Παιδία, εσχάτη ώρα εστίν

Παιδία, εσχάτη ώρα εστίν

Συγγραφή: Ευάγγελος Δ. Κεπενές (17/04/17)

Η πρώτη εκκλησία ζούσε τις έσχατες ημέρες του Ιουδαϊσμού και του τυπικού του

«Και αφού εγνώρισαν την χάριν την δοθείσαν εις εμέ Ιάκωβος και Κηφάς και Ιωάννης, οι θεωρούμενοι ότι είναι στύλοι, δεξιάς έδωκαν κοινωνίας εις εμέ και εις τον Βαρνάβαν, διά να υπάγωμεν ημείς μεν εις τα έθνη, αυτοί δε εις τους περιτετμημένους.» (Γαλ. 2:9)

Ο όρος αντίχριστος (= ο τω Χριστώ εναντίος), εισάγεται για πρώτη φορά από τον απόστολο των Ιουδαίων Ιωάννη σε χρόνο που για την μορφωμένη τότε εκκλησία ήταν έσχατος. Ο απόστολος Ιωάννης λοιπόν, προσδιορίζει την πρώτη εκκλησία, ως διάγουσα τις έσχατες ημέρες του Ιουδαϊσμού και του τυπικού του «Παιδία εσχάτη ώρα εστίν».

«Παιδία, εσχάτη ώρα εστίν και καθώς ηκούσατε ότι αντίχριστος έρχεται και νυν αντίχριστοι πολλοί γεγόνασιν (= έχουν έλθει), όθεν γινώσκομεν ότι εσχάτη ώρα εστίν. Εξ ημών εξήλθαν (= αποστασία / απόσχιση) αλλ΄ ουκ ήσαν εξ ημών. Ει γαρ εξ ημών ήσαν μεμενήκεισαν αν μεθ’ ημών. Αλλ΄ ίνα φανερωθώσιν ότι ουκ εισίν πάντες εξ ημών. Και υμείς χρίσμα έχετε από του αγίου και οίδατε πάντες». (Α’ Ιωάν. 2:18-20)

Σώμα Χριστού και σώμα αντίχριστου

Στην αρχέγονη εκκλησία που ήταν η ολοκλήρωση του βιβλικού ιουδαϊσμού, πάντες ήταν χρισμένοι (= βαπτισμένοι με Άγιο Πνεύμα) και όλοι γνώριζαν «οίδατε πάντες». Είχαν ακούσει ότι πριν τον ερχομό του Παντοκράτορα Ιησού (Αποκ. 1:8, Εβρ. 1:3, Ζαχ. 8:18 Ο΄) και την οργή του επί των ασεβών Ιουδαίων, θα έρχονταν ο «Αντίχριστος».

«Διότι οι ευθείς θέλουσι κατοικήσει την γην, και οι τέλειοι θέλουσιν εναπολειφή εν αυτή. Οι δε ασεβείς θέλουσιν εκκοπή από της γης, (του Ισραήλ) και οι παράνομοι θέλουσιν εκριζωθή απ' αυτής». (Παρ. 2:21-22)

Τα μέλη της εκκλησίας του Χριστού, οι πιστοί, ήταν σώμα Χριστού και μέλη εκ μέρους.

«Καθάπερ γαρ το σώμα εν έστιν και μέλη πολλά έχει, πάντα δε τα μέλη του σώματος πολλά όντα εν έστιν σώμα, ούτως και ο Χριστός […] Ει δε ην τα πάντα εν μέλος που το σώμα; Νυν δε πολλά μεν μέλη, εν δε σώμα.» (Α΄ Κορ. 12:12, 26, 19-20, Ρωμ. 12:5, Εφ. 1:22-23)

O απόστολος Ιωάννης τους εξηγεί ότι ήδη στην σύγχρονη εποχή του (νυν), είχαν έρθει πολλοί αντίχριστοι και έτσι τα πνευματικά τέκνα του γνώριζαν ότι ήταν εσχάτη ώρα. Αντίχριστος /οι λοιπόν ήταν, συλλογικό σώμα, σύνολο προσώπων, συγκεκριμένης ιδεολογίας και πίστης που ήταν ενάντιοι /αντίθετοι στην αλήθεια που ομολογούσε η Εκκλησία του Ιησού, ήταν μέσα στην εκκλησία, εξήλθαν απ’ αυτήν (αποστασία) και ήταν σημείο / προμήνυμα, της Δευτέρας Παρουσίας και των εσχάτων ημερών του αιώνος του Νόμου. Κανένας πιστός στην αρχέγονη αποστολική Εκκλησία του Θεού, δεν πίστευε ότι η Εκκλησία εμπόδιζε τον αντίχριστο να φανερωθεί.

