Το Κατέχον και ο Κατέχων

Το Κατέχον και ο Κατέχων

Συγγραφή: Ευάγγελος Δημ. Κεπενές

Το παρόν είναι απόσπασμα από την εργασία "Αντίχριστος" που δημοσιεύτηκε από www.aionios-diathiki.gr (Απρίλιος 17, 2017)

Η ανάγνωση των Επιστολών της Κ.Δ. σε πραγματικό χρόνο

«Σας παρακαλώ δε […] να συναγωνισθήτε μετ' εμού, προσευχόμενοι υπέρ εμού προς τον Θεόν, διά να ελευθερωθώ από των εν τη Ιουδαία απειθούντων …» (Ρωμ. 15:30)

Εξετάζοντας τις επιστολές σε πραγματικό χρόνο καταλαβαίνουμε τον αγώνα των Αποστόλων και των εν Χριστώ αδελφών και την πολεμική που επιχειρούσαν εναντίον τους, μάλιστα οι εκ της περιτομής, αντικείμενοι/ενάντιοι, οι οποίοι είχαν εισχωρήσει ανάμεσα τους, εισάγοντας αιρέσεις απωλείας/ψευδοδιδαχές και αρνούμενοι τον αγοράσαντα αυτούς Δεσπότη, δημιουργώντας διχοστασίες και σκάνδαλα. Κάτω από αυτές τις συνθήκες αγωνιζόμενος ο Παύλος, έγραψε, προτρέποντας τους σύγχρονους του αγίους.

«Και μη πτυρόμενοι (=φοβιζόμενοι) εν μηδενί υπό των αντικειμένων (αντίχριστων) ήτις εστίν αυτοίς ένδειξις απωλείας, υμών δε σωτηρίας και τούτο από Θεού ότι υμίν εχαρίσθη το υπέρ Χριστού ου μόνον το εις αυτόν πιστεύειν αλλά και το υπέρ αυτού πάσχειν». (Φιλιπ. 1:28-29)

Αφού λοιπόν εξετάσουμε με προσοχή, την τότε, επικρατούσα κατάσταση στην Εκκλησία, τον αγώνα των πιστευσάντων, τα παθήματα τους από τους Ιουδαίους και τους ζηλωτές του νόμου, όπως ακριβώς τους προείπε ο Ιησούς, το κοινωνικοπολιτικό περιβάλλον τους και την προσδοκία τους για την επικείμενη έλευση του «μεγάλου Θεού και σωτήρα Ιησού Χριστού» (Τίτ. 2:13), μπορούμε να εννοήσουμε τις γραφές με περισσότερη ακρίβεια.

Προς Θεσσαλονικείς επιστολή Β΄

«1 Ερωτώμεν δε υμάς αδελφοί υπέρ της παρουσίας του κυρίου ημών Ιησού Χριστού και ημών επισυναγωγής (= η επί το αυτό συγκέντρωσις εν τινι τόπω) 2 επ’ αυτόν εις το μη ταχέως σαλευθήναι υμάς από του νοός μηδέ θροείσθαι (θορυβήσθε) μήτε δια πνεύματος μήτε δια λόγου μήτε δι’ επιστολής ως δι’ ημών,ως ότι ενέστηκεν η ημέρα του Κυρίου. 3 Μη τις υμάς εξαπατήση κατά μηδένα τρόπον, ότι εάν μη έλθη η αποστασία πρώτον και αποκαλυφθή ο άνθρωπος της ανομίας, ο υιός της απωλείας 4 ο αντικείμενος και υπεραιρόμενος επί πάντα λεγόμενον θεόν η σέβασμα, ώστε αυτόν εις τον ναόν του θεού καθίσαι αποδεικνύντα εαυτόν ότι έστιν θεός. 5 Ου μνημονεύετε ότι έτι ων προς υμάς ταύτα έλεγον υμίν; 6 Και νυν το κατέχoν οίδατε εις το από-καλυφθήναι αυτόν εν τω εαυτού καιρώ. 7 Το γαρ μυστήριον ήδη ενεργείται της ανομίας μόνον ο κατέχων άρτι έως εκ μέσου γένηται 8 και τότε αποκαλυφθήσεται ο άνομος, ον ο Κύριος Ιησούς ανελεί τω πνεύματι του στόματος αυτού και καταργήσει τη επιφανεία της παρουσίας αυτού. 9 Ου έστιν η παρουσία κατ’ ενέργειαν του Σατανά εν πάση δυνάμει και σημείοις και τέρασιν ψεύδους 10 και εν πάση απάτη αδικίας τοις απολλυμένοις, ανθ’ ων την αγάπη της αληθείας ουκ εδέξαντο εις το σωθήναι αυτούς. 11 Και δια τούτο πέμπει αυτοίς ο Θεός ενέργειαν πλάνης εις το πιστεύσαι αυτούς τω ψεύδει, ίνα κριθώσιν πάντες οι μη πιστεύσαντες τη αληθεία αλλά ευδοκήσαντες τη αδικία». (Β’ Θεσ. 2:1-12)

