Οι Έσχατες Ημέρες της Βασιλείας του Σαρκικού Ισραήλ

Οι Έσχατες Ημέρες της Βασιλείας του Σαρκικού Ισραήλ

Συγγραφή: Ευάγγελος Δ. Κεπενές (Μάιος 3, 2020 7:18)

Οι έσχατες ημέρες

Οι θρησκευτικές πεποιθήσεις περί των εσχάτων ημερών του κόσμου και της ξηράς (Γης), και το τέλος της ιστορίας, με προσδιορισμό χρόνου την εμφάνιση, του ιστορικού κατά τους Αποστόλους και ειδικού σκοπού, Αντίχριστου καθώς και η επιστημονική εσχατολογία περί θανάτου του ήλιου, έχουν υπόβαθρο τις αρχαίες θρησκείες, τις προβλέψεις του Φοίβου Απόλλωνα, των Μάγια, του Νοστράδαμου και είναι αντιβιβλικές.

Η Βίβλος μας βεβαιώνει ότι: «εἰς τὸν αἰῶνα κύριε ὁ λόγος σου διαμένει ἐν τῷ οὐρανῷ εἰς γενεὰν καὶ γενεὰν ἡ ἀλήθειά σου ἐθεμελίωσας τὴν γῆν καὶ διαμένει τῇ διατάξει σου διαμένει ἡ ἡμέρα ὅτι τὰ σύμπαντα δοῦλα σά.» (Ψαλ. 119:89-91)  

Ο σαρκικός Ισραήλ

Η εθνική ταυτότητα των απογόνων του Άβραμ δόθηκε από τον Θεό «θέλω σε κάμει εις έθνος μέγα» και αποδεικνύετο από τις γραπτές γενεαλογίες. Ήταν δε συνυφασμένη με την θρησκευτική τους ταυτότητα «Άκουε Ισραήλ Κύριος ο Θεός ημών είναι εις Κύριος». (Δευτ. 6:4) 

Τα όρια κατοικήσεως του θεοκρατικού εβραϊκού έθνους στην γη όπου κατοικούσαν πριν οι Αμορραίοι, δόθηκαν από τον Θεό «εις το σπέρμα σου θέλω δώσει την γη ταύτην». Η γη αυτή χαρακτηρίστηκε ως «Αγία γη» ή «γη του Ισραήλ» ή «γη του Θεού» την οποίαν όμως μόλυναν οι κάτοικοι της «Μη μολύνετε λοιπόν την γην, την οποίαν θέλετε κατοικήσει, εν μέσω της οποίας εγώ κατοικώ» και πάλι «εμιάνθη η γη εξ αιμάτων». (Αριθ. 35:34, Ψαλμ. 106:38)

Μετά από απαίτηση του λαού, πρώτος βασιλιάς του σαρκικού Ισραήλ διορίστηκε, από τον προφήτη Σαμουήλ, ο Βενιαμίτης Σαούλ. Στην διάρκεια της κακής βασιλείας του Σαούλ, ο Σαμουήλ έχρισε μελλοντικό βασιλιά σε αντικατάσταση του, τον Δαυίδ γιο του Ιεσσαί από την φυλή Ιούδα. Ο Δαυίδ, υπήρξε η μεγαλύτερη βιβλική προσωπικότητα για τον οποίον ο Θεός είπε «Εύρον Δαβίδ τον του Ιεσσαί, άνδρα κατά την καρδίαν μου». (Πράξ. 13:22) 

Τα σύμβολα και οι τύποι (Εβρ. 8:5), που ήταν και οι συνεκτικοί δεσμοί της εθνικοθρησκευτικής ταυτότητας των Εβραίων ήταν η Π.Δ. με τις επαγγελίες και η Ιερουσαλήμ με τον επίγειο Ναό της και τις τυπολατρίες, τους ιερείς, τα σκεύη και τις σαρκικές διατάξεις με στοιχεία κοσμικά.

Η δε Π.Δ. είχε ηλικιακό χαρακτήρα με γέννηση, ακμή και γήρας «το δε παλαιούμενον και γηράσκον είναι πλησίον αφανισμού». Οι ρήσεις των προφητών εκπληρώθηκαν (Ματθ. 3:15. 5:17, Πράξ. 3:18, 13:3). Οι Λευίτες ιερείς έπαυσαν και τα επίγεια υποδείγματα των επουρανίων κάηκαν (Εβρ. 8:5) το 70 μ.Χ. με τον Ιουδαιορωμαϊκό πόλεμο ολοκληρώνοντας τις έσχατες ημέρες της βασιλείας του σαρκικού Ισραήλ.

