«Όστις εν μορφή Θεού υπάρχων»
«Όστις εν μορφή Θεού υπάρχων» (Φιλιπ. 2:6)
Συγγραφή: Ευάγγελος Δ. Κεπενές (Νοέμβριος 17, 2021, 4:35)
Σύγχρονοι «κήρυκες του Χριστού» και οι οπαδοί τους [επηρεασμένοι από την γνωστικίζουσα «πατερική σκέψη» της προΰπαρξης του δεύτερου θεού Υιού, ως συνάναρχου και συναΐδιου με τον Πατέρα Θεό, ο οποίος κατέβηκε από τον ουρανό αν και είναι αχώριστος και αδιαίρετος με τον Πατέρα και ενσαρκώθηκε στον άνθρωπο Ιησού], μεταχειρίζονται τον λόγο του αποστόλου Παύλου για τον επουράνιο και όχι βιολογικό άνθρωπο Ιησού «Όστις εν μορφή Θεού Υπάρχων» για να στηρίξουν και αυτοί την αντι-βιβλική δοξασία των πατέρων της Ορθοδοξίας.
Ο απόστολος Παύλος απλά επανέλαβε αυτό που δίδασκε εξ αποκαλύψεως ότι ο Κύριος εξ ουρανού, ο επουράνιος άνθρωπος Ιησούς, ήταν η «φανέρωση της Ζωής (της αιωνίου)» (Α΄ Ιωάν. 1:2, 5:20) «η εικόνα (μορφή) του Θεού του αοράτου» (Κολ. 1:15).
Σημ. Η μορφή είναι συνώνυμο της εικόνας.
«Το αυτό δε φρόνημα έστω εν υμίν, το οποίον ήτο και εν τω Χριστώ Ιησού»
Μετά την ανάσταση του Χριστού εκ των νεκρών, ο Παύλος προτρέπει τους εν Χριστώ αδελφούς, να έχουν το ίδιο ταπεινό φρόνημα του επουράνιου ανθρώπου Ιησού που έφτασε μέχρι τον σταυρικό θάνατο για να κάνει εξιλέωση των αμαρτιών και να δωρίσει την Αθανασία. Ο οποίος, Ιησούς, στις ημέρες της επίγειας δράσης του (πριν την σταύρωση και ανάστασή του) αν και ήταν η ζωντανή «εικόνα (μορφή) του αθάνατου Θεού του αοράτου» και όχι η εικόνα (μορφή) του θνητού χοϊκού ανθρώπου, δεν το θεώρησε αυτό αρπαγή, αλλά «ἑαυτὸν ἐκένωσεν μορφὴν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος· καὶ σχήματι εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος. ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ».
«Διότι δεν έχομεν αρχιερέα μη δυνάμενον να συμπαθήση εις τας ασθενείας ημών, αλλά πειρασθέντα κατά πάντα καθ' ομοιότητα ημών χωρίς αμαρτίας.» (Εβρ. 4:15)
Και πάλι «Γιατί, αναμφίβολα, δε βοηθάει αγγέλους, αλλά απογόνους [του] Αβραάμ βοηθάει. Συνεπώς, όφειλε σε όλα να ομοιωθεί (ως προς τους πειρασμούς) με τους αδελφούς [Του], για να γίνει ελεήμονας και πιστός αρχιερέας στα [πράγματα] που αφορούν το Θεό, με σκοπό να εξιλεώνει τις αμαρτίες του λαού. Γιατί, σε αυτό που έχει πάθει ο ίδιος όταν πειράχτηκε, δύναται να βοηθήσει αυτούς που πειράζονται». (Εβρ. 2:16-18)
Και αλλού πάλι λέει για τον επουράνιο άνθρωπο Ιησού «Αν και ήταν Υιός, (όχι η ενσάρκωση του προ-υπάρχοντος δεύτερου θεού Υιού) έμαθε από αυτά που έπαθε την υπακοή». (Εβρ. 5:8)
Συμπέρασμα
Το (Φιλιπ. 2:6) αναφέρεται στον επουράνιο άνθρωπο Ιησού το οποίον έτεκε η Μαριάμ, ο οποίος ήταν η εικόνα του αθάνατου Θεού του αοράτου, και όχι στον υποτιθέμενο προ-υπάρχοντα δεύτερο Θεό Υιό που κατά την Βαλεντινιακή γνωστικίζουσα δογματική των πατέρων, κατέβηκε από τον ουρανό και (εν) σαρκώθηκε εκ πνεύματος Αγίου και Μαρίας της παρθένου στον βιολογικό άνθρωπο Ιησού.