεύσει· και αν δεν θέλεις να τον εξαποστείλεις, δες, εγώ θα θανατώσω τον γιο σου, τον πρωτότοκό σου» (Έξ. 4:21-23 [Φίλος])

Σε αυτούς δόθηκε μέσω το Μωϋσή μια σειρά σαρκικών εντολών έως καιρού διορθώσεως. Όσοι όμως είχαν πλανηθεί έδιναν μεγαλύτερη σημασία στα στοιχεία που αποτελούσαν τις σκιές των μελλόντων και όχι στο πρόσωπο που παραβολικά οδηγούσαν αυτά τα στοιχεία. Το πρόσωπο αυτό δεν ήταν άλλος από τον Κύριο μας Ιησού Χριστό, που ήταν ο αληθινός και αχειροποίητος Ναός του Θεού.

Ο συγγραφέας της προς Εβραίους επιστολής θέλοντας να συνδυάσει τον Ιησού με τον Μελχισεδέκ, τόνιζε πόσο σημαντικό ήταν να προχωρήσουν πνευματικά πολύ πιο πέρα από τα αρχικά στοιχεία των λόγων του Θεού στην βαθύτερη κατανόηση εκείνων των στοιχείων, που οδηγούν στο λόγο της δικαιοσύνης και της διάκρισης του καλού και του κακού.

«Και όταν τελειοποιήθηκε (δια των παθημάτων), έγινε σε όλους εκείνους που υπακούν σ’ αυτόν αίτιος αιώνιας σωτηρίας, και προσφωνήθηκε από το Θεό Αρχιερέας κατά την τάξη Μελχισεδέκ. Γι’ αυτό [το θέμα έχουμε] να λέμε πολλά λόγια και δυσερμήνευτα, επειδή έχετε γίνει νωθροί στα αυτιά.

Και γιατί, ενώ οφείλατε να είστε δάσκαλοι εξαιτίας του χρόνου, πάλι έχετε ανάγκη κάποιον να σας διδάσκει τα αρχικά στοιχεία των λόγων του Θεού, και έχετε γίνει να έχετε ανάγκη από γάλα και όχι από στερεή τροφή.

Γιατί καθένας που τρέφεται με γάλα δεν έχει πείρα από [το] λόγο [της] δικαιοσύνης, επειδή είναι νήπιο.

Αλλά των ώριμων είναι η στερεή τροφή, εκείνων που εξαιτίας της συνήθειας έχουν τα αισθητήρια γυμνασμένα για διάκριση και [του] καλού και [του] κακού». (Εβρ. 5:9-14 [Μεταγλώττιση])

Των ώριμων είναι η στερεή τροφή

Οι ώριμοι γιοι της βασιλείας μετείχαν της στερεάς τροφής. Όπως ο Κύριος τους και Βασιλιάς τους Ιησούς Χριστός ήταν πράος και ταπεινός έτσι και οι μαθητές της γενιάς των Αποστόλων ήταν πράοι και ταπεινοί δούλοι. Με υπομονή και ταπείνωση και έχοντας τα αισθητήρια γυμνασμένα μπόρεσαν να διακρίνουν ανάμεσα στο καλό και το κακό και ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα. Έτσι πλήρεις από τη σοφία και το Πνεύμα του Θεού απέδιδαν δικαιοσύνη για «την χήρα», «τον ορφανό» και «τον ξένο» και τον κάθε φτωχό απορρίπτοντας κάθε «δώρο» και κάθε είδους προσωποληψία.

Έτσι έγιναν βασιλείς και ιερείς μέσα στη Νέα Βασιλεία του Νέου Ουρανού και της Νέας Γης, όπου θα κατοικεί η χαρά, η ειρήνη και η δικαιοσύνη του Πνεύματος του Θεού.

«Και ο Ιησούς τους είπε: Σας διαβεβαιώνω, ότι εσείς που με ακολουθήσατε, κατά την παλιγγενεσία, όταν ο Υιός τού ανθρώπου καθίσει επάνω στον θρόνο τής δόξας του, θα καθήσετε κι εσείς επάνω σε δώδεκα θρόνους για να κρίνετε τις δώδεκα φυλές τού Ισραήλ. Και κάθε ένας που άφησε σπίτια ή αδελφούς ή αδελφές ή πατέρα ή μητέρα ή γυναίκα ή παιδιά ή χωράφια, εξαιτίας τού ονόματός μου, θα πάρει 100 φορές περισσότερα, και θα κληρονομήσει αιώνια ζωή.» (Ματθ. 19:28-29 [Φίλος])

«Δεν ξέρετε ότι οι άγιοι θα κρίνουν τον κόσμο; Και αν ο κόσμος κρίνεται από σας, ανάξιοι είστε να κρίνετε ελάχιστα πράγματα; Δεν ξέρετε ότι θα κρίνουμε αγγέλους; Πόσο μάλλον βιοτικά [πράγματα];» (1Κορ. 6:2-3 [Φίλος])

«Αλλά, ο Θεός διάλεξε τα μωρά τού κόσμου, για να καταντροπιάσει τούς σοφούς· και τα ασθενή τού κόσμου διάλεξε ο Θεός για να καταντροπιάσει τα ισχυρά· και τα αγενή τού κόσμου και τα εξουθενημένα διάλεξε ο Θεός, και εκείνα που θεωρούνται για τίποτε, για να καταργήσει αυτά που θεωρούνται κάτι. Για να μη καυχηθεί καμιά σάρκα μπροστά του.» (1Κορ. 1:26-31 [Φίλος])

Ο διωγμός των τέκνων της ελευθέρας από τα τέκνα της δούλης

Δυστυχώς ο λαός του Θεού παρέμεινε προσκολλημένος στα αρχικά στοιχεία των λόγων του Θεού ακολουθώντας την σάρκα και τις εντολές των ανθρώπων και όχι τις εντολές του Θεού. Έτσι όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου δεν μπόρεσαν να δεχτούν και να αναγνωρίσουν Εκείνον για τον Οποίον μιλούσαν οι γραφές. Μάλιστα όχι απλά μόνο δεν δέχτηκαν να αναγνωρίσουν τον Ιησού σαν Κύριο και Χριστό αλλά έγιναν εχθροί του Ιησού και όσων ανθρώπων πίστεψαν στα λόγια Του και τον ακολούθησαν.

Ο Παύλος καυτηριάζει όλους αυτούς παίρνοντας λόγια μέσα από το Νόμο. Τους παραλληλίζει με το όρος Σινά και τον γιο της Άγαρ που ταυτίζονταν με τα άπιστα τέκνα της κάτω Ιερουσαλήμ των ημερών του Παύλου. Μη θέλοντας να ζήσουν στην ελευθερία της Άνω Ιερουσαλήμ, προτίμησαν να συνεχίσουν να είναι κάτω από τη δουλεία των στοιχείων του Νόμου, διώκοντας τα αληθινά τέκνα του Θεού.

«Λέγετέ μοι, οἱ ὑπὸ νόμον θέλοντες εἶναι, τὸν νόμον οὐκ ἀκούετε; γέγραπται γὰρ ὅτι Ἀβραὰμ δύο υἱοὺς ἔσχεν, ἕνα ἐκ τῆς παιδίσκης καὶ ἕνα ἐκ τῆς ἐλευθέρας· ἀλλ’ ὁ μὲν ἐκ τῆς παιδίσκης κατὰ σάρκα γεγέννηται, ὁ δὲ ἐκ τῆς ἐλευθέρας δι’ ἐπαγγελίας. ἅτινά ἐστιν ἀλληγορούμενα· αὗται γάρ εἰσιν δύο διαθῆκαι, μία μὲν ἀπὸ ὄρους Σινᾶ, εἰς δουλείαν γεννῶσα, ἥτις ἐστὶν Ἁγάρ, τὸ δὲ Ἁγὰρ Σινᾶ ὄρος ἐστὶν ἐν τῇ Ἀραβίᾳ, συστοιχεῖ[3] δὲ τῇ νῦν Ἰερουσαλήμ, δουλεύει γὰρ μετὰ τῶν τέκνων αὐτῆς· ἡ δὲ ἄνω Ἰερουσαλὴμ ἐλευθέρα ἐστίν, ἥτις ἐστὶν μήτηρ ἡμῶν· γέγραπται γάρ· Εὐφράνθητι, στεῖρα ἡ οὐ τίκτουσα, ῥῆξον καὶ βόησον, ἡ οὐκ ὠδίνουσα· ὅτι πολλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐρήμου μᾶλλον ἢ τῆς ἐχούσης τὸν ἄνδρα. ὑμεῖς δέ, ἀδελφοί, κατὰ Ἰσαὰκ ἐπαγγελίας τέκνα ἐστέ· ἀλλ’ ὥσπερ τότε ὁ κατὰ σάρκα γεννηθεὶς ἐδίωκε τὸν κατὰ πνεῦμα, οὕτως καὶ νῦν. ἀλλὰ τί λέγει ἡ γραφή; Ἔκβαλε τὴν παιδίσκην καὶ τὸν υἱὸν αὐτῆς, οὐ γὰρ μὴ κληρονομήσει ὁ υἱὸς τῆς παιδίσκης μετὰ τοῦ υἱοῦ τῆς ἐλευθέρας. διό, ἀδελφοί, οὐκ ἐσμὲν παιδίσκης τέκνα ἀλλὰ τῆς ἐλευθέρας.» (Γαλ. 4:21-31 [SBLGNT])

Είναι αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι για τους οποίους ο Πέτρος έγραψε την δεύτερη Επιστολή του προς τους Χριστιανούς Ισραηλίτες της διασποράς των ημερών του.

«Ταύτην ἤδη, ἀγαπητοί, δευτέραν ὑμῖν γράφω ἐπιστολήν, ἐν αἷς διεγείρω ὑμῶν ἐν ὑπομνήσει τὴν εἰλικρινῆ διάνοιαν, μνησθῆναι τῶν προειρημένων ῥημάτων ὑπὸ τῶν ἁγίων προφητῶν καὶ τῆς τῶν ἀποστόλων ὑμῶν ἐντολῆς τοῦ κυρίου καὶ σωτῆρος, τοῦτο πρῶτον γινώσκοντες ὅτι ἐλεύσονται ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν ἐν ἐμπαιγμονῇ ἐμπαῖκται κατὰ τὰς ἰδίας ἐπιθυμίας αὐτῶν πορευόμενοι καὶ λέγοντες· Ποῦ ἐστιν ἡ ἐπαγγελία τῆς παρουσίας αὐτοῦ; ἀφ’ ἧς γὰρ οἱ πατέρες ἐκοιμήθησαν, πάντα οὕτως διαμένει ἀπ’ ἀρχῆς κτίσεως. λανθάνει γὰρ αὐτοὺς τοῦτο θέλοντας ὅτι οὐρανοὶ ἦσαν ἔκπαλαι καὶ γῆ ἐξ ὕδατος καὶ δι’ ὕδατος συνεστῶσα τῷ τοῦ θεοῦ λόγῳ, δι’ ὧν ὁ τότε κόσμος ὕδατι κατακλυσθεὶς ἀπώλετο· οἱ δὲ νῦν οὐρανοὶ καὶ ἡ γῆ τῷ αὐτῷ λόγῳ τεθησαυρισμένοι εἰσὶν πυρὶ τηρούμενοι εἰς ἡμέραν κρίσεως καὶ ἀπωλείας τῶν ἀσεβῶν ἀνθρώπων.» (2Πέτ. 3:1-7 [SBLGNT])

Για τους ίδιους εμπαίκτες και ασεβείς της εποχής του έγραψε και ο Ιούδας στην επιστολή του.

«Προφήτευσε, μάλιστα, γι' αυτούς και ο Ενώχ, έβδομος μετά τον Αδάμ, λέγοντας: «Να! ήρθε ο Κύριος με μυριάδες αγίων του, για να κάνει κρίση ενάντια σε όλους, και να ελέγξει όλους τούς ασεβείς απ' αυτούς, για όλα τα έργα τής ασέβειάς τους, που έπραξαν, και για όλα τα σκληρά [λόγια], που μίλησαν εναντίον Του οι ασεβείς αμαρτωλοί. Αυτοί είναι γογγυστές, μεμψίμοιροι, που περπατούν σύμφωνα με τις επιθυμίες τους· και το στόμα τους μιλάει υπερήφανα, και κολακεύουν πρόσωπα για χάρη ωφέλειας.

Αλλά, εσείς, αγαπητοί, θυμηθείτε τα λόγια που από πριν έχουν ειπωθεί από τους αποστόλους τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ότι, σας έλεγαν πως, στον έσχατο καιρό θάρθουν εμπαίκτες, οι οποίοι θα περπατούν σύμφωνα με τις ασεβείς επιθυμίες τους. Αυτοί είναι εκείνοι που αποχωρίζουν τον εαυτό τους, [είναι άνθρωποι] ζωώδεις, οι οποίοι Πνεύμα δεν έχουν». (Ιούδ. 1:14-19 [Φίλος])

Αυτοί οι άνθρωποι σύμφωνα με τα λόγια του Ιούδα «περπατούν σύμφωνα με τις επιθυμίες τους· και το στόμα τους μιλάει υπερήφανα, και κολακεύουν πρόσωπα για χάρη ωφέλειας». Βλέπουμε πολύ καθαρά ότι ο Ιούδας μιλούσε για το παρόν των ημερών του σε χρόνο ενεστώτα, γιατί αυτοί οι εμπαίκτες και ασεβείς άνθρωποι ζούσαν εκείνες τις ημέρες που ήταν ο έσχατος καιρός του αιώνα του Μωσαϊκού Νόμου.

Οι άρχοντες του λαού ήταν «οι ουρανοί» και ο λαός «η γη»

Ήταν αυτοί οι αποστάτες Ισραηλίτες που ενώ ήταν οι ουρανοί και η γη για το Θεό δηλαδή «ο κόσμος του Θεού», το στολίδι του Θεού, αυτοί απέρριψαν αυτή την αγάπη.

«Ακούστε, ουρανοί, και ακροάσου γη· επειδή, ο Κύριος μίλησε. Γιους έθρεψα και ύψωσα, αυτοί, όμως, αποστάτησαν από μένα.

Το βόδι γνωρίζει το αφεντικό του, και το γαϊδούρι τη φάτνη τού κυρίου του· ο Ισραήλ, όμως, δεν γνωρίζει, ο λαός μου δεν εννοεί.