Το κατέχον και ο κατέχων

Η αυθαίρετα υποστηριζόμενη άποψη ότι το κατέχον ή ο κατέχων είναι η Εκκλησία που εμποδίζει / κωλύει τον Αντίχριστο να αποκαλυφθεί, ενώ ο Ιωάννης υποστηρίζει ότι οι αντίχριστοι «εξ ημών εξήλθαν», έχει ως βάση την εξ ίσου αυθαίρετη άποψη ότι ο Αντίχριστος θα αποκαλυφτεί στο τέλος της ιστορίας του κόσμου. Αυτή η εκδοχή οδηγεί τους ερμηνευτές και μεταφραστές των κειμένων της Καινής Διαθήκης, σε ανθρώπινες παρεμβάσεις όπως τα ακόλουθα παραδείγματα.

Β΄ Θεσσαλονικείς 2:6

Κείμενο

«Και νυν το κατέχον οίδατε, εις το αποκαλυφθήναι

αυτόν εν τω εαυτού καιρώ.» Textus Receptus.

Μετάφραση βιβλικής εταιρείας των Τεσσάρων Καθηγητών ISBN0564081299

«Και τώρα ξέρετε εκείνο που τον [ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ] (παρέμβαση) να

φανερωθεί ΠΡΙΝ (παρέμβαση) τον καιρό του».

Ερμηνευτική απόδοση Καινής Διαθήκης υπό Ιωάννου Θ. Κολιτσάρα. Αδελφότης Θεολόγων η «Ζωή» δεύτερη έκδοση.

«Και γνωρίζετε τώρα, ποίον είναι εκείνο, το οποίον

[ΣΥΓΚΡΑΤΕΙ ΚΑΙ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ] (παρέμβαση) τον άνομο να αποκαλυφθή

ΕΝΩΡΙΤΕΡΑ (παρέμβαση), δια να φανερωθή αυτός εις τον καιρόν

που του έχει καθορισθή από τον Θεόν».

Προς ενημέρωση των δυσκολιών και των διαφορετικών εκδοχών που αντιμετωπίζουν οι ερευνητές με «το κατέχον» και «ο κατέχων» έχοντας ως «δεδομένη αλήθεια» το τέλος του κόσμου διάβασε εδώ σχετική μελέτη που δημοσιεύτηκε στα πρακτικά του Διεθνούς Επιστημονικού Συνεδρίου (Β-Παύλεια) της Ι.Μ Βεροίας, Ναούσης και Καμπάνιας. Βέροια 1996. Σελ. 81-92.) Μερικές εκδοχές σύμφωνα με την άνω μελέτη είναι οι εξής:

Ο Αυγουστίνος

«Ego prorsus quid dixerit me fateor ignorare» (= Εγώ ομολογώ ότι πραγματικά δεν γνωρίζω τι ήθελε να πει).

