Πεντηκοστιανισμός

Πεντηκοστιανισμός

Συγγραφή: Ευάγγελος Δ. Κεπενές (Νοέμβριος 3, 2022, 7:14)

«Όστις και έκαμεν ημάς ικανούς να ήμεθα διάκονοι της καινής διαθήκης, ουχί του γράμματος, αλλά του πνεύματος· διότι το γράμμα θανατόνει, το δε πνεύμα ζωοποιεί.» (Β’ Κορ. 3:6)

Ο Πεντηκοστιανισμός είναι κίνημα αμερικανικής προέλευσης που ξεκίνησε μεταξύ φτωχών και απλών ανθρώπων στην αρχή του 20ου  αιώνα οι οποίοι μαρτύρησαν την βιβλική αλήθεια της εμπειρίας της βάπτισης με άγιο Πνεύμα και τις συνακόλουθες ζωοποιητικές ενέργειες Του. Το βάπτισμα με Πνεύμα άγιο την ημέρα της Πεντηκοστής, όπως περιγράφεται στις Πράξεις των Αποστόλων τον πρώτο αιώνα, σηματοδότησε: α) τη γέννηση του πνευματικού Ισραήλ, β) την εκπλήρωση της προφητείας του Ιωήλ, για τις έσχατες ημέρες του τυπολατρικού νεκρού ιουδαϊσμού, γ) το τέλος της βασιλείας του σαρκικού Ισραήλ, δ) την είσοδο στον ατελεύτητο αιώνα της χάριτος και της δωρεάς της αιωνίου ζωής δια του Ιησού Χριστού «καὶ ἔσται πᾶς ὃς ἐὰν ἐπικαλέσηται τὸ ὄνομα κυρίου σωθήσεται». (Πράξ. 2:14-21)

 «Ο δὲ κύριος τὸ πνεῦμα ἐστιν· οὗ δὲ τὸ πνεῦμα κυρίου, ἐλευθερία.» (2Κορ. 3:17)

Όμως στην πορεία 0 Πεντηκοστιανισμός θρησκειοποιήθηκε και διαμορφώθηκε σε προσωποπαγές (δηλαδή, αδιάσπαστα συνδεδεμένο με την γνώμη, ιδέα, αποκάλυψη ή προφητεία του ιδρυτή ή του ποιμένα), πνευματοληπτικό, χιλιαστικό, πολυδιάσπαστο μεσσιανικό κίνημα, απόχρωση του Προτεσταντισμού, που «σήκωσε την σκόνη του» και αυτή «κάθισε» πάνω στο ήδη κατασκονισμένο θρησκευόμενο πλήθος από τη σκόνη της Μυθολογίας, των Ανατολικών και των Δυτικών θρησκειών, του Γνωστικισμού, αλλά και του επιβεβλημένου «Ελληνοχριστιανισμού».

Οι Πεντηκοστιανοί φαντάζονται ότι είναι η συνέχεια του ήδη ολοκληρωμένου αποστολικού έργου, ενώ οι περισσότεροι εξ αυτών διαδίδουν τις θεωρίες των Οικονομιαστών ή Χριστιανών Σιωνιστών, πατέρας των οποίων θεωρείται ο Αγγλικανός τριαδικός κληρικός John Nelson Darby (1800-1882). Ο Χριστιανικός Σιωνισμός ορέγεται: α) νέα, τρίτη Διαθήκη με αποδέκτη το πολιτικό Ισραήλ, β) το εκ νέου κτίσιμο και λειτουργία του ήδη κατεστραμμένου και καμένου επίγειου Ναού της Ιερουσαλήμ, γ) την επιστροφή στους νεκρούς τύπους της Παλαιάς Διαθήκης και άλλα φαιδρά αγνοήματα, εφόσον αγνοούν τις βιβλικές ρήσεις: 

«Οὐ γὰρ ἐπαισχύνομαι τὸ εὐαγγέλιον, δύναμις γὰρ θεοῦ ἐστιν εἰς σωτηρίαν παντὶ τῷ πιστεύοντι, Ἰουδαίῳ τε πρῶτον καὶ Ἕλληνι.» (Ρωμ. 1:16)

και το «εἰ γὰρ ἃ κατέλυσα ταῦτα πάλιν οἰκοδομῶ, παραβάτην ἐμαυτὸν συνιστάνω.» (Γαλ. 2:18)

Κατά την ομολογία τους αναγνωρίζουν την θεοπνευστία της Αγίας Γραφής αλλά ισχυρίζονται, σε αντίθεση με την πρώτη αποστολική Εκκλησία, ότι το Πνεύμα το άγιο!!! τους έχει αποκαλύψει να πιστεύουν τα εξής:

1)  Στην μυθολογική «Χριστιανική Αγία Τριάδα» των πατέρων της ελληνορθοδοξίας που αντικατέστησε τις αρχαίες αρσενικές και θηλυκές τριαδικές  θεότητες που είχαν βάση την ιερή τριάδα του Πυθαγόρα.

2) Στο γνωστικό πατερικό «Σύμβολο της πίστεως» που διδάσκει την κάθοδο και ενσάρκωση του δεύτερου προσώπου της μυθικής Αγίας Τριάδας.

3)  Στους 318 πατέρες της ορθοδοξίας που έθεσαν τον ελληνισμό ως υπόβαθρο του θρησκειοποιημένου χριστιανισμού.