Αλλοίμονο, έθνος αμαρτωλό, λαέ φορτωμένε ανομία, σπέρμα κακοποιών, γιοι διεφθαρμένοι· εγκατέλειψαν τον Κύριο, καταφρόνησαν τον Άγιο του Ισραήλ, στράφηκαν προς τα πίσω. […] Αν ο Κύριος των δυνάμεων δεν άφηνε σε μας ένα μικρό υπόλοιπο, σαν τα Σόδομα θα είχαμε γίνει, και με τα Γόμορρα θα είχαμε εξομοιωθεί. Ακούστε τον λόγο τού Κυρίου, άρχοντες των Σοδόμων· ακροαστείτε τον νόμο τού Θεού μας, λαέ των Γομόρρων. Ποια [ανάγκη] έχω από την πληθώρα των θυσιών σας; λέει ο Κύριος· είμαι χορτάτος από ολοκαυτώματα κριαριών, και από το πάχος των σιτευτών· και δεν αρέσκομαι σε αίμα ταύρων ή αρνιών ή τράγων» (Ησ. 1:2-11 [Φίλος])

Για τον Θεό του Ισραήλ, οι άρχοντες του λαού ήταν «οι ουρανοί» και ο λαός «η γη» . Είναι αυτοί οι άρχοντες που ο Ησαΐας τους αποκαλεί «άρχοντες των Σοδόμων» και τον λαό που τους ακολουθεί «λαέ των Γομόρρων»

Δυστυχώς αυτοί οι άνθρωποι είτε ήταν Γραμματείς και Φαρισαίοι είτε ήταν αποστάτες ιουδαΐζοντες «Χριστιανοί» και ενώ είχαν στα χέρια τους τα κλειδιά της γνώσης των λόγων του Θεού δεν θέλησαν οι ίδιοι να εισέλθουν στη Βασιλεία Του και τους άλλους ανθρώπους εμπόδιζαν να εισέλθουν. Παρέμειναν απλά ανώριμοι και νήπιοι γνώστες του «γράμματος του Νόμου» και δεν μπόρεσαν να έχουν την επίγνωση του Υιού του Θεού. Σαν «νήπια» που δεν αντιλαμβάνονταν τους κανόνες και τις αρχές της Νέας Βασιλείας αλλά και την κλήση τους. Συμπεριφέρθηκαν με απρέπεια και ασέβεια τόσο απέναντι στον Κύριο Ιησού Χριστό αλλά και στους απεσταλμένους Του.

Εξελίχθηκαν σε εμπαίκτες που απαξίωναν το έργο του Ιησού και των Αποστόλων και η ζήλεια και το μίσος τους τύφλωνε και τους έκανε σκληρούς εχθρούς του ευαγγελίου του Ιησού Χριστού.

Σκοπός τους πάντα ήταν να πάρουν αυτοί τη κληρονομιά, ώστε να συνεχίζουν να δοξάζωνται από τους υπόλοιπους συμπατριώτες τους και να μην αφήσουν κανένα να τους αμφισβητήσει και να προσβάλλει την δόξα και την αίγλη, που απολάμβαναν από τον αμαθή και αστήρικτο λαό. Ήταν αυτοί οι εμπαίκτες για τους οποίους προείπε ο Ησαΐας «εμπαίκται κυριεύσουσιν αυτών». (Ησ. 3:1-5 Ο΄)

Είναι αυτοί οι άνθρωποι που ενώ είχαν μάτια και αυτιά συνέχιζαν να είναι τυφλοί και κωφοί και δεν αναγνώριζαν το θαυμάσιο έργο που είχε εργαστεί ανάμεσα τους ο Ιησούς και οι Απόστολοι. Αυτοί οι άνθρωποι ακολουθώντας και εφαρμόζοντας μόνο το γράμμα του Νόμου παρέμεναν νήπιοι και απειθείς στο Πνεύμα του Θεού, που διέπει όλες τις γραφές. Έχοντας «μορφή ευσεβείας» πετύχαιναν να γίνουν άρχοντες του απειθή και ασεβή εβραϊκού όχλου. Είναι αυτοί οι άρχοντες που ο Ησαΐας τους αποκαλεί «άρχοντες των Σοδόμων» και τον λαό που τους ακολουθεί «λαό των Γομόρρων»

Ένα ακόμη παράδειγμα που δείχνει ότι μια βασιλεία με τους άρχοντες της και το λαό της παρουσιάζεται σαν ουρανός και γη είναι τα παρακάτω εδάφια σχετικά με τη Βαβυλώνα.

«Και αν η Βαβυλών αναβή έως του ουρανού και αν οχυρώση το ύψος της δυνάμεως αυτής, θέλουσιν ελθεί παρ' εμού εξολοθρευταί επ' αυτήν, λέγει Κύριος.» (Ιερ. 51:53)

Από τον προφητικό παραβολικό λόγο φαίνεται πολύ καθαρά τι θα έκανε ο Θεός πάνω σε εκείνους που θα αποτελούσαν «τον ουρανον» και «τη γη» στις «έσχατες ημέρες» της βασιλείας του Νόμου, που λειτουργούταν από τους Γραμματείς και Φαρισαίους της εποχής του Ιησού και των Αποστόλων Του.

«Επικαλούμαι σήμερα σε σας μάρτυρες τον ουρανό και τη γη, ότι έβαλα μπροστά σας τη ζωή και τον θάνατο, την ευλογία και την κατάρα· γι' αυτό, διαλέξτε τη ζωή, για να ζείτε, εσύ και το σπέρμα σου·» (Δευτ. 30:19 [Φίλος]) (Διαβάστε: Δευτ. λα:28, Ης. 44:21-23)

«Πρόσεχε, ουρανέ, και θα μιλήσω· και ας ακούει η γη τα λόγια τού στόματός μου. Η διδασκαλία μου θα σταλάξει σαν τη βροχή, ο λόγος μου θα κατέβει σαν τη δροσιά. Όπως η ψιχάλα επάνω στη χλόη· και όπως η δυνατή βροχή επάνω στο χορτάρι.» (Δευτ. 32:1-2 [Φίλος])

«Όπως ο κλέφτης ντρέπεται όταν βρεθεί, έτσι θα ντροπιαστεί ο οίκος Ισραήλ, αυτοί, οι βασιλιάδες τους, οι άρχοντές τους, και οι ιερείς τους, και οι προφήτες τους· που λένε προς το ξύλο: Είσαι πατέρας μου· και προς την πέτρα: Εσύ με γέννησες· επειδή, έστρεψαν σε μένα τα νώτα, και όχι το πρόσωπο.» (Ιερ. 2:26-29 Φίλος) (Διάβασε Ιερ. 2:7-13)

«Εγώ ντύνω ολόγυρα τους ουρανούς [με] σκοτάδι, και [για] το περικάλυμμά τους βάζω έναν σάκο.» (Ησ. 50:2-3 [Φίλος])

Οι Εβραίοι άρχοντες έπρεπε να είναι ο ήλιος και τα αστέρια που θα έλαμπαν στον ουρανό της «οικουμένης». Αντίθετα εξαιτίας της ασεβούς ζωής τους το όνομα του Θεού βλασφημούνταν ανάμεσα στα έθνη.

«Επειδή, ο λαός μου [είναι] άφρονας· δεν με γνώρισαν· είναι γιοι άφρονες, και δεν έχουν σύνεση· είναι σοφοί στο να κακοποιούν, αλλά να αγαθοποιούν δεν ξέρουν. Κοίταξα επάνω στη γη, και δέστε, είναι άμορφη και έρημη· και στους ουρανούς, και δεν υπήρχε το φως τους (ουκ ην τα φώτα αυτού)». (Ιερεμίας 4:22 [Φίλος])

Ενώ έπρεπε να λάμπουν και να παραμένουν φωστήρες της γνώσης και της δικαιοσύνης του Θεού για τα έθνη, καθώς θα δεχόντουσαν την ζωοποιό και αναζωογονητική δύναμη του Πνεύματος του Ιησού στις ζωές τους, αυτοί έγιναν εχθροί του Πνεύματος του Θεού. Τα «ιμάτια του Νόμου» με τα οποία ήταν ντυμένοι δεν θα μπορούσαν να τους οδηγήσουν στην αφθαρσία και αθανασία που θα τους παρείχε «το ένδυμα του Ιησού». Η δικαιοσύνη του Νόμου που σύστηναν θα σάπιζε σαν παλιό ιμάτιο, γιατί περπατούσαν μέσα στο φως τής φωτιάς τους, και διαμέσου των σπινθήρων [που] οι ίδιοι άναβαν με τα στοιχεία της θρησκείας τους.

Τα τελετουργικά έργα του Νόμου δεν παρέχουν κάλυψη (ιλασμό) γιατί είναι πρόσκαιρα και φθείρονται (παλαιώνουν)

«Επειδή, ο Κύριος ο Θεός θα με βοηθήσει· γι' αυτό, δεν ντράπηκα· γι' αυτό, έβαλα το πρόσωπό μου σαν σκληρή πέτρα, και ξέρω ότι δεν θα ντροπιαστώ. Αυτός που με δικαιώνει, [είναι] κοντά· ποιος θα κριθεί μαζί μου; Ας παρασταθούμε μαζί· ποια [είναι] η αντίδικός μου; Ας με πλησιάσει.

Δέστε, ο Κύριος ο Θεός θα με βοηθήσει· ποιος θα με καταδικάσει; Δέστε, όλοι αυτοί θα παλιώσουν σαν ιμάτιο· το σκουλήκι θα τους καταφάει. Ποιος [είναι] αναμεταξύ σας που φοβάται τον Κύριο, που υπακούει στη φωνή τού δούλου του; Αυτός, και αν περπατάει [μέσα σε] σκοτάδι, και δεν έχει φως, ας έχει θάρρος στο όνομα του Κυρίου, και ας επιστηρίζεται στον Θεό του.

Δέστε, όλοι εσείς, που ανάβετε φωτιά, [και] είστε περικυκλωμένοι με σπινθήρες, περπατάτε μέσα στο φως τής φωτιάς σας, και διαμέσου των σπινθήρων [που] ανάψατε. Αυτό έγινε σε σας από το χέρι μου, θα κείτεστε μέσα σε λύπη». (Ησ. 50:7-11 [Φίλος])

Εάν κάνουμε μια προσεκτική αντιπαραβολή στα προηγούμενα εδάφια της μετάφρασης που χρησιμοποιεί το Μασοριτικό κείμενο και της μετάφρασης των Εβδομήκοντα (Ο΄) θα διαπιστώσουμε ότι το αρχαίο κείμενο των Εβδομήκοντα μιλάει σε δεύτερο πληθυντικό πρόσωπο (ιδού πάντες υμείς, υμάς, τις εν υμίν, ιδού πάντες υμείς, υμών, υμίν). Συνεπώς ο Ησαΐας δεν μιλούσε για την καταστροφή των στοιχείων του υλικού ουρανού και της γης αλλά για την καταστροφή των στοιχείων του τελετουργικού συστήματος του Νόμου του Μωυσή και των ασεβών αρχόντων του Εβραϊκού λαού που υπηρετούσαν αυτά τα στοιχεία καθώς και του ίδιου του λαού που τους ακολουθούσε.

Ο Ησαΐας μιλούσε για εκείνους, που θα ήταν οι εχθροί του Ιησού και των μαθητών Του σε εκείνη τη γενιά. Οι Γραμματείς και Φαρισαίοι γνωρίζοντας τις Γραφές, είχαν στα χέρια τους τα κλειδιά της γνώσης για να εισέλθουν στην βασιλεία του Θεού και αποτελούσαν τα φώτα του ουρανού του Ισραηλιτικού λαού. Εξαιτίας της υπερηφάνειας τους και της απιστίας τους ο ουρανός θα ντυνόταν με σκοτάδι και θα έχανε το φως του. Η διακονία των Γραμματέων και Φαρισαίων θα ήταν σαν τον καπνό που ανεβαίνει και μετά χάνεται για πάντα και ο λαός που θα τους ακολουθούσε θα ήταν η γη που θα πάλιωνε σαν ένα παλιό ιμάτιο.

«Υψώστε τα μάτια σας στους ουρανούς, και κοιτάξτε κάτω στη γη· επειδή, οι ουρανοί θα διαλυθούν σαν καπνός, και η γη θα παλιώσει σαν ιμάτιο, και όσοι κατοικούν σ' αυτή, θα πεθάνουν εξίσου· αλλά, η σωτηρία μου θα είναι στον αιώνα, και η δικαιοσύνη μου δεν θα εκλείψει.

Ακούστε με, εσείς που γνωρίζετε δικαιοσύνη· λαέ, στην καρδιά τού οποίου [είναι] ο νόμος μου· μη φοβάστε τον ονειδισμό των ανθρώπων, ούτε να ταράζεστε στις ύβρεις τους. Επειδή, σαν ιμάτιο θα τους καταφάει το σκουλήκι (υπό χρόνου [Ο΄]) και σαν μαλλί θα τους καταφάει ο σκόρος· η δικαιοσύνη μου, όμως, θα μένει στον αιώνα, και η σωτηρία μου σε γενεές γενεών». (Ησ. 51:6-8 [Φίλος])

Ο ιουδαϊκός λαός για να βρει σωστές λύσεις και απαντήσεις στα προβλήματά του απέβλεπε και έλπιζε τους άρχοντές του, που στην Π.Δ. συμβολίζονται με τα όρη και τα βουνά.