«Όταν δε ίδητε την Ιερουσαλήμ περικυκλουμένην υπό στρατοπέδων, τότε γνωρίσατε ότι επλησίασεν η ερήμωσις αυτής. Τότε οι όντες εν τη Ιουδαία ας φεύγωσιν εις τα όρη, και οι εν μέσω αυτής ας αναχωρώσιν έξω, και οι εν τοις αγροίς ας μη εμβαίνωσιν εις αυτήν, διότι ημέραι εκδικήσεως είναι αύται, δια να πληρωθώσι πάντα τα γεγραμμένα.» (Λουκ. 21:20-22)

Οι Πατέρες και οι Προφήτες του σαρκικού Ισραήλ προφήτευσαν για τις έσχατες ημέρες της Βασιλείας του. Ομοίως έπραξαν ο Ιησούς και οι Απόστολοι 

«Εκάλεσε δε ο Ιακώβ τους υιούς αυτού και είπε, Συνάχθητε, διά να σας αναγγείλω τι μέλλει να συμβή εις εσάς εν ταις εσχάταις ημέραις.» (Γέν. 49:1)

«Επειδή εξεύρω ότι μετά τον θάνατόν μου εξάπαντος θέλετε διαφθαρή και εκκλίνει από της οδού, την οποίαν προσέταξα εις εσάς· και θέλουσι σας ευρεί τα κακά εις τας εσχάτας ημέρας, επειδή θέλετε πράξει κακά ενώπιον του Κυρίου, ώστε να παροργίσητε αυτόν με τα έργα των χειρών σας.» (Δευτ. 31:29)

«Και είπεν αποστρέψω το πρόσωπον μου απ’ αυτών και δείξω τι έσται αυτοίς επ’ εσχάτων ότι γενεά εξεστραμμένη εστίν υιοί οις ουκ έστιν πίστις εν αυτοίς (Δευτ. 32:20 Ο΄).

Ο Ιουδαίος Πέτρος παρακαλούσε τους Ισραηλίτες στην γενιά του «Σωθείτε από τη γενιά αυτήν τη διεστραμμένη». (Πράξ. 2:40)

«Και ειπέ μοι ιδού εγώ απαγγέλω σοι α έσται επ’ εσχάτου της οργής τοις υιοίς του λαού σου έτι γαρ εις ώρας καιρού συντελείας μενεί.» (Δαν. 8:19 Ο΄)

«Και ήλθον να σε κάμω να καταλάβης τι θέλει συμβή εις τον λαόν σου εν ταις εσχάταις ημέραις· διότι η όρασις είναι έτι διά πολλάς ημέρας.» (Δαν. 10:14)

«Εβδομήκοντα εβδομάδες διωρίσθησαν επί τον λαόν σου και επί την πόλιν την αγίαν σου, διά να συντελεσθή η παράβασις και να τελειώσωσιν αι αμαρτίαι, και να γείνη εξιλέωσις περί της ανομίας και να εισαχθή δικαιοσύνη αιώνιος και να σφραγισθή όρασις και προφητεία και να χρισθή ο Άγιος των αγίων.» (Δαν. 9:24)

«Ταύτα τα θηρία τα μεγάλα τα τέσσαρα τέσσαρες βασίλειαι αναστήσονται επί της γης (του Ισραήλ) αι αρθήσονται και παραλήμψονται την βασιλείαν Άγιοι υψίστου και καθέξουσιν αυτήν έως αιώνος των αιώνων.» (Δαν. 7:17-18, Ο΄)

«Διά τούτο λέγω προς υμάς ότι θέλει αφαιρεθή αφ' υμών η βασιλεία του Θεού και θέλει δοθή εις έθνος κάμνον τους καρπούς αυτής.» (Ματθ. 21:43)

Ο Ιάκωβος έγραψε προς τους άδικους, πλούσιους Εβραίους πριν την καταστροφή της Ιερουσαλήμ «ο χρυσός σας και ο άργυρος εσκωρίασε, και η σκωρία αυτών θέλει είσθαι εις μαρτυρίαν εναντίον σας και θέλει φάγει τας σάρκας σας ως πυρ. Εθησαυρίσατε εν εσχάταις ημέραις […] ἐτρυφήσατε επί της γης (του Ισραήλ) και εσπαταλήσατε, εθρέψατε τας καρδίας υμών εν ημέρα σφαγής, κατεδικάσατε, εφονεύσατε τον δίκαιον, ουκ αντιτάσσεται υμίν». (Ιάκ. 5:3-6)

Το τέλος / ολοκλήρωση του Νόμου, ο οποίος επέφερε οργή (Ρωμ. 4:15), είναι ο Χριστός και το τέλος της Βασιλείας του σαρκικού Ισραήλ είναι η Εκκλησία του Χριστού που είναι το σώμα Του

Ο προεγνωσμένος προ καταβολής κόσμου Ιησούς, φανερώθηκε στις έσχατες ημέρες της Βασιλείας του σαρκικού Ισραήλ και της ισχύος του Νόμου και του τυπικού του.

