Χριστιανική απιστία

Χριστιανική απιστία

Συγγραφή: Ευάγγελος Δ. Κεπενές (Φεβρουάριος 18, 2022, 20:32)

Η άγνοια των γραφών και η προσήλωση σε ανθρώπινες θρησκευτικές πεποιθήσεις δημιουργούν ανορθόδοξες πίστεις και διαμορφώνουν συμπλεγματικούς χαρακτήρες που διαφημίζουν την ανορθολογικότητά τους ως παντογνωσία και ορθοτόμηση.

Τι είπε ο Εβραίος προφήτης Δανιήλ

Ο Δανιήλ ήταν επίλεκτος / ξεχωριστός, από τους μεγιστάνες του Ισραήλ και από του βασιλικού γένους και δίκαιος όπως ο Νώε και ο Ιώβ (Δαν. 1:3, Ιεζ. 14:20). Έζησε στα τέλη του 7^ου και αρχές του 6^ου π.Χ. αιώνα, και σε νεαρή ηλικία φέρθηκε αιχμάλωτος στην Βαβυλώνα. Επιλέχτηκε από τον Ασφενάζ, τον αρχιευνούχο του βασιλιά της Βαβυλώνας Ναβουχοδονόσορ, μαζί με τον Ανανία, Μισαήλ και Αζαρία για να υπηρετούν τον Βασιλιά, και εκεί έμαθε τα γράμματα και την γλώσσα των Χαλδαίων (Βαβυλωνίων). Αναδείχτηκε ένας από τους μεγάλους προφήτες του Ισραήλ και ο Θεός του φανέρωσε τι θα συμβεί στον λαό του και την Άγια Πόλη Σιών στις έσχατες ημέρες του Νόμου (τέλος γαρ Νόμου Χριστός) και της βασιλείας του κατά σάρκα Ισραήλ. όπως είχε προφητεύσει και ο Ιακώβ.

«Εκάλεσε δε ο Ιακώβ τους υιούς αυτού και είπε, Συνάχθητε, διά να σας αναγγείλω τι μέλει να συμβεί εις εσάς εν ταις εσχάταις ημέραις·» (Γεν. 49:1)

Οι διάφορες ανιστόρητες θεωρίες ότι ο Δανιήλ προφήτευσε για τις έσχατες ημέρες της ανθρωπότητας όπου παγκόσμιος ηγέτης θα είναι η προσωποποίηση του κακού, ο Αντίχριστος, ανήκουν στους Μύθους.

Ο Θεός φανέρωσε στον Δανιήλ, για την βασιλεία του Έλληνα βασιλιά Μ. Αλεξάνδρου, που κυρίευσε τη γη του Ισραήλ, και για τα δεινά, που οι Εβραίοι, επρόκειτο να περάσουν από τις διώξεις που εξαπέλυσε σ’ αυτούς ο μεγαλομανής Αντίοχος ο Επιφανής, βασιλιάς της ελληνιστικής αυτοκρατορίας των Σελευκιδών (175-164 π.Χ.), επίγονος του Μ. Αλεξάνδρου, ο οποίος λανθασμένα ερμηνεύεται από διάφορες θρησκευτικές σέχτες, ως ο Αντίχριστος των εσχάτων ημερών του κόσμου!!! που είναι αποκύημα θρησκευτικής πλάνης.

Ο άγγελος Γαβριήλ, ο παριστάμενος ενώπιον του Θεού, είπε στον Δανιήλ: «ἰδοὺ ἐγὼ ἀπαγγέλλω σοι ἃ ἔσται ἐπ' ἐσχάτου τῆς ὀργῆς τοις υιοίς του λαού σου ἔτι γὰρ εἰς ὥρας καιροῦ συντελείας μενεῖ (Ο΄) […] Και ο τριχωτός τράγος είναι ο βασιλεύς των Ελλήνων· και το κέρας το μέγα, το μεταξύ των οφθαλμών αυτού, αυτός είναι ο πρώτος βασιλεύς (ο Μέγας Αλέξανδρος). Το δε ότι συνετρίβη και ανέβησαν τέσσαρα αντ' αυτού, δηλοί ότι τέσσαρα βασίλεια θέλουσιν εγερθή εκ του έθνους τούτου· πλην ουχί κατά την δύναμιν αυτού.» (Δαν. 8:19, 21, 22)

Τα τέσσαρα ελληνιστικά βασίλεια που δημιουργήθηκαν από τους διαδόχους του Μ. Αλεξάνδρου ήταν: 1) Των Αντιγονιδών στην Μακεδονία. 2) Των Πτολεμαίων στην Αίγυπτο. 3) Των Σελευκιδών στην Ασία (Συρία). 4) Των Ατταλιδών στην Πέργαμο.

