Περί εκείνων οι οποίοι σας πλανούν

Περί εκείνων οι οποίοι σας πλανούν

Συγγραφή: Ευάγγελος Δ. Κεπενές (Φεβρουάριος 2, 2025, 14:06)

«Ταύτα σας έγραψα περί εκείνων, οίτινες σας πλανώσι» 

«Ταύτα σας έγραψα περί εκείνων, οίτινες σας πλανώσι. Και το χρίσμα, το οποίον υμείς ελάβετε απ' αυτού, εν υμίν μένει, και δεν έχετε χρείαν να σας διδάσκη τις· αλλά καθώς σας διδάσκει το αυτό χρίσμα περί πάντων, ούτω και αληθές είναι και δεν είναι ψεύδος· και καθώς σας εδίδαξε, θέλετε μένει εν αυτώ.» (Α΄ Ιωάν. 2:26-27)

Οι πεποιθήσεις των σύγχρονων κατ΄ομολογία Χριστιανών, δεν πηγάζουν από το χρίσμα, δηλαδή το Πνεύμα το Άγιον, το οποίο οδηγεί τους αγαπώντας τον Θεό εις πάσα την αλήθεια, αλλά πηγάζουν από επίδοξους, εγωπαθείς αυτοπροσδιοριζόμενους «δούλους του Θεού», οι οποίοι το μόνο που καταλαβαίνουν από το «μιμηταί μου γίνεσθε, καθώς και εγώ του Χριστού» (Α΄ Κορ. 11:1), είναι να ιδρύουν εκκλησίες, και να χειραγωγούν αθεολόγητους και αναγιογράφητους, τρέφοντας τους με μυθολογήματα και επιβεβλημένες θρησκευτικές πλάνες, που ταλανίζουν επί αιώνες την ανθρωπότητα.

Το φαινόμενο του «Μύθου» και της «Πλάνης», ήταν ήδη ενεργό από ιδρύσεως της Εκκλησίας του Χριστού, και κληρονομήθηκε είτε από την απόκρυφη ιουδαϊκή γραμματεία, και τους ιουδαΐζοντας, είτε από τους γνωστικίζοντας Χριστιανούς «μὴ προσέχοντες Ἰουδαϊκοῖς μύθοις καὶ ἐντολαῖς ἀνθρώπων ἀποστρεφομένων τὴν ἀλήθειαν». (Τίτ. 1:14)

Αλληλοεπιδρώντας μεταξύ τους οι «αλλότριες» πεποιθήσεις γέννησαν διάφορα μεταποστολικά ουτοπικά μυστικιστικά κινήματα, ενίοτε και ένοπλα, που βρήκαν απήχηση κυρίως σε φτωχές αμόρφωτες μάζες που οραματιζόντουσαν ένα νέο ιδανικό κόσμο, απαλλαγμένο από την φτώχεια και την καταδυνάστευση της ελίτ, (Ιάκ. 2:6) και μια μέλλουσα θεϊκή σφαγή των άδικων σφετεριστών του πλούτου και της εξουσίας.

Έτσι, και σε συνδυασμό με τις γεωστρατηγικές και πολιτικές τάσεις και τα οικονομικά συμφέροντα των πρώτων μ.Χ. αιώνων γεννήθηκαν νέες θρησκείες, νέα θεολογικά δόγματα, νέες επαγγελματικές θρησκευτικές ευκαιρίες καριέρας, νέα φόβητρα (Αντίχριστος, αιώνια βάσανα απίστων), νέες αντικοινωνικές και αρνησίκοσμες μοναστικές τάσεις μελέτης του θανάτου, νέοι «θεϊκοί» τρόποι βίαιου εκχριστιανισμού, νέοι θεσμοί Ιερής Εξέτασης και Ιερής Τιμωρίας για τους ανυπότακτους και νέα «Ιερά Όργανα Βασανισμού» προς επικράτηση των νέων ιερών θεολογικών συγκρητιστικών ιδεών.