«Σας παρακαλούμεν δε, αδελφοί, περί της παρουσίας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και της εις αυτόν επισυνάξεως ημών, να μη σαλευθήτε ταχέως από του φρονήματός σας, μηδέ να θορυβήσθε, μήτε διά πνεύματος μήτε διά λόγου μήτε δι' επιστολής ως γραφομένης υφ' ημών, ότι τάχα επλησίασεν ημέρα του Χριστού. Ας μη σας εξαπατήση τις κατ' ουδένα τρόπον· διότι δεν θέλει ελθεί η ημέρα εκείνη, εάν δεν έλθη πρώτον η αποστασία και αποκαλυφθή ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο υιός της απωλείας, ο αντικείμενος και υπεραιρόμενος εναντίον εις πάντα λεγόμενον Θεόν ή σέβασμα, ώστε να καθήση εις τον ναόν του Θεού ως Θεός, αποδεικνύων εαυτόν ότι είναι Θεός. Δεν ενθυμείσθε ότι ενώ ήμην έτι παρ' υμίν σας έλεγον ταύτα;» (ΙΙ Θεσ. 2:1-5)

Η πλάνη των αντίχριστων

«Δει γαρ και αιρέσεις εν υμίν ίνα [και] οι δόκιμοι φανεροί γένωνται εν υμίν». (Α΄ Κορ. 11:19)

Υπήρχε συγκεκριμένη πλάνη που κατονόμαζε κάποιον ως αντίχριστο, όμως αυτή δεν τον καθιστούσε υποψήφιο διάδοχο παγκόσμιας ηγεμονίας, τουναντίον ήταν ένδειξη απώλειας όπως θα δούμε στην συνέχεια.

«Ότι πολλοί πλάνοι εξήλθον (από την πρώτη Εκκλησία) εις τον κόσμον, οι μη ομολογούντες Ιησούν Χριστόν ερχόμενον εν σαρκί. Ούτος έστιν ο πλάνος και ο αντίχριστος». (Β΄Ιωάν.1:7)

«Τις έστιν ο ψεύστης ει μη ο αρνούμενος ότι Ιησούς ουκ έστιν ο Χριστός; Ούτος έστιν ο αντίχριστος, ο αρνούμενος τον πατέρα και τον υιόν. Πας ο αρνούμενος τον Υιόν ουδέ τον Πατέρα έχει, Ο ομολογών τον Υιόν και τον Πατέρα έχει.» (Α΄ Ιωάν. 2:22-23, Ιωάν. 10:30)

«Διότι εντόνως εξήλεγχε τους Ιουδαίους, δημοσία αποδεικνύων διά των γραφών ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός.» (Πράξ. 18:28)

«Και παν πνεύμα ο μη ομολογεί τον Ιησούν εκ του Θεού ουκ έστιν. Και τούτο έστιν το του αντιχρίστου, ο ακηκόατε ότι έρχεται και νυν εν τω κόσμω εστίν ήδη.» (Α’ Ιωάν. 4:3)

Πολλές φορές ο Ιησούς είχε προειδοποιήσει τους μαθητές του να προσέχουν να μην πλανηθούν και το ίδιο έκανε και ο Ιωάννης:

«Ταύτα έγραψα υμίν περί των πλανώντων υμάς.» (Α΄ Ιωάν. 2:26)

Οι πλάνοι /αντίχριστοι, εξήλθαν μέσα από την εκκλησία

Οι αντίχριστοι, ήταν σύγχρονοι των Αποστόλων εξήλθαν από την αρχέγονη Εκκλησία και ήταν το αποτέλεσμα μακρόχρονης, εντός της Εκκλησίας, αντιπαράθεσης περί της ταυτότητας και διδαχής του Κυρίου Ιησού, κυρίως από Ιεροσολυμίτες Ιουδαίους, πιστούς μεν αλλά και ζηλωτές του Νόμου.

