Το «σπέρμα του Φιδιού» και το «σπέρμα της Γυναικός»

Το «σπέρμα του Φιδιού» και το «σπέρμα της Γυναικός»

Συγγραφή: Ευάγγελος Δ. Κεπενές (Δεκέμβριος 20, 2020, 18:20)

Ο όρος «Σπέρμα»

 «Και έχθραν θέλω στήσει αναμέσον σου (του όφεως) και της γυναικός, και αναμέσον του σπέρματός σου και του σπέρματος αυτής· αυτό θέλει σου συντρίψει την κεφαλήν, και συ θέλεις κεντήσει την πτέρναν αυτού». (Γέν. 3:15)

 Ο όρος «Σπέρμα» δηλώνει επίσης απογόνους που έχουν ως πρότυπο διαγωγής πνευματικούς «πατέρες», ή δηλώνει απογόνους που είναι φορείς μιας πνευματικής επαγγελίας.

«Σεις είσθε εκ πατρός του διαβόλου και τας επιθυμίας του πατρός σας θέλετε να πράττητε.» (Ιωάν. 8:44)

«Ω πλήρης παντός δόλου και πάσης ραδιουργίας [Βαριησού] υιέ του διαβόλου, εχθρέ πάσης δικαιοσύνης, δεν θέλεις παύσει διαστρέφων τας ευθείας οδούς του Κυρίου;» (Πράξ. 13:10)

«Όφεις, γεννήματα εχιδνών· πως θέλετε φύγει από της καταδίκης της γεέννης;» (Ματθ. 23:33)

«Διότι ο Κύριος αγαπά κρίσιν, και δεν εγκαταλείπει τους οσίους αυτού· εις τον αιώνα θέλουσι διαφυλαχθή· το δε σπέρμα των ασεβών θέλει εξολοθρευθή.» (Ψαλμ. 37:28)

Ο όρος «Σπέρμα» αποκτά ιδιαίτερη σημασία στην επαγγελία της ζωής προς τον «Πατέρα της πίστεως Αβραάμ» καθώς και στην εκπλήρωση της επαγγελίας που είναι ο Χριστός  και στους όσους είναι «εν Χριστώ», που είναι το ευλογημένο σπέρμα του Θεού.

«Και εν τω σπέρματί σου θέλουσιν ευλογηθή πάσαι αι φυλαί της γης.» (Πράξ. 3:25)

«Προς δε τον Αβραάμ ελαλήθησαν αι επαγγελίαι και προς το σπέρμα αυτού· δεν λέγει, Και προς τα σπέρματα, ως περί πολλών, αλλ' ως περί ενός, Και προς το σπέρμα σου, όστις είναι ο Χριστός.» (Γαλ. 3:16)

Τέκνα σαρκός και τέκνα επαγγελίας

«Ουδέ διότι είναι σπέρμα του Αβραάμ, διά τούτο είναι πάντες τέκνα, αλλ' Εν τω Ισαάκ θέλει κληθή εις σε σπέρμα. Τουτέστι, τα τέκνα της σαρκός ταύτα δεν είναι τέκνα Θεού, αλλά τα τέκνα της επαγγελίας λογίζονται διά σπέρμα.» (Ρωμ. 9:7-8)

«Εάν ο Κύριος Σαβαώθ δεν ήθελεν αφήσει εις ημάς σπέρμα (οι πιστοί Εβραίοι), ως τα Σόδομα ηθέλομεν γείνει και με τα Γόμορρα ηθέλομεν ομοιωθή». (Ρωμ. 9:23-27)

«Καὶ γνωσθήσεται ἐν τοῖς ἔθνεσιν τὸ σπέρμα αὐτῶν καὶ τὰ ἔκγονα αὐτῶν πᾶς ὁ ὁρῶν αὐτοὺς ἐπιγνώσεται αὐτούς ὅτι οὗτοί εἰσιν σπέρμα ηὐλογημένον ὑπὸ θεοῦ.» (Ησ. 61:9)