«Και εν τοις εσχάτοις καιροίς της βασιλείας αυτών (επικυρίαρχος δύναμη μετά έγινε η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία), όταν αι ανομίαι φθάσωσιν εις το πλήρες, θέλει εγερθή βασιλεύς σκληροπρόσωπος και συνετός εις πανουργίας. Και η δύναμις αυτού θέλει είσθαι ισχυρά, ουχί όμως εξ ιδίας αυτού δυνάμεως· και θέλει αφανίζει εξαισίως και θέλει ευοδούσθαι και κατορθόνει και θέλει αφανίζει τους ισχυρούς και τον λαόν τον άγιον (δήμον αγίων Ο’). Και διά της πανουργίας αυτού θέλει κάμει να ευοδούται η απάτη εν τη χειρί αυτού· και θέλει μεγαλυνθή εν τη καρδία αυτού και εν ειρήνη θέλει αφανίσει πολλούς· και θέλει σηκωθή κατά του Άρχοντος των αρχόντων· πλην θέλει συντριφθή άνευ χειρός.» (Δανιήλ 8:23-25)

Άνευ χειρός: Ο Αντίοχος αρρώστησε ξαφνικά στην Περσία και άφησε την τελευταία του πνοή το 164 π.Χ..

Στην συνέχεια ο Θεός φανερώνει στον Δανιήλ τον επίλοιπο χρόνο, μέχρι την ερήμωση της Ιερουσαλήμ και το τέλος του τυπικού Ιουδαϊσμού (κάψιμο Ναού, παύση ιερέων και θυσιών), γεγονότα που συνέτριψαν καθολικά το εθνικιστικό φρόνημα του γένους του Αβραάμ και επηρέασαν την πορεία της Ιστορίας έως σήμερα.

«Εν τω πρώτω έτει του Δαρείου, του υιού του Ασσουήρου, εκ του σπέρματος των Μήδων, όστις εβασίλευσεν επί το βασίλειον των Χαλδαίων, εν τω πρώτω έτει της βασιλείας αυτού, εγώ ο Δανιήλ ενόησα εν τοις βιβλίοις τον αριθμόν των ετών, περί των οποίων ο λόγος του Κυρίου έγεινε προς Ιερεμίαν τον προφήτην, ότι ήθελον συμπληρωθή εβδομήκοντα έτη εις τας ερημώσεις της Ιερουσαλήμ.» (Δαν. 9:1-2)

Ο άγγελος Γαβριήλ είπε στον Δανιήλ: «Εβδομήκοντα εβδομάδες διωρίσθησαν επί τον λαόν σου και επί την πόλιν την αγίαν σου (Σιών), διά να συντελεσθή η παράβασις και να τελειώσωσιν αι αμαρτίαι, και να γείνη εξιλέωσις περί της ανομίας και να εισαχθή δικαιοσύνη αιώνιος και να σφραγισθή όρασις και προφητεία και να χρισθή ο Άγιος των αγίων.» (Δαν. 9:24)

Τα συντελεσμένα αυτά γεγονότα υποδήλωναν τις έσχατες ημέρες της Βασιλείας του σαρκικού Ισραήλ

«Εν τω τρίτω έτει του Κύρου, βασιλέως της Περσίας, απεκαλύφθη λόγος εις τον Δανιήλ, του οποίου το όνομα εκλήθη Βαλτασάσαρ· και ο λόγος ήτο αληθινός και η δύναμις των λεγομένων μεγάλη· και κατέλαβε τον λόγον και εννόησε την οπτασίαν. Εν ταις ημέραις εκείναις εγώ ο Δανιήλ ήμην πενθών τρεις ολοκλήρους εβδομάδας.» (Δαν. 10:1-2)

«Και ιδού, χειρ με ήγγισε και με ήγειρεν επί τα γόνατά μου και τας παλάμας των χειρών μου. Και είπε προς εμέ, Δανιήλ, ανήρ σφόδρα αγαπητέ, εννόησον τους λόγους, τους οποίους εγώ λαλώ προς σε, και στήθι ορθός· διότι προς σε απεστάλην τώρα. Και ότε ελάλησε προς εμέ τον λόγον τούτον, εσηκώθην έντρομος […] και ήλθον να σε κάνω να καταλάβεις τι θέλει συμβή εις τον λαόν σου (τον Ισραήλ) εν ταις εσχάταις ημέραις, διότι η όρασις είναι έτι δια πολλάς ημέρας». (Δαν. 10:10-14)