Ο Χρυσόστομος

«Οι μεν του Πνεύματος την χάριν φασίν, οι δε την ρω­μαϊκήν αρχήν». Ο ίδιος προτιμάει τη δεύτερη άποψη, δηλαδή ότι «το κατέχον» και «ο κατέχων» είναι η ρω­μαϊκή εξουσία.

Ο Ειρηναίος

Ο Ειρηναίος συμφωνεί με τον Χρυσόστομο «[...] όταν αρθή η ρωμαϊκή αρχή τότε εκείνος ήξει ...»

Ο Θεόδωρος Μοψουεστίας (δίδασκε την καθολική αποκατάσταση, βλέπε Ο Νύσσης Άγιος Γρηγόριος - Αποκατάσταση των πάντων»)

Ο Θεόδωρος Μοψουεστίας διαφωνεί με τους ανωτέρω «ου πι­θανόν έμοιγε φαίνεται τούτο». Την άποψή του τη διατυπώνει ως εξής: «Λέγει δε "το κατέχον", ως αν του διαβόλου μεν εθέλοντος και ήδη τούτο ποιήσαι, του Θεού δε κατέχοντος αυτόν τέως δια το καιρόν ορίσαι τη συντέλεια του αιώνος, καθ' ον οφθήναι συγχω­ρεί κακείνον (=τον διάβολον). Τούτο "κατέχον" ο Απόστολος ονομά­ζει του θεού τον όρον». Την άποψη αυτή δέχθηκε ο Θεοδώρητος και αργότερα ο Μ. Φώτιος.

Τις πατερικές αυτές ερμηνείες τις υποστήριξαν και τις υποστηρίζουν και πολλοί νεότεροι και ακόμη και σύγχρονοι ερμηνευτές. Πολλοί από αυτούς είδαν στη μετοχή «το κατέχον» κάποια αναφορά του Παύλου στη ρωμαϊκή εξουσία, ενώ στη μετοχή «ο κατέχων» είδαν το Ρωμαίο αυτοκράτορα. Άλλοι είδαν τον άνθρωπο της ανομίας στο πρόσωπο του Νέρωνα και «το κατέχον» στο σύμβουλο του φιλόσοφου Σενέκα, ο οποίος εμπόδιζε την εμφάνισή του. Αρκετοί αναζή­τησαν «το κατέχον» στους αγγέλους, επειδή η παρου­σία τους τόσο στην ιουδαϊκή εσχατολογία όσο και στις εσχατολογικές αναφορές της Κ.Δ. είναι πάντοτε έντονη. Επίσης μόνον οι άγγελοι γνωρίζουν τα μυ­στικά του Θεού και επομένως μόνον αυτοί μπορούν να γνωρίζουν και το χρόνο της συντέλειας του κό­σμου. Άλλοι εντοπίζουν «το κατέχον» στον αρχάγγε­λο Μιχαήλ, ο οποίος, σύμφωνα με την πεποίθηση των πρώτων χριστιανών, έχει αναλάβει τον αγώνα ενα­ντίον του Σατανά (Αποκ 12.7 εξ. Ιούδα 9) και αυτός θα είναι που θα δώσει το σύνθημα για την ανάσταση των νεκρών και τη μέλλουσα κρίση.

Ο Cullmann

Ο γνωστός Ελβετός θεολόγος Ο. Cullmann διατύ­πωσε με πολλά και ισχυρά επιχειρήματα μια θεωρία, η οποία αρχικά είχε διατυπωθεί από το Θεοδώρητο. Σύμφωνα με αυτή «το κατέχον» είναι το ιεραποστολι­κό κήρυγμα, δηλαδή η διάδοση του ευαγγελίου στα έθνη, ενώ «ο κατέχων» θεωρείται σαν ένας αυτοπροσδιορισμός του Παύλου.