«Εξανέστησαν δε τινές των από της αιρέσεως των Φαρισαίων πεπιστευκότες, λέγοντες ότι δει περιτέμνειν αυτούς παραγγέλλειν τε τηρείν τον νόμον Μωυσέως.» (Πράξ. 15:5)

«Οι δε ακούσαντες εδόξαζον τον Θεόν, ειπόν τε αυτώ. Θεωρείς αδελφέ (Παύλο), πόσαι μυριάδες εισίν εν τοις Ιουδαίοις των πεπιστευκότων και πάντες ζηλωταί του νόμου υπάρχουσιν. Κατηχήθησαν δε περί σου ότι αποστασίαν διδάσκεις από Μωϋσέως τους κατά τα έθνη πάντας Ιουδαίους, λέγων μη περιτέμνειν αυτούς τα τέκνα μηδέ τοις έθεσιν (= έθιμα) περιπατείν». (Πράξ. 21:20-21)

«Ότε δε ανέβη Πέτρος εις Ιερουσαλήμ, διεκρίνοντο (= εφιλονείκουν) προς αυτόν οι εκ περιτομής (πιστοί)». (Πράξ. 11:2)

«Αλλά ουδέ Τίτος, ο συν εμοί, Έλλην ων, ηναγκάσθη περιτμηθήναι. Δια δε τους παρεισάκτους ψευδαδέλφους, οίτινες παρεισήλθον κατασκοπήσαι την ελευθερίαν ημών ην έχομεν εν τω Χριστώ Ιησού, ίνα ημάς καταδουλώσουσιν (= σε εβραϊκούς τύπους)». (Γαλ. 2:1-4)

«Δει γαρ τον επίσκοπον ανέγκλητον είναι ως Θεού οικονόμον […] αντεχόμενον του κατά την διδαχήν πιστού λόγου (προσκολλημένος στον πιστό λόγο σύμφωνα με τη διδαχή), ίνα δυνατός η και παρακαλείν εν τη διδασκαλία τη υγιαινούση και τους αντιλέγοντας ελέγχειν (αντίχριστοι). Εισίν γαρ πολλοί και ανυπότακτοι, ματαιολόγοι και φρεναπάται, μάλιστα οι εκ της περιτομής …». (Τιτ. 1:7-11)

«Ω Τιμόθεε, την παρακαταθήκην φύλαξον εκτρεπόμενος τας βεβήλους κενοφωνίας και αντιθέσεις της ψευδωνύμου γνώσεως.» (Α΄ Τιμ. 6:20)

«Παρακαλώ δε υμάς αδελφοί, σκοπείν (= να προσέχετε) τους τας διχοστασίας και τα σκάνδαλα παρά την διδαχήν ην υμείς εμάθετε ποιούντας και εκκλίνετε απ’ αυτών». (Ρωμ. 16:17)

«Εν πραΰτητι παιδεύοντα τους αντιδιατιθεμένους (ενάντιοι/αντίχριστοι) μήποτε δώη αυτοίς ο Θεός μετάνοιαν εις επίγνωσιν αληθείας». (Β’ Τιμ. 2:25, Β’ Πέτρ. 3:9)

«Εγένοντο δε και ψευδοπροφήται εν τω λαώ ως και εν υμίν έσονται ψευδοδιδάσκαλοι, οίτινες παρεισάξουσιν αιρέσεις απωλείας και τον αγοράσαντα αυτούς δεσπότην αρνούμενοι (αντίχριστοι) επάγοντες εαυτοίς ταχινήν απώλειαν». (Β’ Πέτρ. 2:1)

«Παρεισέδυσαν (= εισχώρησαν) γαρ τινές άνθρωποι, οι πάλαι προγεγραμμένοι εις τούτο το κρίμα, ασεβείς, την του Θεού ημών χάριτα μετατιθέντες εις ασέλγειαν και τον μόνον δεσπότην και Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν αρνούμενοι (αντίχριστοι)». (Ιούδα 1:4)

«Βλέπετε τους κύνας, βλέπετε τους κακούς εργάτας, βλέπετε την κατατομήν. Ημείς γαρ έσμεν η περιτομή, οι Πνεύματι Θεού λατρεύοντες και καυχώμενοι εν Χριστώ Ιησού και ουκ εν σαρκί πεποιθότες.» (Φιλ. 3:2-3)

Παρόμοιες αντιπαραθέσεις και εναντιώσεις από Ιουδαίους πιστούς αντιμετώπισε και ο ίδιος ο Ιησούς όπως μας πληροφορεί ο Ιωάννης στο 8^ο κεφάλαιο.