Η γέννηση της νέας θρησκείας των Γνωστικών χριστιανοπατέρων «Ελληνοχριστιανισμός» ή «Ελληνορθοδοξία», όπως μαρτυρεί το δικό τους σύμβολο πίστεως της Νίκαιας, πρωτοστάτησε στον «ειδωλολατρικό αφανισμό» με τις πλάτες της συμμάχου της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, και εξαπέλυσε απηνή διωγμό κατά των Ελλήνων, και κατά του θρησκεύματος των, των ηθών, των εορτών, του ημερολογίου, των βιβλίων, των ναών και των βωμών, και ότι άλλο θύμιζε τον πολιτισμό και τον ελληνικό τρόπο ζωής, σκορπίζοντας παράλληλα το πνευματικό σκότος της που μένει ανεξίτηλο έως σήμερα και αποτυπώνεται στην πτώση και κατάρρευση του Δυτικού πολιτισμού.

Μέρος βέβαια των ελληνικών ναών, βωμών, αγαλμάτων και πόλεων είχαν λεηλατηθεί από παλαιότερους κατακτητές, πολλά δε ανάγλυφα αριστουργήματα της ελληνικής τέχνης, είχαν κλαπεί από αυτοκράτορες και πλούσιους Ρωμαίους για να κοσμούν τα ανάκτορα, τις κοσμοπόλεις τους και τις επαύλεις τους.

Ο χριστιανός χρονογράφος Σωζόμενος αναφέρει: «Όλοι σχεδόν οι Ελληνιστές θανατώθηκαν δόθηκε διαταγή να καούν και άλλοι να σκοτωθούν με το ξίφος. Και κοντά σ’ αυτούς, για τον ίδιο λόγο, σ’ ολόκληρη την επικράτεια έχασαν τη ζωή τους όσοι λάμπρυναν τη φιλοσοφία. Αλλά έχαναν τη ζωή τους ακόμα και άνθρωποι που δεν ήταν καν φιλόσοφοι και που απλώς φορούσαν ρούχα ίδια με των φιλοσόφων». (Εκκλησιαστική ιστορία κεφ. ΣΤ, 35 και 36)

Το ιστορικό αποτέλεσμα, των πλανών, ήταν να δυσφημιστεί ο χαρακτήρας του Θεού «ο Θεός είναι αγάπη», να προκληθούν κοινωνικές αναστατώσεις και εχθρότητες, αιρέσεις, ιεροί αφορισμοί, θρησκευτικές επαναστάσεις και «ιερές σταυροφορίες», που εξοστράκισαν κάθε βιβλική αλήθεια και αλλοίωσαν το «αγαπάτε αλλήλους» σε «δαγκώνετε και κατατρώγετε αλλήλους» υπέρ της δεσποτείας της ορθόδοξης δογματικής και των συμφερόντων των αντιπροσώπων της.

Η αποπεράτωση της νοητικής αποχαύνωσης πάντων των θρησκευόμενων, ανεξαρτήτως δόγματος, συντελείται πάντα με την μέθοδο του εκφοβισμού, της απειλής και της προσδοκίας συμφορών από απροσδιόριστες δυνάμεις του Κακού, οι οποίες κατά την ειμαρμένη της αρχαιοελληνικής δογματικής της Ελληνορθοδοξίας και της εσχατολογικής και μεταθανάτιας φαντασίωσης της, είναι αναπόφευκτες, εκτός και εάν είναι κάποιος προσκολλημένος στο σωτήριο επιβεβλημένο θρησκευτικό σύστημα και υπάκουος στους πνευματικούς του βιαστές.

Το «ότι εάν σπείρει ο άνθρωπος τούτο και θέλει θερίσει» και το «μετά πάσης φυλάξεως φύλαττε την καρδίαν σου· διότι εκ ταύτης προέρχονται αι εκβάσεις της ζωής» (Γαλ. 6:7. Παρ. 4:23) είναι απλά εδάφια για διακόσμηση χώρου, για τους διακόνους της καταστροφολογίας.