Η Βίβλος εξηγεί την Βίβλο

Κατά το ρητό «Ὅμηρον ἐξ Ὁμήρου σαφηνίζειν» (= Να εξηγείς τον Όμηρο με βάση τον Όμηρο» πιστεύουμε ότι η Γραφή εξηγεί την Γραφή και με αυτό το σκεπτικό θα επιχειρήσουμε την κατανόηση του (Β΄Θεσ. 2:1-12)

Ορισμοί λέξεων

Κατέχω = ρήμα πολυσημικό, έχει πολλαπλές σημασίες // επί περιστάσεως, σημαίνει κατέχω τον νουν, απασχολώ την προσοχή τινός, // επί αρχόντων, έχω υπό την εξουσία μου, εξουσιάζω, κ.α.. (Λεξ. Liddell - Scott)

Επίσης: Κατέχω = Λαμβάνω εις την κατοχή μου, καταλαμβάνω ως κατακτητής δια στρατού // γενικώς, κρύπτω, διατηρώ τι κεκρυμμένο κ.α.. (Λεξ. Ιωάν. Σταματάκου)

Γένηται = μέση φωνή, αόριστος β, υποτακτική, του ρήματος γίγνομαι ή γίνομαι που σημαίνει // έρχομαι εις το είναι // λαμβάνω χώρα, συμβαίνω // γεννώμαι // επί συμβάντων, συμβαίνω, επέρχομαι. (Λεξ. Ιωάν. Σταματάκου)

Εκ μέσου γίγνομαι = τίθημι εμαυτόν (θέτω/τοποθετώ τον εαυτόν μου), εξίσταμαι εκ του μέσου, εβγάζω εις την μέση (πράγμα κρυμμένο). (Λεξικό ελληνικής διαλέκτου Σκαρλάτος Βυζάντιος, σελ.295)

Εάν ο Ιουδαίος απόστολος Παύλος ήθελε να πει αυτά που λένε οι μεταφραστές, δηλαδή, να εκβληθεί, ή να φύγει, ή να λείψει εκ μέσου, ο κατέχων άρτι (όχι ο κωλύων άρτι), θα χρησιμοποιούσε ένα ρήμα όπως αίρω, εκβάλω, αναχωρώ, απέρχομαι, αποχωρώ, αρπάζω, αφαιρώ και όχι το γίγνομαι.

Παραδείγματα

«Εξαλείψας το καθ΄ημών χειρόγραφον τοις δόγμασιν ο ην υπεναντίον ημίν και αυτό ήρκεν εκ του μέσου προσηλώσας αυτό τω σταυρώ.» (Κολ. 2:14)

«Και υμείς πεφυσιωμένοι εστέ και ουχί μάλλον επενθήσατε ίνα αρθή εκ μέσου υμών ο το έργον τούτο πράξας.» (Α Κορ. 5:2)

«[…] και άνδρες δίκαιοι αίρονται και ουδείς κατανοεί από γαρ προσώπου αδικίας ήρται ο δίκαιος, έσται εν ειρήνη η ταφή αυτού ήρται εκ του μέσου.» (Ησ. 57:1-2)

«Ιδού εγώ αποσπώ αυτούς από της γης αυτών και τον Ιούδαν εκβαλώ εκ μέσου αυτών.» (Ιερ. 12:14 Ο΄)

Παραδείγματα δια τη χρήση του «γένηται»

«Προσεύχεσθε δε ίνα μη γένηται η φυγή υμών χειμώνος μηδέ σαββάτω.» (Ματθ. 24.20)

«Αμήν λέγω υμίν ότι ου μη παρέλθη η γενεά αύτη έως αν πάντα ταύτα γένηται.» (Ματθ. 24:34)

«Το γαρ μυστήριον ήδη ενεργείται της ανομίας, μόνον ο κατέχων άρτι έως εκ μέσου γένηται.» (Β΄Θεσ. 2:7)

Επίσης εάν «ο κατέχων» ερμηνεύεται «ο εμποδίζων», ή «ο κωλύων» τότε πως θα ερμηνεύσουμε τα ακόλουθα:

«Ός εὗρεν γυναῖκα ἀγαθήν εὗρεν χάριτας ἔλαβεν δὲ παρὰ θεοῦ ἱλαρότητα (18:22a) ὃς ἐκβάλλει γυναῖκα ἀγαθήν ἐκβάλλει τὰ ἀγαθά ὁ δὲ κατέχων μοιχαλίδα ἄφρων καὶ ἀσεβής». (Παρ. 18:22, Ο')