«καὶ κατὰ τὴν ὥραν ἐκείνην παρελεύσεται Μιχαήλ ὁ ἄγγελος ὁ μέγας ο εστηκώς επί τους υιούς του λαού σου εκείνη η ημέρα θλίψεως οία ουκ εγενήθη αφ’ ου εγενήθησαν έως της ημέρας εκείνης καὶ ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ὑψωθήσεται πᾶς ὁ λαός ὃς ἂν εὑρεθῇ ἐγγεγραμμένος εν τω βιβλίω καὶ πολλοὶ τῶν καθευδόντων ἐν τῷ πλάτει τῆς γῆς ἀναστήσονται οἱ μὲν εἰς ζωὴν αἰώνιον, οἱ δὲ εἰς ὀνειδισμόν (Λουκ. 11:31), οι δε εις διασποράν καὶ αἰσχύνην αἰώνιον καὶ οἱ συνιέντες φανοῦσιν ὡς φωστῆρες τοῦ οὐρανοῦ (Φιλ. 2:11) καὶ οἱ κατισχύοντες τοὺς λόγους μου ὡσεὶ τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος». (Δαν. 12:1-3)

Και ο Δανιήλ ρώτησε: «Έως πότε θέλει είσθαι το τέλος των θαυμασίων τούτων.» (12:6)

Και ο άγγελος απάντησε: «και όταν συντελεσθή (=θα ολοκληρωθεί και θα λάβει τέρμα) ο διασκορπισμός της δυνάμεως του αγίου λαού, πάντα ταύτα θέλουσιν εκπληρωθή […] Και είπε, Ύπαγε, Δανιήλ· διότι οι λόγοι είναι κεκλεισμένοι και εσφραγισμένοι έως του εσχάτου καιρού. Πολλοί θέλουσι καθαρισθή και λευκανθή και δοκιμασθή· και οι ασεβείς θέλουσιν ασεβεί (Αποκ. 22:11) και ουδείς εκ των ασεβών θέλει νοήσει· αλλ' οι συνετοί θέλουσι νοήσει. Και από του καιρού, καθ' ον η παντοτεινή θυσία αφαιρεθεί και το βδέλυγμα της ερημώσεως στηθή, θέλουσιν είσθαι ημέραι χίλιαι διακόσιαι και ενενήκοντα.

Μακάριος όστις υπομείνη και φθάση εις ημέρας χιλίας τριακοσίας και τριάκοντα πέντε. Αλλά συ ύπαγε, έως του τέλους· και θέλεις αναπαυθή και θέλεις σταθή εν τω κλήρω σου εις το τέλος των ημερών.» (12:7-13)

Η ημέρα της Πεντηκοστής, οι έσχατες ημέρες και ο "πνευματικός Ισραήλ"

Την ημέρα της Πεντηκοστής ο απόστολος Πέτρος βεβαιώνει τους Ιουδαίους και τους κατοικούντες την Ιερουσαλήμ, ότι βίωναν τις έσχατες ημέρες του Νόμου και της βασιλείας του σαρκικού Ισραήλ.

«Σταθείς δε ο Πέτρος μετά των ένδεκα, ύψωσε την φωνήν αυτού και ελάλησε προς αυτούς· Άνδρες Ιουδαίοι και πάντες οι κατοικούντες την Ιερουσαλήμ, τούτο ας ήναι γνωστόν εις εσάς και ακούσατε τους λόγους μου. Διότι ούτοι δεν είναι μεθυσμένοι, καθώς σεις νομίζετε· διότι είναι τρίτη ώρα της ημέρας· αλλά τούτο είναι το ρηθέν διά του προφήτου Ιωήλ· Και εν ταις εσχάταις ημέραις, λέγει ο Θεός, Θέλω εκχέει από του Πνεύματός μου επί πάσαν σάρκα, και θέλουσι προφητεύσει οι υιοί σας και αι θυγατέρες σας, και οι νεανίσκοι σας θέλουσιν ιδεί οράσεις, και οι πρεσβύτεροί σας θέλουσιν ενυπνιασθή ενύπνια·» (Πράξ. 2:14-17)

Στις έσχατες ημέρες του σαρκικού Ισραήλ, οι Θυγατέρες και οι υιοί του Ισραήλ θα προφήτευαν, οι νέοι/ες θα έβλεπαν οράσεις, και οι πρεσβύτεροι θα ενυπνιαζόντουσαν ενύπνια για τα όσα επρόκειτο να συμβούν στις μέρες τους, που αφορούσαν το έθνος τους και την εκπλήρωση του Νόμου και των προφητών, όπως είχε πει ο Δανιήλ και οι άλλοι Εβραίοι προφήτες καθώς και ο ίδιος ο Ιησούς.