«Ωδὴ τῶν ἀναβαθμῶν ἦρα τοὺς ὀφθαλμούς μου εἰς τὰ ὄρη πόθεν ἥξει ἡ βοήθειά μου ἡ βοήθειά μου παρὰ κυρίου τοῦ ποιήσαντος τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν» (Ψαλ. 121:1-2 [Ο΄])

Γι΄αυτούς τους άρχοντες και το λαό μιλάει τόσο ο Ψαλμωδός όσο και ο συγγραφέας της προς Εβραίους επιστολής όταν γράφουν:

«Μη αναγαγης με εν ημισει ημερων μου εν γενεα γενεων τα ετη σου κατ αρχας συ κυριε την γην εθεμελιωσας και εργα των χειρων σου εισιν οι ουρανοι αυτοι απολουνται συ δε διαμενεις και παντες ως ιματιον παλαιωθησονται και ωσει περιβολαιον αλλαξεις αυτους και αλλαγησονται συ δε ο αυτος ει και τα ετη σου ουκ εκλειψουσιν οι υιοι των δουλων σου κατασκηνωσουσιν και το σπερμα αυτων εις τον αιωνα κατευθυνθησεται.» (Ψαλ. 102:24-29 [Ο’])

«Κι: «Εσύ, Κύριε, καταρχάς, θεμελίωσες τη γη, και οι ουρανοί είναι έργα των χεριών σου. Αυτοί θα απολεστούν, εσύ όμως παραμένεις· και όλοι θα παλιώσουν σαν ιμάτιο, και θα τους τυλίξεις σαν περικάλυμμα, και θα αλλαχτούν· εσύ, όμως, είσαι ο ίδιος, και τα χρόνια σου δεν θα εκλείψουν». (Εβρ. 1:10-13 [Φίλος])

«Τοῦτο πρῶτον γινώσκοντες ὅτι ἐλεύσονται ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν ἐν ἐμπαιγμονῇ ἐμπαῖκται κατὰ τὰς ἰδίας ἐπιθυμίας αὐτῶν πορευόμενοι καὶ λέγοντες· Ποῦ ἐστιν ἡ ἐπαγγελία τῆς παρουσίας αὐτοῦ; ἀφ’ ἧς γὰρ οἱ πατέρες ἐκοιμήθησαν, πάντα οὕτως διαμένει ἀπ’ ἀρχῆς κτίσεως. λανθάνει γὰρ αὐτοὺς τοῦτο θέλοντας ὅτι οὐρανοὶ ἦσαν ἔκπαλαι καὶ γῆ ἐξ ὕδατος καὶ δι’ ὕδατος συνεστῶσα τῷ τοῦ θεοῦ λόγῳ, δι’ ὧν ὁ τότε κόσμος ὕδατι κατακλυσθεὶς ἀπώλετο·» (2Πέτ. 3:3-6 [SBLGNT])

«Οι δε σημερινοί ουρανοί και η γη, είναι αποταμιευμένοι διαμέσου τού ίδιου λόγου, καθώς φυλάγονται για τη φωτιά κατά την ημέρα τής κρίσης και της απώλειας των ασεβών ανθρώπων.» (2Πέτ. 3:7 [SBLGNT])

Στα προηγούμενα εδάφια της επιστολής (2Πέτ. 3:1-7) ο Πέτρος κάνει έναν παραλληλισμό ανάμεσα στους αποστάτες άρχοντες του Ιουδαϊκού λαού των ημερών του με εκείνους τους άρχοντες που ζούσαν τις ημέρες προ του κατακλυσμού και αγνοούσαν τα λόγια και τις προτροπές του δίκαιου Νώε.

Αξίζει όμως να παρατηρήσουμε κάποια από αυτά τα λόγια του Πέτρου ιδιαίτερα σχετικά με κάποιους ουρανούς και κάποια γη που αποτελούσαν τον τότε κόσμο που καταστράφηκαν τις ημέρες του κατακλυσμού των ημερών του Νώε.

Θα ήθελα να προσέξουμε σε αυτό το σημείο ότι τις ημέρες του Νώε με τον κατακλυσμό καταστράφηκε «ο τότε κόσμος» που τον αποτελούσαν «οι τότε ουρανοί και η τότε γη». Με λίγα λόγια ο Θεός κατάστρεψε τόσο τους άρχοντες αλλά και το λαό εκείνης της εποχής, που απαξίωναν το κήρυγμα του Νώε. Ας σκεφτούμε όμως όσοι διαβάζουμε αμερόληπτα το λόγο του Θεού τα παρακάτω λόγια. «οἱ δὲ νῦν οὐρανοὶ καὶ ἡ γῆ τῷ αὐτῷ λόγῳ τεθησαυρισμένοι εἰσὶν πυρὶ τηρούμενοι εἰς ἡμέραν κρίσεως καὶ ἀπωλείας τῶν ἀσεβῶν ἀνθρώπων.»

Όπως καταστράφηκαν στις ημέρες του Νώε οι ουρανοί και η γη δηλαδή «ο τότε κόσμος», με τον ίδιο τρόπο λέει ο Πέτρος ότι θα καταστρεφόταν «οἱ νῦν οὐρανοὶ καὶ ἡ γῆ». Με λίγα λόγια ο Πέτρος προφητεύει ότι θα καταστρεφόταν οι ασεβείς άρχοντες και ο λαός των ημερών του, που κατοικούσαν στην Ιερουσαλήμ.

Μάλιστα ο Πέτρος προδιορίζει και βεβαιώνει με την δεύτερη επιστολή του στους Ισραηλίτες της διασποράς, που είχαν πιστέψει στον Κύριο Ιησού, ότι θα ήταν ανάμεσα τους ψευδοδιδάσκαλοι οι οποίοι θα έφερναν μέσα στην τότε εκκλησία αιρέσεις απωλείας. Αποκορύφωμα της πλάνης αυτών των ψευδοδιδάσκαλων θα ήταν η άρνηση του Δεσπότη τους Κύριου Ιησού, που τους είχε εξαγοράσει με το πολύτιμο αίμα Του. Προσδιορίζει μάλιστα ο Πέτρος ότι η απώλεια αυτών των ανθρώπων θα ερχόταν πολύ σύντομα και δεν θα καθυστερούσε (ἐπάγοντες ἑαυτοῖς ταχινὴν ἀπώλειαν […] καὶ ἡ ἀπώλεια αὐτῶν οὐ νυστάζει). Η κρίση και καταδίκη αυτών των ανθρώπων θα ελάμβανε χώρα πολύ σύντομα και μάλιστα με τρόπο όπως καταστράφηκαν τα Σόδομα και τα Γόμμορα.

«Ἐγένοντο δὲ καὶ ψευδοπροφῆται ἐν τῷ λαῷ, ὡς καὶ ἐν ὑμῖν ἔσονται ψευδοδιδάσκαλοι, οἵτινες παρεισάξουσιν αἱρέσεις ἀπωλείας, καὶ τὸν ἀγοράσαντα αὐτοὺς δεσπότην ἀρνούμενοι, ἐπάγοντες ἑαυτοῖς ταχινὴν ἀπώλειαν· καὶ πολλοὶ ἐξακολουθήσουσιν αὐτῶν ταῖς ἀσελγείαις, δι’ οὓς ἡ ὁδὸς τῆς ἀληθείας βλασφημηθήσεται· καὶ ἐν πλεονεξίᾳ πλαστοῖς λόγοις ὑμᾶς ἐμπορεύσονται· οἷς τὸ κρίμα ἔκπαλαι οὐκ ἀργεῖ, καὶ ἡ ἀπώλεια αὐτῶν οὐ νυστάζει […] καὶ πόλεις Σοδόμων καὶ Γομόρρας τεφρώσας καταστροφῇ κατέκρινεν, ὑπόδειγμα μελλόντων ἀσεβέσιν τεθεικώς.» (2Πέτ. 2:1-3,6 [SBLGNT])

Ο Μωυσής με μεγάλη έμφαση τόνισε, ότι για την ανυπακοή και την αποστασία θα έβρισκαν τον εβραϊκό λαό όλα τα κακά στις έσχατες ημέρες και ο Θεός θα άδειαζε τότε όλα τα βέλη Του πάνω τους.

«τότε, θα εξαφθεί ο θυμός μου εναντίον τους, εκείνη την ημέρα, και θα τους εγκαταλείψω, και θα κρύψω το πρόσωπό μου απ' αυτούς, και θα καταφαγωθούν· και θα τους βρουν πολλά κακά και θλίψεις· ώστε εκείνη την ημέρα να πουν: Αυτά τα κακά δεν μας βρήκαν, επειδή ο Θεός μας δεν είναι ανάμεσά μας;» (Δευτ. 31:17 [Φίλος])

«Και αφού τους βρουν πολλά κακά και θλίψεις, αυτό το τραγούδι, ως μάρτυρας, θα δίνει μαρτυρία εναντίον τους· επειδή, δεν θα ξεχαστεί από το στόμα του σπέρματός τους· δεδομένου ότι εγώ γνωρίζω την πονηρία τους, που εργάζονται ακόμα και σήμερα, πριν τους φέρω μέσα στη γη που ορκίστηκα.» (Δευτ. 31:21 [Φίλος])

«επειδή, ξέρω ότι, μετά τον θάνατό μου, θα διαφθαρείτε, οπωσδήποτε, και θα παρεκκλίνετε από τον δρόμο που σας πρόσταξα· και θα σας βρουν τα κακά στις έσχατες ημέρες, επειδή θα πράξετε κακά μπροστά στον Κύριο, ώστε να τον παροργίσετε με τα έργα των χεριών σας.» (Δευτ. 31:29 [Φίλος])

«Θα επισωρεύσω επάνω τους κακά, όλα τα βέλη μου θα τα αδειάσω επάνω τους.» (Δευτ. 32:23 [Φίλος])

«Και αφού τους βρουν πολλά κακά και θλίψεις, αυτό το τραγούδι, ως μάρτυρας, θα δίνει μαρτυρία εναντίον τους· επειδή, δεν θα ξεχαστεί από το στόμα του σπέρματός τους· δεδομένου ότι εγώ γνωρίζω την πονηρία τους, που εργάζονται ακόμα και σήμερα, πριν τους φέρω μέσα στη γη που ορκίστηκα.» (Δευτ. 31:21 [Φίλος])

(Σημείωση: Αναφέρεται στην ωδή του Μωυσέως [Αποκ. 15:3])

Αντίθετα με την προφητεία του Μωυσή επικρατεί μια εσφαλμένη άποψη ανάμεσα στους Χριστιανούς κήρυκες, ότι στις έσχατες ημέρες στο «δήθεν» επερχόμενο τέλος της ιστορίας, θα λάβουν χώρα οι μεγαλύτερες ευλογίες για το Ισραήλ. Μάλιστα λένε ότι όταν όλα τα «άπιστα» έθνη θα έχουν συγκεντρωθεί εναντίον της Κάτω Ιερουσαλήμ, τότε ο Κύριος θα έρθει για δεύτερη φορά να υπερασπιστεί τον Εβραϊκό λαό και την Ιερουσαλήμ. Τα έθνη θα αλληλοεξοντωθούν μεταξύ τους με πυρηνικά όπλα. Εξαιτίας των πυρηνικών θα λιώνουν οι σάρκες και τα μάτια μέσα στις τρύπες των ματιών τους.

Για να υποστηρίξουν μάλιστα αυτή την άποψη τους επικαλούνται την προφητεία του Ζαχαρία για την συμφορά που θα βρει όλους εκείνους, που θα έχουν στραφεί εναντίον του αληθινού λαού του Θεού.

«Και αυτη εσται η πτωσις ην κοψει κυριος παντας τους λαους οσοι επεστρατευσαν επι ιερουσαλημ τακησονται αι σαρκες αυτων εστηκοτων αυτων επι τους ποδας αυτων και οι οφθαλμοι αυτων ρυησονται εκ των οπων αυτων και η γλωσσα αυτων τακησεται εν τω στοματι αυτων και εσται εν τη ημερα εκεινη εκστασις κυριου επ αυτους μεγαλη και επιλημψονται εκαστος της χειρος του πλησιον αυτου και συμπλακησεται η χειρ αυτου προς χειρα του πλησιον αυτου και ο ιουδας παραταξεται εν ιερουσαλημ και συναξει την ισχυν παντων των λαων κυκλοθεν χρυσιον και αργυριον και ιματισμον εις πληθος σφοδρα.» (Ζαχ. 14:12-14 [Ο΄])

Λανθασμένα δίνεται η εξήγηση κυριολεκτικά, ότι ο Ιησούς θα έρθει να ξανασυστήσει τον κατά σάρκα Ισραήλ και να συντρίψει όλους τους λαούς, που θα έχουν στραφεί ενάντια στους κατά σάρκα Εβραίους, παραβλέποντας ότι τα πνευματικά τέκνα της επαγγελίας λογίζονται για σπέρμα.

«Αλλά, δεν είναι δυνατόν ότι ξέπεσε ο λόγος τού Θεού. Επειδή, όλοι από τον Ισραήλ, αυτοί δεν [είναι] Ισραήλ. Ούτε επειδή είναι σπέρμα τού Αβραάμ, [γι' αυτό είναι] όλοι παιδιά· αλλά, «στον Ισαάκ θα αποκληθεί σε σένα σπέρμα». Δηλαδή, τα παιδιά κατά σάρκα, αυτά δεν [είναι] παιδιά τού Θεού· αλλά, τα παιδιά τής υπόσχεσης λογαριάζονται για σπέρμα.» (Ρωμ. 9:6-8 [Φίλος])

«Επειδή, [Ιουδαίος] δεν είναι αυτός που είναι κατά το φανερό μέρος Ιουδαίος, ούτε περιτομή αυτή που είναι κατά το φανερό μέρος, αυτή [που γίνεται] στη σάρκα· αλλ' Ιουδαίος [είναι] αυτός που είναι κατά το κρυφό μέρος [Ιουδαίος,] και περιτομή αυτή της καρδιάς, κατά το πνεύμα, όχι κατά το γράμμα, για τον οποίο ο έπαινος είναι όχι από ανθρώπους, αλλά από τον Θεό». (Ρωμ. 2:28-29 [Φίλος]) (Δες και Γαλ. 5:1-6)

«ΔΕΣΤΕ μέ πόσο μεγάλα γράμματα σάς έγραψα με το δικό μου [το] χέρι. Όσοι θέλουν να αρέσουν σύμφωνα με τη σάρκα, αυτοί σας αναγκάζουν να κάνετε την περιτομή, μονάχα για να μη καταδιώκονται εξαιτίας τού σταυρού τού Χριστού. Επειδή, ούτε αυτοί που κάνουν την περιτομή τηρούν τον νόμο· αλλά, θέλουν να κάνετε εσείς την περιτομή, για να έχουν καύχηση στη σάρκα σας. Σε μένα, όμως, μη γένοιτο να καυχώμαι, παρά μονάχα στον σταυρό τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού, διαμέσου τού οποίου ο κόσμος σταυρώθηκε ως προς εμένα και εγώ ως προς τον κόσμο. Επειδή, στον Ιησού Χριστό ούτε η περιτομή έχει κάποια ισχύ ούτε η ακροβυστία, αλλά η καινούργια κτίση. Και όσοι περπατήσουν <στοιχήσουσιν> σύμφωνα με τούτο τον κανόνα ειρήνη επάνω σ' αυτούς και έλεος, κι επάνω στον Ισραήλ τού Θεού.» (Γαλ. 6:11-16 [Φίλος])

«ὅσοι γὰρ εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε· οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. εἰ δὲ ὑμεῖς Χριστοῦ, ἄρα τοῦ Ἀβραὰμ σπέρμα ἐστέ, κατ’ ἐπαγγελίαν κληρονόμοι.» (Γαλ. 3:27-29 [SBLGNT]) (Δες και Κολ. 3:8-11)

Ο Παύλος όμως πολύ σωστά εξηγεί ότι στη δική του γενιά και στις ημέρες της πρώτης Εκκλησίας συνέβαινε ο διωγμός των πιστών Χριστιανών, που ήταν παιδιά της Άνω Ιερουσαλήμ από τους κατά σάρκα Ιουδαίους «ἀλλ’ ὥσπερ τότε ὁ κατὰ σάρκα γεννηθεὶς ἐδίωκε τὸν κατὰ πνεῦμα, οὕτως καὶ νῦν». Στις ημέρες του Ιησού και των Αποστόλων ήταν οι έσχατες ημέρες του αιώνα της παλαιάς Διαθήκης και όχι δύο χιλιάδες και περισσότερα χρόνια μετά.