«Ο κατέχων τὸν γῦρον τῆς γῆς καὶ οἱ ἐνοικοῦντες ἐν αὐτῇ ὡς ἀκρίδες ὁ στήσας ὡς καμάραν τὸν οὐρανὸν καὶ διατείνας ὡς σκηνὴν κατοικεῖν.» (Ησ. 40:22, Ο')

Τι κατάλαβαν και τι γνώριζαν οι Θεσσαλονικείς πιστοί παραλήπτες της επιστολής

Κατάλαβαν ότι πριν την Δεύτερη Παρουσία του Ιησού που την περίμεναν να γίνει ταχέως στη γενιά τους [ἡ νὺξ προέκοψεν, η δε ημέρα ήγγικεν (Ρωμ. 13:12)] και την επισυναγωγή τους επ΄αυτόν (Α΄Θεσ. 4:13-18), θα προηγείτο «πρώτον» η αποστασία από την Εκκλησία «εξ ημών εξήλθαν (Α’ Ιωάν. 2:18-19)» και θα αποκαλυπτόταν ο άνθρωπος της ανομίας, ο αντικείμενος (=ο Αντίχριστος), ο υιός της απώλειας, ο υπεραιρόμενος επί πάντα λεγόμενον θεόν η σέβασμα, ο οποίος θα καθόταν στον Ναό του θεού [τον επίγειο ναό της Ιερουσαλήμ τον οποίον οι Ιουδαίοι θαύμαζαν (Ματθ. 24:1)] αποδεικνύοντας τον εαυτό του ότι είναι θεός και θα δρούσε ανάμεσα στους απολλυμένους εκ των Ιουδαίων στη γενιά των Αποστόλων.

Γνώριζαν «Και νυν το κατέχον οίδατε …» ότι ζούσαν στον αιώνα του Νόμου / του θανάτου του οποίου θεός ήταν ο διάβολος ο οποίος τύφλωνε τον νου των απίστων.

«εἰ δὲ καὶ ἔστιν κεκαλυμμένον τὸ εὐαγγέλιον ἡμῶν ἐν τοῖς ἀπολλυμένοις ἐστὶν κεκαλυμμένον, εν οις ο θεός του αιώνος τούτου (του αιώνα του Νόμου) ἐτύφλωσεν τὰ νοήματα τῶν ἀπίστων εἰς τὸ μὴ αὐγάσαι (=επιλάμψει) τὸν φωτισμὸν τοῦ εὐαγγελίου τῆς δόξης τοῦ Χριστοῦ ὅς ἐστιν εἰκὼν τοῦ θεοῦ.» (2Κορ. 4:3 -4)

Και πάλι «Και υμάς όντας νεκρούς τοις παραπτώμασιν και ταις αμαρτίαις υμών, εν αις ποτέ περιεπατήσατε κατά τον αιώνα του κόσμου τούτου, κατά τον άρχοντα της εξουσίας του αέρος, του πνεύματος του νυν ενεργούντος εν τοις υιοίς της απειθείας.» (Εφεσ. 2:1-2)

Και ο απόστολος Ιωάννης βεβαιώνει το ίδιο

«Διά τούτο δεν ηδύναντο να πιστεύωσι διότι πάλιν είπεν ο Ησαΐας· ετύφλωσε (ο θεός του αιώνα του Νόμου) τους οφθαλμούς αυτών και εσκλήρυνε την καρδίαν αυτών, διά να μη ίδωσι με τους οφθαλμούς και νοήσωσι με την καρδίαν και επιστρέψωσι, και ιατρεύσω αυτούς.» (Ιωάν. 12:39-40)

Η Παλαιά Διαθήκη ήταν «Διακονία του θανάτου»