«Προεγνωσμένου μεν προ καταβολής κόσμου φανερωθέντος δε επ’ εσχάτου των χρόνων δι΄υμάς (τους Εβραίους).» (Α΄ Πέτ. 1:20)

Η θεοκρατική εξουσία του Ισραήλ γνώριζε τις Γραφές και φοβόντουσαν την κατάργηση των προνομίων τους και την απώλεια της γης τους και του έθνους τους από τους Ρωμαίους «εάν αφώμεν αυτόν ούτως, πάντες πιστεύσουσιν εις αυτόν και ελεύσονται οι Ρωμαίοι και αρούσιν ημών (των Εβραίων) και τον τόπον και το έθνος». (Ιωάν. 11:48)

Η καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του επίγειου Ναού της από τους Ρωμαίους ήταν ενέργεια του Θεού που εκπλήρωσε την οργή του, την οποία είχε υποσχεθεί στους απειθείς εκ του Ισραήλ για το αίμα των Προφητών, του Ιησού, των Αγίων και των Αποστόλων με το οποίο πότισαν την «γη του Θεού». (Αποκ. 16:6, 17:6, 18:24)

«Ο δε Ιησούς είπε προς αυτούς· Δεν βλέπετε πάντα ταύτα; αληθώς σας λέγω, δεν θέλει αφεθή εδώ λίθος επί λίθον, όστις δεν θέλει κατακρημνισθή.» (Ματθ. 24:2)

«Τότε ο βασιλιάς οργίστηκε και, αφού έστειλε τα στρατεύματά του (πολυεθνική δύναμη του ρωμαϊκού στρατού), εξολόθρεψε τους φονιάδες εκείνους και την πόλη τους έκαψε». (Ματθ. 22:7)

Εκπληρώθηκε έτσι η προφητεία του Ιεζεκιήλ «Και συ, υιέ ανθρώπου, άκουσον· ούτω λέγει Κύριος ο Θεός προς την ΓΗΝ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ. Τέλος, το τέλος ήλθεν επί τα τέσσαρα άκρα της γης. Το τέλος ήλθε τώρα επί σε και θέλω αποστείλει επί σε την οργήν μου και θέλω σε κρίνει κατά τας οδούς σου και θέλω ανταποδώσει επί σε πάντα τα βδελύγματά σου.» (Ιεζ. 7:2-3)

Πριν από αυτήν την Ημέρα θα ερχόταν ο Ηλίας ο Θεσβίτης (Μαλ. 4:5)

«Διότι πάντες οι προφήται και ο νόμος έως Ιωάννου προεφήτευσαν. Και αν θέλητε να δεχθήτε τούτο, αυτός είναι ο ΗΛΙΑΣ, όστις έμελλε να έλθη.» (Ματθ. 11:13-14)

Συμπέρασμα

Η ολοκλήρωση / τέλος του βιβλικού Ιουδαϊσμού και οι έσχατες ημέρες της βασιλείας των βιολογικών απογόνων του Άβραμ εκπληρώθηκαν. Το βεβαιώνει η εβραϊκή προφητική παράδοση η οποία αναφέρεται στην ιστορία του βιολογικού Ισραήλ και την εσχατολογική κατάληξή της μέσα στον παλαιό αιώνα του Νόμου. Το δε τέλος του Νόμου είναι ο Χριστός ο οποίος γεννήθηκε υπό νόμο και ήταν ο έσχατος κριτής του Νόμου και όχι της ιστορίας του κόσμου. Έκτοτε η ατομική εσχατολογία της ζωής ορίζεται από τον άνθρωπο με δική του ευθύνη  «ὁ ἔχων τὸν υἱὸν ἔχει τὴν ζωήν (την αιώνιο), ὁ μὴ ἔχων τὸν υἱὸν τοῦ θεοῦ τὴν ζωὴν οὐκ ἔχει». (Α΄ Ιωάν. 5:12)

Οι παλαιές και οι σύγχρονες θρησκευτικές σέχτες, οι Χριστιανοί Σιωνιστές, ή Οικονομιαστές, οπαδοί της θεωρίας των Οικονομιών και εσχατολογικών φαντασιώσεων, υποστηρίζουν μύθους του Ορφισμού, του Ζωροαστρισμού, του ραβινικού Ιουδαϊσμού και κοσμικές γεωστρατηγικές πολιτικές παρά βιβλικές αλήθειες μεμφόμενοι τον Θεό ως παραβάτη.

«Διότι εάν όσα κατέστρεψα ταύτα πάλιν οικοδομώ, παραβάτην δεικνύω εμαυτόν.» (Γαλ. 2:18)

Παρόμοιες οικονομιαστικές φαντασιώσεις, των τριών εποχών, εμφανίζονται και σε  διάφορες φιλοσοφικές σκέψεις, καθώς και στην μαρξιστική διαλεκτική των τριών σταδίων, α) πρωτόγονος κομμουνισμός, β) ταξική κοινωνία και γ) τελικός κομμουνισμός που θα είναι το βασίλειο της ελευθερίας χωρίς κράτος.

Αμήν

Επιστροφή στην Αρχική σελίδα