Ο ίδιος ο Ιησούς είχε προειπεί στους Αποστόλους στο όρος των Ελαιών :

«Τότε, θα σας παραδώσουν σε θλίψη, και θα σας θανατώσουν· και θα είστε μισούμενοι από όλα τα έθνη εξαιτίας τού ονόματός μου. Και τότε, πολλοί θα σκανδαλιστούν· και θα παραδώσουν ο ένας τον άλλον, και θα μισήσουν ο ένας τον άλλον. Και θα σηκωθούν πολλοί ψευδοπροφήτες, και θα πλανήσουν πολλούς. Και επειδή η ανομία θα πληθύνει, η αγάπη των πολλών θα ψυχρανθεί. Εκείνος, όμως, που [θα] έχει υπομείνει μέχρι τέλους, θα σωθεί». (Ματθ. 24:9-13 [Φίλος])

Ο απόστολος Παύλος γράφοντας στους Θεσσαλονικείς πιστούς των ημερών του για τη θλίψη και τους διωγμούς που βίωναν από τους εχθρούς του ευαγγελίου του Ιησού Χριστού, φανερώνει με αποκάλυψη του Πνεύματος του Αγίου, ότι εκείνοι που τους θλίβουν θα υποστούν θλίψη και θα δουν την εκδίκηση του Κυρίου μέσα σε φλόγα φωτιάς. Αυτός ο όλεθρος που θα ερχόταν δεν θα ήταν το τέλος του κόσμου αλλά το τέλος της διεστραμμένης γενιάς των ασεβών και απειθούντων κατοίκων της Ιουδαίας και των περιχώρων της.

«Ώστε εμείς οι ίδιοι καυχώμαστε για σας στις εκκλησίες τού Θεού, για την υπομονή σας και την πίστη μέσα σε όλους τούς διωγμούς σας και τις θλίψεις που υποφέρετε· [που είναι] ένδειξη της δίκαιης κρίσης τού Θεού για να αξιωθείτε τής βασιλείας τού Θεού, χάρη τής οποίας και πάσχετε.

Επειδή, [είναι] δίκαιο μπροστά στον Θεό να ανταποδώσει θλίψη σε όσους σας θλίβουν· σε σας, όμως, που θλίβεστε, άνεση μαζί μας, όταν ο Κύριος Ιησούς αποκαλυφθεί από τον ουρανό μαζί με τους αγγέλους τής δύναμής του, μέσα σε φλόγα φωτιάς, κάνοντας εκδίκηση σ' αυτούς που δεν γνωρίζουν τον Θεό, και σ' αυτούς που δεν υπακούν στο ευαγγέλιο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού· οι οποίοι θα τιμωρηθούν με αιώνιο όλεθρο από το πρόσωπο του Κυρίου, και από τη δόξα τής δύναμής του, όταν έρθει να ενδοξαστεί ανάμεσα στους αγίους του, και να θαυμαστεί ανάμεσα σε όλους που τον πιστεύουν, (επειδή, εσείς πιστέψατε στη μαρτυρία μας), κατά την ημέρα εκείνη». (2Θεσ. 1:4-10 [Φίλος])

Ο Παύλος εξηγεί με ιδιαίτερη έμφαση ότι εκείνοι που δίωκαν και έθλιβαν στις ημέρες του Παύλου τους πιστούς Χριστιανούς αντιμετώπιζαν την εκδίκηση του Θεού «μέσα σε φλόγα φωτιάς».

Ο 97^ος ψαλμός διατυπώνει με πολύ ένδοξο τρόπο την επικράτηση της βασιλείας του Θεού και την τρομερή αντιμετώπιση όσων εναντιώθηκαν σε Αυτόν.

«Νεφελη και γνοφος κυκλω αυτου δικαιοσυνη και κριμα κατορθωσις του θρονου αυτου πυρ εναντιον αυτου προπορευσεται και φλογιει κυκλω τους εχθρους αυτου εφαναν αι αστραπαι αυτου τη οικουμενη ειδεν και εσαλευθη η γη τα ορη ετακησαν ωσει κηρος απο προσωπου κυριου απο προσωπου κυριου πασης της γης ανηγγειλαν οι ουρανοι την δικαιοσυνην αυτου και ειδοσαν παντες οι λαοι την δοξαν αυτου.» (Ψαλ. 97:2-6 Ο΄)

Τα βουνά και τα όρη είναι οι άρχοντες του Ισραήλ

Όπως προελέγχει «τα όρη και οι βουνοί» είναι οι άρχοντες του Ισραήλ που καλούνται να διοικήσουν και να κρίνουν το λαό με ειρήνη και δικαιοσύνη. Δυστυχώς ο λαός στηρίχτηκε σε αυτούς τους άρχοντες που ήταν αποστάτες και τελικά μετά από πολλές συμφορές θα καταλάβαιναν, ότι μόνο από τον Κύριο και Θεό του Ισραήλ θα έβρισκαν σωτηρία.

«Επιστραφητε υιοι επιστρεφοντες και ιασομαι τα συντριμματα υμων ιδου δουλοι ημεις εσομεθα σοι οτι συ κυριος ο θεος ημων ει οντως εις ψευδος ησαν οι βουνοι και η δυναμις των ορεων πλην δια κυριου θεου ημων η σωτηρια του ισραηλ η δε αισχυνη καταναλωσεν τους μοχθους των πατερων ημων απο νεοτητος ημων τα προβατα αυτων και τους μοσχους αυτων και τους υιους αυτων και τας θυγατερας αυτων.» (Ιερ. 3:22-24 Ο΄)

Ο ψαλμωδός μιλάει γι’ αυτή την σπουδαία θέση που είχαν τα όρη και τα βουνά, δηλαδή οι άρχοντες στη ζωή των Εβραίων.

«Ωδη των αναβαθμων ηρα τους οφθαλμους μου εις τα ορη ποθεν ηξει η βοηθεια μου, η βοηθεια μου παρα κυριου του ποιησαντος τον ουρανον και την γην.» (Ψαλ. 121:1-2 Ο΄)

«Επειδή, έτσι λέει ο Κύριος στους άνδρες του Ιούδα, και στην Ιερουσαλήμ: Αροτριάστε τα χωράφια σας που παρέμειναν χέρσα, και μη σπείρετε ανάμεσα σε αγκάθια. Περιτμηθείτε στον Κύριο, και αφαιρέστε τις ακροβυστίες τής καρδιάς σας, άνδρες τού Ιούδα και κάτοικοι της Ιερουσαλήμ, μήπως και βγει ο θυμός μου σαν φωτιά, κι ανάψει, και δεν υπάρξει κανένας που θα τη σβήσει, ένεκα της κακίας των πράξεών σας .[..] Και κατά την ημέρα εκείνη, λέει ο Κύριος, η καρδιά τού βασιλιά θα χαθεί, και η καρδιά των αρχόντων· και οι ιερείς θα εκθαμπωθούν, και οι προφήτες θα εκπλαγούν.» (Ιερεμίας 4:3-9 [Φίλος])

«Επειδή, ο λαός μου [είναι] άφρονας· δεν με γνώρισαν· είναι γιοι άφρονες, και δεν έχουν σύνεση· είναι σοφοί στο να κακοποιούν, αλλά να αγαθοποιούν δεν ξέρουν. Κοίταξα επάνω στη γη, και δέστε, είναι άμορφη και έρημη· και στους ουρανούς, και δεν υπήρχε το φως τους (ουκ ην τα φώτα αυτού)». (Ιερεμίας 4:22 [Φίλος])

«Είδα τα βουνά, και προσέξτε, έτρεμαν, και όλοι οι λόφοι κατασείονταν. Είδα, και προσέξτε, δεν υπήρχε άνθρωπος, και όλα τα πουλιά τού ουρανού είχαν φύγει. Είδα, και προσέξτε, ο Κάρμηλος [ήταν] έρημος, και όλες οι πόλεις του κατεδαφισμένες μπροστά από τον Κύριο, από τον φλογερό θυμό του.

Επειδή, έτσι λέει ο Κύριος: Ολόκληρη η γη θα είναι έρημη· συντέλεια, όμως, δεν θα κάνω. Γι' αυτό, η γη θα πενθήσει, και οι ουρανοί από πάνω θα συσκοτιστούν· επειδή, μίλησα εγώ, αποφάσισα και δεν θα μετανοήσω, ούτε θα επιστρέψω απ' αυτό. Ολόκληρη η πόλη θα φύγει από τον θόρυβο των καβαλάρηδων και των τοξοτών· θάρθουν στα δάση, και θα ανέβουν στους βράχους· κάθε πόλη θα εγκαταλειφθεί, και δεν θα υπάρχει άνθρωπος που θα κατοικεί σ' αυτές. Κι εσύ αφανισμένη, τι θα κάνεις; Και αν ντυθείς κόκκινο, και αν στολιστείς με χρυσούς στολισμούς, και μεγαλώσεις τα μάτια σου με στίμμι, μάταια θα καλλωπιστείς· οι εραστές σου θα σε καταφρονήσουν, θα ζητούν τη ζωή σου». (Ιερ. 4:24-30 [Φίλος])

Μια σημαντική προφητεία, που έγινε από τον Μιχαία εναντίον της Σαμάρειας και της Ιουδαίας, για την επερχόμενη καταστροφή που θα συντελούσαν στην αρχή οι Ασσύριοι και μετά οι Βαβυλώνιοι.

«Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ, ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΣΤΟΝ ΜΙΧΑΙΑ, ΤΟΝ ΜΩΡΑΣΘΙΤΗ, ΚΑΤΑ ΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΙΩΑΘΑΜ, ΤΟΥ ΑΧΑΖ, ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΖΕΚΙΑ, ΤΩΝ ΒΑΣΙΛΙΑΔΩΝ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ, ΠΟΥ ΕΙΔΕ, ΓΙΑ ΤΗ ΣΑΜΑΡΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ. Ακούστε, όλοι οι λαοί· πρόσεχε, γη, και το πλήρωμά της· και ας είναι ο Κύριος ο Θεός μάρτυρας σε σας, ο Κύριος, από τον ναό του τον άγιο. Επειδή, δέστε, ο Κύριος βγαίνει από τον τόπο του, και θα κατέβει, και θα πατήσει επάνω στα ύψη τής γης. Και τα βουνά θα διαλυθούν από κάτω του, και οι κοιλάδες θα σχιστούν, σαν κερί μπροστά από τη φωτιά [και] σαν νερά που κατέρχονται σε έναν κατήφορο.

Εξαιτίας τής ασέβειας του Ιακώβ [συμβαίνει] όλο αυτό, και εξαιτίας τής αμαρτίας τού οίκου Ισραήλ. Ποια είναι η ασέβεια του Ιακώβ; Όχι η Σαμάρεια; Και ποιοι είναι οι ψηλοί τόποι τού Ιούδα; Όχι η Ιερουσαλήμ;

Γι' αυτό, θα καταστήσω τη Σαμάρεια σε σωρούς [από πέτρες] χωραφιού, όπου φυτεύεται αμπελώνας· και θα κυλίσω ολότελα τις πέτρες της στην κοιλάδα, και θα ξεσκεπάσω τα θεμέλιά της. Και όλα τα γλυπτά της θα κατακοπούν, και όλα τα μισθώματά της θα κατακαούν με φωτιά, και θα εξαφανίσω όλα τα είδωλά της· επειδή, [τα] συγκέντρωσε από μισθό πορνείας, και σε μισθό πορνείας θα επιστραφούν». (Μιχ. 1:1-7 [Φίλος])

«Στον αρχιμουσικό. Ψαλμός τραγουδιού τού Δαβίδ. Ας σηκωθεί ο Θεός, [και] ας διασκορπιστούν οι εχθροί του· και ας φύγουν από μπροστά του αυτοί που τον μισούν. Καθώς αφανίζεται ο καπνός, [έτσι] αφάνισέ [τους]· καθώς διαλύεται το κερί μπροστά στη φωτιά, [έτσι] ας απολεστούν οι ασεβείς από το πρόσωπο του Θεού». (Ψαλ. 68:1-2 [Φίλος])

«Η γη θα σειστεί μπροστά τους· οι ουρανοί θα τρέμουν· ο ήλιος και το φεγγάρι θα κατασκοτεινιάσουν, και τα αστέρια θα αποσύρουν τη λάμψη τους. Και ο Κύριος θα εκπέμψει τη φωνή του μπροστά από το στράτευμά του· επειδή, το στρατόπεδό του [είναι] υπερβολικά μεγάλο· επειδή, αυτός που εκτελεί τον λόγο του [είναι] ισχυρός· επειδή, η ημέρα τού Κυρίου [είναι] μεγάλη και υπερβολικά τρομερή, και ποιος μπορεί να την υποφέρει;» ((Ιωήλ 2:10-11 [Φίλος])

Ο απόστολος Ιωάννης επιβεβαιώνει τα λόγια Πέτρου για αυτούς τους ασεβείς ανθρώπους και μάλιστα κάνει μια ξεκάθαρη προφητεία ότι ήταν «έσχατη ώρα» γιατί είχαν εμφανιστεί ανάμεσα τους αυτοί οι αντίχριστοι ψευδοδιδάσκαλοι.

«Παιδιά, είναι έσχατη ώρα, και καθώς ακούσατε ότι [κάποιος] Αντίχριστος έρχεται, [έτσι] και τώρα αντίχριστοι πολλοί έχουν εμφανιστεί· από αυτό γνωρίζουμε ότι είναι έσχατη ώρα. Από εμάς εξήλθαν, αλλά δεν ήταν από εμάς· γιατί αν ήταν από εμάς, [θα] είχαν μείνει μαζί μας. Αλλά [εξήλθαν], για να φανερωθούν ότι δεν είναι όλοι από εμάς.» (1Ιωάν. 2:18-19 [Μεταγλώττιση])

Είναι ξεκάθαρο ότι οι Απόστολοι πίστευαν ότι ζούσαν στις έσχατες ημέρες και μάλιστα ήταν τελευταία ώρα. και πρόσμεναν να έρθει ο Κύριος Ιησούς για Δεύτερη φορά για να κρίνει τους ασεβείς παραλήπτες και υπόλογους του Μωσαϊκού Νόμου.