«Μὴ νομίσητε ὅτι ἠλθον καταλῦσαι τὸν νόμον ἢ τοὺς προφήτας· οὐκ ἦλθον καταλῦσαι ἀλλὰ πληρῶσαι.» (Ματθ. 5:17)

Επιπλέον, η βασιλεία του «σαρκικού Ισραήλ» έδωσε την θέση της στο «πνευματικό Ισραήλ», που ήταν, όσοι έλαβαν τον Ιησού από τους Εβραίους της Ιερουσαλήμ και της Διασποράς και από τους Εθνικούς, σύμφωνα με το προφητικό πλάνο του Θεού.

Ο απόστολος Ιάκωβος

Ο απόστολος Ιάκωβος επίσης βεβαιώνει τους πλούσιους του οίκου Ιακώβ, οι οποίοι απέκτησαν πλούτη εν αδικία, ότι θησαύρισαν σε ακατάλληλο χρόνο «εθησαυρίσατε εν εσχάταις ημέραις». Η παρουσία και η κρίση του Κυρίου ήταν επικείμενη «ἰδοὺ ο κριτής πρὸ τῶν θυρῶν ἕστηκεν» και πάλι «ιδού έρχομαι ταχέως». Η επερχόμενη καταστροφή της Ιερουσαλήμ και το κάψιμο του Ναού της, θα επέφερε την οικονομική καταστροφή των άδικων, εύπορων Ιουδαίων, την απώλεια του πλούτου τους και αυτής ακόμη της ζωής τους.

«Ιάκωβος, δούλος του Θεού και του Κυρίου Ιησού Χριστού, προς τας δώδεκα φυλάς τας διεσπαρμένας, χαίρειν […] έλθετε τώρα οι πλούσιοι, κλαύσατε ολολύζοντες διά τας επερχομένας ταλαιπωρίας σας. Ο πλούτος σας εσάπη και τα ιμάτιά σας έγειναν σκωληκόβρωτα, ο χρυσός σας και ο άργυρος εσκωρίασε, και η σκωρία αυτών θέλει είσθαι εις μαρτυρίαν εναντίον σας και θέλει φάγει τας σάρκας σας ως πυρ. «Εθησαυρίσατε εν εσχάτας ημέρας» […]. Ιδού, ο μισθός των εργατών των θερισάντων τα χωράφια σας, τον οποίον εστερήθησαν από σας, κράζει, και αι κραυγαί των θερισάντων εισήλθον εις τα ώτα Κυρίου Σαβαώθ […] Μακροθυμήσατε λοιπόν, αδελφοί, έως της παρουσίας του Κυρίου. Ιδού, ο γεωργός περιμένει τον πολύτιμον καρπόν της γης και μακροθυμεί δι' αυτόν, εωσού λάβη βροχήν πρώϊμον και όψιμον· μακροθυμήσατε και σεις, στηρίξατε τας καρδίας σας, διότι η παρουσία του Κυρίου επλησίασε». (Ιάκ. 1:1, 5:1-9)

Ο Ιησούς επίσης επισήμανε το τέλος της Βασιλείας του γένους του Δαυίδ

«διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν ὅτι ἀρθήσεται ἀφ' ὑμῶν ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ καὶ δοθήσεται ἔθνει ποιοῦντι τοὺς καρποὺς αὐτῆς.» (Ματθ. 21:43)

«εἰς τὰ ἴδια ἦλθεν καὶ οἱ ἴδιοι αὐτὸν οὐ παρέλαβον ὅσοι δὲ ἔλαβον αὐτὸν, ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα θεοὺ γενέσθαι, τοῖς πιστεύουσιν εἰς τὸ ὄνομα αυτοῦ, οἳ οὐκ ἐξ αἱμάτων οὐδὲ ἐκ θελήματος σαρκὸς οὐδὲ ἐκ θελήματος ἀνδρὸς (σαρκικά τέκνα) ἀλλ' ἐκ θεοῦ ἐγεννήθησαν (πνευματικά τέκνα).» (Ιωάν. 1:11-13)

Συμπέρασμα

Η διαδεδομένη «Χριστιανική απιστία» που επικρατεί, σε σχέση με την κατανόηση των βιβλικών πεπραγμένων, είναι απόρροια της άγνοιας των Γραφών, και των κενών αποκυήσεων θρησκευτικών πλανών, που επιβλήθηκαν πολιτικά, και που αναπαράγονται έως σήμερα, ανάμεσα σε θρησκευτικές σέχτες, από τους κενόδοξους ιδρυτές και υπηρέτες τους.

Η Θεραπεία της συνίσταται στην ανιδιοτελή και απρόσκοπτη έρευνα των Γραφών και την παραδοχή των ιστορικών της τετελεσμένων.

Χριστός η ζωή ημών

========================================

<< Επιστροφή στην Αρχική σελίδα