Εξ αρχής ο Νόμος ζωοποίησε την αμαρτία, της οποίας η δύναμη ήταν ο Νόμος (Α’ Κορ. 15:56), και έτσι βασίλευσε ο θάνατος (=όχι ο βιολογικός θάνατος αλλά ο σχετικός με την αθανασία). Οι βιολογικά ζωντανοί λοιπόν κατεστάθησαν νεκροί ως προς την αθανασία «άφες τους νεκρούς να θάψωσι τους εαυτών νεκρούς». (Λουκ. 9-60)

Ο απόστολος Παύλος επιβεβαίωσε ότι το γράμμα (ο Νόμος) θανάτωνε ενώ το Πνεύμα ζωοποιούσε

«Εγὼ δὲ ἔζων χωρὶς νόμου ποτέ, ἐλθούσης δὲ τῆς ἐντολῆς (ο Νόμος) ἡ αμαρτία ανέζησεν, ἐγὼ δὲ απέθανον καὶ εὑρέθη μοι ἡ ἐντολὴ ἡ εἰς ζωήν, αὕτη εἰς θάνατον·» (Ρωμ. 7:9-10)

Όσοι όμως έλαβαν τον Ιησού συνεσταυρώθηκαν και συνεζωποιήθηκαν με αυτόν και αποθανόντες ως προς τον Νόμο κατεστάθησαν ζώντες εν Χριστώ διότι ο Χριστός, η Ζωή, κατοίκησε μέσα τους.

«Διότι εγώ (ο Παύλος) διά του νόμου απέθανον εις τον νόμον, διά να ζήσω εις τον Θεόν. Μετά του Χριστού συνεσταυρώθην· ζω δε ουχί πλέον εγώ, αλλ' ο Χριστός ζη εν εμοί· καθ' ο δε τώρα ζω εν σαρκί, ζω εν τη πίστει του Υιού του Θεού, όστις με ηγάπησε και παρέδωκεν εαυτόν υπέρ εμού.» (Γαλ. 2:19-20)

Και πάλι λέει

«Νυνὶ δὲ κατηργήθημεν ἀπὸ τοῦ νόμου ἀποθανόντες ἐν ᾧ ΚΑΤΕΙΧΟΜΕΘΑ, ὥστε δουλεύειν [ἡμᾶς] ἐν καινότητι πνεὐματος καὶ οὐ παλαιότητι γράμματος.» (Ρωμ. 7:6)

«Ούτω και σεις φρονείτε εαυτούς ότι είσθε νεκροί μεν κατά την αμαρτίαν (την οποία ζωοποιούσε ο Νόμος), ζώντες δε εις τον Θεόν διά Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών […] ας μη βασιλεύη λοιπόν η αμαρτία εν τω θνητώ υμών σώματι […] διότι η αμαρτία δεν θέλει σας κυριεύσει· επειδή δεν είσθε υπό νόμον, αλλ' υπό χάριν». (Ρωμ. 6:11-14)

Σύγκρινε

«ΑΠΕΘΑΝΟΝ (ο Παύλος) ΕΙΣ ΤΟΝ ΝΟΜΟΝ» (Γαλ. 2:19-20)

«ΑΠΟΘΑΝΟΝΤΕΣ (οι πιστοί) ΕΝ Ω ΚΑΤΕΙΧΟΜΕΘΑ» (Ρωμ. 7:6)

Οι ιουδαιοχριστιανοί λοιπόν, παραλήπτες της επιστολής του Παύλου, γνώριζαν ότι ζούσαν στον αιώνα του Νόμου / του θανάτου, θεός του οποίου ήταν ο Διάβολος. Εξ αιτίας του Νόμου η αμαρτία ανέζησε και έτσι βρέθηκαν υπό την κατοχή / εξουσία / βασιλεία του θανάτου. Όσοι έλαβαν το ζωοποιό πνεύμα (Α’ Κορ. 15:45) ανέζησαν και ελευθερώθηκαν από την κατοχή / εξουσία του θανάτου « ὁ δὲ κύριος το πνεύμα ἐστιν· οὗ δὲ το πνεύμα κυρίου, ἐλευθερία».