Την απάντηση για τις έσχατες ημέρες την δίνουν οι ίδιες οι Γραφές

«οἱ δὲ νῦν οὐρανοὶ καὶ ἡ γῆ τῷ αὐτῷ λόγῳ τεθησαυρισμένοι εἰσὶν πυρὶ τηρούμενοι εἰς ἡμέραν κρίσεως καὶ ἀπωλείας τῶν ἀσεβῶν ἀνθρώπων.» (Β΄ Πέτρ. 3:7)

Τα λόγια του Πέτρου έρχονται να υπενθυμίσουν τα λόγια του Κυρίου Ιησού.

«Όταν δε ίδητε την Ιερουσαλήμ περικυκλουμένην υπό στρατοπέδων, τότε γνωρίσατε ότι επλησίασεν η ερήμωσις αυτής. Τότε οι όντες εν τη Ιουδαία ας φεύγωσιν εις τα όρη, και οι εν μέσω αυτής ας αναχωρώσιν έξω, και οι εν τοις αγροίς ας μη εμβαίνωσιν εις αυτήν, διότι ημέραι εκδικήσεως είναι αύται, διά να πληρωθώσι πάντα τα γεγραμμένα. Ουαί δε εις τας εγκυμονούσας και τας θηλαζούσας εν εκείναις ταις ημέραις· διότι θέλει είσθαι μεγάλη στενοχωρία επί της γης και οργή κατά του λαού τούτου.» (Λουκ. 21:20-23 [Βάμβας])

Όταν οι Απόστολοι και η γενιά τους θα έβλεπαν να περικυκλώνεται η Ιερουσαλήμ από τα στρατεύματα των Ρωμαίων θα έπρεπε να καταλάβουν ότι «ημέραι εκδικήσεως είναι αύται, διά να πληρωθώσι πάντα τα γεγραμμένα ….. διότι θέλει είσθαι μεγάλη στενοχωρία επί της γης και οργή κατά του λαού τούτου».

Ο Κύριος Ιησούς εκφέροντας τα επτά (7) ουαί εναντίον των Γραμματέων και Φαρισαίων έκανε τελικά μια προφητεία για το χρόνο που θα ελάμβαναν χώρα αυτά τα τραγικά γεγονότα. Έτσι ο Ιησούς είπε: «Αληθώς σας λέγω, Πάντα ταύτα θέλουσιν ελθεί επί την γενεάν ταύτην.»

«Ώστε μαρτυρείτε εις εαυτούς ότι είσθε υιοί των φονευσάντων τους προφήτας. Αναπληρώσατε και σεις το μέτρον των πατέρων σας. Όφεις, γεννήματα εχιδνών· πως θέλετε φύγει από της καταδίκης της γεέννης; Διά τούτο ιδού, εγώ αποστέλλω προς εσάς προφήτας και σοφούς και γραμματείς, και εξ αυτών θέλετε θανατώσει και σταυρώσει, και εξ αυτών θέλετε μαστιγώσει εν ταις συναγωγαίς σας και διώξει από πόλεως εις πόλιν, διά να έλθη εφ' υμάς παν αίμα δίκαιον εκχυνόμενον επί της γης από του αίματος Άβελ του δικαίου έως του αίματος Ζαχαρίου υιού Βαραχίου, τον οποίον εφονεύσατε μεταξύ του ναού και του θυσιαστηρίου. Αληθώς σας λέγω, Πάντα ταύτα θέλουσιν ελθεί επί την γενεάν ταύτην.» (Ματθ. 23:31-36 [Βάμβας])

«Αληθώς σας λέγω ότι δεν θέλει παρέλθει η γενεά αύτη, εωσού γείνωσι πάντα ταύτα. Ο ουρανός και η γη θέλουσι παρέλθει, οι δε λόγοι μου δεν θέλουσι παρέλθει.» (Λουκ. 21:32-33 [Βάμβας])

Συνεπώς όταν ο Ιησούς είπε ότι «Ο ουρανός και η γη θέλουσι παρέλθει» δεν εννοούσε ότι θα καταστρέφονταν το σύμπαν αλλά θα ότι θα καταστρεφόταν τα αντίτυπα των επουρανίων που ήταν ο επίγειος Ναός και συμβόλιζαν τον ουρανό και την γη για στον Ιουδαϊσμό. (Βλέπε σημείωση [2])

Ήταν αυτοί οι απειθείς άρχοντες που απαιτούσαν τον θαυμασμό καθώς και ο λαός που τους ακολουθούσε που με τις πράξεις τους προκαλούσαν την «ταχεία απώλειά» τους. Τελικά ήρθε η κρίση του Θεού πάνω τους, όταν ο Ιησούς ήρθε για Δεύτερη φορά και στέλνοντας τα στρατεύματα του κατέκαψε την κάτω Ιερουσαλήμ και τον επίγειο Ναός της και απώλεσε τους άρχοντες και το λαό της.

Πράγματι το 70 μ.Χ. με την καταστροφή της Ιερουσαλήμ ήρθαν πάνω σε αυτήν και τους κατοίκους της όλα τα κακά που είχε προειδοποιήσει ο Κύριος. Για όλα επερχόμενα σε αυτούς η ψυχή τους θα έλιωνε από τον φόβο και την ταραχή και όχι από τα πυρηνικά όπλα που φαντάζονται κάποιοι.

«Ο Κύριος θα φέρει εναντίον σου ένα έθνος από μακριά, από την άκρη τής γης, σαν με ορμή αετού· έθνος, που δεν θα καταλαβαίνεις τη γλώσσα του· έθνος αγριοπρόσωπο, που δεν θα σεβαστεί το πρόσωπο του γέροντα ούτε θα ελεήσει τον νέο· και θα τρώει τον καρπό των κτηνών σου, και τα γεννήματα της γης σου, μέχρις ότου εξολοθρευτείς· το οποίο δεν θα αφήσει σε σένα σιτάρι, κρασί ή λάδι, τις αγέλες των βοδιών σου ή τα κοπάδια των προβάτων σου, μέχρις ότου σε εξολοθρεύσει.

Και θα σε πολιορκήσει σε όλες τις πόλεις σου, μέχρις ότου πέσουν τα ψηλά και οχυρωμένα τείχη σου, στα οποία έλπιζες, σε ολόκληρη τη γη σου· και θα σε πολιορκήσει σε όλες τις πόλεις σου, σε ολόκληρη τη γη σου, που ο Κύριος ο Θεός σου έδωσε σε σένα.

Και θα φας τον καρπό τής κοιλιάς σου, τις σάρκες των γιων σου και των θυγατέρων σου, που ο Κύριος ο Θεός σου έδωσε σε σένα, στην πολιορκία, και στη σύνθλιψη, με την οποία θα σε συνθλίψει ο εχθρός σου· ο απαλός άνδρας ανάμεσά σου, και ο υπερβολικά τρυφερός, θα κοιτάξει με πονηρό βλέμμα στον αδελφό του, και στη γυναίκα τού κόρφου του, και στα παιδιά του που εναπέμειναν, όσα θα εναπομείνουν· ώστε να μη δώσει σε κανέναν απ' αυτούς από τις σάρκες των παιδιών του, που θα έτρωγε· επειδή, δεν του έμεινε τίποτε στην πολιορκία, και στη σύνθλιψη, με την οποία ο εχθρός σου θα σε συνθλίψει σε όλες τις πόλεις σου.

Η απαλή και τρυφερή γυναίκα ανάμεσά σου, της οποίας το πόδι δεν δοκίμασε να πατήσει επάνω στη γη, λόγω της τρυφερότητας και απαλότητας, θα κοιτάξει με βλέμμα πονηρό στον άνδρα τού κόρφου της, και στον γιο της, και στη θυγατέρα της, και στο βρέφος της, που βγήκε από μέσα από τα πόδια της, και στα παιδιά που γέννησε· επειδή, θα τα φάει κρυφά, εξαιτίας της έλλειψης των πάντων, στην πολιορκία και στη σύνθλιψη, με την οποία ο εχθρός σου θα σε συνθλίψει στις πόλεις σου.

Αν δεν προσέχεις να κάνεις όλα τα λόγια αυτού τού νόμου, που είναι γραμμένα σ' αυτό το βιβλίο, ώστε να φοβάσαι το ένδοξο και φοβερό αυτό όνομα, ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΤΟΝ ΘΕΟ ΣΟΥ, τότε ο Κύριος θα κάνει τις πληγές σου τρομερές, και τις πληγές τού σπέρματός σου, πληγές μεγάλες και ασταμάτητες, και νόσους κακές και ασταμάτητες.

Και θα φέρει επάνω σου όλες τις οδύνες τής Αιγύπτου, για τις οποίες τρόμαξες· και θα προσκολληθούν σε σένα· και κάθε ασθένεια, και κάθε πληγή, που δεν είναι γραμμένη στο βιβλίο αυτού τού νόμου, αυτές θα τις φέρει ο Κύριος επάνω σου, μέχρις ότου εξολοθρευτείς.

Και θα εναπομείνετε λιγοστοί στον αριθμό, ενώ ήσασταν όπως τα άστρα τού ουρανού σε πλήθος· επειδή, δεν υπάκουσες στη φωνή τού Κυρίου τού Θεού σου. Και όπως ο Κύριος ευφράνθηκε σε σας στο να σας αγαθοποιεί και να σας πολλαπλασιάζει, έτσι ο Κύριος θα ευφρανθεί σε σας, στο να σας εξαλείψει, και να σας καταστρέψει· και θα αρπαχθείτε από τη γη, όπου πηγαίνετε να την κληρονομήσετε.

Και ο Κύριος θα σε διασπείρει σε όλα τα έθνη, από τη μια άκρη τής γης μέχρι την άλλη άκρη τής γης· και εκεί θα λατρεύσετε άλλους θεούς, που δεν γνώρισες, ούτε εσύ ούτε οι πατέρες σου, ξύλα και πέτρες.

Αλλά, και ανάμεσα στα έθνη αυτά, δεν θα βρεις ανάπαυση ούτε θα έχει στάση το πέλμα τού ποδιού σου· αλλ' ο Κύριος θα σου δώσει εκεί καρδιά που τρέμει, και μάτια που μαραίνονται και ψυχή που λιώνει.

Και η ζωή σου θα είναι μπροστά σου σε αμφιβολία και θα φοβάσαι νύχτα και ημέρα, και δεν θα έχεις ασφάλεια της ζωής σου. Το πρωί θα πεις: Είθε να ήταν εσπέρα! Και την εσπέρα θα πεις: Είθε να ήταν πρωί! Εξαιτίας του φόβου της καρδιάς σου, τον οποίο θα φοβάσαι, και εξαιτίας των θεαμάτων των ματιών σου, τα οποία θα βλέπεις.

Και ο Κύριος θα σε επαναφέρει στην Αίγυπτο με πλοία, από τον δρόμο [για] τον οποίο σού είπα: Δεν θα τον δεις πλέον άλλη φορά· και θα πουλιέστε εκεί στους εχθρούς σας ως δούλοι και δούλες, και δεν θα υπάρχει αγοραστής». (Δευτ. 28:49-68 [Φίλος])

(Διάβασε ακόμη από τους Εβδομήκοντα (Ο΄) Έξ. 15:11-16, Δευτ. κεφ. 29, Ιησούς του Ναυή 5:1-3, Ψαλμ. κεφ.68, 112, Ησ. 64:1-3, Ιεζ. 4:16-17, 24:19-23, Μιχ. 1:1-5, Αββ. 3:1-6)

Ο Ιησούς Χριστός όταν επικράτησε πάνω στους εχθρούς Του, κατέστρεψε όλα εκείνα που αποτελούσαν τα κοσμικά στοιχεία της λατρείας τους (τον επίγειο Ναό της Ιερουσαλήμ και τον πλούτο που είχε στις αποθήκες του) στα οποία μάταια έλπιζαν και ορκίζονταν το ιερατείο, το πρεσβυτέριο και ο λαός.

«οτι εγγυς η ημερα κυριου η μεγαλη εγγυς και ταχεια σφοδρα φωνη ημερας κυριου πικρα και σκληρα τετακται δυνατη ημερα οργης η ημερα εκεινη ημερα θλιψεως και αναγκης ημερα αωριας και αφανισμου ημερα σκοτους και γνοφου ημερα νεφελης και ομιχλης ημερα σαλπιγγος και κραυγης επι τας πολεις τας οχυρας και επι τας γωνιας τας υψηλας και εκθλιψω τους ανθρωπους και πορευσονται ως τυφλοι οτι τω κυριω εξημαρτον και εκχεει το αιμα αυτων ως χουν και τας σαρκας αυτων ως βολβιτα και το αργυριον αυτων και το χρυσιον αυτων ου μη δυνηται εξελεσθαι αυτους εν ημερα οργης κυριου και εν πυρι ζηλους αυτου καταναλωθησεται πασα η γη διοτι συντελειαν και σπουδην ποιησει επι παντας τους κατοικουντας την γην (του Ισραήλ)». (Σοφ. 1:14-18 [Ο΄])

«Και θα περιζωστούν σάκο, και φρίκη θα τους σκεπάσει· και ντροπή [θα είναι] επάνω στα πρόσωπα, και φαλάκρωμα επάνω σε όλα τα κεφάλια τους. Θα ρίξουν το ασήμι τους στους δρόμους, και το χρυσάφι τους θα είναι σαν ακαθαρσία· το ασήμι τους και το χρυσάφι τους δεν θα μπορέσουν να τους λυτρώσουν κατά την ημέρα της οργής τού Κυρίου· δεν θα χορτάσουν τις ψυχές τους, και δεν θα γεμίσουν τις κοιλιές τους· για τον λόγο ότι, έγινε το πρόσκομμα της ανομίας τους». (Ιεζ. 7:18-19 [Φίλος])

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Παύλος προειδοποιούσε στις ημέρες του τους πιστούς Χριστιανούς, ότι μεγάλος πλουτισμός είναι η ευσέβεια, με αυτάρκεια.

«Όσοι, βέβαια, θέλουν να πλουτίζουν, πέφτουν σε πειρασμό και παγίδα, και σε πολλές ανόητες και βλαβερές επιθυμίες, που βυθίζουν τους ανθρώπους σε όλεθρο και απώλεια. Επειδή, ρίζα όλων των κακών είναι η φιλαργυρία· την οποία μερικοί, καθώς την ορέχθηκαν, αποπλανήθηκαν από την πίστη και πέρασαν τον εαυτό τους μέσα από πολλές οδύνες». (1Τιμ. 6:5-10 [Φίλος])

«Νεκρώσετε, λοιπόν, τα μέλη σας που [είναι] επάνω στη γη: Πορνεία, ακαθαρσία, πάθος, κακή επιθυμία, και την πλεονεξία, που είναι ειδωλολατρεία· για τα οποία έρχεται η οργή τού Θεού επάνω στους γιους τής απείθειας· στα οποία κι εσείς περπατήσατε κάποτε, όταν ζούσατε ανάμεσά τους». (Κολ. 3:5-7 [Φίλος])

Η φιλαργυρία και γενικότερα η πλεονεξία ήταν αυτά τα στοιχεία που τύφλωσαν τον λαό του Θεού και τον οδήγησαν στην ειδωλολατρία.