«Έλεγεν ουν ο Ιησούς προς τους πεπιστευκότας αυτώ Ιουδαίους. Εάν υμείς μείνετε εν τω λόγω τω εμώ, αληθώς μαθηταί μου έστε και γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς. Απεκρίθησαν προς αυτόν: Σπέρμα Αβραάμ έσμεν και ουδενί δεδουλεύκαμεν πώποτε, πως συ λέγεις ότι ελεύθεροι γενήσεσθε; (31-33) […] Απεκρίθη αυτοίς ο Ιησούς, οίδα ότι σπέρμα Αβραάμ έστε αλλά ζητείτε με αποκτείναι ότι ο λόγος ο εμός ου χωρεί εν υμίν. Α εγώ εώρακα παρά τω πατρί λαλώ και υμείς ουν α ηκούσατε (παραδόσεις) παρά του πατρός ποείτε (37-38) […] υμείς εκ του πατρός του διαβόλου έστε … (44)».

Η ανάγνωση των επιστολών σε πραγματικό χρόνο

Εξετάζοντας λοιπόν τις επιστολές σε πραγματικό χρόνο καταλαβαίνουμε τον αγώνα των Αποστόλων και των εν Χριστώ αδελφών και την πολεμική που επιχειρούσαν εναντίον τους, μάλιστα οι εκ της περιτομής αντικείμενοι / ενάντιοι, οι οποίοι είχαν εισχωρήσει ανάμεσα τους, εισάγοντας αιρέσεις απωλείας / ψευδοδιδαχές και αρνούμενοι τον αγοράσαντα αυτούς δεσπότη, δημιουργώντας διχοστασίες και σκάνδαλα. Κάτω από αυτές τις συνθήκες αγωνιζόμενος ο Παύλος, έγραψε, προτρέποντας τους σύγχρονους του αγίους.

«Και μη πτυρόμενοι (= φοβιζόμενοι) εν μηδενί υπό των αντικειμένων (αντίχριστοι) ήτις εστίν αυτοίς ένδειξις απωλείας, υμών δε σωτηρίας και τούτο από Θεού ότι υμίν εχαρίσθη το υπέρ Χριστού ου μόνον το εις αυτόν πιστεύειν αλλά και το υπέρ αυτού πάσχειν». (Φιλιπ. 1:28-29)

Αφού λοιπόν αντιληφθούμε, την τότε επικρατούσα κατάσταση στην Εκκλησία, τον αγώνα των πιστευσάντων, τα παθήματα τους από τους αντικείμενους / ενάντιους Ιουδαίους όπως ακριβώς τους προείπε ο Ιησούς, το κοινωνικοπολιτικό περιβάλλον τους και την προσδοκία τους για την επικείμενη έλευση του «μεγάλου Θεού και σωτήρα Ιησού Χριστού» (Τίτ. 2:13), για το γκρέμισμα του Ναού και για την καταστροφή της Ιερουσαλήμ, μπορούμε να εννοήσουμε τις γραφές σχετικά με τις έσχατες ημέρες του Μωσαϊκού νόμου με περισσότερη ακρίβεια.

«Εκάλεσε δε ο Ιακώβ τους υιούς αυτού και είπε, Συνάχθητε, διά να σας αναγγείλω τι μέλλει να συμβή εις εσάς εν ταις εσχάταις ημέραις· συνάχθητε και ακούσατε, υιοί του Ιακώβ, και ακροάσθητε τον Ισραήλ τον πατέρα σας.» (Γέν. 49:1-2)

Αμήν

<< Επιστροφή στην Αρχική σελίδα