Το γεγονός ότι για τις συμφορές του σύγχρονου και του μελλοντικού κόσμου ευθύνεται αφενός η παραμόρφωση της αποστολικής διδαχής από τους διαμορφωτές του θρησκευτικού κατεστημένου και αφετέρου από την πολιτική που ασκούν οι τυχάρπαστοι ελπιδοπώλες της κάθε εξουσίας, τους είναι αδιάφορο. Όταν το ήθος, η αρετή, η δικαιοσύνη, η αλληλεγγύη, η υγεία, η λογική, η ελπίδα, η αγάπη και η αλήθεια θυσιάζονται στον βωμό του συμφέροντος και του κέρδους το αποτέλεσμα είναι παρακμή, πόνος, δυστυχία και θλίψη πνεύματος.

Στην παράνοια των μεταποστολικών θρησκευτικών διενέξεων, αντεγκλήσεων, επαναστάσεων, δολοφονιών, πολιτιστικών καταστροφών, φόβητρων, εσχατολογικών φαντασιώσεων και απαξίωσης της ανθρώπινης υπόστασης, πάντα δέσποζε η προσμονή της έλευσης του απόλυτου κακού στο πρόσωπο του Αντίχριστου, όπου θα βασίλευε η ανομία, το χάος, τα βασανιστήρια, οι σφαγές, το σφράγισμα και η υποδούλωση των ανθρώπων. Το οξύμωρο αυτών των πεποιθήσεων ήταν ότι ήδη η ανθρωπότητα ζούσε και ζει αυτές τις καταστάσεις ως αποτέλεσμα θρησκευτικής και πολιτικής μισαλλοδοξίας.

Όπως λέει και ο Νόρμαν Κον στο βιβλίο του «Αγώνες για την έλευση της χιλιετούς βασιλείας του Θεού» οποιοσδήποτε θρησκευτικός ή πολιτικός μονάρχης χαρακτηριζόταν ως Αντίχριστος. Όταν πέθαινε με ανεκπλήρωτες τις προφητείες για τις «Τελευταίες Ημέρες», υποβαθμιζόταν στην τάξη του «πρόδρομου» και η αναμονή της προσωποποίησης του κακού ξανάρχιζε.

Στις μέρες μας η άρνηση αποδοχής της βιβλικής αναφοράς περί του ιστορικού Αντίχριστου, ως Εβραίου μάγου ο οποίος έκανε σημεία και τέρατα ψεύδους και απάτες, μέσα στον επίγειο Ναό του σαρκικού Ισραήλ, μεταξύ των Ιουδαίων αντικειμένων που δεν δέχτηκαν την αγάπη της αλήθειας, τον Ιησού, για να σωθούν, οδηγεί σε σύγχυση, ψευδοπροφητείες, διαιρέσεις, φοβίες, φανατισμό, ψυχολογικές διαταραχές και στέρηση των πιστών από το να βιώνουν την ευτυχία της επίγειας ζωής, την ασφάλεια του Κυρίου, την παρηγοριά και την πατρική αγάπη της θυσίας του Υιού του Θεού και την χαρά του δώρου της μεταθανάτιας αθανασίας που χαρίζει ο Χριστός.

Βιβλικές λεπτομέρειες για τον «Αντίχριστο» μπορείτε να διαβάσετε εδώ: https://www.aionios-diathiki.gr/.../%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE...

Και για το όγδοο κεφάλαιο του Δανιήλ στο οποίο στηρίζονται οι λαοπλάνοι εδώ: «Χριστιανική απιστία» https://www.aionios-diathiki.gr/.../%CF%87%CF%81%CE%B9%CF...

Φεύγετε των θρησκειών, Χριστός η ζωή ημών

  << Επιστροφή στην Αρχική σελίδα