«Έλθετε τώρα οι πλούσιοι, κλαύσατε ολολύζοντες διά τας επερχομένας ταλαιπωρίας σας. Ο πλούτος σας εσάπη και τα ιμάτιά σας έγειναν σκωληκόβρωτα, ο χρυσός σας και ο άργυρος εσκωρίασε, και η σκωρία αυτών θέλει είσθαι εις μαρτυρίαν εναντίον σας και θέλει φάγει τας σάρκας σας ως πυρ. Εθησαυρίσατε διά τας εσχάτας ημέρας.» (Ιάκ. 5:1-3)

«Επειδή, ενώ γνώρισαν τον Θεό, δεν τον δόξασαν ως Θεό, ούτε τον ευχαρίστησαν· αλλά, μέσα στους μάταιους συλλογισμούς τους, αναζήτησαν μάταια πράγματα, και σκοτίστηκε η ασύνετη καρδιά τους. Ενώ έλεγαν ότι είναι σοφοί, έγιναν μωροί. Και άλλαξαν τη δόξα τού άφθαρτου Θεού σε ομοίωμα εικόνας φθαρτού ανθρώπου, και πουλιών και τετράποδων και ερπετών.

Γι' αυτό και ο Θεός τούς παρέδωσε σε ακαθαρσία, διαμέσου των επιθυμιών των καρδιών τους, ώστε να ατιμάζονται τα σώματά τους αναμεταξύ τους. Οι οποίοι αντικατέστησαν την αλήθεια τού Θεού με το ψέμα, και απέδωσαν σεβασμό και λάτρευσαν την κτίση, παρά εκείνον που την έκτισε, ο οποίος είναι άξιος ευλογίας στους αιώνες. Αμήν.» (Ρωμ. 1:21-25 [Φίλος])

Ήταν αυτή η διεστραμμένη γενιά που τον Κύριο Ιησού σταύρωσε και τους Αποστόλους και μαθητές Του τους εδίωξαν και τους φόνευσαν.

«και ειπεν αποστρεψω το προσωπον μου απ αυτων και δειξω τι εσται αυτοις επ εσχατων οτι γενεα εξεστραμμενη εστιν υιοι οις ουκ εστιν πιστις εν αυτοις αυτοι παρεζηλωσαν με επ ου θεω παρωργισαν με εν τοις ειδωλοις αυτων καγω παραζηλωσω αυτους επ ουκ εθνει επ εθνει ασυνετω παροργιω αυτους οτι πυρ εκκεκαυται εκ του θυμου μου καυθησεται εως αδου κατω καταφαγεται γην και τα γενηματα αυτης φλεξει θεμελια ορεων συναξω εις αυτους κακα και τα βελη μου συντελεσω εις αυτους τηκομενοι λιμω και βρωσει ορνεων και οπισθοτονος ανιατος οδοντας θηριων αποστελω εις αυτους μετα θυμου συροντων επι γης

εξωθεν ατεκνωσει αυτους μαχαιρα και εκ των ταμιειων φοβος νεανισκος συν παρθενω θηλαζων μετα καθεστηκοτος πρεσβυτου ειπα διασπερω αυτους παυσω δη εξ ανθρωπων το μνημοσυνον αυτων ει μη δι οργην εχθρων ινα μη μακροχρονισωσιν και ινα μη συνεπιθωνται οι υπεναντιοι μη ειπωσιν η χειρ ημων η υψηλη και ουχι κυριος εποιησεν ταυτα παντα οτι εθνος απολωλεκος βουλην εστιν και ουκ εστιν εν αυτοις επιστημη

ουκ εφρονησαν συνιεναι ταυτα καταδεξασθωσαν εις τον επιοντα χρονον πως διωξεται εις χιλιους και δυο μετακινησουσιν μυριαδας ει μη ο θεος απεδοτο αυτους και κυριος παρεδωκεν αυτους οτι ουκ εστιν ως ο θεος ημων οι θεοι αυτων οι δε εχθροι ημων ανοητοι εκ γαρ αμπελου σοδομων η αμπελος αυτων και η κληματις αυτων εκ γομορρας η σταφυλη αυτων σταφυλη χολης βοτρυς πικριας αυτοις θυμος δρακοντων ο οινος αυτων και θυμος ασπιδων ανιατος

ουκ ιδου ταυτα συνηκται παρ εμοι και εσφραγισται εν τοις θησαυροις μου εν ημερα εκδικησεως ανταποδωσω εν καιρω οταν σφαλη ο πους αυτων οτι εγγυς ημερα απωλειας αυτων και παρεστιν ετοιμα υμιν

οτι κρινει κυριος τον λαον αυτου και επι τοις δουλοις αυτου παρακληθησεται ειδεν γαρ παραλελυμενους αυτους και εκλελοιποτας εν επαγωγη και παρειμενους και ειπεν κυριος που εισιν οι θεοι αυτων εφ οις επεποιθεισαν επ αυτοις ων το στεαρ των θυσιων αυτων ησθιετε και επινετε τον οινον των σπονδων αυτων αναστητωσαν και βοηθησατωσαν υμιν και γενηθητωσαν υμιν σκεπασται

ιδετε ιδετε οτι εγω ειμι και ουκ εστιν θεος πλην εμου εγω αποκτενω και ζην ποιησω παταξω καγω ιασομαι και ουκ εστιν ος εξελειται εκ των χειρων μου οτι αρω εις τον ουρανον την χειρα μου και ομουμαι τη δεξια μου και ερω ζω εγω εις τον αιωνα οτι παροξυνω ως αστραπην την μαχαιραν μου και ανθεξεται κριματος η χειρ μου και ανταποδωσω δικην τοις εχθροις και τοις μισουσιν με ανταποδωσω μεθυσω τα βελη μου αφ αιματος και η μαχαιρα μου καταφαγεται κρεα αφ αιματος τραυματιων και αιχμαλωσιας απο κεφαλης αρχοντων εχθρων

ευφρανθητε ουρανοι αμα αυτω και προσκυνησατωσαν αυτω παντες υιοι θεου ευφρανθητε εθνη μετα του λαου αυτου και ενισχυσατωσαν αυτω παντες αγγελοι θεου οτι το αιμα των υιων αυτου εκδικαται και εκδικησει και ανταποδωσει δικην τοις εχθροις και τοις μισουσιν ανταποδωσει και εκκαθαριει κυριος την γην του λαου αυτου.» (Δευτ. 32:20-43 [Ο΄])

Ο αμπελώνας του Κυρίου των Δυνάμεων ήταν ο οίκος Ισραήλ που έκανε αγριοστάφυλα και οι κακοί εργάτες οι άρχοντες του λαού. (Ησ. 5:3-7 [Φίλος])

Ο Κύριος Ιησούς είπε την παραβολή του αμπελώνα και του δούλων του Κυρίου του αμπελώνα που στάλθηκαν για να συλλέξουν τους καρπούς του. Δυστυχώς οι πονηροί εργάτες του αμπελώνα φόνευσαν τον Γιο, για να πάρουν αυτοί την κληρονομιά του αμπελώνα. Τότε ο Ιησούς έκανε μια ερώτηση και πήρε μια απάντηση από τους παρόντες Αρχιερείς και τους Πρεσβύτερους του λαού.

«Όταν, λοιπόν, έρθει ο ιδιοκτήτης τού αμπελώνα, τι θα κάνει σ' εκείνους τους γεωργούς; Του λένε: Τους κακούς θα τους απολέσει με κακό τρόπο· και τον αμπελώνα θα τον μισθώσει σε άλλους γεωργούς, που θα του αποδώσουν τους καρπούς στις εποχές τους.» (Ματθ. 21:40-41 Φίλος)

Όλοι οι πιστοί γνωρίζουμε ότι ο Κύριος του αμπελώνα είναι ο Παντοκράτορας Θεός, που θα ερχόταν για Δεύτερη φορά να κρίνει το λαό Του Ισραήλ μέσα από το πρόσωπο του Ιησού Χριστού, γιατί ήταν και Γιος Ανθρώπου.

Σήμερα οι περισσότεροι Χριστιανοί κήρυκες ισχυρίζονται, ότι η κρίση του Λευκού Θρόνου θα γίνει στη Δεύτερη Παρουσία του Ιησού μετά την καταστροφή του φυσικού ουρανού και της γης.

«ΚΑΙ είδα έναν μεγάλο λευκό θρόνο, κι αυτόν που κάθεται επάνω σ' αυτόν, από το πρόσωπο του οποίου έφυγε η γη και ο ουρανός· και δεν βρέθηκε τόπος γι' αυτά·» (Αποκ. 20:11 Φίλος)

Αφού ο ουρανός και η γη θα καταστραφούν στην Δεύτερη Παρουσία, και όλος ο υλικός κόσμος θα καταστραφεί, ποιος ο λόγος ο Κύριος του αμπελώνα να μισθώσει τον αμπελώνα σε άλλους γεωργούς; Δεδομένου μάλιστα ότι μετά την κρίση του Θρόνου οι νέοι γεωργοί θα φέρουν καρπούς και μάλιστα στον κατάλληλο καιρό. Σε ποιους θα κηρύξουν οι νέοι γεωργοί για να σωθούν μετά την καταστροφή του κόσμου;

Μάλιστα όταν ο Ιησούς πήρε την σωστή απάντηση από το ίδιο το στόμα των Αρχιερέων και των Πρεσβύτερων του λαού, «Τους κακούς θα τους απολέσει με κακό τρόπο· και τον αμπελώνα θα τον μισθώσει σε άλλους γεωργούς, που θα του αποδώσουν τους καρπούς στις εποχές τους» συνεχίζοντας τους είπε:

«Τους λέει ο Ιησούς: Ποτέ δεν διαβάσατε στις γραφές: «Η πέτρα που αποδοκίμασαν οι οικοδομούντες, αυτή έγινε ακρογωνιαία [πέτρα]· από τον Κύριο έγινε αυτή, και είναι θαυμαστή στα μάτια μας»;

Γι' αυτό, σας λέω ότι, η βασιλεία τού Θεού θα αφαιρεθεί από σας, και θα δοθεί σε έθνος που κάνει τούς καρπούς της. Και όποιος πέσει επάνω σ' αυτή την πέτρα, θα συντριφτεί· επάνω σε όποιον, όμως, πέσει, θα τον κατασυντρίψει. Και όταν οι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι άκουσαν τις παραβολές του, κατάλαβαν ότι μιλάει γι' αυτούς· και ζητώντας να τον πιάσουν, φοβήθηκαν τα πλήθη, επειδή τον είχαν ως προφήτη». (Ματθ. 21:42-46 [Φίλος])

Οι Αρχιερείς και οι Φαρισαίοι που άκουσαν τις παραβολές του, κατάλαβαν ότι στη δική τους γενιά θα ερχόταν ο Κύριος του αμπελώνα να τους κρίνει. Μάλιστα κατάλαβαν ότι θα έχαναν τον αμπελώνα, που είναι η Βασιλεία του Θεού, γιατί ο Θεός θα έδινε τη Βασιλεία του Θεού σε ένα άλλο έθνος που δεν είναι άλλο από την Εκκλησία του Ιησού Χριστού.

Πράγματι αυτή η κρίση και η η οργή του Θεού ήρθε πάνω στο λαό Ισραήλ το 70 μ.Χ. με την καταστροφή της Ιερουσαλήμ. (Λουκ. 19:11-12, 27, 21:20-23 [Φίλος])

Ο Κύριος κατέστρεψε την πόλη εκείνων που δεν ήθελαν να γίνει ο Βασιλιάς τους. Έδωσε ένα τέλος στη βασιλεία εκείνων που καυχιόντουσαν στα έργα τους και όχι στο έλεος του Θεού. Καταστράφηκαν όταν ο βασιλιάς οργίστηκε και έστειλε τα στρατεύματα Του και την πόλι αυτών κατέκαψε. (Ματθ. 22:7)

«και εκτενω την χειρα μου επι τους προφητας τους ορωντας ψευδη και τους αποφθεγγομενους ματαια […] ανθ ων τον λαον μου επλανησαν λεγοντες ειρηνη ειρηνη και ουκ ην ειρηνη και ουτος οικοδομει τοιχον και αυτοι αλειφουσιν αυτον ει πεσειται […] και κατασκαψω τον τοιχον ον ηλειψατε και πεσειται και θησω αυτον επι την γην και αποκαλυφθησεται τα θεμελια αυτου και πεσειται και συντελεσθησεσθε μετ ελεγχων και επιγνωσεσθε διοτι εγω κυριος και συντελεσω τον θυμον μου επι τον τοιχον και επι τους αλειφοντας αυτον και πεσειται και ειπα προς υμας ουκ εστιν ο τοιχος ουδε οι αλειφοντες αυτόν προφηται του ισραηλ οι προφητευοντες επι ιερουσαλημ και οι ορωντες αυτη ειρηνην και ειρηνη ουκ εστιν λεγει κυριος.» (Ιεζ. 13:9-16 [LXX])

Οι άρχοντες του Ισραήλ, οι προφήτες και ο λαός στήριζαν μάταια ο ένας τον άλλο πιστεύοντας ότι έτσι θα συνεχίσουν να υπάρχουν «σαν ο περιούσιος λαός του Θεού».