Το σπέρμα λοιπόν του Φιδιού δεν ήταν ένα βιολογικό σπέρμα, ο Διάβολος δεν γεννά βιολογικούς ανθρώπους, αλλά έτσι χαρακτηρίζονταν συλλογικά «ως σπέρμα του Φιδιού» οι ασεβείς εκ των Ιουδαίων που έκαναν τα έργα Του. Ομοίως το «σπέρμα της Γυναίκας» η οποία συμβόλιζε την Εκκλησία του Χριστού, την Νύμφη (Εφ. 5:31-2), δεν ήταν ένα βιολογικό σπέρμα, όπως διάφοροι θεολόγοι υποστηρίζουν, για να σπείρουν την γνωστική τους δοξασία, ότι ο Χριστός είχε γήινο σώμα που το πήρε από την βιολογική Μαρία, αρνούμενοι ότι ο επουράνιος άνθρωπος Ιησούς ήταν ο Υιός του Θεού που γεννήθηκε εκ πνεύματος Αγίου. Ως σπέρμα της Γυναίκας χαρακτηρίζεται «το σπέρμα της επαγγελίας», το συλλογικό (πολλά μέλη) σώμα του Χριστού, που είναι η Εκκλησία Του (Εφ. 1:23) και η οποία είχε λάβει εξουσία να πατάει πάνω σε όλη την δύναμη του Σατανά (Λουκ. 10:18-20).

«Τα τέκνα της σαρκός ταύτα δεν είναι τέκνα Θεού, αλλά τα τέκνα της επαγγελίας λογίζονται διά σπέρμα.» (Ρωμ. 9:7-8)

Τα μέλη λοιπόν της Εκκλησίας, της Γυναίκας / Νύμφης του Αρνίου (Αποκ. 21:9), ήταν το πνευματικό σπέρμα της επαγγελίας, το «σπέρμα της Γυναίκας» και διώκονταν από τους ασεβείς και αντικείμενους στο Χριστό Ιουδαίους που ήταν το «πνευματικό σπέρμα του Φιδιού».  Όπως δε ο Αμαλήκ φόνευε τους αδυνάτους και αποκαμωμένους που μένανε πίσω, όταν ο Ισραήλ βγήκε από την Αίγυπτο, έτσι και το «σπέρμα του φιδιού» δίωκε και απέκοπτε από το σώμα του Χριστού όσους υποχωρούσαν από την πίστη.

«Ημείς όμως δεν είμεθα εκ των συρομένων οπίσω προς απώλειαν, αλλ' εκ των πιστευόντων προς σωτηρίαν της ψυχής». (Εβρ. 10:39)

Ο Ιησούς παρηγορώντας τους Ιουδαίους μαθητές Του για την Θλίψη και τον διωγμό που επρόκειτο να περάσουν από «το σπέρμα του φιδιού» τους παρομοίασε με γυναίκα έτοιμη να γεννήσει και τους  υπενθύμιζε την χαρά που τους περίμενε με την επικείμενη Δεύτερη έλευσή Του στην γενιά τους. (Βλέπε Β΄ Θεσ. 1:1-12)

«Αληθώς, αληθώς σας λέγω ότι σεις θέλετε κλαύσει και θρηνήσει, ο δε κόσμος θέλει χαρή· και σεις θέλετε λυπηθή, η λύπη σας όμως θέλει μεταβληθή εις χαράν. Η γυνή όταν γεννά, λύπην έχει, διότι ήλθεν ώρα αυτής· αφού όμως γεννήση το παιδίον, δεν ενθυμείται πλέον την θλίψιν, διά την χαράν ότι εγεννήθη άνθρωπος εις τον κόσμον.» (Ιωάν. 16:20-21)

Στο ιστορικό βιβλίο της Αποκάλυψης που αφορούσε την Πρώτη εκκλησία και το τέλος της βασιλείας του σαρκικού Ισραήλ και το τέλος της τυπολογίας του Ιουδαϊσμού (επίγειος Ναός και τα σκεύη του, θυσίες, ιερείς, τελετές, γιορτές) και του Νόμου, αναφέρεται: «Και ωργίσθη ο δράκων κατά της γυναικός και υπήγε να κάμη πόλεμον με τους λοιπούς του σπέρματος αυτής, τους φυλάττοντας τας εντολάς του Θεού και έχοντας την μαρτυρίαν του Ιησού Χριστού.» (Αποκ. 12:17)

Σήμερα ζούμε στον ατελεύτητο αιώνα της χάριτος και της βασιλείας του αναστημένου και ζψντανού εις του αιώνες Ιησού Χριστού. Τα δε μέλη της εκκλησίας Του, που είναι το σώμα Του (Εφ. 1:23), είναι όχι τα βιολογικά, αλλά τα πνευματικά γεννήματά Του «οίτινες ουχί εξ αιμάτων ουδέ εκ θελήματος σαρκός ουδέ εκ θελήματος ανδρός, αλλ' εκ Θεού εγεννήθησαν.» (Ιωάν 1:13)

Συμπέρασμα

Φεύγετε των θρησκειών. Χριστός η ζωή ημών

<< Επιστροφή στην Αρχική σελίδα