Το πνεύμα του Αντίχριστου ήταν ήδη στον κόσμο στην σύγχρονη εποχή του Ιωάννη

Γνώριζαν ότι κάθε πνεύμα που δεν ομολογούσε τον Ιησού Χριστό δεν ήταν από τον Θεό αλλά ήταν το πνεύμα της πλάνης, το πνεύμα του Αντίχριστου, το οποίο ήξεραν ότι θα ερχόταν σύντομα και ήδη ήταν εις τον κόσμο και ενεργούσε μεταξύ των υιών της απείθειας και της απώλειας, κατέχοντας το νου τους.

Γράφοντας στην σύγχρονη του γενιά ο Ιωάννης λέει:

«Ημείς εκ του Θεού είμεθα, όστις γνωρίζει τον Θεόν ακούει ημάς, όστις δεν είναι του Θεού δεν ακούει ημάς. Εκ τούτου γνωρίζομεν το πνεύμα της αλήθειας και το πνεύμα της πλάνης.» (Α Ιωάν. 4:6)

«Παιδία, εσχάτη ώρα είναι, και καθώς ηκούσατε ότι ο αντίχριστος έρχεται, και τώρα πολλοί αντίχριστοι υπάρχουσιν· όθεν γνωρίζομεν ότι είναι εσχάτη ώρα. Εξ ημών εξήλθον (αποστασία), αλλά δεν ήσαν εξ ημών· διότι εάν ήσαν εξ ημών, ήθελον μένει μεθ' υμών· αλλά εξήλθον διά να φανερωθώσιν ότι δεν είναι πάντες εξ ημών.» (1Ιωάν. 2:18-19)

«Και παν πνεύμα ο μη ομολογεί τον Ιησούν εκ του Θεού ουκ έστιν και τούτο έστιν το του αντίχριστου (πνεύμα), ο ακηκόατε ότι έρχεται και νυν εν τω κόσμω εστίν ήδη». ( Α΄Ιωάν.4:3)

Συμπέρασμα

Διαβάζοντας λοιπόν τις επιστολές σε πραγματικό χρόνο αντιλαμβανόμαστε ότι το «Κατέχον» ήταν ο Νόμος, η Διακονία του θανάτου, και ότι η αποστασία, η εμφάνιση του Αντίχριστου που προέρχονταν από το νομικίστικο καθεστώς των Ιουδαίων, και η Δευτέρα Παρουσία αφορούσαν την Πρωτοχριστιανική εκκλησία και το τέλος του Αιώνα του Νόμου και του θανάτου που σχετιζόταν με την αθανασία.

Οι πρώτοι εν Χριστώ αδελφοί που κατείχαν την αλήθεια, γνώριζαν, ότι ο γεωγραφικός χώρος δράσης του Αντίχριστου, ήταν η γη του Ισραήλ όπου ήταν κτισμένος ο Ναός και ο χρόνος δράσης του ήταν η γενιά τους. Γνώριζαν επίσης ότι ο ρόλος του Αντίχριστου δεν ήταν να αντικαταστήσει την τότε κοσμική ρωμαϊκή αυτοκρατορία ή κάποια άλλη μελλοντική, γινόμενος αυτός παγκόσμιος ηγέτης, αλλά να δράσει μεταξύ των απολυμένων Ιουδαίων με σημεία και τέρατα ψεύδους ώστε αυτοί να πιστέψουν στο ψεύδος και να κριθούν [βλ. οργή Θεού επί των ασεβών Ιουδαίων εδώ] σε αντίθεση με τα σημεία και τέρατα αληθείας που ενεργούνταν από τον Θεό δια των Αποστόλων «εν τω λαώ».

«Δια δε των χειρών των αποστόλων εγίνετο σημεία και τέρατα πολλά εν τω λαώ και ήσαν ομοθυμαδόν πάντες εν τη στοά Σολομώντος.» (Πράξ. 5:12, 4:30)

Περισσότερα για τον Αντίχριστο βλέπε εδώ

<< Επιστροφή στην Αρχική σελίδα