«Επειδή όταν λέγωσιν, Ειρήνη και ασφάλεια, τότε επέρχεται επ' αυτούς αιφνίδιος όλεθρος, καθώς αι ωδίνες εις την εγκυμονούσαν, και δεν θέλουσιν εκφύγει.» (Α΄ Θεσ. 5:3)

Σε εκείνο τον αιφνίδιο όλεθρο, που έπεσε στο τυπολατρικό Ιουδαϊσμό και στους ασεβείς εκ των Εβραίων, αναφερόταν ο Πέτρος όταν τους έγραψε, υπενθυμίζοντας τους τις υποσχέσεις του Θεού, για τους παραβάτες του Νόμου και την παρέλευση των επουράνιων τύπων της Π.Δ. που αντικατεστάθησαν από τα αληθινά της Κ.Δ. κάνοντας μετάβαση από τον Νόμο στην Χάρη και από τον θάνατο στην Ζωή. «Θα έρθει όμως [η] ημέρα [του] ΚΥΡΙΟΥ σαν κλέφτης, κατά την οποία οι ουρανοί θα παρέλθουν με πάταγο και [τα] στοιχεία θα διαλυθούν καθώς [θα ]καίγονται, και [η] γη και τα έργα [που είναι] σ’ αυτή θα βρεθούν (Κρίση). Επειδή όλα αυτά διαλύονται κατ’ αυτόν τον τρόπο, τι είδους [άνθρωποι] πρέπει να είστε εσείς, [ζώντας] με άγια συμπεριφορά και [με] ευσέβεια, προσδοκώντας και επισπεύδοντας την παρουσία της ημέρας του Θεού, εξαιτίας της οποίας [οι] ουρανοί θα διαλυθούν καθώς [θα ]πυρπολούνται και [τα] στοιχεία [θα] λιώνουν καθώς [θα] καίγονται! Προσδοκούμε, όμως, καινούργιους ουρανούς και καινούργια γη σύμφωνα με την υπόσχεσή του, στους οποίους δικαιοσύνη κατοικεί..» (Β΄ Πέτρ. 3:10-13)

Σύμφωνα με τον Ησαΐα αλλά και την Αποκάλυψη του Ιωάννη η Νέα Ιερουσαλήμ με το Ναό της ήταν «ο Νέος Ουρανός» και «η Νέα Γη». Η Νέα Ιερουσαλήμ δηλαδή η Εκκλησία των Πρωτοτόκων της Βασιλείας του Θεού προετοιμάστηκε και ντύθηκε με τα πολύτιμά της στα επουράνια δηλαδή μέσα στη δύναμη και την παρουσία Θεού. Σε αυτή τη Νέα Ιερουσαλήμ και στο Ναό της άρχισαν να προσέρχονται οι πιστοί της Νέας Βασιλείας που πλησίαζε σύντομα όπως είχε κηρύξει ο Ιησούς.

«ΚΑΙ αφού παρέδωσαν τον Ιωάννη, ο Ιησούς ήρθε στη Γαλιλαία, κηρύττοντας το ευαγγέλιο της βασιλείας του Θεού, και λέγοντας, ότι: Ο καιρός συμπληρώθηκε και η βασιλεία τού Θεού πλησίασε· μετανοείτε και πιστεύετε στο ευαγγέλιο.» (Μάρκ. 1:14-15 [Φίλος])

«Επειδή, δεν προσήλθατε σε ένα βουνό που ψηλαφείται και καίγεται με φωτιά, και σε ένα μαύρο σύννεφο και σκοτάδι και ανεμοστρόβιλο, και σε ήχο σάλπιγγας, και φωνή λόγων, που, αυτοί οι οποίοι την άκουσαν, παρακάλεσαν να μη τους μιληθεί πλέον ο λόγος· επειδή, δεν υπέφεραν αυτό που προσταζόταν: «Και ζώο αν αγγίξει το βουνό, θα λιθοβοληθεί ή θα κατατοξευτεί με βέλη».

Και το φαινόμενο ήταν τόσο φοβερό, [ώστε] ο Μωυσής είπε: Είμαι γεμάτος φόβο και έντρομος· αλλά, προσήλθατε στο βουνό Σιών, και σε πόλη τού ζωντανού Θεού, την επουράνια Ιερουσαλήμ, και σε μυριάδες αγγέλων, σε πανηγύρι και εκκλησία πρωτοτόκων, που έχουν καταγραφεί στους ουρανούς, και στον Θεό, [που είναι] ο κριτής όλων, και σε πνεύματα δικαίων, οι οποίοι έλαβαν την τελειότητα· και σε μεσίτην καινούργιας διαθήκης, τον Ιησού, και σε αίμα καθαρισμού, που μιλάει καλύτερα από εκείνο τού Άβελ.» (Εβρ. 12:18-24 [Φίλος])

Όταν έγινε η κρίση του Εβραϊκού Έθνους το 70 μ.Χ. με την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του Ναού της έφυγε από το προσκήνιο της ιστορίας «ο παλαιός Ουρανός» και «η παλαιά Γη» και έδωσαν τη θέση τους στο «Νέο Ουρανό» και στη «Νέα Γη» της Νέας Ιερουσαλήμ. Δεν θα υπήρχε ενθύμηση των Παλαιών στοιχείων του Νόμου για τα αληθινά παιδιά του Θεού μιας και η φθορά των σαρκικών διατάξεων οδήγησε την Πρώτη Διαθήκη σε γήρανση και τελικά σε αφανισμό.

«Επειδή, αν η πρώτη εκείνη σκηνή ήταν άμεμπτη, δεν θα υπήρχε ανάγκη να ζητηθεί τόπος για μια δεύτερη· επειδή, καθώς τούς κατηγορεί, λέει: «Δέστε, έρχονται ημέρες, λέει ο Κύριος, και θα πραγματοποιήσω επάνω στον οίκο Ισραήλ κι επάνω στον οίκο Ιούδα μια καινούργια διαθήκη· όχι σύμφωνα με τη διαθήκη που έκανα προς τους πατέρες τους, κατά την ημέρα που τους έπιασα από το χέρι, για να τους βγάλω έξω από τη γη τής Αιγύπτου· δεδομένου ότι, αυτοί δεν έμειναν στη διαθήκη μου, και εγώ τους παραμέλησα, λέει ο Κύριος.

Επειδή, αυτή είναι η διαθήκη που θα κάνω προς τον οίκο τού Ισραήλ ύστερα από τις ημέρες εκείνες, λέει ο Κύριος: Θα δώσω τους νόμους μου στη διάνοιά τους, και θα τους γράψω επάνω στην καρδιά τους, και θα είμαι σ' αυτούς Θεός, κι αυτοί θα είναι σε μένα λαός. Και δεν θα διδάσκουν κάθε ένας τον πλησίον του, και κάθε ένας τον αδελφό του, λέγοντας: Γνώρισε τον Κύριο· για τον λόγο ότι, όλοι τους θα με γνωρίζουν, από μικρόν μέχρι μεγάλον.

Επειδή, θα είμαι ελεήμονας στις αδικίες τους, και τις αμαρτίες τους, και τις ανομίες τους δεν θα τις θυμάμαι πλέον.

Λέγοντας, όμως, «καινούργια», έκανε παλιά την πρώτη· αυτό δε που παλιώνει και γερνάει, [είναι] κοντά σε αφανισμό.» (Εβρ. 8:7-13 [Φίλος])

«Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ, αυτή που φονεύει τούς προφήτες, και που λιθοβολεί εκείνους που αποστέλλονται σ' αυτή, πόσες φορές θέλησα να συνάξω τα παιδιά σου, με τον ίδιο τρόπο που η κότα μαζεύει τα κλωσσόπουλα κάτω από τις φτερούγες της, και δεν θελήσατε; Δέστε, αφήνεται σε σας ο οίκος σας έρημος. Σας διαβεβαιώνω ότι, δεν θα με δείτε μέχρις ότου έρθει [ο καιρός], όταν θα πείτε: Ευλογημένος ο ερχόμενος στο όνομα του Κυρίου.» (Λουκ. 13:34-35 [Φίλος])

Πράγματι μετά το 70 μ.Χ. δεν υπάρχει καμιά ανάγκη για τα αληθινά παιδιά του Θεού να κτιστεί για Τρίτη φορά ένας χειροποίητος ναός στην Ιερουσαλήμ.

Σύμφωνα με την υπόσχεση Του ο Θεός κάλεσε και συγκέντρωσε από όλα τα έθνη της Οικουμένης της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας όλα τα απωλολότα πρόβατα του Ισραήλ και όσους Εθνικούς δέχτηκαν το μήνυμα της Αιώνιας Ζωής. Έτσι τους έκανε μαζί με τους Ιουδαίους της Ιερουσαλήμ ένα Νέο Έθνος μέσα στη Νέα Σιών. Τώρα πια δεν υπήρχε ανάγκη να επισκέπτονται την Ιερουσαλήμ της Παλαιστίνης όπου ο Θεός έδειχνε την Παρουσία Του μέσα στο χειροποίητο ναό της. Μετά την Πεντηκοστή οι καρδιές των ακόλουθων του Ιησού κατοικήθηκαν από το Πνεύμα του Θεού και ήταν αυτοί οι ταπεινοί και συντετριμμένοι που έγιναν ο Θρόνος του Θεού.

«Επιστρέψτε, γιοι αποστάτες, λέει ο Κύριος, αν και εγώ σας αποστράφηκα· και θα σας πάρω έναν από πόλη, και δύο από συγγένειες, και θα σας φέρω μέσα στη Σιών· και θα σας δώσω ποιμένες σύμφωνα με την καρδιά μου, και θα σας ποιμάνουν με γνώση και σύνεση.

Και όταν πληθυνθείτε, και αυξηθείτε επάνω στη γη, κατά τις ημέρες εκείνες, λέει ο Κύριος, δεν θα προφέρουν πλέον: Η κιβωτός τής διαθήκης τού Κυρίου· ούτε θα ανέβει στην καρδιά [τους]· ούτε θα τη θυμηθούν· ούτε θα επισκεφθούν· ούτε θα κατασκευαστεί πλέον.

Κατά τον καιρό εκείνο, θα ονομάσουν την Ιερουσαλήμ θρόνον τού Κυρίου· και όλα τα έθνη θα συγκεντρωθούν σ' αυτή, στο όνομα του Κυρίου, προς την Ιερουσαλήμ· και δεν θα περπατήσουν πλέον πίσω από την όρεξη της πονηρής καρδιάς τους. Κατά τις ημέρες εκείνες, ο οίκος τού Ιούδα θα περπατήσει μαζί με τον οίκο Ισραήλ, και θάρθουν μαζί από τη γη τού βορρά, στη γη που κληροδότησα στους πατέρες σας.» (Ιερ. 3:14-18 [Φίλος])

«και θέλω στρέψει την χείρα μου επί σε και αποκαθαρίσει την σκωρίαν σου και αφαιρέσει όλον σου τον κασσίτερον. Και θέλω αποκαταστήσει τους κριτάς σου ως το πρότερον και τους συμβούλους σου ως το απ' αρχής μετά ταύτα θέλεις ονομασθή η πόλις της δικαιοσύνης, η πιστή πόλις. Η Σιών θέλει εξαγορασθή διά κρίσεως, και οι επιστρέψαντες αυτής διά δικαιοσύνης.» (Ησ. 1:25-27 [Βάμβας])

«Μη ενθυμήσθε τα πρότερα και μη συλλογίζεσθε τα παλαιά. Ιδού, εγώ θέλω κάμει νέον πράγμα· τώρα θέλει ανατείλει· δεν θέλετε γνωρίσει αυτό; θέλω βεβαίως κάμει οδόν εν τη ερήμω, ποταμούς εν τη ανύδρω. Τα θηρία του αγρού θέλουσι με δοξάσει, οι θώες και οι στρουθοκάμηλοι· διότι δίδω ύδατα εις την έρημον, ποταμούς εις την άνυδρον, διά να ποτίσω τον λαόν μου, τον εκλεκτόν μου.

Ο λαός, τον οποίον έπλασα εις εμαυτόν, θέλει διηγείσθαι την αίνεσίν μου.» (Ησ. 43:18-21 [Βάμβας])

«ἔσται γὰρ ὁ οὐρανὸς καινὸς καὶ ἡ γῆ καινή καὶ οὐ μὴ μνησθῶσιν τῶν προτέρων οὐδ' οὐ μὴ ἐπέλθῃ αὐτῶν ἐπὶ τὴν καρδίαν ἀλλ' εὐφροσύνην καὶ ἀγαλλίαμα εὑρήσουσιν ἐν αὐτῇ ὅτι ἰδοὺ ἐγὼ ποιῶ ιερουσαλημ ἀγαλλίαμα καὶ τὸν λαόν μου εὐφροσύνην καὶ ἀγαλλιάσομαι ἐπὶ ιερουσαλημ καὶ εὐφρανθήσομαι ἐπὶ τῷ λαῷ μου καὶ οὐκέτι μὴ ἀκουσθῇ ἐν αὐτῇ φωνὴ κλαυθμοῦ οὐδὲ φωνὴ κραυγῆς.» (Ησ. 65:17-19 [Φίλος])

Οι Χριστιανοί της Πρώτης Εκκλησίας της γενιάς των Αποστόλων του Ιησού Χριστού ήταν οι πρωτότοκοι, που αποτέλεσαν τις ζωντανές πέτρες για την οικοδομή του Νέου Πνευματικού Οίκου του Θεού που για Θεμέλια Πέτρα είχε τον Κύριο μας Ιησού Χριστό. Αυτός ο Νέος Ναός θα αντικαθιστούσε στον ερχομό της Νέας Βασιλείας πάνω στη γή, τον Παλαιό Ναό που είχε πάψει να είναι ο Οίκος του Θεού και Πατέρα.

«Στον οποίο καθώς προσέρχεστε, σαν σε μια ζωντανή πέτρα, αποδοκιμασμένη μεν από τους ανθρώπους, στον Θεό όμως εκλεκτή, πολύτιμη, κι εσείς, σαν ζωντανές πέτρες, οικοδομείστε [ως] πνευματικός οίκος, άγιο ιεράτευμα, για να προσφέρετε πνευματικές θυσίες, ευπρόσδεκτες στον Θεό διαμέσου τού Ιησού Χριστού.» (1Πέτ. 2:4-5 [Φίλος])

Η Παλαιά Ιερουσαλήμ έφθασε στο Τέλος της, όταν ο Κύριος ετοίμασε στα επουράνια τη Νέα Ιερουσαλήμ και αφού υπέταξε όλους τους εχθρούς Του κάτω από τα πόδια Του. Από εδώ και πέρα η Κρίση που έκανε ο Θεός πάνω στον λαό Του, θα ήταν φως για τα Έθνη στους αιώνες των αιώνων για το έλεος Του και τη δικαιοσύνη Του πάνω σε αυτούς που τον ζητούν και τον αγαπούν.

Οι άνθρωποι από κάθε γένος , έθνος και φυλή, που αποδέχονται ότι ο Ιησούς Χριστός εκπλήρωσε όλα εκείνα όσα προείπαν οι προφήτες καθώς και ο ίδιος ο Ιησούς και μαθητές Του, είναι έκγονα (δηλαδή παιδιά) του Γάμου που έγινε ανάμεσα στον Κύριο μας Ιησού Χριστό και την πρώτη Εκκλησία των Αποστόλων.

Η αίνεση και η λατρεία για το μεγαλείο της εκπλήρωσης των υποσχέσεων της αγάπης του Μεγάλου Θεού και Σωτήρα Ιησού Χριστού κάνουν την καρδιά του κάθε πιστού αιώνιο κατοικητήριο του Πνεύματος του Ιησού. Έτσι έχοντας καταργηθεί ο θάνατος αποδεικνύονται αληθινά τα λόγια της Αποκάλυψης του Ιησού στον Ιωάννη.

