Οι Τέσσερις Καβαλάρηδες της Αποκάλυψης

Οι Τέσσερις Καβαλάρηδες της Αποκάλυψης

Συγγραφή: Ευάγγελος Δ. Κεπενές (Ιούλιος 4, 2020, 8:48)

«Συ, (Ιώβ), έδωκας δύναμιν εις τον ίππον; […] ανασκάπτει εν τη κοιλάδι και αγάλλεται εις την δύναμιν αυτού· εξέρχεται εις απάντησιν των όπλων· καταγελά του φόβου και δεν τρομάζει· ουδέ στρέφει από προσώπου ρομφαίας.» (Ιώβ 39:21)

Ανέκαθεν το άλογο λόγω της δυνάμεως του και της αφοβίας του χρησιμοποιείτο για διάφορους συμβολισμούς, αναλόγως του χρώματός του, όπως δύναμη, ταχύτητα / γρηγοράδα κ.ά., αλλά κυρίως συμβόλιζε τη ζωή και το θάνατο.

Στην Αποκάλυψη ο λευκός ίππος και ο αναβάτης του, συμβολίζει την Νίκη και την Βασιλεία του Ιησού Χριστού και των Αγίων (19:14), και την οργή Του πάνω στους ασεβείς εκ των Ιουδαίων.

Ο κόκκινος ίππος, τον εμφύλιο Πόλεμο των Εβραίων.

Ο μαύρος ίππος, τον Λιμό (πείνα) που έπεσε στην Ιερουσαλήμ λόγω του εμφυλίου και του πολέμου με τους Ρωμαίους.

Και ο ωχρός ίππος, τον Θάνατο που τους βρήκε από τον εμφύλιο, την πείνα και τα Θηρία της γης (στρατεύματα των Ρωμαίων).

Τα τέσσερα (4) άλογα και οι καβαλάρηδες τους, συμβόλιζαν αυτά που θα γινόντουσαν στους Εβραίους, σύγχρονους του Ιωάννη και στην Αγία γη τους και δεν αφορούσαν μελλοντικές γενεές. Αναλυτικότερα:

Ο λευκός ίππος

«Και είδον, ότε ήνοιξε το Αρνίον μίαν εκ των σφραγίδων, και ήκουσα εν εκ των τεσσάρων ζώων λέγον ως φωνήν βροντής· Έρχου και βλέπε. Και είδον, και ιδού, ίππος λευκός· και ο καθήμενος επ' αυτόν είχε τόξον (για να ρίξει τα βέλη Του)· και εδόθη εις αυτόν στέφανος, και εξήλθε νικών και διά να νικήση». (6:1-2)

«απ' άκρου του ουρανού είναι η έξοδος αυτού· και το κατάντημα αυτού έως άκρου αυτού· και δεν κρύπτεται ουδέν από της θερμότητος αυτού.» (Ψαλμ. 19-6)

«Και είπε, Θέλω αποστρέψει το πρόσωπόν μου απ' αυτών, θέλω ιδεί οποίον θέλει είσθαι το τέλος αυτών· διότι αυτοί είναι γενεά διεστραμμένη, υιοί εις τους οποίους δεν υπάρχει πίστις […] Θέλω επισωρεύσει επ' αυτούς κακά, πάντα τα βέλη μου θέλω εκκενώσει επ' αυτούς.» (Δευτ. 32:20-23)

«Και είδον τον ουρανόν ηνεωγμένον και ιδού ίππος λευκός και ο καθήμενος επ’αυτόν πιστός και αληθινός, και εν δικαιοσύνη κρίνει και πολεμεί οι δε οφθαλμοί αυτού ως φλόξ πυρός […] και αυτός πατεί την ληνόν του οίνου του θυμού της οργής του Παντοκράτορος.» (Αποκ. 19:11-16)

«Αλλ' ο αμπελών του Κυρίου των δυνάμεων είναι ο οίκος του Ισραήλ και οι άνδρες Ιούδα το αγαπητόν αυτού φυτόν και περιέμενε κρίσιν, πλην ιδού, καταδυνάστευσις δικαιοσύνην, πλην ιδού, κραυγή.» (Ησ. 5:7)

«Και έβαλεν ο άγγελος το δρέπανον αυτού εις την γην και ετρύγησε την άμπελον (σαρκικός Ισραήλ) της γης (του Ισραήλ) και έρριψε τα τρυγηθέντα εις τον μεγάλον ληνόν του θυμού του Θεού.» (Αποκ. 14:19)

Ο κόκκινος ίππος

«Και ότε ήνοιξε την δευτέραν σφραγίδα, ήκουσα το δεύτερον ζώον λέγον· Έρχου και βλέπε. Και εξήλθεν άλλος ίππος κόκκινος, και εις τον καθήμενον επ' αυτόν εδόθη να σηκώση την ειρήνην από της γης (του Ισραήλ), και να σφάξωσιν αλλήλους (εμφύλιος), και εδόθη εις αυτόν μάχαιρα μεγάλη.» (6:3-4)

Ο Ιώσηπος μαρτυρεί: «Σε κάθε πόλη υπήρχε τώρα αναταραχή και εμφύλια διαμάχη και μόλις έπαιρναν ανάσα από τους Ρωμαίους έστρεφαν τα όπλα ο ένας κατά του άλλου. Διαμάχη σκληρή είχε ξεσπάσει ανάμεσα στους πολεμοχαρείς και τους φιλειρηνιστές.»