4)  Στην διττή φύση του επουράνιου ανθρώπου Ιησού σύμφωνα με την αρχαία θρησκεία (βλέπε Διόνυσος, Ηρακλής, Μινώταυρος, Κένταυροι, Έλληνας, Αρχέτυπος άνθρωπος του Ερμητισμού [ο εκπεσών στον φυσικό κόσμο] κ.ά) και στο ειδωλολατρικό μοντέλο του  «χοϊκού ανθρώπου-θεού».

5)  Στον ερχομό του ιστορικού Αντίχριστου, εξαπατώντας τους οπαδούς τους ότι αυτός θα είναι ένας παγκόσμιος ηγέτης.

6)  Στην επερχόμενη Δευτέρα Παρουσία, αγνοώντας ότι αυτή ήταν επικείμενη στην γενεά των Αποστόλων «Έρχομαι ταχέως», «ο γαρ καιρός εγγύς», «ο Κύριος εγγύς», «ιδού ο κριτής προ των θυρών έστηκεν» κ.ά.. 

   (Σημ. Ο Ιησούς ως Αρχιερέας έπρεπε να εξέλθει από τα αληθινά άγια για να ολοκληρωθεί το έργο της εξιλέωσης σύμφωνα με τις αρχιερατικές διατάξεις του Μωσαϊκού νόμου).

7)  Στο επερχόμενο τέλος του υλικού κόσμου, αντιγράφοντας τον Ζωροαστρισμό και περιγελώντας το «πάντα εν σοφία εποίησας».

8)  Στην πλατωνική ανθρωπογνωσία περί αθανασίας της ψυχής, ενώ η Γραφή διδάσκει την ανάσταση εκ των νεκρών και την δωρεά της αθανασίας.

9)  Στα αιώνια βασανιστήρια των απίστων από τον Αγαθό μεν, αλλά Δήμιο «τριαδικό θεό» τους, επινοώντας σύμφωνα με την μυθολογία νέα μεταθανάτια μορφή ζωής πέραν αυτής που δωρίζει ο Ιησούς.

Επιπλέον, πιστεύουν εν έτει 2022 μ.Χ. ότι είναι η γενιά της «Αρπαγής», επαναλαμβάνοντας τις απάτες προγενέστερων μεσσιανικών, χιλιαστικών κινημάτων, και κινδυνολογώντας μονίμως, «εξαπατούν τις καρδιές των ακάκων» πείθοντάς τους ότι έρχεται το τέλος του κόσμου και ότι η συμμετοχή στους λατρευτικούς τους χώρους, που συντηρούνται από τις συνεισφορές των οπαδών τους, σώζει από τα επερχόμενα δεινά στην ανθρωπότητα, τον Αντίχριστο και τα αιώνια βάσανα!

Ο Μονοθεϊστικός ή Αντιτριαδικός μεσσιανικός Πεντηκοστιανισμός δεν δέχεται μεν το φιλοσοφικό «Τριαδικό Δόγμα» των Πατέρων, όμως ένα μεγάλο μέρος του δέχεται όλα τα υπόλοιπα. Και οι δύο κλάδοι, θέλοντας να νομιμοποιήσουν την ύπαρξή τους ως φορείς και συνεχιστές του ήδη τελειωμένου αποστολικού έργου, μεταχειρίζονται απατηλά τις ονομασίες «Αποστολική Εκκλησία», «Εκκλησία του Θεού» κ.λπ. για να προσδώσουν κύρος στις ταμπέλες τους.

Συμπέρασμα

Το θρησκειοποιημένο προσωποπαγές κίνημα της «Πεντηκοστής» είναι ένα ακόμη χιλιαστικό, μεσσιανικό κίνημα στο μακρύ κατάλογο της πολύπαθης «Θρησκευτικής Ιστορίας», που φιλοδόξησε, κινδυνολόγησε, εξαπάτησε, ψευδοπροφήτευσε, αστόχησε ως προς την πίστη, και αφιόνισε τους οπαδούς του.

Προτροπή

 «Αιτείτε, και θέλει σας δοθή· ζητείτε, και θέλετε ευρεί, κρούετε, και θέλει σας ανοιχθή. Διότι πας ο αιτών λαμβάνει και ο ζητών ευρίσκει και εις τον κρούοντα θέλει ανοιχθή.» (Ματθ. 7:7-8) 

Πάψε να χειραγωγείσαι και μάθε να αμφισβητείς και να ερευνάς. Η έρευνα και πίστη στο γραπτό λόγο των Προφητών και των Αποστόλων δεν είναι μάταιη «θεολογική» προσπάθεια, αλλά μας οδηγεί στην υγιαίνουσα διδασκαλία και στην αληθινή πνευματική οδό. Εάν δε και πράττουμε τα έργα του Θεού με την δύναμη του Πνεύματός Του, τότε είμαστε αληθινά τέκνα της Επαγγελίας, γεννημένα από Αυτόν γι’ Αυτόν. Διαφορετικά είμαστε «νομιζόμενα τέκνα Θεού» φερόμενα και φανατιζόμενα με κάθε άνεμο διδασκαλίας, από φιλόδοξους ψευδοπροφήτες και ψευδοδιδασκάλους ιδρυτές θρησκευτικών ιδρυμάτων, οι οποίοι απατώντας εαυτούς και τους οπαδούς τους παρουσιάζουν το σκότος του θρησκειοποιημένου ρωμαϊκού μυθολογικού χριστιανισμού ως Φως.

Φεύγετε των θρησκειών, Χριστός η ζωή ημών

 << Επιστροφή στην Αρχική σελίδα