«Επειδή, δέστε, κτίζω καινούργιους ουρανούς, και καινούργια γη· και δεν θα υπάρχει μνήμη των προηγούμενων ούτε θάρθουν στον νου.» (Ησ. 65:17 [Φίλος])

«ΚΑΙ είδα έναν καινούργιο ουρανό και μια καινούργια γη· επειδή, ο πρώτος ουρανός και η πρώτη γη παρήλθε· και η θάλασσα δεν υπάρχει πλέον. Και εγώ ο Ιωάννης είδα την άγια πόλη, την καινούργια Ιερουσαλήμ, που κατέβαινε από τον Θεό, από τον ουρανό, ετοιμασμένη σαν νύφη στολισμένη για τον άνδρα της. Και άκουσα μια δυνατή φωνή από τον ουρανό, που έλεγε: Δέστε, η σκηνή τού Θεού μαζί με τους ανθρώπους, και θα σκηνώσει μαζί τους, κι αυτοί θα είναι λαοί του, κι αυτός ο Θεός θα είναι μαζί τους Θεός τους.

Και ο Θεός θα εξαλείψει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους, και ο θάνατος δεν θα υπάρχει πλέον· ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θα υπάρχουν πλέον· επειδή, τα πρώτα παρήλθαν.» (Αποκ. 21:1-4 [Φίλος])

Πράγματι ο πρώτος ουρανός και η πρώτη γη που συνιστούσαν τα στοιχεία στην Παλαιά Διαθήκη διαλυόμενα καταργήθηκαν. Παράλληλα και η θάλασσα δεν υπάρχει πλέον γιατί δεν χρειαζόταν πια. Τα νερά της θάλασσας που είδε ο Ιωάννης ήταν λαοί και πλήθη, και έθνη και γλώσσες που καθότανε η πόρνη Ιερουσαλήμ και χρησιμοποιήθηκαν για να παιδεύσουν και να τιμωρήσουν τον Εβραϊκό λαό κάθε φορά που ασεβούσε και αποστατούσε από το Θεό. Πολλές φορές ο λαός του Θεού όταν έχανε την προστασία και την αίγλη, που τους παρείχε ο Άγιος Θεός , στρέφονταν να βρουν οχυρό και καταφύγιο στις βασιλείες αυτού του κόσμου που τους περιέβαλαν.

«Και μου λέει: Τα νερά που είδες, όπου κάθεται η πόρνη, είναι λαοί και πλήθη, και έθνη και γλώσσες.» (Αποκ. 17:15 [Φίλος])

Όταν όμως ο Κύριος ετοίμασε την Πρώτη Εκκλησία των Αποστόλων σαν Νύμφη Του, δεν θα χρειαζόταν να περάσει άλλη παιδεία και τιμωρία για τα λάθη της «από την γύρω θάλασσα» των λαών, των εθνών και των γλωσσών.

Έτσι στο εξής δεν θα χρειαζόταν ο κάθε ειλικρινής εκζητητής του Θεού και Πατέρα να πάει στην Κάτω Ιερουσαλήμ. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός είχε νικήσει και υποτάξει όλους τους εχθρούς κάτω από τα πόδια Του. Τελευταίος εχθρός που νικήθηκε και καταργήθηκε ήταν ο Θάνατος και ο έχων το κράτος του θανάτου ο Διάβολος. Η Βασιλεία του Θεού τώρα είχε νικήσει όλους τους εχθρούς της και δεν μπορούσε να την εμποδίσει κανείς να την δει και να εισέλθει μέσα σε αυτήν.

Και όταν ρωτήθηκε από τους Φαρισαίους πότε έρχεται η βασιλεία του Θεού, τους αποκρίθηκε και είπε: «Δεν έρχεται η βασιλεία του Θεού με παρατήρηση, ούτε θα πουν: “Ιδού εδώ” ή “εκεί”, γιατί ιδού, η βασιλεία του Θεού είναι μέσα σας». (Λουκ. 17:20-21 [Μεταγλώττιση])

Στο εξής η Βασιλεία του Θεού, η Νέα Ιερουσαλήμ, δεν θα ήταν παρατηρήσιμη με τα γήινα μάτια αλλά θα ήταν μέσα σε κάθε γνήσιο και ειλικρινή απόγονο του Γάμου του Κυρίου Ιησού Χριστού με την πρώτη Εκκλησία. Στο εξής ο Θεός θα σκήνωνε μέσα στην καρδιά κάθε ταπεινού και συντετριμμένου που θα έτρεμε στο λόγο του Θεού και όχι τις εντολές και τις παραδόσεις των ανθρώπων.

Το Τέλος της Παλαιάς βασιλείας ήταν ο Κύριος μας ο Ιησούς Χριστός. Πράγματι επειδή το Νομικίστικο σύστημα των Γραμματέων και Φαρισαίων γνώρισε το ΤΕΛΟΣ της με την καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ.

Αντίθετα η Νέα Βασιλεία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού δεν θα είχε ΤΕΛΟΣ.

«Αυτός θα είναι μεγάλος, και θα ονομαστεί Υιός τού Υψίστου· και ο Κύριος ο Θεός θα του δώσει τον θρόνο τού Δαβίδ τού πατέρα του· και θα βασιλεύσει επάνω στον οίκο τού Ιακώβ στους αιώνες, και η βασιλεία του δεν θα έχει τέλος.» (Λουκ. 1:32-33 [Φίλος])

«Επειδή, παιδί γεννήθηκε σε μας, γιος δόθηκε σε μας· και η εξουσία θα είναι επάνω στον ώμο του· και το όνομά του θα αποκληθεί: Θαυμαστός, Σύμβουλος, Ισχυρός Θεός, Πατέρας τού Μέλλοντα Αιώνα, Άρχοντας Ειρήνης. Στην αύξηση της εξουσίας του και της ειρήνης δεν θα υπάρχει τέλος, επάνω στον θρόνο τού Δαβίδ, κι επάνω στη βασιλεία του, για να τη διατάξει, και να τη στερεώσει, με κρίση και δικαιοσύνη, από τώρα και μέχρι τον αιώνα. Ο ζήλος τού Κυρίου των δυνάμεων θα το εκτελέσει.» (Ησ. 9:6-7, Φίλος)

Μια Βασιλεία αυξάνεται όταν αυξάνεται ο λαός που αναγνωρίζει και αγαπάει τον Νέο βασιλιά που αποκαλύπτεται στη καρδιά του κάθε πιστού.

Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα γιατί ο Κύριος μας ο Ιησούς χριστός θα είναι Αρχιερέας στο διηνεκές δηλαδή για πάντα και αιώνια.

Ο Ιησούς Χριστός παρουσιάζεται παραβολικά μέσα στην Παλαιά Διαθήκη σαν τον Μελχισεδέκ.

«[…] πρῶτον μὲν ἑρμηνευόμενος βασιλεὺς δικαιοσύνης ἔπειτα δὲ καὶ βασιλεὺς Σαλήμ, ὅ ἐστιν βασιλεὺς εἰρήνης, ἀπάτωρ, ἀμήτωρ, ἀγενεαλόγητος, μήτε ἀρχὴν ἡμερῶν μήτε ζωῆς τέλος ἔχων, ἀφωμοιωμένος δὲ τῷ υἱῷ τοῦ θεοῦ, μένει ἱερεὺς εἰς τὸ διηνεκές.» (Εβρ. 7:2-3 [SBLGNT])

«Και εκείνοι μεν έγιναν πολλοί ιερείς, επειδή εμποδίζονταν από τον θάνατο να παραμένουν· εκείνος, όμως, επειδή μένει στον αιώνα, έχει αμετάθετη την ιεροσύνη. Γι' αυτό, μπορεί και να σώζει ολοκληρωτικά αυτούς που προσέρχονται στον Θεό διαμέσου αυτού, ζώντας πάντοτε για να μεσιτεύσει για χάρη τους.» (Εβρ. 7:23-25 [Φίλος])

Συμπέρασμα

Το Παλαιό παρήλθε, το Νέο βασίλευσε. Ο Θάνατος έδωσε την θέση του στην Ζωή. Ο Ιησούς έδωσε την βασιλεία στην εκκλησία Του (το σώμα Του), μέσω της οποίας θα γινόταν γνωστή στις επουράνιες αρχές και τις εξουσίες η πολυποίκιλος σοφία του Θεού. Η εκκλησία Του θα φέρνει καρπούς πάνω στη γη εις τους αιώνες των αιώνων και έτσι θα δοξάζεται η χάρη και η αλήθεια που δόθηκε με τον Ιησού Χριστό.

«Ίνα γνωρισθῇ νῦν ταῖς ἀρχαῖς καὶ ταῖς ἐξουσίαις ἐν τοῖς ἐπουρανίοις διὰ τῆς ἐκκλησίας ἡ πολυποίκιλος σοφία τοῦ Θεοῦ.» (Εφ. 3:10)

«Ο δὲ θεὸς πλούσιος ὢν ἐν ἐλέει, διὰ τὴν πολλὴν ἀγάπην αὐτοῦ ἣν ἠγάπησεν ἡμᾶς, καὶ ὄντας ἡμᾶς νεκροὺς τοῖς παραπτώμασιν συνεζωοποίησεν τῷ Χριστῷ— χάριτί ἐστε σεσῳσμένοι— καὶ συνήγειρεν καὶ συνεκάθισεν ἐν τοῖς ἐπουρανίοις ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, ἵνα ἐνδείξηται ἐν τοῖς αἰῶσιν τοῖς ἐπερχομένοις τὸ ὑπερβάλλον πλοῦτος τῆς χάριτος αὐτοῦ ἐν χρηστότητι ἐφ’ ἡμᾶς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.» (Εφ. 2:4-7 [SBLGNT])

«Τῷ δὲ δυναμένῳ ὑπὲρ πάντα ποιῆσαι ὑπερεκπερισσοῦ ὧν αἰτούμεθα ἢ νοοῦμεν κατὰ τὴν δύναμιν τὴν ἐνεργουμένην ἐν ἡμῖν, αὐτῷ ἡ δόξα ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ καὶ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ εἰς πάσας τὰς γενεὰς τοῦ αἰῶνος τῶν αἰώνων· ἀμήν.» (Εφ. 3:20-21 [SBLGNT])

ΑΜΗΝ

----------------------------------------------------------------------------------------------

Σημειώσεις

[1] Ελληνικά (Liddell-Scott)

στοιχέω: μέλλ. -ήσω, (στοῖχος) πορεύομαι κατὰ στοῖχον ἢ γραμμήν, ἐπὶ κυμάτων, Ἀλακῖ. 11 Ahr.· μὴ ἐγκαταλιπεῖν τὸν παραστάτην, ᾦ στοιχοίη, παρ’ ᾧ ἔπρεπε νὰ βαδίζῃ ἢ ἵσταται μαχόμενος, - εἰλημμένον ἐκ τοῦ ὅρκου τοῦ Ἀθηναίου πολίτου, παρὰ Στοβ. 243. 21, Πολυδ. Η΄ , 105· - ἐντεῦθεν, βαίνω ἐν τάξει μάχης, Ξεν. Κύρ. 6. 3, 34, Ἱππαρχ. 5. 7· - ὀρχοῦμαι κατὰ στοίχους ἢ σειράς, Ἰακώψ. εἰς Φιλοστρ. Εἰκόν. 647· εἶμαι διηυθετημένος κατὰ σειράς, ἐπὶ φύλλων, Θεοφρ. π. Φυτ. Ἱστ. 3. 18, 5, πρβλ. 3. 5, 3· κατὰ τὸ στοιχοῦν, ἐν συνεπείᾳ, Ἀριστ. π. Ἑρμην. 10, 3. ΙΙ. μετὰ δοτ., ἀποτελῶ στοιχεῖον ἢ γραμμήν, βαδίζω παρά τινι, ὑποτάσσομαι εἴς τινα, τῇ προθέσει τῆς συγκλήτου Πολύβ. 28. 5, 6· ταῖς πλείεσι γνώμαις Διον. Ἁλ. 6. 65· τῷ νομίσματι Σέξτ. Ἐμπ. π. Μ. 1. 178· τοῖς προειρημένοις φιλοσόφοις αὐτόθι 11. 59· τῷ κανόνι τούτῳ Ἐπιστ. πρ. Γαλ. ε΄ , 25, πρβλ. πρὸς Φιλιππ. γ΄, 16· τοῖς ἴχνεσι Ἐπιστ. πρ. Ρωμ. δ΄, 12· μιᾷ στ., ἀρκοῦμαι εἰς μίαν σύζυγον, Σχόλ. εἰς Ἀριστοφ. Πλ. 773. ΙΙΙ. στοιχεῖς φυλάσσων τὸν νόμον, φυλλάττεις αὐτὸν κανονικῶς, τακτικῶς, Πράξ. Ἀποσπ. κα΄, 24.

https://lsj.gr/wiki/%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%B9%CF%87%CE%AD%CF%89#Greek

Ελληνικά μονοτονικό

στοιχέω: μέλ. -ήσω (στοῖχος)·

I. βαδίζω σε γραμμή, σε σειρά ή παράταξη· βαδίζω σε παράταξη μάχης, σε Ξεν.

II. με δοτ., βρίσκομαι στη γραμμή με, συμπορεύομαι, υποτάσσομαι σε αρχή ή κανόνα, σε Καινή Διαθήκη

https://lsj.gr/wiki/%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%B9%CF%87%CE%AD%CF%89#Greek_Monotonic

[2] «Γιατί το καθένα από αυτά τα αντικείμενα (της σκηνής) έχει γίνει σε μίμηση και παράσταση του σύμπαντος ……….. Να πάρουμε την σκηνή που έχει μήκος τριάντα (30) πήχεις, ο Μωυσής, χωρίζοντάς την σε τρία μέρη και δίνοντας δύο από αυτά στους ιερείς, ως τον τόπο που μπορεί να πατήσει κανείς και κοινό σε όλους, υποδηλώνει τη γη και τη θάλασσα, αφού αυτά τα δύο είναι προσβάσιμα σε όλους. Το τρίτο όμως μέρος το περιόρισε για τον Θεό μόνο, επειδή ούτε ο ουρανός είναι προσβάσιμος στους ανθρώπους». (Ιώσηπος, Ιουδαϊκή αρχαιολογία 3, 180-1)

[3] συστοιχέω, μέλ. -ήσω, συμφωνώ, υπάγομαι, ανήκω στην ίδια σειρά ή τάξη με κάτι, τινί, σε Κ.Δ.

<< Επιστροφή στην Αρχική σελίδα