«Οι Ρωμαίοι στρατηγοί παρακινούσαν τον Βεσπασιανό να μην καθυστερεί, λέγοντας πώς είχαν (οι Ρωμαίοι) σύμμαχο τη θεία πρόνοια πού έκανε τους εχθρούς (τους Ιουδαίους) να τρώγονται μεταξύ τους.»

«Δεν υπήρχε ούτε ένα μέρος της Ιουδαίας που να μην μοιραστεί τον όλεθρο της πρωτεύουσας.» (Ιουδ. Πόλ. ΒΛ. Δ 131-132, 366, 409)

Ο μέλας ίππος

«Και ότε ήνοιξε την τρίτην σφραγίδα, ήκουσα το τρίτον ζώον λέγον· Έρχου και βλέπε. Και είδον, και ιδού, ίππος μέλας, και ο καθήμενος επ' αυτόν είχε ζυγαρίαν (ζυγόν) εν τη χειρί αυτού. Και ήκουσα φωνήν εν μέσω των τεσσάρων ζώων λέγουσαν· Μία χοίνιξ σίτου δι' εν δηνάριον και τρεις χοίνικες κριθής δι' εν δηνάριον, και το έλαιον και τον οίνον μη βλάψης.» (6:5-6)

Ζυγόν = η φάλαγξ του ζυγού (της ζυγαριάς), η σιδηρά δηλ. οριζοντία, η συνδέουσα και συγκρατούσα εις τα άκρα της τας δύο πλάστιγγας. (Βλ. Αμώς 8:5 Ο΄)

Χοίνιξ = μέτρον χωρητικότητος ξηρών προϊόντων, ισούτο με 315 δράμια. Μία χοίνιξ σίτου ήτο το ημερίσιον σιτηρέσιον του στρατιώτου, η τουλάχιστον του δούλου. (Βλ. Ιεζεκ. 45:10-11 Ο΄)

Δηνάριον = ρωμαϊκό νόμισμα ίσο με μία δραχμή.

Ο ζυγός, η χοίνιξ και το δηνάριο, ήταν όλα σε χρήση τον πρώτο αιώνα μ.Χ.

Ο Ιώσηπος μαρτυρεί: «Πολλοί αντάλλαξαν κρυφά τις περιουσίες τους με ένα μετρητή σταριού, όσοι τύχαινε να είναι πιο πλούσιοι, και κριθαριού οι φτωχότεροι έπειτα τους έκλειναν στα πιο κρυφά μέρη των σπιτιών τους μερικοί από την πλήρη ένδεια έτρωγαν το σιτάρι ανάλεστο, ενώ άλλοι το έψηναν με όποιον τρόπο υπαγόρευε η ανάγκη και ο φόβος.» (Ιουδ. Πόλ. Ε:427)

Ο ωχρός ίππος

«Και ότε ήνοιξε την σφραγίδα την τετάρτην, ήκουσα φωνήν του τετάρτου ζώου λέγουσαν· Έρχου και βλέπε. Και είδον, και ιδού, ίππος ωχρός, και ο καθήμενος επάνω αυτού ωνομάζετο θάνατος, και ο Άδης ηκολούθει μετ' αυτού· και εδόθη εις αυτούς εξουσία επί το τέταρτον της γης (του Ισραήλ), να θανατώσωσι με ρομφαίαν και με πείναν και με θάνατον και με τα θηρία της γης.» (6:7-8)

Ο Ιώσηπος μαρτυρεί: «Κανένα σημείο στην πόλη (Ιερουσαλήμ) δεν είχε μείνει γυμνό, κάθε γωνία είχε το πτώμα της, θύμα του λοιμού η της εξέγερσης.» (Ιουδ. πόλ. ΒΛ. ΣΤ΄, στιχ. 369)

Συμπέρασμα

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι οι επιστολές, στο βιβλίο της Αποκάλυψης, γράφτηκαν σε επτά (7) ιουδαιοχριστιανικές εκκλησίες στην Ασία, από τον Ιουδαίο Ιωάννη, απόστολο προς τους περιτμημένους «ο και αδελφός σας και συγκοινωνός εις την θλίψιν και εις την βασιλείαν και την υπομονήν του Ιησού Χριστού». Το περιεχόμενο τους ήταν καθαρά εβραϊκό, με υπόβαθρο τους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης και αφορούσαν τους σύγχρονους του Ιωάννη και όσα συνέβησαν στην Ιερουσαλήμ και τον τυπολογικό Ιουδαϊσμό το 70 μ.Χ..

«Ἀποκάλυψις Ἰησοῦ Χριστοῦ ἣν ἔδωκεν αὐτῷ ὁ θεὸς δεῖξαι τοῖς δούλοις αὐτοῦ ἃ δεῖ γενέσθαι ἐν τάχει, καὶ ἐσήμανεν ἀποστείλας διὰ τοῦ ἀγγέλου αὐτοῦ τῷ δούλῷ αὐτοῦ Ἰωάννῃ, ὃς ἐμαρτύρησεν τὸν λόγον τοῦ θεοῦ καὶ τὴν μαρτυρίαν Ἰησοῦ Χριστοῦ ὅσα εἶδεν. μακάριος ὁ ἀναγινώσκων καὶ οἱ ἀκούοντες τοὺς λόγους τῆς προφητείας καὶ τηροῦντες τὰ ἐν αὐτῇ γεγραμμένα, ὁ γὰρ καιρὸς ἐγγύς.» (Αποκ. 1:1-3)

Ο Χριστός η ζωή ημών

<< Επιστροφή στην Αρχική σελίδα